Selecta in Psalmos [Dub.]

Origen

Origenes. Origenis Opera Omnia, Volume 2 (Patrologia Graeca, Tomus 12). La Rue, Charles de, editor; La Rue, Charles Vincent de, editor. Paris: J. P. Migne, 1862.

Ἐξερεύξονται τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταεν δεδάξῃς με τὰ διικαιώματά σου, κ. τ. ἑ. Ἡ ἐρυγὴ ὡς ἐπίπαν γίνεται τοῖς κεκορεσμένοις. Πλησθένες γὰρ οὕτως ἐρευγόμεθα τὴν ποιότητα τῆς τροφῆς, ἥν εἰλήφαμεν. Οἷδεν οὗν ὁ θεῖος λόγος πνευματικὴν τροφήν· αὐτὸς γὰρ ὁ Λόγος φησὶν ἄρτος εἶναι· « Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐξ οὐ ρανοῦ καταβάς· ὁ φαγὼν τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. » Καί φησι γὰρ ὁ Λόγος ἕχειν σάρκας ἐν τῷ· « Ὁτρώγων μου τὴν σάρκα, ἕχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ· ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθής ἐστι βρῶσις. » Ἐὰν οὖν κορεσθῶμεν τούτου τοῦ ἄρτου, ὅ ἐστι τοῦ Λόγου, ἐρευξόμεθα ὕμνον. Ποτὲ δὲ ἐξερεύξονται καὶ εὐχαί· τὸ γὰρ αὐτὸ γενέσθαι ἐπάναγκες καὶ διὰ τῶν εὐχῶν, ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου· ἐὰν γὰρ μὴ διδαχθῶ τὰ δικαιώματά σου, τοιαύτην ἐρυγὴν ἐξερεύξασθαι οὐ δύναμαι.

Τοῦ αὐτοῦ. Ὥσπερ τῶν εὐθυμούντων ἐστὶ τὸ ψάλλειν («εὐθυμεῖ γάρ τις, φησὶν, ἐν ὑμῖν; ψαλλέτω»), οὕτω τὸ ὑμνεῖν τῶν θεωρούντων τοὺς λόγους τῶν δικαιωμάτων ἐστίν. Ἀλλὰ τὸ μὲν ψάλλειν ἀνθρώποις ἁρμόζει, τὸ δὲ ὑμνεῖν ἀγγέλοις, ἢ τοῖς ἀγγελικὸν ἕχουσι βίον· διὸ καὶ οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες οὐκ ἤκουσαν ἀγγέλων ψαλλόντων, ἀλλʼ ἀνυμνούντων καὶ λεγόντων· « Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, » καὶ τὰ ἑξῆς. Ἔστι τοίνυν εὐθυμία ἀπάθεια ψυχῆς ἀπὸ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀληθινῶν δογμάτων προσγινομένη· ὕμνος δέ ἐστι δοξολογία.

Ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι, κ. τ. ἑ. Εἰς τὸν μέλλοντα χρόνον ἐνέκλειε τὴν ζωὴν τῆς ψυχῆς· « Ἡ γὰρ ζωὴ ἡμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ. » Τότε ὑμνήσει κυρίως τὸν Θεόν.

Ἐαλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸι δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντσλάς σου οὐκ ἐπελαθόμην, κ. τ. ἑ. Πρῶτον μὲν τὴν πλανηθεῖσαν ψυχὴν ὡς δικαιοσύνη ἐπιστρέφει ὁ Κύριος, ἕπειτα δὲ καὶ ὡς σοφία, εἴπερ πλάνη ἐστὶ ψυχῆς κακία καὶ ἀγνωσία.

Ὠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν, κ. τ. ἑ. Μόνοι οἱ τῷ βίῳ (42) καὶ τῷ λόγῳ ἀναβαίνοντες οἰκεῖοί εἰσι τῶν ἀναβαθμῶν, καὶ τῶν ἐν ταῖς ᾠδαῖς αὐτῶν μυστηρίων. Στοχαζόμεθα τὴν μὲν πρώτην ᾠδὴν τῶν ἀναβαθμῶν λέγεσθαι ἐν τῷ λαῷ, εἴποτε πόλεμος προσεδοκᾶτο· τὴν δὲ δευτέραν, ὁπότε παρεσκευάζοντο, καὶ συμμάχων ἐδέοντο· τὴν δὲ τρίτην. μετὰ τὸ συμβαλόντες τοῖς πολεμίοις ὑπέρτεροί πως αὐτῶν γεγονέναι· τὴν δὲ τετάρτην, ὅτε περὶ τῆς νίκης ἐπὶ τέλει ἥλπιζον· τὴν δὲ πέμπτην, ἐπὶ τῷ κατωρθωκέναι· τὴν δὲ ἕκτην, ἐπανερχόμενοι· τὴν δὲ ἑβδόμην, ἐπανεληλυθότες· τὴν δὲ ὀγδόην, ἐπισκευάζοντες τὸν ναόν· τὴν δὲ ἐννάτην, μετὰ τὸ ἐν εἰρήνῃ γενέσθαι, διαγράοντες [*](76 Joan. vi, 51, 52. 77 ibid. 55, 56. 78 Jacob. v, 13. 79 Luc. ii, 14. 80 Coloss. iii, 3.) [*]((42) Μόνοι οἱ τῷ βίῳ, etc. Catena Corderii.)

1629
τίς ὁ μακάριος, ἐπὶ τῷ τοὺς οἰκείους ἀπειληἑναι, καὶ εἶναι σὺν αὐτοῖς· τὴν δὲ δεκάτην, ἐν αθείᾳ τυγχάνοντες εἰρήνῃ, ὅτε φασὶ πολλάκις μὲν επολεμῆσθαι, μηδεπώποτε δὲ δεδυνῆσθαι κατʼ αὐῶν τοὺς πολεμίους· τὴν δὲ ἐνδεκάτην, ἤδη τοῖς είοις σχολάζοντες καὶ τὰ βάθη αὐτῶν συνιέντες· ην δὲ δωδεκάτην, ὡς οὐκ ἐπαιρόμενοι ἐπὶ τοῖς γνωθεῖσιν· τὴν δὲ τρισκαιδεκάτην, περὶ ἀποκαταστάεως εὔχονται Χριστοῦ· τὴν δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτην, ερὶ ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησίας· τὴν δὲ πενκαιδεκάτην, περὶ τοῦ δεῖν αὐτοὺς, φθάσαντας εἰς ν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἑστάναι ἐν αὐτῷ, καὶ εὐλογεῖν τὸν, ἐπαίροντας τὰς χεῖρας εἰς τὰ ἅγια, ἵνα καὶ τοὶ εὐλογηθῶσιν ἀπὸ Κυρίου.

Πρὸς Κόριον ἐν τῷ θλβεσθαί με ἐκέκραξα, αὶ εἰσήκουσέ μου, κ. τ. ἑ. Τῶν διʼ ἀρετὴν (43) αὶ γνῶσιν θλιβομένων ἐπακούει Θεὸς ἐν τῇ θλίψει ς αἰχμαλωσίας καὶ τῆς ἐκεῖθεν κακοπαθείας. ραυγὴν δὲ λέγει τὴν ἐπάνοδον ψυχῆς καὶ συντετριμένης καὶ τεταπεινωμένης πρὸς τὸν δυνάμενον ῥύισθαι, ἧς εὐθέως ὑπακούει Θεός.

Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίρν καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας, κ. τ. ἑ. Συνεχῶς ἄνω (44) καὶ κάτω τοῦτο παρακαλεῖ τὸν Θεὸν, τῶν τοιούρν ἐπιβουλῶν ἀπαλλάττεσθαι. Εἰ δὲ τοὺς δολεροὺς ῖ φεύγειν καὶ ὑπούλους, πολλῷ μᾶλλον τοὺς ἀπαῶνας, καὶ πονηρὰ δόγματα ἐνιέντας. Μάλιστα δὲ δικα εἴποι τις ἂν χείλη ἐκεῖνα τὰ περὶ τὴν ἀρετὴν άπιοντα, τὰ πρὸς κακίαν ἐπάγοντα. Διὰ δὴ τοῦτο αὶ ὁ προφήτης οὗτος καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀξιοῖ ῥυθῆναι.

Τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄναξι τοῖς ἐρημιποῖς, κ. τ. ἑ. Οὐδὲν οὕτως (45) μόζει πρὸς τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις, ὡς τὰ βέλη ῦ Χριστοῦ τὰ ἀντικείμενα τοῖς πεπυρωμένοις βέσι τοῦ πονηροῦ, καὶ οἱ ἄνθρακες οἱ καταναλίσκονς ξύλα, χόρτον, καλάμην. Εἰ δέ ἐστι βέλος ἀγάης κατὰ τὴν ἐν τοῖς Ἄσμασι νύμφην· « Τετρωμένη ρ, φησὶν, ἀγάπῃ ἐγώ· » ἔστι βέλος δικαιοσύνης ὶ ἀνδρίας καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν, ς βέλεσι τιτρωσκόμενοι ὑποκάτω τοῦ Θεοῦ πίπτουν οἱ λαοί.

Τοῦ αὐτοῦ. Ὁ λέγων· « Ἔθηκάς με βέλος ἐκλεὸν, » οὗτός ἐστιν ἐν πολλοῖς βέλεσι βέλος ἐκλεκτὸν, ἐν πολλοῖς υἱοῖς καὶ υἱὸς ἐκλελεγμένος. Οὐκ ἂν φαρέτρα ἦν τῷ Θεῷ διʼ ἓν βέλος, περὶ ἧς φησι· Καὶ τῇ φαρέτρᾳ αὐτοῦ ἕκρυψέ με. » Πάντα οὖν βέλη τοῦ δυνατοῦ Θεοῦ ἠκονημένα, ἐναντία ὅντα ς βέλεσι τοῦ πονηροῦ.

Οἴμοι· ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη, κατκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδὰρ, κ. τ. ἑ. κ ἔστι (46) τοῦ αὐτοῦ λέγειν· « Μὴ ἀναγάγῃς με ἡμίσει ἡμερῶν μου· » καὶ τό· « Οἴμοι, ὅτι ἡ ροικία μου ἐμακρύνθη. » Ἤ τάχα ἡμέρας ἐκεῖ λέἃς ὁ φόβος τοῦ Κυρίου κατὰ τὸν Σολομῶντα [*](81 Isai. xlix, 2. 82 ibid. 83 Psal. ci, 25) [*]((43) Τῶν διʼ ἀρετήν, etc. Schedæ Grabii.) [*]((44) Συνεχῶς ἄνω, etc. Catena Cordcii.)

1632
προστίθησι, τὰς ὑπὸ τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης γενομένας, ἐν αἷς καὶ Ἀβραὰμ ἀπέθανε πλήρης ἡμερῶν. Ἐνταῦθα δὲ πρὸς τὴν αἰσθητὴν δωρεὰν ἀποδύρεται· ἔχει γὰρ καὶ οὗτος « ἐπιθυμίαν τοῦ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι, πολλῷ μᾶλλον κρείσσονα· τὸ δὲ ἐπιμένειν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον » διὰ τοὺ; φελημένους, εἴπερ ὁ Δαυΐδ κατὰ τὸν Λοῦκαν ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν Ἀποστόλων, ἢ καὶ κατὰ Παῦλον ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπερετήσων » ἐξαπεστάλη.

Τοῦ αὐτοῦ. « Κηδὰρ (47) » ἑρμηνεύεται σκοτασμός. Κατεσκήνωσα οὖν, φησὶ, μετὰ τῶν σκηνωμάτων τοῦ σκοτασμοῦ, ὅπερ ἐστὶ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου, καὶ ἡ ψυχή μου αὕτη, φησὶ, πολλάαις παρῴκησεν.

Ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, ὅθεν ἤξει ἡ βοήθειά μου, κ. τ. ἑ. Ἐγὼ μὲν ᾖρα (48), φησὶ, τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, τοὺς ἁγίους ἀγγέλους, ὡς μέλλων ὑπό τινος αὐτῶν βοηθεῖσθαι· ἦλθε δέ μοι ἡ βοήθεια παρὰ Κυρίου, « τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. » Οὐ γὰρ ἁπλῶς προσέθηκε, « τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. » Εἰ γὰρ καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν αὐτὸς, φησὶν, ἐποίησεν, πανταχοῦ δύναται καὶ ἐν ἀλλοτρίᾳ βοηθεῖσθαι, καὶ ἐν βαρβάροις χεῖρα ὀρέξαι.

Μὴ δῴης εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε, κ. τ. ἑ. Μὴ περιτραπῇς (49), φησὶ, μηδὲ σκανδαλισθῇς, καὶ τότε ἔξεις τὸν Θεὸν χεῖρα ὀρέγοντα· ὥστε παῤ ἡμῶν δεῖ εἶναι τὰς ἀρχὰς, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ὀρέξαι χεῖρα ἕτοιμος.

Ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσει σε, οὐδέ ἡ σελήνη τὴν νύκτα, κ. τ. ἑ. Οὗτος, σἶμαι (50), ὁ ἥλιος ὃς ἀνατέλλει ἐπὶ τὴν σπαρεῖσαν γῆν καὶ ξηραίνων αὐτὴν, καθʼ ἣν « ὁ ἅφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται. »

Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου κοὶ τὴν ἕξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἔως τοῦ αἰῶνος, κ. τ. ἑ. Ἔξοδον τὴν (51) ἀπὸ κακίας εἰς ἀρετὴν, εἴσοδον τὴν ἀπὸ τῆς ἀρετῆς εἰς τὴν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ.

Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· Εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα. Ἑστῶτες ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου, Ἱερσυσαλὴμ, κ. τ. ἑ. Δύνανται οἱ εἰρηκότες (52) τῷ δικαίῳ· « Εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα, » αὐτοὶ λέγειν καὶ τὸ, « Ἑστῶπας ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν, » τοῖς εἰρηκόσιν Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι, καὶ ἀγγέλοις ἁγίοις ἢ ἀνθρώποις, τοῖς διὰ τοῦ βίου καλῶς τὴν ἐπὶ τὸν οἷκον τοῦ Θεοῦ πορείαν ποιουμένοις.

Τοῦ αὐτοῦ. « Ἑστῶτες ἦσαν (53) οἱ πόδες ἡμῶν· » τὸ μέλλον ὡς παρεληλυθὸς λέγεται, ὡς καὶ ἐν τῷ, [*](82 Philip. i, 23. 83 Act. xiii, 36. 84 Eccli. xxvii, 12.) [*]((47) Κηδάρ, etc. Catena Corderii.) [*]((48) Ἐγὼ μέν ᾖρα, etc. Catena Corderii.) [*]((49) Μὴ περιτραπῇς, ete. Eadem.) [*]((50) Οὖτος, οἶμαι, etc. Schedæ Grabii.) [*]((51) Ἔξοδον τήν, etc. Eædem.) [*]((52) Δύνανται οἱ εἰρηκτότες, etc. Catena Corderii.) [*]((53) Ἐστῶτις ἦσαν, etc. Eadem.)

1633
« Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς· » καὶ ἐν τῷ, « Ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολήν.

Ἱερουσαλὴμ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοκὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτὸ, κ. τ. ἑ. Ὅταν ἡ τῶν (54) πτιστευόντων καρδία καὶ ψυχὴ μία ᾖ, καὶ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη, Ἱερουσαλήμ εἰσι, καὶ ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοχὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτό.

Ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαὶ, κ. τ. ἑ. Προφητεύει (55) ἐπὶ τῶν μελλουσῶν φυλῶν ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν ἀρετὴν καὶ γνῶσιν τοῦ Θεοῦ· πᾶσαι γὰρ αἱ φυλαὶ τετυχήκασι τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι, κ. τ. ἑ. Περὶ τῶν θρόνων (56) τούτων καὶ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ εἴρηται τό· « Καθήσεσθε ἐπὶ θρόνους δώδεκα, κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. » Περὶ τῶν ἐν τῇ Ἱερουσαλὴμ θρόνων ὁ Ἱερεμίας οὕτως φησί· « Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς μέ· Ἀπὸ προσώπου τοῦ Βοῤῤᾶ ἐκκαυθήσεται τὰ κακὰ ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν νῆν· διότι ἰδοὺ ἐγὼ καλῶ πάσας τὰς βασιλείας ἀπὸ Βοῤῤᾶ, λέγει Κύριος· καὶ ἥξουσι, καὶ θήσουσιν ἕκαστος τὸν θρόνον αὐτοῦ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῶν πυλῶν Ἱσρουσαλὴμ, καὶ ἐπὶ πάντα τὰ τείχη τὰ κύκλῳ αὐτῆς, καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις Ἰούδα. Καὶ λαλήσω μετὰ κρίσεως πρὸς αὐτοὺς περὶ πάσης τῆς κακίας αὐτῶν, ἧς ἐγκατέλιπόν με, καὶ ἔθυσαν θεοῖς ἀλλοτρίοις, καὶ προσεκύνησαν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν. »