Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

457.---πῶϲ οὐκ Αἴαϲ πρῶτοϲ ἢ Διομήδηϲ ἀριϲτεύει; καί φαϲιν ὅτι Πύλιοι πρῶτοι ϲυνέρρηξαν. ἄλλοι δὲ τι, ἐπεὶ ὁ Ἀντίλοχοϲ ἄλκιμοϲ μαὶ ταχϲ ὑπόκειται, είκότωϲ καὶ φονεύει πρῶτοϲ. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπ ἐλάϲϲονοϲ ἠρχθαι τὸν ποιητὴν τὸ τῆϲ τχηϲ αίνιϲϲόμενον κράτοϲ.

[*](B f. 60ᵇ ad Ἀντίλοχ. Lp f. 100a c. l. Ἀντίλοχοϲ)

τοῦτο χαρίζεται αὐτῷ, ἐπεὶ καὶ ἄλλην ἀριϲτείαν αὐτοῦ οὐ γράφει ϲυγγράφει, om. οὐ, BLp, corr. Bkk.·ἄλλωϲ τε καὶ ζηλοῖ οὐ γράφει πρῶτοϲ γὰρ. φηϲὶν, ἐγ ὼν ἕλον ἄνδρα (Λ 737 ), καὶ θεατὴν αὐτὸν λοχοϲ ἔχει. θερμότητοϲ δὲ τοῦτο5 fere litt. post h. v. eras. B νεωτερι- ἔργον. ἢ Τρῶεϲ κατεφρόνουν Ννέϲτοροϲ καὶ κατὰ τοῦτο μάλλον τὸ μέροϲ πρώτωϲ ἔκρουϲαν.

alter. schol. h. v. (de ἱπποκορυϲτήϲ) v. 8 1.

[*](*B φ. 61 ad ᾶμαρθ’. L f.  89b, Eton. (Noehd. II p. 42), II.)

491. ἀδύνατόν φηϲιν εἰναι ἐπὶ τὸν Αἴαντα τὸ βέλοϲ πεμφθὲν είϲ Ἰθακήϲιον ἐλθεῖν· οἱ γὰρ Ἰθακήϲιοι πόρρω τεταγμένοι είϲὶ καὶ οὐ κατὰ Cαλαμινίουϲ ϲαλαμίνουϲ L Etκαὶτοὺϲ ins. L Λοκρούϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· ὁ γὰρἑταῖροϲ οὐ πάντωϲ πολίτηϲ ἀλλὰ καὶ φίλοϲ καὶ ϲυμπράττων. οὕτω καὶ Πάτροκλοϲ Ἀχιλλέωϲ οὐ πολίτηϲ ἀλλ’ ἑταῖροϲ.

[*](B f. 61a ad Ὀδυϲϲέοϲ.)

πῶϲ ἑταῖρον αὐτόν φηϲιν Ὀδυϲϲέωϲ, μὴ ϲτρατευομένων ἸθακηϲίωνὈδυϲϲέοϲ [*](9 BB f. 85a ad ῥέοντα Ζ 172 (Lp f. 123b c.l. Ξάνθον τε ῥέοντα ): καὶ ποῖ ⟨Lp ins. γὰρ), ψγσί, ποταμὸς οὖ ῥεῖ ; ῇnτέor ἐπεὶ Ξάνθος ἐστὶ Λυκίας πόλις ἤ τὸν ἀέναον λέγει καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα. μᾶλλιν τὸν ῥευματώδη. Eust. ibid., p. 634, 15: προσέθηκε δὲ νῦν τὸ ῥέοντα κατὰ Πορ ψ ύριον πρὸ διαστολὴν Ξάνθου λυκιακ ῆς πόλεως.) [*](19 Aristarchi eam sententiam fuisse e scholio Aristoniceo apparet.) [*](22 Scholium e quaestione, cuius in schol. A pars servata est, derivatum esse ex Eust. concluditur, p.498, 30 -40; puqqllo plura Vic t. (Roem.,schol.ex., p. 17 ).)

77
πληϲίον Ϲαλαμινίων, ἑταῖρον οὖν νῦν μὲν οὑν L οὐ τὸν πολίτην[*](L. f. 89b. Lp. f. 101a c. l. Ὀδυϲϲέοϲ.) ἀλλὰ τὸν ϲυνεργόν φηϲιν. τί γὰρ ἄτοπον εἰ Ϲαλαμίνιοϲ ὤν ἑταῖρόϲ ἐϲτιν Ὀδυϲϲεῖ. οἱ δὲ ὅτι ϲυγκέχυται ἡ μάχη, ἢ ὅτι ὁ Αἴαϲ πάϲαϲ ἐπῄει τὰϲ τάξειϲ βοηθῶν. καί που γὰρ καὶ δυϲϲεῖ βοηθεῖ. ὡϲ δηλοῖ ἡ πεδιὰϲ μάχη (Λ 472), καὶ Μενεϲθεῖ βοηθεῖ (M 370) ἐντὸϲ τῇ τειχομαχίᾳ βοηθεῖ usque ad βοηθεῖ om. L, tum idem ἐντὸϲ τῷ τηλεμαχ, καὶ Μενέλαοϲ αὐτὸν ἐπὶ Πατρόκλου πατρόκλῳ L προϲκαλεῖται (P 120).

ὅϲ οἱ φίλοϲ ἦεν ἑταῖροϲ. τοὺϲἑταίρουϲ ἀπὸ τῶν φίλων διαιρεῖ[*](*B f. 77a ad φίλοϲ ε 695. L f. 116a, II. Cf. Schol. a 238.) οἱ μὲν γὰρ ἑταῖροι οἱ προϲοικειωθέντεϲ κατὰ φιλίαν, οἱ δὲ φίλοι οίκεῖοι καὶ κατὰ γένοϲ προϲήκοντεϲ, ὥϲπερ καὶ ὁ ἔτηϲ καὶ ὁ γείτων· ἔται μέν γὰρ οἱ ϲυνέϲτιοι, γείτονεϲ δὲ οἱ πληϲίον μένοντεϲ· γείτονεϲ ἠδὲ ἔται (δ 16). καὶ ὅτι ἑταίρουϲ ϲυνδιαιτητὰϲ οἶδεν· ἐπεί οἱ ἑταῖροϲ ἔην φίλοϲ εἰλαπιναϲτήϲ ( 5 7). καὶ ἐρίηραϲ ἑταίρουϲ (ι 100) τοὺϲ διὰ τῆϲ χρείαϲ φίλουϲ, καὶ Ἐκτορι δ’ ῆεν ἑταῖροϲ (C 251), παραλιπὼν ἐνταῦθα τὸ εἶδὸϲ. ὁμοίωϲ δ’ οὖ

  • ϲοὶ δ’ ὁ δὸϲ οὐκέτι δηρὸν ἀπέϲϲεται ἠν ϲὺ μενοινάϲ·
  • τοῖ οϲ γάρ τοι ἑται ροϲ ἐγῶ πατρώιόϲ εἰμι,
  • ὅϲ τοι νῆα θοὴν ϲτελέω καὶ ἅμ’ ἕ ψομαι αὐτόϲ
    • ( 285 — 87 ), καὶ
  • ἐγὼ δ’ ἀνὰ δῆμον ἑταίρουϲ
  • lαἶψ’ ἐθελοντῆρα ϲ ϲυλλέξομαι (β 291).
    • καὶ μεταφέρων ἐκ τοῦ ἐυκνήμιδαϲ Ἀχαιούϲ λέγει (β 402)
  • Τ ηλέμαχ ′, ἤδη μἐν τοι ἐυκνήμιδεϲ ἑταῖροι,
    • καὶ ἐκ τοῦ κομωντεϲ Ἀλχαιοί·
  • εὗρὲν ἔπειτ’ ἐπὶ θινὶ καρηκ0μωνταϲ ἑταίρου
    • (β 408). φίλοϲ δὲ υἱὸϲ καὶ φίλη μήτηρ καὶ φίλα γυῖα καὶ φίλαι χεῖρεϲ. καὶ διακρίνων·
  • εἰ μετὰ οἰϲ ἑτάροιϲι δἀμη Τρώων ἐνὶ δήμ ῳ
  • ἠὲ φίλων ἐντὸϲ χερϲίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευϲεν (α 237. 8)
    • οὐκ ἂν, φηϲὶν, ἐλυπήθην, εἰ ἐντὸϲ τῆ Τροίᾳ μετὰ τῶν αὐτοῦ ἑταίρων ἀπώλετο πολεμῶν, ἢ εἰ κατεργαϲάμενοϲ τὸν πόλεμον καὶ ἐπανελθών [*](8 L. inc.: εἰϲ τὸ ὅϲ’ ϲοι (sic) φίλοϲ κτλ. 12 καὶ ἔτι L. ϲυνδιαίταϲ cod.: Dind. coni. ϲυνδαίταϲ 13 εἰλαπινιϲτήϲ B, εἰλαπινηϲτήϲ L 14 δι’ ἔν L, 16 ἤν L. 17 καὶ τοῖοϲ codd.: om. Bekk. ἐγὼ om. B⟩ 21 ἐθελοντῆταϲ I 28 ἢ μετὰ codd. 30 ἐλυπήθη B⟩ εἰ om. L; id. lin. 31 ante ἀπώλετο ins ἢ) [*](3 Aristarchi sententia, nam schol. A intermg. diplam codici appictum ita. explicat: ἅτι συγχεῖται τὸ τῆς τάξεως διὰ τὴν τοῦ πολέυον ταραχήν. Idem aliis locis (v. Lehrs, Ar. p. 116) ἑταῖρος eadem qua Porph. (pro συνερυός ratione accepit. Ct Hes. v. ἑταiροt et ἑταῖρον.) [*](8 sqq. Ηuc retuli propter p. 76, 32.) [*](9 — 11 Transierat servato Porphyrii nomine in cod. Barocc. 162 ad A 179 (An. Ox. lV, p. 408, 26). Quod ad rem attinet cf. Apoll. v. ἑταῖροι· ψίλοι Hesych.: ἑταὶρος· ὁ ψίλος.)
    78
    ἐν ταῖϲ χερϲὶ τῶν οἰκείων ἐτελεύτηϲεν. καταχρώμενοϲ δὲ καὶ τὴν φύξιν ἑταίραν τοῦ φόβου λέγει (1 2)
  • φύζα φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη,
    • καὶ ἄνεμον (λ 7)
  • ἴκμεν ον οὖρὸν ἵει π ληϲίϲτιον ἐϲθλὸν ἑται ρον.
    • καὶ πάλιν ὅλην τὴν οἰκειότητά φηϲι δηλῶν (Γ 163) ὄφρα ἴδῃ πρ ότερόν τε πόϲιν πηούϲ τε φίλουϲ τε τὸν ἄνδρα, τούϲ ϲυγγενεῖϲ, τοὺϲ οίκείουϲ. διὸ ἐπιζητεῖ ἡ Ἑλένη τοὺϲ ἀδελφούϲ.

    [*](B f. 61b ad χώρηϲαν. L f. 90a. Lp f. 101a.)

    505. πῶϲ νικῶϲιν οἱ ins. L ἕλληνεϲ, οὓϲ ὁ ζεὺϲ θέλει ἡττᾷ ϲθαι; ἐροῦμεν ὅτι Ζεὺϲ ἐῷἔα LpΤρῶαϲ ποινὰϲ τῶν πλημμελημάτων τίνειν, ἢ ὅτι δι’ ἀμφοτέρων τὴν τῶν Ἑλλήνων δύναμιν, ῖνα καὶ ϲυμμαχῶν μαχῶν Πρωϲὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴ γε ὃν ἔτρεψε μόνοϲ Αἴαϲ, οὗτοϲ ἅμα Διὶ τοὺϲ πάνταϲ Ἕλληναϲ διώκει.

    [*](B f. 62a ad Αἰνόθεν. Lp f. 101b.)

    520. πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ φηϲὶν Θρήικαϲ ἦγε ϲὺν Ἀκάμαντ ἀκάμαν τί B ὅϲουϲ Ἑλλήϲπ οντοϲ ἐντὸϲ ἐέργει (Β 844), νῦν (δὲ λέγει ὅτι Αἰνόθεν εἰληλούθει ἢ τάχα οὗτοι μὲν πάντεϲ περιῴκουν, τὰ δὲ βαϲίλεια ἐντὸϲ Αἴνῳ ἦν τὰ αὐτοῦ.

    [*](B f. 62ᵇ ad Διομήδεϊ. L f. 91b. Lp f. 102a c. l. ἔνθ’ αὖ Τυ- δείδῃ Διομή δεϊ.)

    1. Πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ δεύτερον εἰπὼν Ἀχιλλέωϲ Αἴαντα (B 768) τὴν πρώτην ἀριϲτείαν οὐ τούτῳ τῷ δὲ Διομήδει ἀνατίθηϲιν: ἢ ὅτι ὁ μὲν δυϲκίνητοϲ καὶ μεγαλόφρων τὴν φύϲιν ὑπάρχων κατὰ πάϲαν τὴν μάχην ἦν ἄριϲτοϲ, ὁ δὲ ὀξὺϲ καὶ φιλότιμοϲ ὤν ὑπὸ τῆϲ Ἀγαμεμνονοϲ Δ ιομηδέἵ. A f. 62a c. l. προτροπῆϲ Δ 370 ἀνεπτέρωται· οἱ γὰρ νεανίϲκοι καὶ θυμοειδεῖϲ ὑπερεθιϲθέντεϲ εἰϲ μεγάλην τὴν ἐπίδοϲιν ἀναφέρονται. ἢ ὅτι εἰϲ τὸν μείζονα κίνδυνον αὐτὸν φυλάττει τὸν περὶ τῶν νεῶν· ἧττον γὰρ ἀπεδίδραϲκε καὶ διὰ τὸ δέοϲ Ἀχιλλέωϲ (H 116. 17 ?) καὶ διὰ τῶν ὅρκων τὴν ὑποψίαν. καλῶϲ δὲ ὁ Διομήδηϲ προτρέπεται ἰδίᾳ · ἡ γὰρ κοινὴ πρὸϲ τὸ πλῆθοϲ προτροπὴ τὸν καθ’ ἕνα ἀμελέϲτερον ἐργάζεται, ἡ δὲ πρὸϲ ἕνα τινὰ μονομαχία εὐθαρϲέϲτερον καὶ γενναιότερον.

    [*](1 φύξιν, ὑ e corr., B⟩ 3 φύξα L 20 ἀλλὰ τῷ Δ. L ἀνατίθεται A. 22 φιλότιμοϲ ὡϲ A ὑπὸ τῆϲ τοῦ Ἀγ. L. 23 ἐπτέρωται, in marg. ab ead. man ανε, Lp θυμὼδειϲ A, θυμοοιδεῖν L. 25 νέων A, cui quae sequuntur desunt 27 ὑπεροψίαν L)[*](15 sqq. Rem neque verba spectanti cum quaestione H orphyriana ad B⟩ 844 sqq. edita coniungendum est.)[*](25sqq. Verba inde ab ἧττον corruptissima et ut videtur laenis hiantia co- dices secutus edidi. Dt quo modo δέος Ἀχιλλέως Aiacem ad maiorem virtutem impulerit versibuxsupra commemoratis explicari possit, quidnam ὅρκων ὑποψία vel ὑπερψια sibi velit et cuinam adscribatur haereo.)[*](27 sqq. Si non ad Minervae sed ad AAgamennonis (v. 9) hortationem spectant, scholium cum quaestione ad Δ 401 edita iungendum est sed verba corrupte tradita iudicium constare non sinunt.)
    79

    7. ἀδύνατον τοῦτο πῶϲ γὰρ ἂν ἔζηϲεν ὁ οὕτω καιόμενοϲ ἅπὸ[*](*B f.2b ad κρατόϲ. lade a lin. 9 (εἶωθε) etam *B f. 153b ad πυρὸϲ Λ 596 (B2) et L ibid. f. 243a.) τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ τῶν ὤμων ἐγχειρεῖ μὲν οὖν τῷ ἔθει λύειν, ὅτι ϲυγ κεχώρηται τὸ δοκεῖν τοὺϲ θεοὺϲ δύναϲθαι τοιαῦτα δρᾶν τιναϲ ἃ τοῖϲ, πάϲχουϲιν ἀκίνδυνά εἰϲι κατὰ τὴν ἐκείνων προαίρεϲιν. λύεται δὲ Vl ἐκ τῆϲ λέξεωϲ διχῶϲ, ἢ ὅτι τὸ πῦρ οὐ κυριολογεῖ ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ λαμπὴ δόνοϲ τίθηϲιν, ἢ ὅτι μετωνυμικῶϲ ἀπὸ κρατόϲ τε καὶ ῶμων λέγει, ἀπὸ τῶν περιεχομένων ἐπὶ τὰ περιέχοντα· προείρηται γὰρ δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθόϲ τε καὶ post h. v. B rasura ἀϲπίδοϲ ἀκάματον πῦρ (v. 4). ἢ καὶ ἐκ τοῦ ἔθουϲ· εἴωθε γὰρ om. B2 L ἐπὶ τῶν μαχομένων τὸ πῦρ λαμβάνειν εἰϲ παράϲταϲιν B2 π in ras. τῆϲ ϲυντόνου ϲυντόμου L καὶ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ· ὧϲ οἱ μὲν μᾶρναντο μάρνανται L δἐμαϲ πυρὸϲ αἰθομἐνοιο (Λ 596. N 67 3. P 366. (C 1 ) καὶ (Δ 342. MA 316) μάχηϲ καυϲτειρ ῆϲ ἀντίη ολῆϲαι ἀντιβολήϲαϲ L. καὶ τὰ περὶ τὸν Διομήδη οὖν παραϲτατικὰ τῆϲ κατὰ τούϲ ῶμουϲ καὶ τὰϲ χεἰραϲ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ καὶ τῆϲ κατὰ τὴν κεφαλὴν πυκνοτέραϲ ἐπιϲτροφῆϲ· οὕτω γὰρom. B2 καὶ κορυθαίολοϲκορυθαιόλοϲ ΒΒ2, tum ὁ Ἕκτωρ B2 εἴρηται.

    Ζωίλοϲ Ζωῖλοϲ A ὁ Ἐφέϲιοϲ κατηγορεῖ τοῦ τόπου τούτου καὶ[*](A f. 62a c.l. ἀκάματον. L f. 92a. Cf. Cramer, An. Par. III, p. 9. 165.) μεμφεται τῷ ποιητῇ τὸν ποιητὴν L, ὅτι λίαν γελοίωϲ πεποίηκεν ἐκ τῶν ῶμων τοῦ Διομήδουϲ καιόμενον πῦρ· ἐκινδύνευϲε γὰρ ἂν καταβαλεῖν φλεχθῆναι καταφλεχθεὶϲ A ὁ ἥρωϲ. ἐνίοι μὲν οὖν παρειλῆφθαι τὸ ὡϲ κατὰ ϲυνήθειαν τῷ ποιητῇ, ὡϲ καὶ ἐντὸϲ ἑτέροιϲ ὣϲ οἱ μὲν μάρναντ δέμαϲ πυρόϲ, καὶ ἐνθάδε τὸ δαῖἐ οἱ ἀκάματον πῦρ, ἵν’ ᾖ ὡϲ πυρὸϲ φανταϲία, οὐκ εἰδικῶϲ ἰδικῶϲ A πῦρ L verbis poëtae δέμαϲ πυρὸϲ adlidit αἰθομένοιο, tum ita peIsit: ὡϲ πυρὸϲ φανταϲίαν καὶ οὐκ εἰδικὸν πῦρ λέγει ὁ ποιητήϲ, ὃ βέλτιον ἂν εἰεν.

    20. κατηγορεῖ καὶ τούτου Zωίλοϲ, ὅτι λίαν φηϲὶ γελοίωϲ πεποίηκε[*](*B f. 63a ad ἀπόρουϲε. L f. 92ᵇ c.l. Ἰ Ἰδαῖοϲ δ᾿ ἀπόρουϲε. Lp f. 102b et Α f. 62b c. eod. l.) τὸν Ἰδαῖον ἀπολιπόντα τοϲ ῖππουϲ καὶ τὸ ἅρμα φεύγειν. ῥητέον οὖν ὅτι κατέθορε μὲν τοῦ ἅρματοϲ ὡϲ ὑπεραϲπίϲων τῷ ἀδελφῷ, εὐλα. βηθεὶϲ δὲ τὸν πολέμιον εἰϲ φυγὴν ὥρμηϲεν. οἱ δὲ λέγουϲιν ὅτι είδὼϲ τὸ Διομήδουϲ φίλιππον διὰ τοῦτο ἐᾷ τοὺϲ ῖππουϲ, ὅπωϲ περὶ αὐτοὺϲ γένηται. ἢ ὅτι οὐκ ἐπέϲτηϲε τῷ ϲυμφέροντι· αἱ γὰρ φρένεϲ ταραχθεῖϲαι παρέπλαγξαν καὶ τὸν ϲοφόν. τοιοῦτοϲ εὺρίϲκεται παρ’ αὐτῷ καὶ Ἀλεξανδροϲ [*](27 καὶ τούτου τοῦ τόπου ὁ Ζ. A πεποίηκεν ὁ ποιητὴϲ τὸν Ἰδ. A 28 A. post φεύγειν ita: ἠδὐνατο γὰρ μᾶλλον ἐπὶ τοῖϲ ῖπποιϲ ἀλλὰ ῥητέον ὅτι, L: δυνατὸν γὰρ μᾶλλον ἐπὶ τοῖϲ ῖπ ποιϲ φυγεῖν, ἀλλὰ ῥητέον ὅτι κτλ. . 29 τὸν ἀδελφὸν A 30 εἰϲ φυγὴν ἐτράπη A 31 τὸν Διομ. φίλ. Lp 32 ἐπέϲπειϲε B, ἔϲπειϲε A (?), ἐπέπειϲε Lp, ἀπέϲπαϲε L, ἐπέϲτηϲε Bkk. ταραχθῆϲαι A 33 τὸ ϲοφ. A καὶ ὁ Ἀι. A.) [*](5 B⟩ f 62a ad πῦρ (v.7): πῦρ ἐνταῦθα τὴν λαμπηδόνα καλεῖ.) [*](15 —17 Cf. Porph yr. quaest. Vatic. 3 (= *B Z 359): . . . καὶ κορυθαίολος οὖν ὁ συνεχῶς κινῶν τὴν κόρυθα) [*](27 sqq. Cf. Eust. p. 516, 22 sqq.)

    80
    ἑλκόμενοϲ ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ καὶ ἀγχόμενοϲ ὑπὸ τῆϲ κόρυθοϲ καὶ ἀγνοῶν χρήϲαϲθαι τῷ ξίφει κατὰ τοῦ πολεμίου (Γ 369 sq .).

    [*](B f. 63a ad παρ ὄχεϲψι. L f. 93b. Lp f.102b c. l. παρ δχεϲψι.)

    8. καὶ μὴν ἀπήλαϲτο τὸ ἄρμα. ἢ τῷ τόπῳ τῶν ἁρμάτων φηϲίν. διό τινεϲ ἔλεγον· παρ’ ὄχεϲφι πᾶϲιν ὀρίνθη θυμόϲ, ἵν’ ᾖ οὕτωϲ· τοῖϲ ἁρματηλάταιϲ  ὁ Θυμὸϲ ὠρίνθη προϲσοκῶϲι τὸ δεινὸν ἐψ’  ἑαυ τοὺϲ ἥξιν. τὰ δὲ ὲπείγοντα πρῶτον εἰπὼν ἐπιψέρει καὶ τῶν Τρώων τὀ  πάθοϲ.

    127. ad Ζ 129.

    132. ν. 315—41.

    137. schol. de variis domiciliorum et rusticorum et urbanorum partibus quoniam casu cum h. l. in libris ( *B et L) coninctum est, in fine operis nostri edetur.

    153. cf. ad Α 250.

    [*](B f. 66a ad L. γιγνώϲκων. L f. 99a Lp f. 150b c. l. ἀϲπίδι γινώϲκων.)