Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

447. | 1 sq.

[*](A f. 60a c.l. ἐϲθλὸν ἐνὶ προμάχοϲι ν. 458.)

457.---πῶϲ οὐκ Αἴαϲ πρῶτοϲ ἢ Διομήδηϲ ἀριϲτεύει; καί φαϲιν ὅτι Πύλιοι πρῶτοι ϲυνέρρηξαν. ἄλλοι δὲ τι, ἐπεὶ ὁ Ἀντίλοχοϲ ἄλκιμοϲ μαὶ ταχϲ ὑπόκειται, είκότωϲ καὶ φονεύει πρῶτοϲ. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπ ἐλάϲϲονοϲ ἠρχθαι τὸν ποιητὴν τὸ τῆϲ τχηϲ αίνιϲϲόμενον κράτοϲ.

[*](B f. 60ᵇ ad Ἀντίλοχ. Lp f. 100a c. l. Ἀντίλοχοϲ)

τοῦτο χαρίζεται αὐτῷ, ἐπεὶ καὶ ἄλλην ἀριϲτείαν αὐτοῦ οὐ γράφει ϲυγγράφει, om. οὐ, BLp, corr. Bkk.·ἄλλωϲ τε καὶ ζηλοῖ οὐ γράφει πρῶτοϲ γὰρ. φηϲὶν, ἐγ ὼν ἕλον ἄνδρα (Λ 737 ), καὶ θεατὴν αὐτὸν λοχοϲ ἔχει. θερμότητοϲ δὲ τοῦτο5 fere litt. post h. v. eras. B νεωτερι- ἔργον. ἢ Τρῶεϲ κατεφρόνουν Ννέϲτοροϲ καὶ κατὰ τοῦτο μάλλον τὸ μέροϲ πρώτωϲ ἔκρουϲαν.

alter. schol. h. v. (de ἱπποκορυϲτήϲ) v. 8 1.

[*](*B φ. 61 ad ᾶμαρθ’. L f.  89b, Eton. (Noehd. II p. 42), II.)

491. ἀδύνατόν φηϲιν εἰναι ἐπὶ τὸν Αἴαντα τὸ βέλοϲ πεμφθὲν είϲ Ἰθακήϲιον ἐλθεῖν· οἱ γὰρ Ἰθακήϲιοι πόρρω τεταγμένοι είϲὶ καὶ οὐ κατὰ Cαλαμινίουϲ ϲαλαμίνουϲ L Etκαὶτοὺϲ ins. L Λοκρούϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· ὁ γὰρἑταῖροϲ οὐ πάντωϲ πολίτηϲ ἀλλὰ καὶ φίλοϲ καὶ ϲυμπράττων. οὕτω καὶ Πάτροκλοϲ Ἀχιλλέωϲ οὐ πολίτηϲ ἀλλ’ ἑταῖροϲ.

[*](B f. 61a ad Ὀδυϲϲέοϲ.)

πῶϲ ἑταῖρον αὐτόν φηϲιν Ὀδυϲϲέωϲ, μὴ ϲτρατευομένων ἸθακηϲίωνὈδυϲϲέοϲ [*](9 BB f. 85a ad ῥέοντα Ζ 172 (Lp f. 123b c.l. Ξάνθον τε ῥέοντα ): καὶ ποῖ ⟨Lp ins. γὰρ), ψγσί, ποταμὸς οὖ ῥεῖ ; ῇnτέor ἐπεὶ Ξάνθος ἐστὶ Λυκίας πόλις ἤ τὸν ἀέναον λέγει καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα. μᾶλλιν τὸν ῥευματώδη. Eust. ibid., p. 634, 15: προσέθηκε δὲ νῦν τὸ ῥέοντα κατὰ Πορ ψ ύριον πρὸ διαστολὴν Ξάνθου λυκιακ ῆς πόλεως.) [*](19 Aristarchi eam sententiam fuisse e scholio Aristoniceo apparet.) [*](22 Scholium e quaestione, cuius in schol. A pars servata est, derivatum esse ex Eust. concluditur, p.498, 30 -40; puqqllo plura Vic t. (Roem.,schol.ex., p. 17 ).)

77
πληϲίον Ϲαλαμινίων, ἑταῖρον οὖν νῦν μὲν οὑν L οὐ τὸν πολίτην[*](L. f. 89b. Lp. f. 101a c. l. Ὀδυϲϲέοϲ.) ἀλλὰ τὸν ϲυνεργόν φηϲιν. τί γὰρ ἄτοπον εἰ Ϲαλαμίνιοϲ ὤν ἑταῖρόϲ ἐϲτιν Ὀδυϲϲεῖ. οἱ δὲ ὅτι ϲυγκέχυται ἡ μάχη, ἢ ὅτι ὁ Αἴαϲ πάϲαϲ ἐπῄει τὰϲ τάξειϲ βοηθῶν. καί που γὰρ καὶ δυϲϲεῖ βοηθεῖ. ὡϲ δηλοῖ ἡ πεδιὰϲ μάχη (Λ 472), καὶ Μενεϲθεῖ βοηθεῖ (M 370) ἐντὸϲ τῇ τειχομαχίᾳ βοηθεῖ usque ad βοηθεῖ om. L, tum idem ἐντὸϲ τῷ τηλεμαχ, καὶ Μενέλαοϲ αὐτὸν ἐπὶ Πατρόκλου πατρόκλῳ L προϲκαλεῖται (P 120).

ὅϲ οἱ φίλοϲ ἦεν ἑταῖροϲ. τοὺϲἑταίρουϲ ἀπὸ τῶν φίλων διαιρεῖ[*](*B f. 77a ad φίλοϲ ε 695. L f. 116a, II. Cf. Schol. a 238.) οἱ μὲν γὰρ ἑταῖροι οἱ προϲοικειωθέντεϲ κατὰ φιλίαν, οἱ δὲ φίλοι οίκεῖοι καὶ κατὰ γένοϲ προϲήκοντεϲ, ὥϲπερ καὶ ὁ ἔτηϲ καὶ ὁ γείτων· ἔται μέν γὰρ οἱ ϲυνέϲτιοι, γείτονεϲ δὲ οἱ πληϲίον μένοντεϲ· γείτονεϲ ἠδὲ ἔται (δ 16). καὶ ὅτι ἑταίρουϲ ϲυνδιαιτητὰϲ οἶδεν· ἐπεί οἱ ἑταῖροϲ ἔην φίλοϲ εἰλαπιναϲτήϲ ( 5 7). καὶ ἐρίηραϲ ἑταίρουϲ (ι 100) τοὺϲ διὰ τῆϲ χρείαϲ φίλουϲ, καὶ Ἐκτορι δ’ ῆεν ἑταῖροϲ (C 251), παραλιπὼν ἐνταῦθα τὸ εἶδὸϲ. ὁμοίωϲ δ’ οὖ

  • ϲοὶ δ’ ὁ δὸϲ οὐκέτι δηρὸν ἀπέϲϲεται ἠν ϲὺ μενοινάϲ·
  • τοῖ οϲ γάρ τοι ἑται ροϲ ἐγῶ πατρώιόϲ εἰμι,
  • ὅϲ τοι νῆα θοὴν ϲτελέω καὶ ἅμ’ ἕ ψομαι αὐτόϲ
    • ( 285 — 87 ), καὶ
  • ἐγὼ δ’ ἀνὰ δῆμον ἑταίρουϲ
  • lαἶψ’ ἐθελοντῆρα ϲ ϲυλλέξομαι (β 291).
    • καὶ μεταφέρων ἐκ τοῦ ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιούϲ λέγει (β 402)
  • Τ ηλέμαχ ′, ἤδη μἐν τοι ἐυκνήμιδεϲ ἑταῖροι,
    • καὶ ἐκ τοῦ κομωντεϲ Ἀλχαιοί·
  • εὗρὲν ἔπειτ’ ἐπὶ θινὶ καρηκ0μωνταϲ ἑταίρου
    • (β 408). φίλοϲ δὲ υἱὸϲ καὶ φίλη μήτηρ καὶ φίλα γυῖα καὶ φίλαι χεῖρεϲ. καὶ διακρίνων·
  • εἰ μετὰ οἰϲ ἑτάροιϲι δἀμη Τρώων ἐνὶ δήμ ῳ
  • ἠὲ φίλων ἐντὸϲ χερϲίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευϲεν (α 237. 8)
    • οὐκ ἂν, φηϲὶν, ἐλυπήθην, εἰ ἐντὸϲ τῆ Τροίᾳ μετὰ τῶν αὐτοῦ ἑταίρων ἀπώλετο πολεμῶν, ἢ εἰ κατεργαϲάμενοϲ τὸν πόλεμον καὶ ἐπανελθών [*](8 L. inc.: εἰϲ τὸ ὅϲ’ ϲοι (sic) φίλοϲ κτλ. 12 καὶ ἔτι L. ϲυνδιαίταϲ cod.: Dind. coni. ϲυνδαίταϲ 13 εἰλαπινιϲτήϲ B, εἰλαπινηϲτήϲ L 14 δι’ ἔν L, 16 ἤν L. 17 καὶ τοῖοϲ codd.: om. Bekk. ἐγὼ om. B⟩ 21 ἐθελοντῆταϲ I 28 ἢ μετὰ codd. 30 ἐλυπήθη B⟩ εἰ om. L; id. lin. 31 ante ἀπώλετο ins ἢ) [*](3 Aristarchi sententia, nam schol. A intermg. diplam codici appictum ita. explicat: ἅτι συγχεῖται τὸ τῆς τάξεως διὰ τὴν τοῦ πολέυον ταραχήν. Idem aliis locis (v. Lehrs, Ar. p. 116) ἑταῖρος eadem qua Porph. (pro συνερυός ratione accepit. Ct Hes. v. ἑταiροt et ἑταῖρον.) [*](8 sqq. Ηuc retuli propter p. 76, 32.) [*](9 — 11 Transierat servato Porphyrii nomine in cod. Barocc. 162 ad A 179 (An. Ox. lV, p. 408, 26). Quod ad rem attinet cf. Apoll. v. ἑταῖροι· ψίλοι Hesych.: ἑταὶρος· ὁ ψίλος.)
    78
    ἐν ταῖϲ χερϲὶ τῶν οἰκείων ἐτελεύτηϲεν. καταχρώμενοϲ δὲ καὶ τὴν φύξιν ἑταίραν τοῦ φόβου λέγει (1 2)
  • φύζα φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη,
    • καὶ ἄνεμον (λ 7)
  • ἴκμεν ον οὖρὸν ἵει π ληϲίϲτιον ἐϲθλὸν ἑται ρον.
    • καὶ πάλιν ὅλην τὴν οἰκειότητά φηϲι δηλῶν (Γ 163) ὄφρα ἴδῃ πρ ότερόν τε πόϲιν πηούϲ τε φίλουϲ τε τὸν ἄνδρα, τούϲ ϲυγγενεῖϲ, τοὺϲ οίκείουϲ. διὸ ἐπιζητεῖ ἡ Ἑλένη τοὺϲ ἀδελφούϲ.

    [*](B f. 61b ad χώρηϲαν. L f. 90a. Lp f. 101a.)

    505. πῶϲ νικῶϲιν οἱ ins. L ἕλληνεϲ, οὓϲ ὁ ζεὺϲ θέλει ἡττᾷ ϲθαι; ἐροῦμεν ὅτι Ζεὺϲ ἐῷἔα LpΤρῶαϲ ποινὰϲ τῶν πλημμελημάτων τίνειν, ἢ ὅτι δι’ ἀμφοτέρων τὴν τῶν Ἑλλήνων δύναμιν, ῖνα καὶ ϲυμμαχῶν μαχῶν Πρωϲὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴ γε ὃν ἔτρεψε μόνοϲ Αἴαϲ, οὗτοϲ ἅμα Διὶ τοὺϲ πάνταϲ Ἕλληναϲ διώκει.

    [*](B f. 62a ad Αἰνόθεν. Lp f. 101b.)

    520. πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ φηϲὶν Θρήικαϲ ἦγε ϲὺν Ἀκάμαντ ἀκάμαν τί B ὅϲουϲ Ἑλλήϲπ οντοϲ ἐντὸϲ ἐέργει (Β 844), νῦν (δὲ λέγει ὅτι Αἰνόθεν εἰληλούθει ἢ τάχα οὗτοι μὲν πάντεϲ περιῴκουν, τὰ δὲ βαϲίλεια ἐντὸϲ Αἴνῳ ἦν τὰ αὐτοῦ.