Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

1. Πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ δεύτερον εἰπὼν Ἀχιλλέωϲ Αἴαντα (B 768) τὴν πρώτην ἀριϲτείαν οὐ τούτῳ τῷ δὲ Διομήδει ἀνατίθηϲιν: ἢ ὅτι ὁ μὲν δυϲκίνητοϲ καὶ μεγαλόφρων τὴν φύϲιν ὑπάρχων κατὰ πάϲαν τὴν μάχην ἦν ἄριϲτοϲ, ὁ δὲ ὀξὺϲ καὶ φιλότιμοϲ ὤν ὑπὸ τῆϲ Ἀγαμεμνονοϲ Δ ιομηδέἵ. A f. 62a c. l. προτροπῆϲ Δ 370 ἀνεπτέρωται· οἱ γὰρ νεανίϲκοι καὶ θυμοειδεῖϲ ὑπερεθιϲθέντεϲ εἰϲ μεγάλην τὴν ἐπίδοϲιν ἀναφέρονται. ἢ ὅτι εἰϲ τὸν μείζονα κίνδυνον αὐτὸν φυλάττει τὸν περὶ τῶν νεῶν· ἧττον γὰρ ἀπεδίδραϲκε καὶ διὰ τὸ δέοϲ Ἀχιλλέωϲ (H 116. 17 ?) καὶ διὰ τῶν ὅρκων τὴν ὑποψίαν. καλῶϲ δὲ ὁ Διομήδηϲ προτρέπεται ἰδίᾳ · ἡ γὰρ κοινὴ πρὸϲ τὸ πλῆθοϲ προτροπὴ τὸν καθ’ ἕνα ἀμελέϲτερον ἐργάζεται, ἡ δὲ πρὸϲ ἕνα τινὰ μονομαχία εὐθαρϲέϲτερον καὶ γενναιότερον.

7. ἀδύνατον τοῦτο πῶϲ γὰρ ἂν ἔζηϲεν ὁ οὕτω καιόμενοϲ ἅπὸ[*](*B f.2b ad κρατόϲ. lade a lin. 9 (εἶωθε) etam *B f. 153b ad πυρὸϲ Λ 596 (B2) et L ibid. f. 243a.) τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ τῶν ὤμων ἐγχειρεῖ μὲν οὖν τῷ ἔθει λύειν, ὅτι ϲυγ κεχώρηται τὸ δοκεῖν τοὺϲ θεοὺϲ δύναϲθαι τοιαῦτα δρᾶν τιναϲ ἃ τοῖϲ, πάϲχουϲιν ἀκίνδυνά εἰϲι κατὰ τὴν ἐκείνων προαίρεϲιν. λύεται δὲ Vl ἐκ τῆϲ λέξεωϲ διχῶϲ, ἢ ὅτι τὸ πῦρ οὐ κυριολογεῖ ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ λαμπὴ δόνοϲ τίθηϲιν, ἢ ὅτι μετωνυμικῶϲ ἀπὸ κρατόϲ τε καὶ ῶμων λέγει, ἀπὸ τῶν περιεχομένων ἐπὶ τὰ περιέχοντα· προείρηται γὰρ δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθόϲ τε καὶ post h. v. B rasura ἀϲπίδοϲ ἀκάματον πῦρ (v. 4). ἢ καὶ ἐκ τοῦ ἔθουϲ· εἴωθε γὰρ om. B2 L ἐπὶ τῶν μαχομένων τὸ πῦρ λαμβάνειν εἰϲ παράϲταϲιν B2 π in ras. τῆϲ ϲυντόνου ϲυντόμου L καὶ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ· ὧϲ οἱ μὲν μᾶρναντο μάρνανται L δἐμαϲ πυρὸϲ αἰθομἐνοιο (Λ 596. N 67 3. P 366. (C 1 ) καὶ (Δ 342. MA 316) μάχηϲ καυϲτειρ ῆϲ ἀντίη ολῆϲαι ἀντιβολήϲαϲ L. καὶ τὰ περὶ τὸν Διομήδη οὖν παραϲτατικὰ τῆϲ κατὰ τούϲ ῶμουϲ καὶ τὰϲ χεἰραϲ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ καὶ τῆϲ κατὰ τὴν κεφαλὴν πυκνοτέραϲ ἐπιϲτροφῆϲ· οὕτω γὰρom. B2 καὶ κορυθαίολοϲκορυθαιόλοϲ ΒΒ2, tum ὁ Ἕκτωρ B2 εἴρηται.

Ζωίλοϲ Ζωῖλοϲ A ὁ Ἐφέϲιοϲ κατηγορεῖ τοῦ τόπου τούτου καὶ[*](A f. 62a c.l. ἀκάματον. L f. 92a. Cf. Cramer, An. Par. III, p. 9. 165.) μεμφεται τῷ ποιητῇ τὸν ποιητὴν L, ὅτι λίαν γελοίωϲ πεποίηκεν ἐκ τῶν ῶμων τοῦ Διομήδουϲ καιόμενον πῦρ· ἐκινδύνευϲε γὰρ ἂν καταβαλεῖν φλεχθῆναι καταφλεχθεὶϲ A ὁ ἥρωϲ. ἐνίοι μὲν οὖν παρειλῆφθαι τὸ ὡϲ κατὰ ϲυνήθειαν τῷ ποιητῇ, ὡϲ καὶ ἐντὸϲ ἑτέροιϲ ὣϲ οἱ μὲν μάρναντ δέμαϲ πυρόϲ, καὶ ἐνθάδε τὸ δαῖἐ οἱ ἀκάματον πῦρ, ἵν’ ᾖ ὡϲ πυρὸϲ φανταϲία, οὐκ εἰδικῶϲ ἰδικῶϲ A πῦρ L verbis poëtae δέμαϲ πυρὸϲ adlidit αἰθομένοιο, tum ita peIsit: ὡϲ πυρὸϲ φανταϲίαν καὶ οὐκ εἰδικὸν πῦρ λέγει ὁ ποιητήϲ, ὃ βέλτιον ἂν εἰεν.

20. κατηγορεῖ καὶ τούτου Zωίλοϲ, ὅτι λίαν φηϲὶ γελοίωϲ πεποίηκε[*](*B f. 63a ad ἀπόρουϲε. L f. 92ᵇ c.l. Ἰ Ἰδαῖοϲ δ᾿ ἀπόρουϲε. Lp f. 102b et Α f. 62b c. eod. l.) τὸν Ἰδαῖον ἀπολιπόντα τοϲ ῖππουϲ καὶ τὸ ἅρμα φεύγειν. ῥητέον οὖν ὅτι κατέθορε μὲν τοῦ ἅρματοϲ ὡϲ ὑπεραϲπίϲων τῷ ἀδελφῷ, εὐλα. βηθεὶϲ δὲ τὸν πολέμιον εἰϲ φυγὴν ὥρμηϲεν. οἱ δὲ λέγουϲιν ὅτι είδὼϲ τὸ Διομήδουϲ φίλιππον διὰ τοῦτο ἐᾷ τοὺϲ ῖππουϲ, ὅπωϲ περὶ αὐτοὺϲ γένηται. ἢ ὅτι οὐκ ἐπέϲτηϲε τῷ ϲυμφέροντι· αἱ γὰρ φρένεϲ ταραχθεῖϲαι παρέπλαγξαν καὶ τὸν ϲοφόν. τοιοῦτοϲ εὺρίϲκεται παρ’ αὐτῷ καὶ Ἀλεξανδροϲ [*](27 καὶ τούτου τοῦ τόπου ὁ Ζ. A πεποίηκεν ὁ ποιητὴϲ τὸν Ἰδ. A 28 A. post φεύγειν ita: ἠδὐνατο γὰρ μᾶλλον ἐπὶ τοῖϲ ῖπποιϲ ἀλλὰ ῥητέον ὅτι, L: δυνατὸν γὰρ μᾶλλον ἐπὶ τοῖϲ ῖπ ποιϲ φυγεῖν, ἀλλὰ ῥητέον ὅτι κτλ. . 29 τὸν ἀδελφὸν A 30 εἰϲ φυγὴν ἐτράπη A 31 τὸν Διομ. φίλ. Lp 32 ἐπέϲπειϲε B, ἔϲπειϲε A (?), ἐπέπειϲε Lp, ἀπέϲπαϲε L, ἐπέϲτηϲε Bkk. ταραχθῆϲαι A 33 τὸ ϲοφ. A καὶ ὁ Ἀι. A.) [*](5 B⟩ f 62a ad πῦρ (v.7): πῦρ ἐνταῦθα τὴν λαμπηδόνα καλεῖ.) [*](15 —17 Cf. Porph yr. quaest. Vatic. 3 (= *B Z 359): . . . καὶ κορυθαίολος οὖν ὁ συνεχῶς κινῶν τὴν κόρυθα) [*](27 sqq. Cf. Eust. p. 516, 22 sqq.)

8. καὶ μὴν ἀπήλαϲτο τὸ ἄρμα. ἢ τῷ τόπῳ τῶν ἁρμάτων φηϲίν. διό τινεϲ ἔλεγον· παρ’ ὄχεϲφι πᾶϲιν ὀρίνθη θυμόϲ, ἵν’ ᾖ οὕτωϲ· τοῖϲ ἁρματηλάταιϲ  ὁ Θυμὸϲ ὠρίνθη προϲσοκῶϲι τὸ δεινὸν ἐψ’  ἑαυ τοὺϲ ἥξιν. τὰ δὲ ὲπείγοντα πρῶτον εἰπὼν ἐπιψέρει καὶ τῶν Τρώων τὀ  πάθοϲ.

127. ad Ζ 129.