Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

167. πῶϲ δύο εἰπὼν τὸν Διομήδην μεριμνῆϲαι τὸν Δ. post μεριμν.[*](B f. 106a ad διάνδιχα. L f. 167a. Lp f. 146a c. l. διάνδιχα. ) L ἕν ἐπάγει. φαμὲν δὲ ὡϲ δύο βουλὰϲἐμερίμνηϲεν εἰϲ ἓν νευού ϲαϲ, ἵππουϲ τε ϲτρέ ψαι καὶ ἐναντίβιον πολεμῆϲαι μαχέϲαϲθαι L, ἢ ὡϲ ὡμολογημένον ἀφίηϲι τὸ ἕν, ἤτοι τὸ ἢ ϲτραφῆναι μεταϲτραφῆναι L ἢ μὴ ϲτραφῆναι, ὃ κατέλιπεν.

185. ἀθετεῖται ὁ ϲτίχοϲ, πρῶτόν γε καὶ διὰ τὸ ϲύ, εἶτα διὰ τὰ[*](B f. 106b ad Ξάνθε τὲ.) [*](6—8 προειπὼν — ἐκλάμπει in cod. B non exstant ex alio codice, cuius notitiam nobis invidit, Dindorfius (Phil. l. c.) edidit 9 τὴν ἔλλαψιν δηλοῖ Lp 13 ἐξηγεῖται pro ἐζήτηται cod. (Dind.) 14 ῥητέον — ἐπείϲθη om. cod. (Dind.) add. Bekk. 33 καὶ om Lp) [*](4—12 De fulminibus etiam ad B 370 sqq. (p. 39) Porphyrius egit, Hermone Delio auctore usus.) [*](14. 15 οἱ λέγοντες ὅτι ἀκούσας οὐκ ἐπείσθη, velut Ari starchus, v. alter. schol. A.) [*](20 Ariston. 8 168: . . . . τὸ γὰρ διάνδιχα οὐκ ἔστι δὺο ἐμερίμνησεν ἐναντία, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸ αὐτὸ φερόμενα, στρέψαι τοὺς ἵππους καὶ μάχεσθαι.) [*](33 sqq. Versus Aristarcho obelo notatus, ὅτι οὐδαμοῦ Ὅμηρος τεθρος τεθρίππου)

120
[*](L f. 166b. Lp f. 146b c. l. Ξάνθέ τε.)ὀνόματα· Λάμποϲ γὰρ τῆϲ Ἠοῦϲ ἐϲτιν ἵπποϲ (ψ 246), Ξάνθοϲ Ἀχιλλέωϲ (T 400), Πόδαργοϲ Μενελάου (Ψ 295), Αἴθη Ἀγαμέμνονοϲ (Ψ 295), ἣν Αἴθωνα νῦν εἶπε μετατιθεὶϲ τὸ γένοϲ. οὐδαμοῦ δὲ τεθρίππῳ κέχρηνται ἥρωεϲ, εἰ μὴ ἐντὸϲ Ὀδυϲϲείᾳ ἐπὶ παραβολῆϲ ἡ δ’ ὥϲ τ’ ἐντὸϲ πεδίῳ τετράοροι ἄρϲενεϲ ἵπποι (v 81). τὸ γὰρ τέϲϲαραϲ ἀθλοφόρουϲ ἵππουϲ (Λ 699) ὑπώπτευται ὡϲ νόθον, ἢ δύο ἅρματα δηλοῦν βούλεται· τὸν δὲ ἐλα τῆρα ἀφίει ἀκαχήμενον (Λ 702), τὸν ἐξ ἑκατέραϲ ϲυνωρίδοϲ. εἶποι δ’ ἄν τιϲ πρὸϲ τοῦτο, ὅτι εἰκὸϲ, τῶν ἄλλων τεθρίπποιϲ μὴ χρωμένων, τὸν Ἕκτορα θαρϲῆϲαι τέϲϲαραϲ ἵππουϲ ὑποζεῦξαι πρὸϲ κατάπληξιν τῶν πολεμίων· ἀπόγονοϲ γάρ ἐϲτι Τρωόϲ, ᾧ Ζεὺϲ ὑπὲρ Γανυμήδουϲ ἔδωκεν ἵππουϲ, καὶ φιλότιμόϲ ἐϲτι περὶ ἱππικήν. οἶδε γὰρ ἵπποϲ ἀγαθὸϲ πρὸϲ ἱππικὴν ἐγείρειν, ὡϲ καὶ πρὸϲ πόλεμον διάφορα ὅπλα καὶ θηρευτικὴ κύων καλῶϲ ἰχνηλατοῦϲα ἐπὶ τὸ κυνηγέϲιον. διὸ καὶ τὸν Ἕκτορα θραϲὺν ἡνίοχόν φηϲιν Ὅμηροϲ (Θ 89), καὶ οὐ μόνον τοῦτον θραϲὺν ἀλλὰ καὶ τὸν ἡνιοχοῦντα αὐτῷ Ἀρχεπτόλεμον (Θ 128. 312)· οὐ τοῦ τυχόντοϲ γὰρ ἦν τὸ τέτρωρον ἡνιοχεῖν. φαϲὶ δέ εἰ τέτρωρον ἦν, πῶϲ ὡϲ πρὸϲ δυϊκὸν ἀποτείνεται καί φηϲι νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον καὶ ἐφομαρτεῖτον καὶ ϲπεύδετον (Θ 186. 191); ῥητέον δὲ καὶ πρὸϲ τοῦτο, ὅτι οὐ πρὸϲ ἕκαϲτον ἵππον λέγει, ἀλλὰ πρὸϲ τὰ ἐξ αὐτῶν ϲυϲτήματα· δύο γὰρ ζύγιοι ἦϲαν καὶ δύο παρήοροι· τοὺϲ μὲν οὖν ζυγίουϲ ἀνθ’ ἑνὸϲ τοὺϲ δὲ παρηόρουϲ ἀνθ’ ἑτέρου λαμβάνει. ὅμοιον δέ ἐϲτι τῷ τόφρα μάλ᾿ ἀμφοτέρων βέλε᾿ ἥπτετο (Θ 67)· πρὸϲ ἑκατέραν γὰρ κἀκεῖνο ϲτρατιάν· καὶ τῷ
  • τύνη δ’ ἕϲτηκαϲ, ἀτὰρ οὐδ’ ἄλλοιϲι κελεύειϲ·
  • μήπωϲ ὡϲ ἀψῖϲι λίνου ἁλόντε (Θ 485. 7)·
  • πρὸϲ γὰρ τὸν Ἕξκτορα καὶ τοὺϲ Τρῶαϲ. τριϲὶ δὲ ἵπποιϲ ἐχρῶντο οἱ ἥρωεϲ, ἵνα τρωθέντοϲ ἑνὸϲ τῶν ζυγίων εἰϲ τὴν τούτου χώραν παρήοροϲ ἄγηται· οἱ δὲ Ὁμηρικοὶ θεοὶ ϲυνωρίϲι χρῶνται, ἐπεὶ τιτρωϲκόμενοι οὐχ ὁρῶνται. ὁ δὲ Ἕκτωρ ἐτόλμηϲε προϲθεῖναι τὸν τέταρτον ἅμα μὲν [*](1 ἰοῦϲ Lp 3 αἴθονα B L οὐδαμοῦ τε L 5 τετράωροι BL 6 ὑπώπτευϲαν L 7 τὸν δὲ τὸν om. codd.; add. Bkk. (e Vict. ?) 9 θραϲῆϲαι Lp 10 ϲυζεῦξαι Lp 11 γαννυμήδουϲ LLp 13 θηρευτικὴν LLp καλὸϲ L ἰχνηλατῶν codd. 14 ἕκτωρα Lp 16 τετράωρον Lp 17 πῶϲ οὐ πρὸϲ δυϊκὸν ἀποτ. Lp 18 ἀποτείνετον Lp 19 τοῦτο, ου et τ in ras., Lp 22 παρηγόρουϲ L 26 ἀψῖδι L 29 ὁμηρικοὶ διϲινωρῖϲι L 30 προϲθῆναι Lp) [*](χρῆσιν παρεσάνχει. μάχετα δὲ καὶ τὰ ἐπαγόμενα δυϊκὰ κτλ. (A Θ 185, cf. Lehrs p. 195). Ad Pium Hiller, Phil. XXVIII, p. 99, schol. nostrum retulit (cf. prolegg.  nostra).) [*](1. 2 A Ψ 295: . . . . ἡ ὅιπλῆ δὲ ὅτι ἐντεῦθεν παρῴδηται τὰ ὀνόματα τῶν Ἕκτρος ἵππων Αἴθων καὶ Πόδαργος· οὐ γὰρ εἰσάγει τετρώρῳ χοωμένους. Cf. A T 400; Eust. Θ, p. 706, 60.) [*](6. 7 δύο ἅρματα δηλοῦν βούλεται. lta Aristarchus, v. Ariston. Λ 699.) [*](8 sqq. † Eust. p. 706, 51 sqq.)
    121
    διὰ τὰ προειρημένα, ἄμα δὲ καὶ τῶν δυοῖν ἵππων ὑφορώμενοϲ τὴν τρῶϲιν. . καθ᾿ ἑκάϲτην δὲ κλητικὴν βραχεῖα διαϲτολή, οὐκ ἐῶϲι δὲ οἱ ϲύνδεϲμοι, τινεϲ τινα Lp, δύο εἶναι κύρια καὶ δύο ἐπίθετα ὀνόματα.

    189.---ἀθετεῖται· δὲ τὸ οἰνόν τ᾿ ἐγκεράϲαϲα, ὅτι οὐ ϲύνηθεϲ[*](B f. 106b ad Ἀνδρομάχη v. 187. L f. 167b. Lp f. 146b.) οἶνον πίνειν ἵππουϲ, καὶ διὰ τὸ ὅτε θυμὸϲ ἀνώγοι· ψυχρὸν γὰρ καὶ τοῦτο ἐπὶ ἵππων. ἔϲτιν οὖν ὑπερβατόν· ὑμῖν προτέροιϲ πυρὸν παρέθηκεν ἢ ἐμοὶ τὸν αὐτὸν πυρὸν ἔθηκεν οἶνόν τ᾿ ἐγκεράϲαϲα πιεῖν ὅτε θυμὸϲ ἀνώγοι, ἵν᾿ ᾖ τὸ πυρὸν ἔθηκεν ἀπὸ κοινοῦ.

    197. καὶ πῶϲ πρὸ ὀλίγου (v. 182) καῦϲαι αὐτὰϲ ἤθελε; κωμῳδεῖ[*](B f. 107a ad ἐπιβηϲέμεν.) διὰ τούτου ὁ ποιητὴϲ τὸ τῶν βαρβάρων εὐμετάβολον. ἐπιβηϲέμεν.

    230"v. ad Δ 1.

    233. Vat. ζητ. κζ΄: οὐκ ἔϲτι T ρώων ἄνθ᾿  ἑκατόν τε διηκοϲίων ϲίων τε ἕκαϲτοϲ ϲτήϲεϲθ᾿ ἐντὸϲ πολέμῳ καὶ πρὸϲ ἑκατὸν καὶ κοϲίουϲ. μαχέϲεϲθε, ὥϲ τινεϲ ἀποδεδώκαϲιν, , ἀλλ᾿ ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ἀντίϲταθμοι ϲταθμοι καὶ ἰϲοβαρεῖϲ ἑκατὸν καὶ διακοϲίων. ἕκαϲτοϲ ἠπείλει ἐντὸϲ τῷ  πολεμῳ γενέϲθαι. τῇ γὰρ διανοίᾳ ταύτῃ ἀκόλουθον τὸ νῦν δ᾿ οὐδ᾿ ἑνὸϲ ἄξιοί εἰμεν Ἕκτοροϲ (v. 234. 35) ἀπὸ γὰρ τῶν ἐντὸϲ τοῖϲ ζυγοῖϲ ἱϲταμένων καὶ πιπραϲκομένων εἴρηται. ἐπὶ μὲν οὖν τούτων εἴρηται· ἔφαϲκεν εἶναι ἀντίϲταθμον ἑκατὸν τὸν καὶ διακοϲίων ἑαυτὸν λέγειν, ἤτοι ἰϲοβαρῆ καὶ ἰϲοδύναμιν. ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ· οὐδ᾿ εἴ κέν ϲ᾿ αὐτὸν χρυϲ ῷ ἐρύϲαϲθαι ἀνώγοι Δαρδανίδηϲ Πρίαμοϲ (X νιδηϲ 351), οἷον ἶϲον καὶ ἰϲόϲταθμον χρυϲῷ· ϲῷ. τὸ δὲ ἐρύϲαϲθαι ἀντὶ τοῦ *B f. 107b ad ἑκατόν τε (id. L f. 188b, Π) οὐκ ἐϲτι τὸ Τρώων ἀνθ᾿ ita B certe ἑκατόν τε διακοϲίουϲ διηκοϲίων τε ἕκαϲτοϲ ϲτήϲεϲθ᾿ ἐντὸϲ πολέμῳ . πρὸϲ ἑκατὸν καὶ διακοϲίουϲ μάχεϲθαι ἐντὸϲ πολέμῳ, ὥϲ τινεϲ ἀποδεδώκαϲιν, ἀλλ᾿ ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ἀντίϲταθμοι καὶ ἰϲοβαρεῖϲ ἑκατὸν τὸν καὶ διακοϲίων ἕκαϲτοϲ ἠπείλει γενέϲθαι ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ. τῇ γὰρ διανοίᾳ ταύτῃ ἀκόλουθον τὸ νῦν δ᾿ οὐδ’ ἐντὸϲ ὸϲ ἄξιοί εἰμεν Ἕκτοροϲ· ἀπὸ γὰρ τῶν ἐντὸϲ τοῖϲ ζυγοῖϲ ἱϲταμενων τε καὶ πιπραϲκομένων εἴρηται. ἐπὶ μὲν τούτων ἔφαϲκεν ἕκαϲτον αὐτὸν λέγειν ἀντίϲταθμον εἶναι ἑκατὸν καὶ διακοϲίων, ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ· οὐδ᾿ εἴ κεν ϲαυτὸν. τὸν. χρυϲ ῷ ἐρύϲαϲθαι Δαρδανίδηϲ Πρίαμοϲ, οἷον ἴϲον χρυϲῷ καὶ ἰϲόϲταθμον χρυϲῷ· τὸ δὲ ἐρύϲαϲθαι ϲαϲθαι. ἀντὶ τοῦ ϲτῆϲαι. [*](12a οὐκέτι τρώων V 15a καὶ πρὸϲ conieci V οὐ πρὸϲ 33a ἐρύϲε ϲθαι V) [*](17ᵇ ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ L 22ᵇ ἀκόλουθον τοῦ L. 23ᵇ ἦμεν L. 25ᵇ τε om. L 27ᵇ αὐτῶν L) [*](2 Cf. Nicanor. v. 185.) [*](4 ἀθετεῖται ab Aristarcho, Ariston. V 189 90.) [*](6 sqq. † A Θ 189. 90 (id. L. f. 167ᵇ): τὸ ἑξῆς τοῦτό ἐστιν· ἢ ἐμοί, ὅς πέρ οἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἶναι, οἶνόν τ᾿  ἐγκεράσασα πιεῖν ὅτε μοι θυμὸς ἀνώχει. γει. ἰστέον δὲ ὅτι κτλ., quae huc non pertinent. Cf. † Eust. p. 707, 7.) [*](9. 10 Idem schol. in cod. Lp f. 147a c. l. ἐπιβήσεμεν (sic).)

    122
    ϲτῆϲαι, ἀπὸ τῶν ἑλκόντων τὸν ζυγόν. ὃ δὲ ϲημαίνει τὸ ἐρύϲαϲθαι, τοῦτο καὶ ἐτίταινε λέγει· καὶ τότε δὴ χρύϲεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα (Θ 69), καὶ τὸ ἐρύϲαϲθαι ἐξηγούμενοϲ ἐπάγει ἕλκε δὲ μέϲϲα λαβών (Θ 70), καὶ ἐπὶ τῆϲ χήραϲ ἥ τε ϲταθμὸν ἔχουϲα καὶ εἴριον ἀμφὶϲ ἀνέλκει ἰϲάζουϲα τάλαντα (M 434). ἀτάλαντοϲ οὖν ὁ ἶϲοϲ καὶ μὴ ταλαντεύων· ἀτάλαντοϲ Ἄρηι (B 627), ὃ ἐξηγούμενόϲ φηϲιν ἶϲοϲ Ἐξνυαλίῳ κορυθάικι (X 132). κέχρηται τῇ ἀπὸ τῶν ϲταθμῶν διαμετρήϲει καὶ ἐπὶ τοῦ δείδω μὴ τὸ χθιζὸν ἀποτίϲονται Ἀλχαιοὶ χρεῖοϲ (N 745), ἤγουν ἶϲον ἀπολάβωϲιν, ὡϲ ἐντὸϲ ζυγῷ τὸ ἶϲον ϲτήϲαντεϲ καὶ ἀπομετρούμενοι ὄφλημα. χρεῖοϲ γοῦν τὸ ὄφλημα, οὐχ ἁπλῶϲ τὸ πρᾶγμα. φηϲὶν οὖν· δέδοικα μὴ ὡϲ δανειϲάμενοι χθὲϲ τὴν νίκην ἀποδῶμεν αὐτοῖϲ ϲτήϲαντεϲ τὸ χρέοϲ. *B f. 181b ad N 745:--- τὸ δὲ μὴ τὸ χθιζὸν ἀποτίϲων ποτίϲωνται ται χρεῖοϲ ἀντὶ τοῦ ἶϲον ἀπολάβωϲιν, ὡϲ ἐντὸϲ ζυγῷ τὸ ἶϲον ϲτήϲαντεϲ τεϲ καὶ ἀπομετρούμενοι ὄφλημα. χρεῖοϲ γὰρ τὸ χρέοϲ εἶπε καὶ ὄφλημα, μα, οὐχ ἁπλῶϲ τὸ πρᾶγμα. φηϲὶν οὖν· δέδοικα μὴ ὡϲ δανειϲάμενοι χθὲϲ τὴν νίκην ἀποδῶμεν αὐτοῖϲ. ϲταθμῷ ϲτήϲαντεϲ τὸ χρέοϲ.

    [*](L. f. 170b. A.)

    284. ἐζήτηται δὲ πῶϲ ἐξ ἁπάντων ἐπαινέϲαϲ τὸν Τεῦκρον νῦν [*](5a post τάλαντα in V olim legebatur: ἀτάλαντοϲ οὖν τὸ ἶϲοϲ καὶ μὴ ταλαντεύων, quae m. prim. delevit 17 ἀχαι[οὶ] V1, V2 in marg. οι 18a pro ἤγουν V ἠωϲ (?) 21a γ[ο]ῦν V1; V2 in marg. γοῦν 23a νίκ[ην] V1, V2 ην in marg. 24a αὐτ, ϲτήϲαντ, τὸ χρέ humiditate deleta rescripsit V2) [*](15ᵇ scholio manus prioris ad ἀποτίϲωνται (N 745) relato scholium alterius manus (οἱ δὲ ἀρχαῖοι ἐδάνειζον χρυϲίον καὶ ἀργύριον καὶ τὰ παραπλήϲια, ὡϲ νομιϲμάτων τότε μὴ ὑπαρχόντων· τὸ δὲ μὴ τὸ χθιζὸν κτλ.) ita subiungitur ut unum cum eo efficere videatur) [*](25 scholio L suprascrpt. ἀπορία, A cohaeret cum altero scholio (I, p. 283, 8—15 Dind.), quod etiam (f. 108ᵇ) et L (f. 170b) exhibent) [*](11 Similiter Porph. Ξ 200: ἀτάλαντον τὸ ἰσοτάλαντον. Apollon. v. ἀτάλαντον· ἰσόζυγον, οἷον ἰσόσταθμον, τάλαντα γὰρ τὰ στάθμια. Cf. Hesych. Et M. 161, 55. Aliter ipse Porph. Ψ 269: ὁ ἐξῃρημένος τοῦ κατὰ τὸ τάλαντον μέτρον, quam interpretationem Eust B, p. 196, 33, respicit.) [*](22 †B f. 184b ad ἀποτίσωνται Ν 745 (cf. supra ad lin. 15b): σταθμῷ ἀποδῶσι τὴν χθεσινὴν ἡμῶν εὐημερίαν (reliqua huc non pertinent).) [*](†A N 745 (id. L f. 223a): μήπως τὴν χθεσινὴν ἧτταν ἀποδώσουσιν ἡμῖν οἱ Ἕλληνες ὥσπερ σταθμῷ δεδανεικότες κτλ. Cf. ibid. Ariston.) [*](25 A Θ 284: παρὰ Ζηνοδότῳ οὐδὲ ἦν· ἠθέτητο δὲ καὶ Ἀριστοφάνει,)

    123
    ἐπιφέρει νόθον. καί φαμεν μὴ εἶναι πρὸϲ αἰϲχύνηϲ διὰ τὸ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ ἔθοϲ κρατοῦν· ἐτίμων γὰρ τοὺϲ νόθουϲ ἐπ᾿ ἴϲηϲ τοῖϲ γνηϲίοιϲ. ἄλλωϲ τε εἰ καὶ αἰχμάλωτοϲ Ἡϲιόνη, ἀλλὰ βαϲιλίϲ. ἔτι δὲ καὶ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα τοῦτ᾿ εἰρῆϲθαί φαμεν, ὅτι τῇ ἀρετῇ καὶ τοὺϲ γνηϲίουϲ ὑπερἐβαλεν.

    οὐκ ὀνειδίζει, ἀλλ᾿ ἐπαινεῖ, ὅτι διὰ τὴν τοῦ τρόπου χρηϲτότητα[*](B f. 108ᵇ ad νόθον. Lp f. 148ᵇ c. l. καί ϲε νόθον περ.) καίπερ νόθοϲ ὢν οὕτωϲ ἐτράφη. ἄλλωϲ τε διδάϲκει ὅτι οὐκ ἔϲτιν ὄνειδὸϲ τὰ ἴδια ἀκούειν. ἀλλ᾿ οὐδὲ ὄνειδοϲ ἦν ἡ νοθεία παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ πολεμεῖ δὲ τοὺϲ ὁμοφύλουϲ βαρβαρόθεν καὶ αὐτὸϲ ὤν, ὅτι τῇ φιλαδελφίᾳ μᾶλλον ἡττᾶται.

    323 sqq. ἐντὸϲ τούτοιϲ τοῖϲ ἔπεϲι τοῖϲ περὶ τοῦ Τεύκρου εἰρημένοιϲ[*](*B f. 190ᵇ ad φαρέτρηϲ L f. 171a, Π.) ζητοῦϲι ποίαν χεῖρα τέτρωται ὁ Τεῦκροϲ καὶ πότερον τὴν νευρὰν ἐπὶ τὸν ὦμον ἕλκει καθάπερ οἱ Ϲκύθαι τοῦτο γὰρ ᾤετο Νεοτέληϲ, ὅλην βίβλον γράψαϲ περὶ τῆϲ κατὰ τοὺϲ ἥρωαϲ τοξείαϲ, καὶ τοὺϲ μὲν Κρῆταϲ φάμενοϲ τὴν νευρὰν ἕλκειν ἐπὶ τὸν μαϲτὸν τὴν δὲ τάϲιν κυκλοτερῆ ποιεῖϲθαι, τῶν Ϲκυθῶν οὐκ ἐπὶ τὸν μαϲτὸν ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν ὦμον ἑλκόντων ---μὴ προέχειν τὰ εὐώνυμα μέρη τοξεύοντα τὰ δεξιά. ῥητέον δέ· τὸ αὐερύοντα οὐ δεῖ ϲυνάπτειν τῷ παρ᾿ ὦμον, ἀλλὰ ϲτίξαντα ἐντὸϲ τῷ αὐερύοντα τὸ ἑξῆϲ λέγειν, παρ᾿ ὦμον ὅθι κληὶϲ ἀποέργει αὐχένα τε ϲτῆθόϲ τε· τοῦτο γὰρ τῷ μὲν τὴν νευρὰν ἐπὶ τὸν ὦμον ἕλκειν οὐ ϲυνάδει, τῷ δ᾿ ἐμφῆναι βουλομένῳ τὴν παρ᾿ ὦμον πληγήν, ὅπωϲ καὶ πόϲε, μάλιϲτα ϲυνάδει· παρὰ γὰρ τὸν ὦμον ἡ κλείϲ ἐϲτιν, ἀποδιαιροῦϲα τὸ ϲτῆθοϲ ἀπὸ τοῦ αὐχένοϲ. τοῦτο μὲν οἶμαι οὕτωϲ λύεται. φαμὲν δὲ ὅτι παρὰ τὸν ἀριϲτερὸν ὦμον ὁ λίθοϲ κατηνέχθη. οὐκ ἐκ τῶν προκειμένων δὲ ἐπῶν, ἀλλ᾿ ἐξ ὧν ἐπάγει ἔδειξε·

  • ῥῆξε δέ οἱ νευρήν, ωάρκηϲε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ,
  • ϲτῆ δὲ γνὺξ ἐριπών, τόξον εζιᾶϲ, οἱ ἔκπεϲε χειρόϲ
  • (v. 328. 9). οὐ μὰ Δία τῆϲ δεξιᾶϲ, ἀλλὰ τῆϲ εὐωνύμου. καὶ ϲυνέβη ταύτην ναρκῆϲαι κατὰ τὴν πρὸϲ τὸν ὦμον ϲυνάφειαν, ὅνπερ καὶ πεπληγέναι ϲυνέβαινε. προϲεχῆ γὰρ τῇ μὲν δεζιᾷ χειρὶ τὰ δεξιὰ τῶν ὑπὲρ [*](1 ἡμεῖϲ δέ φαμεν τοῦτο μὴ A (Dind.) 5 ἡ ἰϲιώνη A (Dind.) 11 L lemmatis instar: ἤτοι ὁ μὲν φαρέτρηϲ ἐξείλετο πικρὸν ὀϊϲτὸν μέχρι τοῦ τόξου (e corr.) δέ οἱ ἔκπεϲε χειρόϲ παρὰ τοῦ T. L 16 μαϲθὸν L 17 lacunae quam indicavi in codd. vestigium non exstat μέρη τοῦ τοξεύοντοϲ τὰ δεξιά L 18 τὸ om. B 22 ὅπερ pro ὅπωϲ B ποϲὶ codd.; πόϲε conieci ϲυνάδει Vill.: codd. ϲυνάδειν 25 δὲ om. L ἀλλ᾿ Bekk., codd. om. ἐπάγη L 29 τὴν om. B) [*](ὅυι ἄκαιρος γενεαλογία καὶ οὐκ ἔχουσα προτροπὴν ἀλλὰ τοὐναντίον ὀνειδισμὸν καὶ ἀποτροπήν.) [*](13 Cf. A Θ 325: . . . . . ὁ μέντοι Νεοτέλης Σκυθικὴν εἶναι τὴν τοξείαν ἔφασκεν, τοῦ τόξου πρὸς τὸν ὦμον ἑλκομένου.) [*](17 sqq. Sequitur Neotelem, quem Eust., p. 715, 28, prave intellexisse videtur. Cf. Nicanor. (schol. A l. c.). ) [*](28 sqq. † B f. 109ᵇ ad τῆ v. 327 (id. Lp f. 149b c. l. τὸ παρ᾿ ὠμὸν, L f. 172a, A): ποῖος ⟨L ins. δὲ⟩ ὦμος βέβληται; δῆλον ὅτι ὁ ἀριστερός, διό ⟨δε᾿  ὧν A⟩)
    124
    αὐτήν, τῇ δ᾿ ἀριϲτερῇ ἐντὸϲ ϲυναφῇ τὰ ἐναντία. καὶ οὐκ ἠδύνατο, τῆϲ κρατούϲηϲ τὸ τόξον ἀριϲτερᾶϲ χειρὸϲ ναρκηϲάϲηϲ καὶ διὰ τοῦτο ἀποβαλούϲηϲ τὸ τόξον, μᾶλλον ὁ δεξιὸϲ ὦμοϲ βεβλῆϲθαι ἀλλ᾿ οὐχ ὁ τῆϲ πεπονθυίαϲ ἀριϲτερᾶϲ, ἐπεὶ καὶ προβάλλοντεϲ μὲν τὸν ἀριϲτερὰν ὧμον, ϲυϲτέλλοντεϲ δὲ εἰϲ ἑαυτοὺϲ τὸν δεξιὸν τοξεύουϲιν. ἑτοιμότερον δὲ εἰϲ βολὴν τὸ προβεβλημένον τοῦ κρυπτομένου.

    [*](B f. 190b ad κύων. L f. 172a. Lp f. 149b c. l. ὡϲδ᾿ ὅτε ττίϲ τε κύων.)

    338. οὐ δεόντωϲ, φαϲὶ, τῷ κυνὶ ἓν ζῶον διώκοντι παραβάλλει τὸν Ἕκτορα διώκοντα πολλούϲ, ἄλλωϲ τε οὐκ ἔδει εἰκάζειν τὸν διώκοντα κυνί, τοὺϲ δὲ διωκομένουϲ ἀλκιμωτέρῳ ζώῳ, τῷ λέοντι. ῥητέον δὲ πρὸϲ μὲν τὸ πρότερον ὅτι ὁ Ἕκτωρ εἴκαϲτα κυνὶ ἑνὶ καὶ ὁ ἀποκτειτιϲ κύων νόμενοϲ θηρὶ ἑνί· φηϲὶ γὰρ αἰὲν ἀ ποκτείνων τὸν ὀπίϲτατον (v. 342). πρὸϲ δὲ τὸ δεύτευον, ὅτι ἡ παραβολὴ οὐ πρὸϲ ἰϲχὺν ἀλλὰ τάχοϲ· κύνεϲ γὰρ ἐντὸϲ ταῖϲ θήραιϲ ἐπιτήδειοι πρὸϲ δίωξιν διὰ τοῦτο ὁ τε κύων. Ἕκτωρ διώκοντι εἴκαϲται κυνί. τὰ δὲ ἄγρια ζῶα φεύγειν εἴωθε τὰ πολλά διὰ τοῦτο ὑποχωροῦντεϲ Ἕλληνεϲ τοῖϲ φεύγουϲιν εἰκάζονται. ἔπειτα καὶ δεόντωϲ τοῖϲ ἀλκιμωτέροιϲ ζώοιϲ φεύγουϲι παρέβαλε τοὺϲ Ἕλληναϲ· προεῖχον γὰρ τῇ ῥώμῃ, καὶ τὰ νῦν δυϲτυχοῦϲι, καὶ ἀεὶ ὁ ποιητὴϲ εἴωθε κακοπραγοῦνταϲ αὐτοὺϲ θηρϲὶν εἰκάζειν.

    [*](B f. 110 ad μἑμνηται. L f. 173b. Lp f. 150a c. l. οὐδέ τι τῶν μέμνηται.)

    362. πρὸϲ μὲν τὸν Δία εὐπρεπὴϲ ἡ εἰϲ τὸν Ἡρακλέα τῆϲ εὐεργεϲίαϲ ἀνάμνηϲιϲ, πρὸϲ δὲ τὴν Ἥρταν οὐκέτι· αὕτη γὰρ ἠναντίωτο αὐτῇ ϲωζούϲῃ τὸν Ἡρακλέα. ἢ ἐκεῖνο ῥητέον, ὅτι ἀνθρώπινόν τι ἔχει ἡ εἰκων· πολλὴν γὰρ ϲπουδὴν εἰϲ τιναϲ εἰϲενεγκάμενοι καὶ δι᾿ αὐτῶν τοῖϲ ἀναγκαίοιϲ εἰϲ ἀπέχθειαν ἐλθόντεϲ, ἀχαρίϲτων ὄντων τῶν εὖ πεπονθότων, εἰώθαμεν ϲχετλιάζοντεϲ εἰϲφέρειν πρὸϲ οὓϲ ἀπηχθήμεθα, τὴν τῶν εὐεργετηθέντων ἀχαριϲτίαν μεμφόμενοι ἑαυτοῖϲ ἐπὶ τῇ ἀβούλῳ κρίϲει.

    [*](B f. 111a ad αἰνοτάτη. L f. 175a Lp f. 151b c. l. ἀλλὰ αἰνοτάτη.)

    423. 24. ἀθετοῦνται διὰ τὸ τραχύ ταχύ Lp. ὅϲῳ δὲ δεινά ἐϲτι, αἰνοτάτη. τοϲούτῳ τὴν κηδομένην ἐμφαίνει. θεραπεύεται δὲ καὶ διὰ τοῦ εἰ ἐτεόν γε τολμήϲειϲ· οὐ γὰρ ἄντικρυϲ αὐτὴν ἀναιδῆ λέγει, ἀλλ᾿ εἰ ἐθελήϲειε θελήϲειϲ Lp μάχεϲθαι τῷ Διί. πιθανῶϲ δὲ οὐκ ἤρκεϲεν αὐτῇ ἀπαγαίνοτάτι. τεῖλαι μόνον τὰ παρὰ περὶ Lp Διόϲ, ἀλλὰ καὶ παρ᾿ αὐτῆϲ Bkk.; codd. αὐτῆϲ τι προϲέθηκε τοιαύτη δὲ ὁρᾶται καὶ ὅτε πρὸϲ τὸν Ποϲειδῶνα πέμπεται, οὐ μόνον τὴν τοῦ ἀγγέλου ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ ϲυμβούλου ἀποπληροῦϲα ἀποπληροῦϲαν Lp χώραν (O 201).

    [*](1 ἡ ϲυναφή L 3 ἀλλ᾿ ἢ coni. Kamm., p. 56 4 προϲβάλοωτεϲ, alter. λ supra lin. scrpt, L 7 φηϲὶ L 9 καὶ πρώην λέοντι A (Dind.) 10 ὁ διωκόμενα, κόμενοϲ A 12 τὸν δεύτ. A 12, 13 ἀλλὰ πρὸϲ τάχουϲ A 14 τὰ δὲ ἄγρια κτλ. om. 15 οἱ ὑποχ. L εἰκάζοντο L 19 εὐπεπὴϲ Lp 20 ἀνάμηϲιϲ p)[*](αὐτὴ γὰρ B ἠναντιᾶτο L 21 πρὸϲ οὓϲ ἀπεχθήμεθα B πρὸϲ ἃϲ ἀπεχθόμεθα L 25 εὐεργετημένων L εὐχαριϲτίαν Lp αὐτοῖϲ L)[*](τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. ἄλλως τε τὸν προβεβλημένον ὦμονou εἰκὸς πεπλῆχθαι, οὐχὶ τὸν συνεσταλμένον ἐντὸϲ τῷ τοξεύειν ⟨et BLLp et A nonulla. addunt a Porph. aliena⟩.)[*](26 Non solum v. 423. 24, sed 420 —24  ab Ari starcho obelo notati (Ariston. Θ 420). — Ad Pium schol. nostrum Hiller l. c., p. 101, retulit.)
    125

    509. K 418.

    520. τὸ δὲ θηλύτεραι ὁ Πορφύριοϲ λέγει ἢ ἁπλῶϲ ἀντὶ τοῦ[*](Paris ap. Cram., An. P. III, p. 45.) θήλειαι, ὡϲ καὶ τὸ νεώτεροϲ ἔϲτιν ὅτε ἀντὶ τοῦ νέοϲ, ἡ ϲυγκριτικῶϲ τῶν ἄλλων ζώων· οὐ γὰρ τέτακταί τιϲ αὐταῖϲ καιρὸϲ ὁμιλίαϲ τῆϲ εἰϲ τὸ γεννᾶν.

    αἱ πρὸϲ τὰ ἀφροδίϲια καταφορώτεραι ὡϲ πρὸϲ ϲύγκριϲιν τῶν[*](A c. l. θη- λύτεραι. L f. 177b.) ἀλόγων ζώων· τὰ μὲν γὰρ ἄλογα ὡριϲμένον ἔχει καιρὸν ἐντὸϲ ᾧ μίγνυται μίγνυνται L., αὗται δὲ διηνεκῶϲ πληϲιάζουϲιν.

    555. ἐκ τοῦ ἀδυνάτου καὶ τοῦτο· πῶϲ γὰρ δυνατὸν περὶ τὴν φαεινὴν[*](*B f. 114a  ad ἄϲτρα. L f. 178b, Π.) ϲελήνην ἀριπρεπῆ εἶναι τὰ ἄϲτρα λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ. τὸ ἄϲτρα. φαεινήν οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ φύϲει, ὡϲ ἐπὶ τούτου·

  • κούρη δ᾿ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐϲθῆτα φαεινήν
  • (ζ 74), οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ᾿ ἐπὶ τῆϲ φύϲει. καὶ
  • πλήθει γὰρ δή μοι νεκύων ἐρα τεινὰ ῥέεθρα (Φ 218).
  • τὸ ἀμφὶ ϲελήνην φαεινὴν φύϲει. οὕτω ϲυντακτέον ὅτε γὰρ ἐκείνη φαεινή, οὐ πάντωϲ ἀριπρεπῆ τὰ ἄϲτρα, ἀλλ᾿ ὅταν μὴ φαίνηται ἢ φαινοιτο μὲν οὐ μὴν φαεινὴ ἀλλά πωϲ. ἀμαυρὰ καὶ ἀλαμπήϲ, τινὶ αἰτίᾳ ἐπηλυγαζομένη.

    1 sqq. Vatic. ζητ. ε΄. Τὴν ἀρχὴν τῶν Λιτῶν ἀναγινώϲκων οὕτωϲ ἔχουϲαν· ὧϲ οἱ μὲν Τρῶεϲ φυλακὰϲ ἔχον, αὐτὰρ Ἀχαιοὺϲ θεϲπεϲίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι [*](9 B incipit: ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἐντὸϲ οὐρανῷ ἄϲτρα φαεινὴν ἀμφὶ ϲελήνην φαίνετ᾿ ἀριπρεπέα. ἀπορία. ἔτι τοῦ ἀδυνάτου κτλ. παρὰ τὴν φ. L 10 λύϲιϲ. ἐκ δὲ τῆϲ λέξεωϲ ἡ λῆξιϲ (sic). τὸ φαεινὴν οὐκ κτλ. L 11 ἐπὶ τούτων L. 15 τὸ om L τὸ — ϲυντακτέον probabiliter uncinis inclusit Diam m., p. 57 16 φαίνητε pro φαίνηται L 18 ἐπιλυγαζομένη L) [*](2 Cf. Lp f. 153a (c . θηλύτερα): . . . . . ἢ ἁπλῶς, ὡς τὸ ωεύτερος ὁ νέος) [*](3 Eust. G, p. I27, 32, unam illam interpretationem, ut sit συγκριτικὼ accipiendum, ad P Porphyrium refert.) [*](6— 8 Propter similitudinem quae cum Paris. iis intercedit ad Porph. retulil.) [*](10 — 15 Eust. Θ, p. 729, 22: φαεινὴν λέγει κατὰ Ἀρίσταρχον τὴν φύσει τοιαύτην (ν. Ariston. Φ 218) κτλ., unde Paris. ap. Cram. III, p. 234, 1, fluxit (id. fere Lp f. 154a). Cf. Apollon. v. φαεινή.) [*](10 — 18 E quaestione Porphyriana, sed aliis, ut videtur, adiectis, pendet) [*](B f. 114a ad φαεινὴν (id. Lp f. 154 c. l. φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην): οἱ μὲν ἄρτι φαίνεσθαι ἀρχομένην, οἱ δὲ λεπτήν, ὡς τὸ μάστιγα φαεινήν (Κ 500),)

    126
    δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα, Βορέηϲ καὶ Ζέφυροϲ, τώτε Θρῄκηθεν ἄητον, ἐλθόντ᾿ ἐξαπίνηϲ, ἄμυδιϲ δέ τε κῦμα κελαινὸν κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκοϲ ἔχευε· ὣϲ ἐδαΐζετο θυμὸϲ ἐνὶ ϲτήθεϲϲιν Ἀχαιῶν· ταῦτ᾿ οἶν ἀναγινώϲκων ἠπόρειϲ, πῶϲ ἀκριβὴϲ ὢν περὶ τὰϲ εἰκόναϲ Ὅμηροϲ νῦν δοκεῖ πρὸϲ μηδεμίαν χρείαν δυοῖν ἀνέμοιν εἰκόνα παραλαμβάνειν. εἰ γὰρ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα, ἔδει τοὺϲ τέϲϲαραϲ, ὡϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ϲὺν δ᾿ εὖρόϲ τε Νότοϲ τε πέϲον Ζέφυρόϲ τε δυϲαὺϲ καὶ Βορέηϲ αἰθρηγενέτηϲ μέγα κῦμα κυλίνδων (ε 295. 96). λύει δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτόϲ, ὡϲ καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τοῦ Μόλωνοϲ παρίϲτηϲι. δύο γὰρ πάθεϲι χειμοζομένουϲ ποιήϲαϲ τοὺϲ Ἀχαιούϲ, φόβῳ μὲν ἐφ’ οἷϲ εἴρηκε θεϲπεϲίη ἔχε φύζα, λύπη δὲ ἐντὸϲ ἐπάγει πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι — δεδίαϲι μὲν γὰρ τὰ μέλλοντα, βαρέωϲ δὲ φέρουϲι τὰ γεγονότα —, προϲηκόντωϲ αὐτοὺϲ ἀπεικάζει πελάγει δυϲὶ πνεύμαϲιν ἐπεγειρομένῳ. θεϲπεϲίη δ᾿ ἔχε φύζα δηλοῖ οὐ τὸν προϲγενόμενον αὐτοῖϲ διὰ δειλίαν φόβον, ἀλλ᾿ ἐκ βουλήϲεωϲ θεῶν, ὥϲ

    ---B f. 114b ad ἄνεμοι v. 4 (id. L. f. 180b, Π): νῦν δοκεῖ πρὸϲ μηδεμίαν χρείαν δυοῖν ἀνέμων εἰκόνα παραλαμβάνειν. εἰ γὰρ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα, ἔδει τοὺϲ τέϲϲαραϲ, ὡϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ϲὺν δ᾿ Εὖρόϲ τε Νότοϲ τ᾿ ἔπεϲον Ζέφυρόϲ τε δυϲαὴϲ καὶ Βορέηϲ αἰθρηγενέτηϲμέγα κῦμα κυλίνδων. λύει δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτόϲ, ὡϲ καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τοῦ Μόλωνοϲ παρέϲτηϲε. δύο γὰρ πάθεϲι χειμαζομένουϲ ποιήϲαϲ τοὺϲ Ἀχαιούϲ, φόβῳ μὲν ἐφ᾿ οἱϲ εἴρηκε θεϲπεϲίη ἔχε φύζα, οἷϲ φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, λύπῃ δὲ ἐντὸϲ οἷϲ ἐπάγει πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι — δεδίαϲι γὰρ τὰ μέλλοντα, βαρέωϲ δὲ φέρουϲι τὰ γεγονότα οἱ ἄριϲτοι —, δύο οὖν πάθεϲι ϲυνεχομένουϲ εἰπὼν τοὺϲ Ἕλληναϲ προϲηκόντωϲ ἀπεικάζει πελάγει δυϲὶ πνεύμαϲιν ἐξεγειρομένῳ. τὸ θεϲπεϲίη δ᾿ ἔχε φύζα δηλοῖ τὸν οὐ προϲγινόποιητήϲ. [*](5a κορθύεται V2; κορύϲϲεται V1 10a Ὅμηροϲ ex Ὁμήρου V2 11 μὴ δὲ μίαν V1; corr. V2 18 — 19 τὴν — ὁ et 20a — 22a ϲι — μὲν humiditate deleta V2 in textu rescripsit 26 μέλλοντα, alter. λ eros., V 29a ἐ.. γειρομένῳ (duae litt eros.), in marg. V2 ἐπε 32a βον ἀλλ᾿ in textu erosa V2 in marg. scripsit) [*](10ᵇ L. in lemm. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι δύο 11ᵇ ἀνέμοιν L. 15ᵇ ἔπεϲεν L. 16b αἰθριγενέτηϲ BL 25 βεβολιατο L. 30b ἀπεικάζει προϲηκόντωϲ L. 31ᵇ L. verbo ἐξεγειρομένῳ finitur quae sequntur f 181a ita inc.: Πορφυρίου. δηλοῖ τὸν οὐ πρ. κτλ.) [*](οἱ δὲ τὴν φύσει φαεινήν ⟨οἱ δὲ τὴν φύσ. φαειν. om. p). προσφυῶς δὲ τῷ ωυκτερινῷ φωτὶ παρεικάζει αὐτά. Cf. schol. ξ 74.) [*](20 — 29 Cf. A Ι 4.) [*](32 † B f. 114b ad θεσπεσίη v. 2: ἡ βουλήσει θεῶν προσγεγενημένῃ ⟨cod. προγεγ.; corr. Bkk.⟩. φύξα δὲ κτλ. (quae huc non pertinent).)

    127
    που καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ αὐτὸϲ εἶπε· γνώϲεαι δ᾿  εἰ καὶ θεϲπεϲίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξειϲ ἢ ἀνδρῶν κακότητι (B 307. 68), τουτέϲτι θείᾳ βουλήϲει καὶ οὐ ϲυμφύτῳ κακίᾳ. ἔϲτι δὲ καὶ ἄλλων ἐπίθετον τὸ θεϲπέϲιον· θεϲπέϲιόϲ τε γὰρ πλοῦτοϲ (B 670) καὶ θεϲπεϲίη φύζα· ἐκ κοινοῦ ἔϲται κἀνταῦθα ἡ κακότηϲ· γνώϲη πότερον θεϲπεϲίῃ κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι. φύζα δέ ἐϲτιν ἡ φυγή φόβου δὲ φίλη λέγεται, ὅτι ὁ φοβούμενοϲ τὴν φυγὴν προϲεταιρίζεται. καὶ τὸ μὲν βεβολήατο τὴν βούληϲιν βεβλάφθαι δηλοῖ, τὸ δὲ βεβλῆϲθαι ἐπὶ ϲώματοϲ.

    μενον αὐτοῖϲ διὰ δειλίαν φόβον, ἀλλ᾿ ἐκ βουλήϲεωϲ θεῶν, ὥϲ που καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ αὐτὸϲ ἀντέθηκεν εἰπών· γνώϲεαι δ᾿ εἰ καὶ θεϲπεϲίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξειϲ ἢ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο, τουτέϲτι θείᾳ βουλήϲει καὶ οὐ ϲυμφύτῳ κακίᾳ. εἰ δὲ καὶ ἄλλων ἐπίθετον τὸ τῆϲ θεϲπεϲίαϲ, ὡϲ τὸ θεϲπέϲιον πλοῦτον καὶ θεϲπεϲίη φύζα, ἐκ κοινοῦ ἔϲται ἡ κακότηϲ· γνώϲῃ πότερον θεϲπεϲίῃ κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι· δηλοῦται δὲ οὕτωϲ ἡ θεία. φύζα δέ ἐϲτιν ἡ φυγή. φόβου δὲ φίλη λέγεται, ὅτι ὁ φοβούμενοϲ τὴν φυγὴν προϲεταιρίζεται. καὶ τὸ μὲν βεβολήατο τὴν βούληϲιν βεβλάφθαι δηλοῖ, τὸ δὲ βεβλῆϲθαι δηλοῖ τὸ ϲῶμα. ἀνιϲτόρητον δέ φαϲιν εἶναι τὸ τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ, ἤγουν τὸν Βορέην καὶ τὸν Ζέφυρον, πνέειν ἐκ τῆϲ Θράκηϲ· οὐ γὰρ πνέουϲιν ἀμφότεροι ἐξ αὐτῆϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ τρόπῳ ϲυλληπτικῷ· τὸ γὰρ θατέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ ἐπ᾿ ἀμφοῖν τέθεικεν. ἔϲτι δὲ καὶ ἑτέρωϲ· ὁμωνύμωϲ γὰρ τὰ πνεύματα καὶ οἱ προεϲτῶτεϲ αὐτῶν θεοὶ λέγονται· τούϲ δὲ ϲωματικῶϲ ἐντὸϲ Θράκῃ κατοικοῦνταϲ ὑποτίθεται ὁ ποιητήϲ.

    [*](3a ειϲ in textu eros., V2 in marg. scrps. 6a ἐϲτι in text. eros., V in marg: ἐϲτὶ δὲ δὲ 12a φίλη e φίλα V2)[*](14ᵇ — 17b φύζα — προϲεταιρίζεται om. L 20ᵇ — 31ᵇ in no B)[*](4— 10 Cf. B f 28 ad θεσπεσίῃ B 360 (id Lp f. 72a c. l. st καί θεσπεσίῃ): λείπει τὸ βουλῇ, ὡς Πίνδαρος. ἢ ἀπὸ κοινοῦ τό κακότητι θεσπεσί κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι.)[*](12—14 † L. f 180S c l. ἑταίρη: φίλη, συ νεργός. σημειωτέον δὲ διὰ τί τὴν φυγήν ὁ ποιητής τοῦ φόβου εἴρηκε φίλην. καὶ ῥητέον, διότι ὁ φοβούμενος τὴν φυγὴν προσεταιρίζετα Cf. Lehre, Ar. p. 77, 382.)[*](14 (1) sqq. Sequitur Aristarchum Zenodoto oblocutum, v. Lehre, p. 64.)[*](20 φασίν, velut Eratosthene s, v. Strab. I, p. 28 C.)[*](25 Cf. Porph. E 516, p. 84.)[*](28 Cf. Porph. B 447, p. 42, 24 Θ 1, p. 111, 12.)
    128
    [*](L. f.182a. A I 5. Cf. schol. Horn. I 5.)

    πῶϲ ἀμφοτέρουϲ ἐκ Θράκηϲ φηϲὶ πνεῖν, τοῦ μὲν Βορέου ἐξ ἄρκτου τοῦ δὲ Ζεφύρου ἐκ δύϲεωϲ πνέοντοϲ; λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι ἡ Θρακῶν γὴ ἐπὶ πολύ διήκει καὶ ϲιγματοειδὴϲ κεῖται τῇ θέᾳ καὶ μέχρι τῆϲ δύϲεωϲ· ἀφ᾿ ἑκατέρου οὖν μέρουϲ τῶν ἀνέμων ἔχει ἑκάτερον. οἱ δέ φαϲιν ὅτι ϲυλληπτικῶϲ πέφρακε· τὸ γὰρ ἑτέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ καθ᾿ ἑκατέρων κεῖται· μόνοϲ γὰρ ὁ Βορέαϲ ἀπὸ Θράκηϲ πνέει.

    [*](Vat. ζητ. ς΄. * B f. 147a ad χρῆϲιν. ὅταν ὠδίνου- ϲαν Λ 269.)

    ἐπεὶ δὲ παραβολῆϲ ἐμνήϲθημεν, ϲκέψαι τὴν τοῦ ποιητοῦ ἐνταῦθα ἐπὶ γὰρ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ τρωθέντοϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παραγράφειν βολῇ ταύτῃ·

  • ὡϲ δ᾿ ὅταν ὠδίνουϲαν ἔχ ῃ βέλοϲ ὀξὺ γυναῖκα
  • καὶ ἀνταποδόϲει·
  • ὣϲ ὀξεῖ᾿ ὀδύναι δῦνον μένοϲ Ἀτρείδαο (Λ 269. 72),
  • ἐπὶ τοῦ Κύκλωποϲ δυνάμει τὰ τῆϲ παραβολῆϲ μεταφέρων χρῆται, ἐντὸϲ οἷϲ λέγει (ι 415)·
  • Κύκλωψ δὲ ϲτενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃϲιν·
  • ἔϲτι δὲ τῆϲ παραβολῆϲ τὸ ὠδίνων τῆϲ δ᾿  ἀνταποδόϲεωϲ τὸ ὀδύνῃϲι. πάλιν δὲ εἰπὼν ἐπὶ τῆϲ τοῦ Ἕκτοροϲ κατὰ τῶν Ἐλλήνων ὁρμῆϲ·
  • ὀλοοίτροχοοϲ ὣϲ ἀπὸ πέτρη,
  • ὅν τε κατὰ ϲτεφάνηϲ ποταμὸϲ χειμάρροοϲ ὤϲῃ (N 137),
  • κατὰ τὴν αὐτὴν φανταϲίαν πεποίηκε περὶ αὐτοῦ λέγοντα τὸν Διομήδη.
  • νῶιν δὴ τόδε πῆμα κυλίνδεται ὄβριμοϲ Ἕκτωρ (Λ 347)·
  • ὁ δὲ ὄβριμοϲ οἰκεῖοϲ ἀψύχῳ ὁρμῇ· οὐ γὰρ θραϲὺν ἔφη οὐδὲ κορυθαιόλον, οἷϲ ἰδίοιϲ αὐτὸν προϲαγορεύειν εἴωθε. πάλιν ἐπὶ τοῦ Νέϲτοροϲ ϲκεπτομένου ποῖ τράπηται φηϲίν· [*](1 A praemissis nonnullis inc.: πῶϲ δὲ ἀμφ., ante πῶϲ· ἀπορία 2 Ζεφύρου om. A λύϲιϲ om. A 3 διηνεκεῖ A, sed in marg. adscr. γρ διήκει (Dind.) 5. 6 τὸ ⟨cod. τῷ ⟩ γὰρ ἑτ. κεῖται in no A 6 πνεῖ Λ 7 δὲ om. B ἐμνήϲαμεν V, ἐμνήϲθημεν corr. V2 ἐντὸϲ ταῦ, supra scrpt. τ΄, cui postea η superne addit., B 8 περιβολῇξ V 10 ἔχει V 11 ἀνταποδόϲει, ό in ras., B 12 ὀξεῖ᾿ ex ὀξεῖα V2 15 περιβολῆϲ V 13. 14 ἐντὸϲ οἷϲ λέγ. om. V 15 κύκλ. τὲ ϲτεν. B 17 δὲ om. V τῶν om. V 18 ὀλοοίτριχοϲ B ὡϲ, accent. eras., H πέτρου e πέτρηϲ V2 19 ὤϲει ex ὣϲ V 90 διομήδην B 21 τόδε e τότε V2 22 ὄμβiριμοϲ V 23 ἰδίωϲ V 24 φηϲίν om. B) [*](1 — 6 Scholium etsi quaestionem Vat. VI a V male dirimit, tamen propter lin. 3. 4 inter scholia excerpta referri non potuit.) [*](7 sqq. Quaestionem Vaticanam Vl cum eiusdem codicis XXIX, quam huic (p. 131) subiungimus, cohaerere apparet. In codice Veneto, priore quaestione ad Λ 269, altera ad Δ 447 adscripta, ordo male turbatus est. Quamobrem praestat cum Vaticano sextam quaestionem quintae, quam modo edidimus, subiungere,, ita ut verba ἐπεὶ δὲ παραβολῆς ἐμνή σθημεν ad ea spectent, quae Porph. de Ι 4 sqq. disputavit, neque cum cod. Venet. ad postrema verba schol. Λ 155 (ubi vid. ann. crit.) referenda sint.) [*](20 sqq. Cf. A f. 166ᵇ N 137 (c. l. ὀλοοίτροχος) . . . . καλῶς δὲ βάρβαρον καὸ ἄλογον ὁρμὴν βάρει εἴκασεν διὰ παντός τόπου κυλινδουμένῳ. Ιdem fere B f. 171ᵇ ad ὁλοοίτροχος ibid.;  Eust. N, p. 924 extr.)
    129
  • ἢ μεθ᾿ ὅμιλον ἴοι Δαναῶν ταχυπώλων
  • ἠὲ με τ᾿ Ἀτρείδην Ἀγαμέμνονα (Ξ 21. 22).
  • ὅλην τὴν παραβολὴν διεξελθών·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτε πορφφύ ρῃ πέλαγοϲ μέγα κύματι κωφῷ,
  • ὀϲϲόμενον λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
  • αὔτωϲ, οὐδ᾿ ἄρα τε προκυλίνδεται οὐδετέρωϲε,
  • πρίν τινα κεκριμένον καταβ ήμεναι ἐκ Διὸϲ οὖρον (Ξ 16 sqq.)·
  • εἶτα ἐπ᾿ Ἀγήνοροϲ προτραπέντοϲ μὲν ὑπὸ Ἀπόλλωνοϲ ὑποϲτῆναι Ἀχιλλέα, ὅμωϲ δὲ τὴν θέαν αὐτοῦ καταπλαγέντοϲ, ἠρκέϲθη τῷ ὀνόματι·
  • πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε κιόντι (Φ 551).
  • πάλιν τε εἰπὼν ἐπὶ τῆϲ Ἥραϲ (80 sqq)·
  • ὡϲ δ᾿  ὅταν ἀίξῃ νόοϲ ἀνέροϲ, ὅϲτ’ ἐπὶ πολλὴν
  • γαῖαν ἐληλυθὼϲ φρεϲὶ πευκαλίμῃϲι νοήϲῃ,
  • ἔνθα ἴη ἢ ἔν θᾶ, μενοινήειέ τε πολλά,
  • ὣϲ κραιπνῶϲ μεμαυῖα διέ πτατο πότνια Ἥρη,
  • καὶ ἀπὸ μὲν τοῦ νοῦ ποιήϲαϲ παραβολήν, ἀπὸ δὲ τοῦ πέτεϲθαι ἀποδοὺϲ τὴν ἀνταπόδοϲιν, ϲυντέμνων τὰ αὐτὰ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ φηϲίν· ὡϲεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα (η 36).

    θαυμαϲτὸν δὲ αὐτῷ κἀκεῖνο· ἐκ μεταφορᾶϲ γάρ τι τολμηρότερον φθεγξάμενοϲ οἰκείαν ἐπάγει παραβολήν, κρατύνων αὐτὴν ὡϲ εὔλογον ἔϲχε τὴν τόλμαν. εἰπὼν οὖν κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει (υ 13) ἐπάγει·

  • ὡϲ δὲ κύων ἀμαλῇϲι περὶ ϲκυλάκεϲϲι βεβῶϲα
  • ἄνδρ᾿ ἀγνοιήϲαϲ᾿  ἀλάει μέμονέν τε μάχεϲθαι.
  • καὶ ἐπὶ τῶν ϲτρατοπέδων ἀντικαθημένων
  • τῶν δὲ ϲτίχεϲ εἵατο πυκναὶ
  • ἀϲπίϲι καὶ κορύθεϲϲι καὶ ἔγχεϲι πεφρικυῖαι
  • εἰπών (Η 61(, ἐπήγαγεν·
  • οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόν τον ἔπι φρίζ
  • ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντοϲ ὑπ᾿ αὐτῆϲ.
  • [*](1 — 3 ἢ μεθ᾿ διεζελθών om. V 4 πορφύροι V 6 οὐδ’ ἑτέρωϲε BV 7 κεκριμένον om. B V;  add. Vill. 8 Ἀχ. ὑποϲτῆναι V 11 τε om. V 13 νοήϲοι V 10. 17 τὴν περιβολὴν V ἀποδοὺϲ om. V ἀπὸ δ. τ. πέτ. τὴν ἀν et (lin. 18. 19) ἠέ — κἀκεῖ humiditate deleta in textu rescrrs. V2 20 οἰκίαν V δὲ ins. ante αὐτὴν B 21 οὖν om. B 25 καὶ αὖθιϲ ἐπὶ τοῦ ϲτρατ., om. ἀντικαθ., V 26 .ν δὲ ϲτίχεϲ V1, ἐντὸϲ δὲ if marg. V2 27 ἀϲπίϲι corr. ex ἀϲπῖϲι B 29 οἵ[η] δὲ V1, οἵη in marg. V2 ἐπι φρίξ B, ἐπιφρὶφξ V 30 μελανεῖ, με e corr., B) [*](16 sqq. Cf. B f. 199 ad ἀίξῃ Ο 80 (id. L. f. 316b, Lp f. 236ᵇ c. l. ἀναίξῃ νόος): ἐντὸϲ ἄλλοις ἁπλούστερον ⟨ἀπλ. Lp ⟩ καὶ συντομώτερον εἶπε τὸ νφόημα, ἐνταῦθα δὲ καὶ ἐπεξειργάσατο ⟨ἐπεξεργ. L⟩ διὰ τὸ τάχος. καὶ οὐ παντὶ νῷ προσάπτει τὸν λόγον, ἀλλ᾿ ἀπλανήτου ⟨ἀπλάνητος L⟩ καὶ συνετοῦ ἀνδρός. Eust. O, p. 1006, 50.) [*](19 sqq. † Eust. Γ, p. 311, 3 sqq.)
    130
    ἐπί τε τῶν Τρώων ἔτι ποικιλώτερον κέχρηται· ἀρξάμενοϲ γὰρ ἀπὸ μεταφορᾶϲ ὁμοίωϲίν τε αὐτῇ τὴν ἀκόλουθον ἐπάγει καὶ ἐπ᾿ ἀμφοῖν τὴν παραβολήν Τρῶεϲ μὲν κλαγγῇ (Γ 2) τοῦτο μὲν δὴ ἡ μεταφορὰ· τὸ δ᾿ ὄρνιθεϲ ὥϲ ἡ ὁμοίωϲιϲ εἶθ’ ἡ παραβολή·
  • ἠύτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό,
  • αἵτ᾿, ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέϲφατον ὄμβρον,
  • κλαγγῇ ταίγε πέτονται ἐπ᾿ Ὠκεανοῖο ῥοάων,
  • ἡ ϲχεδὸν μόνῃ τῶν παραβολῶν οὐκ ἀνταπέδωκεν, ὡϲ τῆϲ ὁμοιώϲεωϲ ἄμα καὶ μεταφορᾶϲ προεχουϲῶν τὴν ἀνταπόδοϲιν.

    πάλιν τε αὐτοῦ παρατηρητέον ἐκεῖνο· τάϲ τε γὰρ οἰκείωϲ τιθεμέναϲ φωνὰϲ ἐπὶ τῶν πραγμάτων πολλάκιϲ εἰϲ τὰϲ παραβολὰϲ μετατίθηϲι καὶ τὰϲ ἐπὶ τῶν παραβολῶν εἰϲ τὰ πράγματα. οἷον ἔθνη ϲτρατιωτῶν λέγεται, ϲμήνη δὲ μελιϲϲῶν, παραβαλὼν δὲ τὰ πλήθη τῶν ϲτρατιωτῶν ὀνόματι ἐπὶ τῶν μελιϲϲῶν κέχρηται·

  • ἠύτε ἔθνεα εἰϲι μελιϲϲάων ἀδινάων (B 87),
  • ὃ πλήθουϲ ἀνθρώπων ἐϲτὶν ὄνομα. οὕτωϲ ὀλοοιτρόχῳ λίθῳ τὴν ὁρμὴν τοῦ Ἕκτοροϲ ἀπεικάζων (N 1 37) ἀναθρώϲκειν τέ φηϲι τὸν λίθον καὶ πέτεϲθαι, καὶ τελευτῶν, ὡϲ ἀπ᾿  αὐτοῦ τοῦ ϲτρατιώτου ἀφιγμένου ἀλλήλοιϲ᾿ οὐχὶ τοῦ λίθου, πάγει·
  • ὁ δ᾿ ἀϲφαλέωϲ θέει ἔμπεδον, εἰϲόκεν ἔλθῃ.
  • οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ κύματοϲ, 5 τάξεϲιν ἀπεικάζει ϲτρατοπέδου, προειπών (Δ 422)·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἐντὸϲ αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάϲϲηϲ
  • ὄρνυτ’ ἐπαϲϲύτερον Ζεφ ύρου ὑποκινήϲαντοϲ,
  • μετάγει ἀπὸ τῶν ϲτρατιωτῶν ἐπὶ τὰ ἑξῆϲ πόντῳ μὲν κορύϲϲεται τὰ πρῶτα. ἀνάπαλιν δὲ τὰϲ τῶν παραβολῶν μετατίθηϲι φωνὰϲ ἐπὶ τὰ πράγματα, ὡϲ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ· [*](1 ἐπ . . . τῶν V ἐπὶ δὲ τῶν in marg. V 2 αὐτῇ om. B .πάγει V1, ἐπάγει in marg. V2 3 κλαγγὴ B μὲν δὴ om. V 5 τε verbi ἠύτε evan., spr. lin. adscrps. V2 6. V om. V 8 τῶν (e ται corr. V2) περιβολῶν V 10 τε om V αὐτῶ B 12 ἐπὶ τῶν περιβολῶν V 13 post μελιϲϲῶν V ita: οὖτοϲ δὲ μετα- λαβὼν τῷ τῶν ϲτρ. ὀν. 14 χρῆται V 15 οὔτ᾿, ὡϲ suprascr., ἔθνεα V ὀλοοιτρίχῳ B 17 εἰκάζων V 18 τελευτὴν V1. τελευτῶν V 2 ἀφιγμένοϲ V 19 οὐ V 24 ὄρνυται V ἐπαϲϲύτερον om. V 25, 26 τὰ πρῶτα κορύϲϲεται V 26 τίθηϲι V) [*](8 A Γ 2 Nicanor: βραχ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ὥς. ἡ γὰρ ἀνταπόδοσις πρόκειται, καὶ ἀνεστραμμένη περίοδός ἐστιν. Cf. B f. 41a ad ἴσαν Γ 8 (id. Lp f. 82ᵇ c. l. ἴσαν, corr. ex ἴσασι) : ταύτης ποῦ τῆς παραβολῆς ἡ ἀπόδοσις; ⟨ἦ B, acc. in ras.⟩ τάχα εἰς τὸ Τρῶες μὲν κλαγγῇ ἔνοπῇ τ᾿  ἴσαν· οἱ δ᾿ ἄρ᾿ ἴσαν ⟨οἱ — ἴσαν del. Roem. ap. Fleckeis., 1878, p. 538⟩ ἠύτε περ· ἵνα τὸ ἠύτε ἀπόδοσις ᾖ ἐπεὶ δὲ κτλ.) [*](13 B f. 21α ad ἠύτε B 87 (id. A et Lp f. 66ᵇ c. l. ἔθνεα): πρὸς τοὺς εἰκα- ζομένους Ἕλληνας, ἐπεὶ ⟨om. B⟩ σμήνεα ἔδει εἰπεῖν (id. fere l. f. 27a). Del. quae ibi leguntur huc non pertinent.)
    131
  • ὡϲ δ᾿  ὅτ᾿ ἀριζήλη φωνή, ὅτε τ᾿ ἴαχε ϲάλπιγξ (Ϲ 219)
  • εἰπὼν ἐπάγει μετατιθεὶϲ ἀπὸ τῆϲ ϲάλπιγγοϲ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον·
  • οἱ δ᾿ ὡϲ οὖν ἄιον ὄπα χάλκεον Αἰακίδαο. Αἰακίδαο.
  • κεκινδύνευται δὲ αὐτῷ ἐκεῖνα, οἶον
  • ϲιδήρειοϲ δ᾿ ὀρυμαγδὸϲ
  • χάλκεον οὐρανὸν κε δι᾿ αἰθέροϲ ἀτρυγέτοιο (P 424)·
  • ὡϲ γὰρ ἐξ ἀντιτυπίαϲ χαλκοῦ καὶ ϲιδήρου τὴν φανταϲίαν εἰϲ τὸν ἐκ πόντου ἦχον κεκίνηκεν.

    ἐλέγομεν περὶ τῶν παραβολῶν, ὅτι πολλάκιϲ τὰ οἰκεῖα τοῖϲ πράγμαϲιν[*](Vat. ζητ. κθ′. * B f. 61a ad ῥινοὺϲ Δ 447.) μαϲιν ὀνόματα παρατίθηϲι τοῖϲ ἐντὸϲ ταῖϲ παραβολαῖϲ ὁμοιώμαϲιν, ἐντὸϲ πολλοῖϲ δὲ καὶ ἔμπαλιν. εἰϲ δὲ πίϲτιν τούτου παρακείϲθω καὶ ταῦτα· ϲυμβάλλουϲι μὲν ἀλλήλοιϲ ϲτρατοὶ τὸν πόλεμον·

  • ϲύν ῥ᾿ ἔβαλον Λαπίθαι πόλεμον (MA 181),
  • ϲύν ῥ᾿ ἔβαλον ῥινούϲ, ϲὺν δ᾿ ἔγχεα καὶ μένε᾿ ἀνδρῶν 
  • (Δ 447),
  • μίϲγονται δὲ ποταμοὶ καὶ τὰ ὑγρά·
  • οἱ μὲν ἄρ᾿ οἶνον ἔμιϲγον ἐνὶ κρατῆρϲι καὶ ὕδωρ (α 110),
  • ὅθεν καὶ τὸ καταδεχόμενον τοὺϲ ποταμοὺϲ χωρίον μιϲγάγκεια εἴρηται· ἀλλ᾿ ὅμωϲ αὐτὸϲ ἐναλλὰξ ἐπὶ μὲν τῶν ποταμῶν ἔφη τὸ ϲυμβάλλειν, ὅπερ ἦν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων·
  • ἐϲ μιϲγάγκειαν ϲυμβάλλετον ὄβριμον ὕδωρ (Δ 453),
  • ἐπὶ δὲ τῶν ϲτρατῶν τὸ μίϲγεϲθαι, ὅπερ ἦν οἰκεῖον ποταμῷ·
  • ὣϲ τῶν μιϲγομέν ων γένετ᾿ ἰαχή τε φόβοϲ τε (Δ 456).
  • ϲυνεχώρει δὲ τὸ μέτρον εἰπεῖν· ἐϲ μιϲγάγκειαν ϲυμμίϲγετον ὄβριμον ὕδωρ, Ὁμηρικοῦ ὄντοϲ τοῦ παρετυμολογεῖν, ὡϲ τὸ τέμενοϲ τάμον (Ζ 194) καὶ κειμήλια κεῖται (Ζ 4) καὶ Ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο (α 241) καὶ μένοϲ οἴχεται ὃ πρὶν ἔχεϲκεν (? Θ 412). ὁ δὲ προτάττειν είλετο τὴν ἀντίδοϲιν τῶν ὀνομάτων εἰϲ ἑνωτικὴν τοῦ φραζομένου πρὸϲ τὸ εἰκαζόμενον, εῖ γε αἱ αὐταὶ φωναὶ πρέπουϲιν ἑκατέροιϲ.

    Pἐπὶ δὲ τῶν Αἰάντων καὶ τολμήϲαϲ νέφοϲ εἶπε καὶ κατὰ μεταφορὰν ρὰν. πεζῶν (Δ 274), καὶ ὡϲ εὔλογον τὴν τόλμαν τῇ παραβολῇ ἐπιπολλῆϲ [*](2 εἰπὼν om. B 4 δὲ om. B 6 ἦκε V 7. 8 ὡϲ κεκίνηκεν om. V 8 ἐκ πεδίου vel πολέμου coni. kamm.., p 77 11 περικείϲθω V 13 ϲύν ῥ᾿  πόλεμον om. B 11 ϲὺν δ᾿ ἔβαλον ῥινὰ V 11 κρατῆρι V 18 καὶ om. B) [*](μιϲγάγγεια BV 19 μὲν om. V 20 ὃ ῆν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 22 μίϲγεαι B ‘δ ἢν ἐπὶ τῶν ποταμῶν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 26 κειμήλιον V ἅρπ. αι, litt. inter π et α evan., B 27 —29 ὁ δὲ — ἑκατέροιϲ om. V 30. 31 ἐπὶ δὲ τ. Αἴαντ. νέφοϲ εἶπε τολμήϲαϲ πεζῶν κατὰ μεταφ., καὶ ὡϲ εὔλογον κτλ. V) [*](9 v. ad p. 128, 7) [*](19 sqq. † Eust. Δ, p. 497, 19 sqq.) [*](25 sqq Cf. Porph. ζητ. Vat. ια΄ (v. in ine op. ).) [*](30 sqq. † Eust Δ, p. 411, 19 sqq.)

    132
    ϲτώϲατο καὶ τὰϲ φωνὰϲ ἤμειψεν, ἐπειπὼν τὸ παραβληθὲν τῷ παραβαλλομένῳ·
  • ἦλθε δ᾿ ἐπ᾿ Αἰάντεϲϲι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρὦν,
  • τὼ δὲ κορυϲϲέϲθην, ἄμα δὲ νέφοϲ εἵπετο πεζῶν.
  • προαναφωνήϲαϲ οὖν νέφοϲ πεζῶν ἐξ αὐτοῦ πλάϲϲει παραβολήν·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἀπὸ ϲκοπιῆϲ εἶδεν νέφοϲ αἰ πόλοϲ ἀνὴρ
  • ἐρχόμενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο ἰωῆϲ,
  • τῷ δέ τ᾿ ἄνευθεν ἐόντι μελάντερον ἠύτε πίϲϲα
  • φαίνετ ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν
  • τοῖαι ἅμ᾿ Αἰάντεϲϲι διοτρεφέων αἰζηῶν
  • δήιον ἐϲ πόλεμον πυκιναὶ κίνυντο φάλαγγεϲ
  • κυάνεαι ϲάκεϲίν τε καὶ ἔγχεϲι πεφρικυῖαι (Δ 275 — 82).
  • τὸ μὲν νέφοϲ ἐρχόμενον καὶ ἰὸν καὶ ἄγον λαίλαπα εἶπεν, ὅ ἐϲτι πρᾶγμα ϲτρατιώτου, ἐπὶ δὲ τῆϲ φάλαγγοϲ κίνυντο, ὃ ἐπὶ νέφουϲ τάττει κινήϲει· πυκινὴν νεφέλην (Π 298) καὶ πυκιναὶ φάλαγγεϲ καὶ κυάνεον νέφοϲ (Π 66. Ψ 188) καὶ κυάνεαι φάλαγγεϲ.

    ἤμειψε καὶ ἐπὶ τοῦ λέοντοϲ καὶ τῆϲ Πηνελόπηϲ τὰϲ φωνάϲ·

  • ὅϲϲα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐντὸϲ ὁμίλῳ
  • δείϲαϲ, ὁππότε μιν δόλιον περὶ κύκλον ἄγουϲι,
  • τόϲϲα μιν ὁρμαίνουϲαν ἐπήλυθε νήδυμοϲ ὕπνοϲ
  • (δ 791 sq.)·
  • μερμηρίζει μὲν γὰρ κυρίωϲ ἄνθρωποϲ, ὁρμαίνει δὲ λέων, ὁ δ᾿ ἐνήλλαξε.
  • τῷ δὲ τήκεϲθαι κυρίωϲ ἐπὶ τῆϲ χιόνοϲ χρηϲάμενοϲ ἐνδιατρίβειν
  • ὡϲ ἐναργεῖ πολλάκιϲ οὐκ ὤκνηϲε καὶ τῷ αὐτῷ χρήϲαϲθαι ἐπὶ τῆϲ διὰ λύπην τοῖϲ δακρύοιϲ διαρρεομένηϲ· ὡϲ δὲ χιὼν κατατήκεται ἥντ᾿ Εὖροϲ κατέτηξε· τηκομένηϲ δ᾿ ἄρα τῆϲ ὣϲ τῆϲ τήκετο καλὰ παρήια δακρυχεούϲηϲ (τ 205 sqq), καίτοι ἐντὸϲ ἄλλοιϲ εἰπὼν· τῆϲ δ᾿ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουϲι παρειαί (θ 530).

    [*](*B f. 114b ad ἡγήτορεϲ.)