Fragmenta in Librum Primum Regnorum (In Catenis de Samuelis et Regnorum)

Origen

Origenes. Origenes Werke, Volume 3. Klostermann, Erich, editor. Leipzig: Hinrichs, 1901.

Χριστοῦ Ἰησοῦ δύναμις ἄνδρας υἱοὺς ποιοῦσα. καὶ εἴ τίς ἐστιν ἀνὴρ δυνάμεως, ἐστὶν υἱὸς Χριστοῦ δηλαδή. ποτὲ δὲ υἱοὺς ποιεῖν

[*](14. 17 Vgl. Ι Kön. 17, 6. — 16. 17 Exod. 16, 12.)[*](1 σαλομὼν c | 2 σαλομῶν cv | 12 τὴν] < c Ι 4 hierauf folgt in c 86r s 118 ν V 107 V das Fragment Nr. XXX aus den Jeremiahomilien. Vgl. oben. 214, 7—21. Ὠριγένους ἐκ τῶν (τῆς c) εἰς τὸν Ἱερεμίαν. Οἶκος δὲ ἡ ἐκκλησία τοῦ θεοῦ, ἐν ᾑ μὴ δεῖ ἀκουσθῆναι σφύραν. ἔστι σφύρα πάσης τῆς γῆς ὀ διάβολος, καὶ ἔστιν ὁ μὴ φροντίζων αὐτῆς οἱονεὶ τις ὕλη τυπτομένη παρ᾿ αὐτῆς καὶ μὴ πάσχουσα. »ἰδοὺ« γάρ φησιν »ἀνὴρ ἐστηκὼς ἐπὶ τοῦ τείχους ἀδαμαντίνου, καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἀδάμας« (Arnos 7, 7). ὅστις ἀδάμας ὑπ᾿ οὐδεμιᾶς συντρίβεται συντριβήσεται s) σφύρας. κἂν ἐφεστήκῃ γοῦν ὁ διάβολος σφύρα, καὶ ὑποκείμενος ᾖ δράκων ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατος (Vgl. Hiob 41, 15), οὐδὲν ὁ ἐν τῇ χειρὶ κυρίου καὶ ὑπὸ τὴν ἐπισκοπὴν αὑτοῦ ἀδάμας πεσεῖται. τεἴχος γὰρ ὀ ἅγιος ἀδαμάντινον καὶ ἐν χειρὶ κυρίου μένον ἀπαθές, κἂν μέσος ληφθῇ τῆς τε σφύρας καὶ τοῦ δράκοντος. ὅσῳ ὅσα s) δὲ τύπτεται, λαμπροτέραν αὐτοῦ τὴν ἀρετὴν ἐπιδείκνυσιν· ὁ γὰρ διάβολος οἷά τις λίθων ἀγνοῶν φύσιν διὰ πολλῶν δοκιμάζει πληγῶν τὸν οἷον ἀδάμαντα, θεοῦ μόνου καλῶς τὴν τούτου φύσιν εἰδότος.)[*](14 τὸ] τώ c τῷ τὸ Koetschau | 17 κρέας s κρἐαΑΒΒREVv | τὸ] τώ sv | 18 κρέας S | 20 ἄνδρας Koetschau ἠμέρας es ν.)

303

αἱ ὑπὸ Χριστὸν δυνάμεις οὐ δύνανται· εἰ δὲ καὶ ποιοῦσιν, οὐκ ἄνδρας ποιοῦσιν ἀλλὰ νηπίους.

Σπάδοντες εὐνοῦχοί εἰσι· λέγει δὲ τοῦτο περὶ τῶν τριῶν παίδων καὶ Δανιήλ, ὡς ἐκ τούτου τοῦ Ἑζεκίου ἦσαν.

[*](1 δὲ] < S. Ferner sind in einem Scholion des hl. Ephraem zu II Kön. 2, 11 in cv einige Sätze durch Ση Ὡρ am Rand ausgezeichnet; in s dagegen ist ὠριγέ dazugesetzt (aber nicht in cod. Scor. Ψ — Ι — 8, einer Abschrift von s). Die Sätze lauten: Δηλοῖ τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι καὶ Χριστὸς εἰ ἤθελεν ἀπέθνῃσκεν. θέλων δὲ ἀπέθανεν, ἵνα ἐν τῷ οἰκείῳ θανάτῳ πάντας ἐκ τοῦ θα- νάτου ῥύσηται. εἰ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη Ἠλίας καὶ οὐκ ἀπέθανε, περιττὴ ἠ τοῦ Χριστοῦ ἀνάστασις· εἰ δὲ οὔπω ἀπέθανεν . . . . . . . . . μαρτυρίαν τῶν Ἰουδαίων. ἀποθνῄσκει δὲ μετὰ . . . οὐκ ἀπέθανεν Ἐνώχ, ἀλλ᾿ οὐδ’ ἔστιν ἀθάνατος. ὀ Χριστὸς . . . . . . . . καὶ ἔστιν ἀθάνατος Ι 4 Σπάδοντες] dasselbe Fragment findet sich zu Jes. 39, 7 in der Jesajakatene (vgl. Pitra Anal, sacra III, 538); da es in der Jesajakatene das einzige vorkommende Origenesfragment ist, so ürfte sein ünglicher Stand- ort nicht dort sein Ι 4 σπεύδοντες s.)