Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

183. ἀπρεπὲϲ εἶναι δοκεῖ τὴν χλαῖναν ἀποβαλόντα μονοχίτωνα[*](*B 23b s. signo.) θεῖν τὸν Ὀδυϲϲέα διὰ τοῦ ϲτρατοπέδου, καὶ μάλιϲτα οἷοϲ Ὀδυϲϲεὺϲ εἶναι [*](1 μετὰ τὸν νεϲτ. Lp 2 ἐπιδεικνὺϲ Lp 3 Νέϲτοροϲ om. Lp διὰ τοῦ ϲώματοϲ Lp 4 ἐλήλυθεν ἡ ἀθ. οὐ γὰρ δίχα θεοῦ πιθ. τοϲοῦτον καταϲτέλλεϲθαι θόρυβον Lp 27 in cod. Lips. lemmati praemissum ἀριϲτοτλ. ⟨τλ supra o scriptis ⟩; idem nomen scholio P adscriptum) [*](2 Cf. p. 32, 13) [*](6 sqq. Scholium ab usitata quaestionum forma prorsus discrepans nemo huc referret, nisi a codicibus Porphyrio nominatim tribueretur. Quod nisi quis transcribentum errore factum esse probaverit, statuendum est, fragmentum esse scriptoris nescio cuius quod Porphyrius quaerens, cur Icarium maxime mare poeta commemoraret, attulerit unde simul apparet, cur lin. 17 sqq oratione quae dicitur obliqua utantur.) [*](2 sqq. † B f.23 ad θέειν Β  183 (id. Lp f. 68 c.l ἀπὸ δὲ χλαῖνα): . . . . ἀπέβαλε βαλε δὲ τὴν χλαῖναν ἢ διὰ τὸ εὐπερίσταλ τον διὰ τὸ ἐπιστρέφειν τῇ παρκδόξῳ δόξῳ θέᾳ τοὺς πολλούς, ἵνα ταπεινὸς ὑπηρέτης εἶναι δοκῇ ⟨δοκῇ εἶναι Lp⟩ τῶν βασιλικῶν δογμάτων. οἱ δέ, ὅτι ἀπὰ τῆς σπουδῆς αὐτομάτως πέπτωκε. κ αὶ περὶ Ἀγαμέμνονος δὲ ἑτέρωθί φησι πορφ ύρεον μ έγκ φᾶρος ⟨φάρος Lp⟩)

---οἱ δέ, ὅτι τὴν ϲπουδὴν ἐπιδεῖξαι θέλων διὰ τῆϲ πτώϲεωϲ τῆϲ χλαμύδοϲ ἥτιϲ---ἐγεγόνει. οἱ δὲ μᾶλλον ϲυντίθενται, ὅπωϲ ἐπιπολλῆϲ ϲτρέψῃ τὸ πλῆθοϲ πρὸϲ ἑαυτὸν ἀπὸ τῆϲ περὶ τοῦ φεύγειν ταραχῆϲ ἐπέχων έχων διὰ τοῦ ξενιϲμοῦ, ὡϲ καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα ἑτέρωθί φηϲι (Θ 271 ) πορφύρεον μέγα φᾶροϲ ἔχοντα παρακελεύεϲθαι τοῖϲ Ἕλληϲιν. τὸ δὲ ϲκῆπτρον λαμβάνειν ἔοικε παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ, ἤτοι ἵνα τὰ τῷ βαϲιλεῖ δοκοῦντα φαίνηται πράττων καὶ παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ λαβεῖν τὴν ἐξουϲίαν, ἢ ἵνα ἀντὶ βαϲιλέωϲ φαίνηται ποιεῖν καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτοροϲ ροϲ εἰϲ τοὺϲ πλημμελοῦνταϲ εἰληφέναι ἐξουϲίαν, ἢ ὅτι ἄλλωϲ οὐκ ἐξῆν δημηγορεῖν ἢ τὸ ϲκῆπτρον ἔχοντα.

184. v. ad ε 576.

194. διὰ τί τὸ ὄναρ οὐδεὶϲ τῶν ἐντὸϲ τῷ προβουλίῳ ἀκούϲαϲ παρὰ ἐντὸϲ βουλ Ἀγαμέμνονοϲ ἐξεῖπε τοῖϲ ἄλλοιϲ Ἕλληϲιν ἕν μὲν αἴτιον· εὐλάβεια γὰρ μὴ ὑπονοήϲωϲιν οἱ Ἕλληνεϲ ὅτι διὰ τὴν πρὸϲ Ἀχιλλέα ϲτάϲιν τὸν ὄνειρον πλάϲϲει coni. Cobet ap. Dind.: codd. πράϲϲει, ὅπερ οὐ βαϲιλικόν· ἕτερον δὲ ὅτι τὰ τῶν ὀνείρων οὐ βεβαίωϲ πιϲτεύεται, δι’ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐξεῖπε. τρίτον δὲ ὅτι τὰ ἐντὸϲ ταῖϲ βουλαῖϲ βαϲιλικὰ ϲκέμματα καὶ διηγήματα τοὺϲ ἀκούονταϲ οὐ προϲῆκεν ἐκκαλύπτειν.

199. δόξειεν εἶναι τοῦτο ἄλογον, ὅτι τῆϲ Ἀθηνᾶϲ εἰπούϲηϲ ϲοῖϲ[*](B f. 24a ad ϲκήπτρῳ. Lp f. 68b c.l. τὸν ϲλήπτρῳ ἐλάϲαϲκε.) δ’ ἀγανοῖ ϲ ἐπέεϲϲιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαϲτον (v. 180) τύπτει τινάϲ ταῦτα γὰρ παρακούοντοϲ τῆϲ θεοῦ, ὅπερ ἁρμόζον οὐδαμῶϲ Ὀδυϲϲεῖ. ἐροῦμεν δὲ ὅτι ἡ μώμηϲιϲ ἄλογοϲ· εἰκὸϲ γὰρ ἦν ἐντὸϲ τῷ τοϲούτῳ θορύβῳ πτρῳ ἐλάβῳ ϲφάλλεϲθαι πολλάκιϲ καὶ Ὀδυϲϲέα· πάντεϲ γὰρ ἐντὸϲ τοῖϲ τοιούτοιϲ ϲαϲκε. καιροῖϲ ϲυνταραττόμεθα παρηχούμενοι, ὥϲτε πολλὰ ἐπιλανθάνεϲθαι. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ οἱ θραϲεῖϲ κολακευόμενοι πτεροῦνται, μᾶλλον δὲ πληγαῖϲ ὑπείκουϲιν.

212. διὰ τί μηκέτι μέλλων ὁ ποιητὴϲ τοῦ Θερϲίτου μνημονεύειν[*](*B f.24a ad Θερϲίτηϲ.) ἅπαξ αὐτοῦ ἐδεήθη; καὶ τίϲ ἡ χρεία τοῦ δεηθῆναι ἐντὸϲ τῷ θορύβῳ γεγονότι νότι ἐκ τῆϲ Ἀγαμέμνονοϲ τῶν Ἑλλήνων πείραϲ ῥητέον δὲ ὅτι παραλόγωϲ γεγονυίαϲ τῆϲ Ἑλληνικῆϲ ϲτάϲεωϲ διὰ τὸ ἄλλωϲ ἐκδέχεϲθαι τοῦ βαϲιλέωϲ τοὺϲ λόγουϲ καὶ μὴ ϲυνιέναι ὅτι πείραϲ ἕνεκα εἴρηκε τοὺϲ πολλούϲ καὶ ϲυρφετώδειϲ, καὶ μάλιϲτα τῆϲ ἀγνοίαϲ ἐντὸϲ τῷ χυδαίῳ πλήθει θει γεγονυίαϲ τοῖϲ γὰρ ἡγεμόϲι προείρητο ἡ τοῦ βαϲιλέωϲ γνώμη, οἷϲ ἐντὸϲ τῷ προβουλίῳ ἐρρήθη ἐρήθη cod.

---ἐζήτηται δὲ διὰ ποίαν αἰτίαν ὁ Θερϲίτηϲ ἐϲτράτευϲεν εἰϲ Τροίαν τοιοῦτοϲ ὤν. ῥητέον οὖν ὅτι ὡϲ Ludw., Mus. Rh. XXXII p. 19 ϲταϲιώδηϲ ὢν οὐκ ἀπελείφθη ἐπὶ τῆϲ πατρίδοϲ, ἢ ὅτι κατ’ ἐπειϲόδιον ειϲόδιον παρῆκται πρὸϲ τὸ ἐκ τοῦ ϲκυθρωποῦ πρὸϲ ἱλαρότητα τὰϲ ψυχὰϲ ἀνακαλέϲαϲθαι τῶν Ἑλλήνων , ὥϲπερ εἴληπται καὶ Ἥφαιϲτοϲ γέλωτοϲ χάριν παρὰ τοῖϲ θεοῖϲ ἐντὸϲ τῆ Α λαμβάνεται δὲ πᾶν ἐπειϲόδιον τῷ ποιητῇ ἢ πιθανότητοϲ ἕνεκεν ἢ χρείαϲ, ὥϲπερ τοῦτο νῦν, κόϲμου καὶ ὑψώϲεωϲ χάριν. 

226. διὰ τί ὑπὲρ τὴν ἄλλην ὕλην τοῦ χαλκοῦ ἐμνήϲθη ὅτι ἐντὸϲ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ ϲφόδρα τίμιοϲ ἦν ὁ χαλκόϲ χαλκεύϲ L.

249. ἅμ’ Ἀτρείδῃϲ᾿  suprascrpt. αιϲ ὑπ Ἴλιον ἦλθον. οὗτοι οι δὲ ἦϲαν κατὰ μὲν τὸ ϲύνηθεϲ Πλειϲθένουϲ καὶ Ἀερώπηϲ Ἀτρέωϲ παῖδεϲ τοῦ Πέλοποϲ, ὥϲ φαϲιν ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ Πορφύριοϲ ἐντὸϲ Τοῖϲ ζητήμαϲιν. ἀλλ’ ἐπειδὴ Πλειϲθένηϲ νέοϲ τελευτᾷ μηδὲν καταλείψαϲ λείψαϲ μνήμηϲ μνημ, μ spr. η scrpt., cod., νέοι ἀνατραφέντεϲ ἀνατρεφέντεϲ τρεφέντεϲ cod. ὑπὸ Ἀτρέωϲ αὐτοῦ παῖδεϲ ἐκλήθηϲαν.

257 — 277. διὰ τί ἐπὶ τῷ Θερϲίτῃ πληγὰϲ λαβόντι καὶ γελοίωϲ δακρύϲαντι κρύϲαντι , καὶ τοὺϲ Ἕλληναϲ καίπερ ἐφ’ οἷϲ ἐπεπόνθειϲαν ὑπὸ τοῦ [*](18 — 23) Verba scholii codicem Leidensen religiose secutus dedi. Quae inter Didymi quae dicuntur scholia leguntur: οὗτοι ἦσαν κατὰ μὲν τὸ σύνηθες Ἀερόπης πης καὶ Ἀτρέως παῖδες τοῦ Πέλοπος, τῇ δ ἀλ ηθείᾳ Πλεισθένους, ὥς φασιν κτλ. , quin si rem spectes recte se habeant dubitari nequit ea non coniectura sed libri cuiusdam auctoritate niti Dindorf., vol. l, p. 95, 12 not., innuere videtur. Cum Leidensi ad verbum fere concinunt A et Paris., nisi quod ille φησὶν (20) pro φασιν, hic Ἀτρέως παιδὸς (20) pro παῖδ ες et (22) μ νήμη ἄξιον πάνυ ἀνατρκφέντες ατρκφέντες νέοι οἱ αὐτοῦ παῖδες ὑπὸ Ἀτρέως αὐτοῦ ἐκλήθησαν παῖδες. ln utroque que codice recte Ἀεράπης o Ἀερώπης.) [*](Ceterum nemo sibi persuadebit hoc fragmentum originem debere quaestioni stioni hoc loco oblato a Porphyrio institutae. Eam etsi veri simile est cum rebus Atridarum B⟩ 104 sqq. narratis coniunctam fuisse, tamen id monere quam scholium eo referre maluimus. Conferendi autem praeter schol. A A 7 Dict. Cret. I, 1; Malal. V, p. 94 Dind.;  Herm. XIV, p. 238.) [*](24 sqq. Ex iis, quae in utroque scholio extremo de diversa ingeniorum coercendorum cendorum ratione leguntur (p. 31, 28; 32, 8), sequitur, utrumque ex uberiore Porphyrii quaestione excerptum esse. Quod ad v. 272 servatum est scholium eam ob caussam codicis ordine neglecto alteri praemisimus quod ipsum Porphyrium magis repraesentare videtur.) [*](†B f. 25ᵇ ad ὢ πόποι v.272 (id. L. f.33ᵇ, Lp f. 70 c. l. δὴ μυρί᾿  Ὀδυσσεύς): σεύς): πῶς εἰπὼν ⟨πῶς προειπὼν Lp⟩ αὐτοὺς γεγελ ακ έναι σπουδαῖα καὶ οὐ)

πῶϲ ἠπείληϲε μὲν περὶ τῶν ἔπειτα, νῦν δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐκτελεῖ;  ἀλλ’ οὐχ ἃ ἠπείληϲεν ἐτέλεϲεν, ἀλλὰ διὰ τῆϲ βραχείαϲ πληγῆϲ πιϲτοῦται, ται, ὅτι μὴ ϲωφρονιζόμενον καὶ ταῖϲ μείζοϲιν αἰκίϲεται πληγαῖϲ. ἀπόπειραν διὰ τῆϲ ἀπειλῆϲ ποιεῖ, ὅπωϲ οἱ πολλοὶ ἐπιϲχεθῶϲι δι’ αὐτοῦ, εἶτα ἰδὼν αὐτοὺϲ βουλομένουϲ ταὐτὰ οὐχ ὑπερέθετο τὴν κόλαϲιν, ἀλλὰ παίει τὸν κυρτόν, ἐκ τούτου γέλωτα κινῶν. ἢ νῦν μὲν ἐνδεδυμένον παίει, ὕϲτερον δὲ γυμνὸν πλήξειν ἀπειλει. δικαίωϲ δὲ τιμωρεῖται βραχείᾳ χείᾳ πληγῇ· κολάζεται γὰρ ὁ μὲν εὐφυὴϲ νουθεϲίᾳ, ὁ δὲ ἄκοϲμοϲ ὑγιὴϲ δὲ βαϲάνοιϲ ἢ χρημάτων εἰϲφοραῖϲ, ὁ δὲ λελωβημένοϲ οἷοϲ ὁ Θερϲίτηϲ βραχείᾳ πληγῇ καὶ τῇ μεθ᾿  ὅρκων ἀπειλῇ.

279.---διὰ τί δὲ ὁ Ὀδυϲϲεὺϲ πρὸ τοῦ Nέϲτοροϲ πρεϲβύτου ὄντοϲ λέγει; ὅτι αὐτὸϲ ϲυνήγαγε τὴν ἐκκληϲίαν, καὶ θορύβου τοϲούτου ὄντοϲ ἔδει γεγωνότερον βοᾶν. ὁ μὲν οὖν Νέϲτωρ ὡϲ γέρων βοᾶν οὐκ ἠδύνατο, ὁ δὲ Ὀδυϲϲεὺϲ μεγάλην ὄπα ἐκ ϲτήθεοϲ ἳει (Γ 221). διὰ τοῦτο ὁ μὲν τεταραγμένων αὐτῶν δημηγορεῖ, ὁ δὲ ἡϲυχίαν ἀγόντων.

305 — 329. ἡμεῖϲ δ’ ἀμφὶ περὶ κρήνην ἱεροὺϲ κατὰ βωμοὺϲ μέχρι τοῦ τῷ δεκάτ ῳ δὲ πόλιν αἱρήϲομεν ε ὐρυάγυιαν. περὶ τούτων τῶν ἐπῶν ἠπόρηϲεν ὁ Ἀριϲτοτέληϲ τοιαῦτα· διὰ τί ὁ Κάλχαϲ, [*](2 ἐτέλεϲεν om. Lp 3 ϲωφρονιζόμενοϲ Lp 3 — 5 ἢ ἀπόπειρα ἦν διὰ τῆϲ ἀπειλῆϲ πῶϲ οἱ πολλοὶ ἕξουϲι τυπτομένου, εἶτα βουλομένουϲ ἰδὼν τοὺϲ Ἕλληναϲ οὐχ ὑπερέθετο κτλ. Lp 5 ταὐτὰ e ταῦτα corr. B⟩ 6 ἀεὶ pro παίει Lp 8 βραχεῖα πληγὴ Lp 9 post ἄκοϲμοϲ ins. ὕβρει Lp, idem τὸ ϲῶμα post ὑγιὴϲ δέ 9 καὶ χρημ. είϲφ Lp 10 ὁ om. Lp τῇ om. Lp 11 in B⟩ et Lp nonnulla. praemittuntur aliunde illata ὁ om. Lp 12 sqq. Lp ita: καὶ θορύβου ὄντοϲ ὡϲ καὶ τὴν Ἀθηνᾶν εἰδομένην κήρυκι ϲιωπᾶν λαὸν ἀνώγειν ἔδει τὸν πρῶτον δημηγοροῦντα ροῦντα γεγωνότερον βοᾶν, ὡϲ ἅμα οἱ πρῶτοί τε καὶ ὕϲτατοι μῦθον ἀκούϲειαν. ὁ μὲν οὖν κτλ. lin. 13 14 ἠδύνατο ὁπότε ὄπα τε μεγάλην ἐκ ϲτήθεοϲ εἴη Lp ἵει, ἵ in ras., B⟩ 15 ὁ μὲν ἔτι τεταρ. δημηγορεῖ, ὁ δὲ νέϲτωρ ἤδη ἡϲ. ἄγ. Lp addit Β: τρία δὲ ῥητορικῆϲ εἴδη, ϲυμβουλευτικὸν κτλ , quae aliunde illata sunt 18 in cod. huic lineae in interiore paginae latere adscriptum Ἀριϲτοτελ.) [*](1 — 7 †* B⟩ f.25 ad νφραίνο ντα v. 258 (id. Lp f. 69 c.l. εἴ χ᾿  ἔτι. σ᾿  ἀφραίνοντα, νοντα, L f. 33 Π, c. l. εἰς τὸ εἴ κ᾿  ἔτι σ ἀφραίνοντα κιχήσομαι): ἐναντίον ἐστὶ τὸ εἴ κ᾿  ἔτι ⟨εἰ κέ τι B⟩ ⟩ σ᾿  ἀφραίνοντα κιχήσομαι 〈L pro τὸ —κιχήσομαι σομαι : τοῦτο⟩ τῷ ὥ ς ἄρ’ ἔφ η, σκ ήπιρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ ⟨ἠὲ L ⟩ κ α ὶ ὤμω πλ ξ εν · μεταξὺ γὰρ οὐχ ὑπερβαλλόμε νος αὐτὸν παίει. λύοιτο δὲ τῇ λέξει· ξει· προεῖπε γάρ ·  εἰ μ ὴ ἐγώ σε λαβὼ α πὸ μὲ ν φί λ α εἵματα δύσω καὶ. γυμνὸν αἰκιοῦμαι, ὧν oὐδὲν φαίνεται δρῶν τὰ νῦν.) [*](†L f. 32b (id fere Paris. ap. Cramer. Ill, p. 152, 17): διὰ ποίαν αἰτίαν ε ἴ κ᾿  ἔτι σ᾿  ἀ φραίνο ντα κιχήσομαι εἰπὼν καὶ τὰ ἑξῆς εὐθὺς λ έγει σκ ήπτρῳ πτρῳ δὲ μετάφρενο ἠδὲ καὶ ὤμω πλ ῆξεν λέγομε δὲ ἡμεῖς , ὅτι εἶπε τὸ τηνικ αῦτα ἀποδύειν καὶ o ὕτα τύπτειν γυμνόν. νῦν δὲ ἁπλῶς ἔπληξεν. 8 sqq. Cf. p. 32, 28 sqq.) [*](Paris. ap. Cramer. Ill, p. 279, 32: . . . . κολ ά ξδζεται ὁ μὲν εὐφυὴς νουθεσίαις, σίαις, ὁ δὲ ἄκοσμος βασάνοις, ὁ δὲ λελωβημένος βραχείᾳ πληχῇ καὶ μεθ᾿ ὅρκω ἀπειλ ῇ. Idem fere apud Eustathium , p. 217, 32, τοὺς παλ αιούς afferentem.) [*](13 Cf. p. 27, 2.)

οἱ δὲ τὰ περὶ οἰωνιϲτικῆ ϲ τ ῆϲ καθ’ Ὅμηρον γρά ψαντεϲ τὴν μὲν νεοττιάν, ὡϲ ἂν ἐπ’ ἄκραϲ τῆϲ πλατάνου κειμένην τῶν κλάδων, οὖϲαν ἐνάερον εἰλῆφθαί φαϲι πρὸϲ τὴν ἀνεμόεϲϲαν πόλιν, τούϲ τ’ ἐνοικοῦνταϲ ἐντὸϲ αὐτῇ ϲτρουθοὺϲ ϲτρατὸν εἶναι ἀλλοεθνῆ πολλοὶ γὰρ ἐπίκουροι πολλέων ἐκ π ο λίων (v. 130) κατῴκουν τὴν πόλιν πτηνοὶ γὰρ ἀέρι [*](5. 6 καὶ τότε ἀξίωϲ ἔλ τοῦτο ὅτι οὐδὲ ἀπέδωκεν ἄν εἴη τὸ τέραϲ, quae corrupta rupta esse liquet. ἔλεξε Cobet. ap. Dind.; εἰ ἦν τὸ . . . . . τέραϲ nos tentavimus. Lacunam ita fere supplendam esse: τοὺϲ ϲτρουθοὺϲ ὑπὸ τοῦ ὄφεωϲ κατέδεϲθαι, ϲθαι, ea quae sequuntur vei simile reddunt: numerum avium non congruere cum annorum numero. Corruptelam temporibus deberi codice Veneto superioribus ribus e scholio excerpto infra edito sequi videtur 10 οὓϲ Bekk., cod. ὡϲ 16 νεοττείαν cod., corr. Bkk. ἄκραϲ in cod. compend scrpt, potest esse ἄκρων) [*](3—10 † B f. 27a ad ὅου v. 325 (Lp f. 71 c. l. ὅου κλ έος): . . . . . τὸν δὲ λίθον θον ουκ ἐξηγεῖται πρὸς τὸ μ λυπῆσαι ἢ ὅτι τέρας ἐστίν (cf. var. lect. lin. 5. 6).) [*](12—14 *B f 27a ad τῷ δεκάτῳ v. 329 (id. L. f. 36a Π, εἰς τὸ τῷ δεκάτῳ κάτᾳ δὲ πόλ ι ν αἱ ρ ή σομεν εὐρυά γυιαν, Lp f. 71a c. l. τῷ δεκάτῳ) μαχόμενον ἔχει τ ὸν ἐπιλογισμὸν ⟨ἀπολογησμὸν B; ἀπολογισμὸ Lp; idem, ἀπo supra lin. script., L⟩ τοῦ ἀριθμοῦ τῷ προκ ειμένῳ πλήθει τῶν στρουθῶν· προείρηκε γάρ· ὀκτώ, ἀτὰρ μ τηρ ἐνά τ η ἦ ν, ἣ τέκ ε τέκ ν α. λύεται δὲ ὅτι. τὸ δέκατον τίθεται καὶ ἐπ᾿  ἀρκῆς, ὥστε εἰ κατ ἀρχὰς τοῦ δέκατου γέγονεν ἡ ἅλωσις, οὺκ ἂν ἐπιβάλλοι ⟨ἐπιβάλλον L ⟩ καὶ τοὺς στρουθοὺς δέκα ποιεῖν.) [*](Eadem fere, adiunctis aliis quae nonnullis interiectis infra (p. 34, 30) leguntur, in alterum scholium transierunt:) [*](† B f. 27a ad τῷ δεκάτῳ (id. L. f. 36a, Lp f. 71a c. l. τῶ δεκάτῳ, A) διὰ τί οὐχὶ ἐνάτῳ ⟨καὶ διὰ τί οὐχ ἐν. L⟩ ἔφη ἐνιαυτῷ ἔσεσθαι τὴν πόρθησιν ⟨ἑλέσθαι τὴν πόλιν L⟩, καίτοι τῆς ἀκολουθίας τῶν σημείων τοῦτo ἐχούσης· ὀκτώ, ἀτὰρ μ ή τηρ ἐνά τη ἦν; ὅτι τῶν ⟨τὸ Lp ⟩ ἐννέα πληρωθέντων ἀνάγκη νοεῖν τὸ ἐπέκεινα ⟨B έκ in ras. ⟩ δέκατον. καὶ τὸν δράκοντα αὐτὸν δεῖ συνκφιθμεῖν, κφιθμεῖν, ὅ ἐστι δέκατος, ὡς ὅλου τοῦ ἀγῶνος ἐντὸϲ τούτῳ μέλλοντος παύσεσθαι. ⟨παύσασθαι L⟩. ⟨quae sequntur A om.⟩ ὁ λιθωθεὶς οὖν δράκων ἐσήμανεν ⟨ἐσήμαινεν Lp⟩, ὅτι οὐκέτι κίνησιν ἕλαβεν ὁ πόλεμος. SCHRADER , Porphyr. Qu. Hom .)

τὸ δὲ δέκατον ἔτοϲ , ὅπερ διὰ τοῦ δράκονταϲ δεκάτου ὄντοϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ϲημείοιϲ ἀριθμεῖται, λαμβανόμενον τὸ αὐτὸ εἰϲ μὲν τοὺϲ Ἕλληναϲ [*](8 εὐθ cod. 9 φυλλοροεῖ cod. 19 τοϲαῦτ’ cod. 23 νεοττεία cod . 26 τοὺϲ cod. om.) [*](23 Aristotelem cf. supra p. 33, 11. Eust , p. 226, 32, si quidem recte editum : ὁ μὲν δράκων Ἀθηνᾶς, φ ησίν, ἱερός , ὡς ἐντὸϲ τ Α ῥαψῳδίᾳ εἴρηται, διὸ καὶ εἰς τοὺς Ἕ λληνας ἐκλπμβάνεται, Porph yrium afferre videtur neque tamen propterea ausim res nonnullas et ab eodem Eustathio et in scholiis praeter ea quae h l. contulimus allatas a eundem auctorem referre (velut schol, B⟩ B⟩ 328: τρεῖς εἰσιν οἱ χρόνοι, δι᾿  ὧν πᾶς αἰὼν ἀριθμεῖται κτλ. coll Eust. p. 226 extr ).) [*](30 sqq. Quae iam sequntur aliunde neque e libro περὶ οἰωνιστικῆς τῇς καθ᾿  Ὅμηρον petita esse, vel inde sequitur, quod decem armorum numerus, qui in iis quae antecedunt aliter constitutus est, nunc ita efficitur, ut ipse serpens novem )

ὁ δράκων Ἀθηνᾶϲ ἱερόϲ, οἱ ϲτρουθοὶ Ἀφροδίτηϲ χρόνον τε δηϲῆμα λοῦϲιν, ἐπεὶ πτηνὸϲ ὁ χρόνοϲ. ὁ δὲ λίθοϲ, ἐπεὶ οὐκέτι κίνηϲιν ἔλαβεν ὁ πόλεμοϲ. καὶ τὸ μὲν ἐφ’ ὕψουϲ κεῖϲθαι τὴν νεοττιὰν τὴν ἠνεμόεϲϲαν Ἴλιον. οἱ δὲ ὑπὸ τοῖϲ πετάλοιϲ νεοϲϲοὶ τὸ ὀλιγοχρόνιον τῶν Τρώων · μαραινομένων γὰρ ὅϲον οὔπω τῶν φύλλων ἀποπεϲοῦνται. ἡ δὲ ἐνάτη μήτηρ τῆϲ ἐνναετηρίδοϲ τὸν ἔϲχατον ἀγῶνα ἐϲήμανεν. ἡ δὲ διὰ τοῦ ὕδατοϲ πορεία τοῦ δράκοντοϲ τὴν δι’ ὕδατοϲ ἄφιξιν τῶν Ἑλλήνων. τὸ δὲ περιλειφθῆναι τὴν νεοττιὰν τὸ μὴ παντελῶϲ ἠφανίϲθαι τὸν τόπον · οἰκεῖται γὰρ μέχρι τοῦ νῦν. ἡ δὲ ἀπολίθωϲιϲ τὸ δυϲδιεξόδευτον τῶν νόϲτων ἢ ὅλου τοῦ ἀγῶνοϲ παῦϲιν· οὐ γὰρ ἠμύναντο ἔτι τοῦ λοιποῦ τοὺϲ Ἕλληναϲ οἱ Τρῶεϲ. ἢ ὅτι εἰϲ λίθουϲ περιϲτήϲεται τοῦ πολέμου τὸ τέλοϲ.

δράκων (v. 308). τούτῳ τοῦτο cod. corr. Dind τὸ ὄνομα ὁ Πορφ ύριοϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ζητήμαϲί φηϲι Ϲθένιοϲ· οὕτωϲ γὰρ ἱϲτόρηται Διονυϲίῳ νυϲίῳ ἐντὸϲ τῷ ε τῶν ἀπόρων.

ἔνθ’ ἐφάνη (ibid.). ὅπου ἡμῖν ὤφθη ὁ δράκων. οὗτινοϲ δράκοντοϲ[*](L f. 35a.) κοντοϲ τὸ ὄνομα ὁ Πορφύριοϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ζητήμαϲί φηϲι. λέγει γὰρ αὐτὸν ϲθένιον. οὕτωϲ γὰρ ἱϲτορεῖται Διονύϲιοϲ ἐντὸϲ τῇ πέμπτῃ τῶν ἀπόρων.

350. v. ad ν. 370 (p. 38, 36).

362.---ζητοῦϲι δέ τινεϲ, τί δή ποτε οὐκ ἐντὸϲ ἀρχῇ τοῦ πολέμουΒ f. 28a ad κρῖν᾿. Lp. f. 2a c. l. κατὰ φῦλα. μου τὸ ϲτράτευμα διατάττει ὁ Nέϲτωρ. ῥητέον δὲ ὅτι ἔχοντεϲ πρῶτον Ἀχιλλέα τούτων οὐκ ἐδέοντο, ὡϲ οὐδὲ τοῦ τείχουϲ.

362. ἐζήτηται, διὰ τί ταύτην τὴν τάξιν πρὸ πολλοῦ μὴ ὑπετίθετο[*](A Par. 2767 (Cram. III, p. 191).) μὴ πρὸ πολλῶν ὑπετ. Par. ὁ Νέϲτωρ. ἤτοι ὅτι πάλαι μὲν Ἀχιλλεὺϲ φίλοϲ φιλόϲοφοϲ A ὢν τῶν Ἑλλήνων ἤρκει πρὸϲ τὸ ϲυνέχειν τοὺϲ (ϲ βαρβάρουϲ, καὶ καλῶϲ ἐκείνῳ θαρρῶν οὐκ ἐποίει τοῦτο, νῦν δὲ αὐτοῦ μηνίοντοϲ εἰκότωϲ ἀϲφαλεϲτέραν διάταξιν εἰϲάγει.

367. ad l 1 sqq.

370 sqq. διὰ τί, Ὀδυϲϲέωϲ καὶ κρατήϲαντοϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ φεύγειν[*](*Β f. 28a ad νικᾶϲ v. 370.) μέλλονταϲ καὶ τοὺϲ οἷοϲ ὁ Θερϲίτηϲ καταϲταϲιάζονταϲ ἐπιϲχόντοϲ καὶ ἀπειλαῖϲ καὶ πληγαῖϲ ὁμοίωϲ γὰρ τῷ Θερϲίτῃ ὃν δ’ α ὖ δήμου τ’. ἄνδρα ἰδ οι β οόωντά τ’ ἐφεύροι, τὸν ϲκήπτρ ῳ ἐλἁϲ|αϲκεν ὁμοκλ κλ ήϲαϲκέ τε μύθ ῳ (v. 198. 99) ὅθεν καὶ τὸν Θερϲίτην προήχθη τύψαι, χείρονα ὄντα τῶν πληγὰϲ εἰληφότων — πρὸϲ δὲ τούτοιϲ δημηγορήϲαντοϲ γορήϲαντοϲ οὕτωϲ ὡϲ ἐπιβοῆϲαι αὐτῷ ἅπανταϲ ἐπαινοῦνταϲ —ὣϲ ἔφατ᾿ , Ἀργεῖοι δὲ μέγ’ ἴαχον, ἀμφὶ δὲ ν ῆεϲ ϲμερδαλέον κονάβηϲαν ηϲαν ἀυϲάντ ων ὑ π’ Ἀχαι ῶν, μ ῦθον ἐπαινήϲαντεϲ Ὀδυϲϲῆοϲ ϲῆοϲ θείοιο (v. 333 — 35) —, Ἀγαμέμνων μόνῳ Nέϲτορι τὰ πρωτεῖα δίδωϲι καὶ τῆϲ νίκηϲ παραχωρεῖ, λέγων ἦ μὰν α ὖτ’ ἀγορ ῇ νικᾷ ϲ , γέρον, υἷαϲ Ἀχαιῶν (ν. 70), καὶ τοιούτουϲ δέκα εὔχεται ϲυμφράδμοναϲ δμοναϲ γενέϲθαι, οὕτω γὰρ τάχα πορθηθῆναι τὴν Ἴλιον, χερϲὶν ὑφ’ ἡμετέρῃϲιν ἁλοῦϲαν (v. 374 ).

ῥητέον οὖν ὅτι οὐχ ἀπλῶϲ νικᾶν ἔφη καὶ ἐντὸϲ πᾶϲι τὸν Nέϲτορα, ἀλλὰ μόνον ἐντὸϲ τῇ ἀ γορ ῇ νικᾷ ϲ, γέρον, τὰ πρωτεῖα διδοὺϲ κατὰ τὴν δημηγορίαν καὶ αὐτὸϲ τῷ Nέϲτορι, καθάπερ οἱ Ἕλληνεϲ τῷ Ὀδυϲϲεῖ. Ὀδυϲϲεϲ μὲν γὰρ ἐδημαγώγηϲεν ὡϲ πρὸϲ δημοκρατίαν ἁρμϲαϲ τὸν λόγον. καὶ ὡϲ ἐπ’ αὐτοῖϲ ἂν μένειν ἢ ἀποπλεῖν τί γάρ φηϲιν, ὑποτάξαϲ τάξαϲ τὸν Ἀγαμεμνονα τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐξουϲίᾳ Ἀτρείδη, νῦν ϲε, ἄναξ, ἐθέλουϲιν Ἀχαιοὶ π ᾶ ϲιν ἐλέγχιϲτον θέμεναι μερόπεϲϲι πεϲϲι βροτοῖϲι (v. 284 85) καὶ τὰ ἑξῆϲ ὁ δὲ Νέϲτωρ τὸν Ἀγαμέμνονα [*](8 πλήθουϲ codd , quod e schol. B 494 correxi 21 ὡϲ addidi; cod om.) [*](1 sqq. Cf. Paris. 2556 ( Cram. Ill , p. 153, 10) c. l. δράκων: ὅπου ἡμῖν ἐφάνη δράκων. οὗτινος τὸ ἄνομα ὁ Πορφ ύριος ἐντὸϲ τοῖ ζητήμασ ἔφη, λέγων αὐτὸν Σθένιον.) [*](6 —13 Cf Porph. B 494.) [*](29 Cf. ad p. 38, 36.)

διόπερ Ὀδυϲϲεὺϲ μὲν τοὺϲ Ἕλληναϲ εἰπών ὥϲτε γὰρ ἡ παῖδεϲ νεαροὶ χ ῆραί τε γυναῖκεϲ ἀλλ ήλοιϲιν ὀδύρονται οἶκήνδε νέεϲθαι (v. 289. 90), εὐθὺϲ ἐπιλαμβάνεται αὐτῶν ἀνακαλούμενοϲ τὸν λόγον διὰ τοῦ φάναι ἦ μὴν καὶ πόν οϲ ἐϲτὶν ἀνιηθέν τα νέεϲθαι καὶ ἐκ τοῦ ἥττονοϲ παραβάλλειν τὸ μέγεθοϲ τῆϲ Ἑλληνικῆϲ ἀθυμίαϲ· εἰ γὰρ καὶ ὁ ἕνα μῆνα μένων ἀ πὸ ἧϲ ἀλόχοιο ἀϲχάλλει ὑπὸ ἀνέμων μων ἐναντίων ἐμποδιζόμενοϲ, ἡμῖν δ’ εἴνατόϲ ἐϲτι περιτροπέων ἐνιαυτὸϲ ἔνθα δε μιμνόν τεϲϲι, τίϲ ἂν νεμεϲήϲαι ἀϲχάλλουϲι τοῖϲ Ἕλληϲιν, ὁ δὲ Nέϲτωρ οὐχ Ἕλληνάϲ φηϲιν ἀξίουϲ εἶναι ὡϲ παῖδαϲ διαϲύρεϲθαι, ἀλλ’ αὐτοὺϲ τοὺϲ δημηγόρουϲ τὰ τοῦ πολέμου ἔργα μὴ ϲκοπουμένουϲ---ὧν μάλιϲτα ἤρτηται ἐκ τῆϲ πρὸϲ θεοὺϲ εὐϲεβείαϲ· ἦ δὴ παιϲὶν ἐοικότεϲ ἠγοράαϲθε νηπιάχοιϲ, οἷϲ o ὔτι μέλει πολεμήια ἔργα (ν. 337. 38) πῶϲ οὖν οὐ μέλλει τιϲ κακῶϲ διὰ ἀφροϲύνην τὰ τῶν πολέμων φρονεῖν, ὅτε δή φηϲιν ἐντὸϲ πυρὶ δὴ βουλαί λαί τε γεν οίατο, ϲυνθεϲίαι καὶ τὰ ὅρκια, ϲπονδαί τ’ ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ ᾗϲ ἐ πέπιθ μεν· τὸ θαρρεῖν γὰρ εὐορκοῦ καὶ τηροῦϲι τὰϲ διὰ θεῶν πίϲτειϲ ἀνδρῶν ἂν εἴη εὐφρόνων καὶ εἰδότων τὰ κοινὰ τῶν πολέμων εὐλαβεῖϲθαι· καὶ τούτων ἀναμιμνήϲκειν δεῖ , φηϲὶ, τοὺϲ ϲυμβουλεύονταϲ βουλεύονταϲ ῥήτοραϲ. ἀκολούθωϲ δὲ τούτοιϲ ἐπάγεται καὶ τὸ ἔα φθινύθειν νύθειν ἕνα καὶ δύο τῶν ἀπειθούντων, οἳ οὐκ ἀνύουϲι πρότερον τὸ εἰϲ οἶκον ἀπελθεῖν , πρὶν καὶ Διὸϲ αἰγ ιὸχοιo γν ώμεναι εἴτε ψεῦδοϲ ὑπόϲχεϲιϲ εἴτε καὶ οὐχί (v 346 — 49). εἰ γὰρ ἐπὶ ὅρκοιϲ καὶ ϲπονδαῖϲ καὶ τοῦ πολέμου, παραϲκευαῖϲ καὶ δεξιαῖϲ καὶ Διὸϲ ἐγένετο νετο ἡ ὑπόϲχεϲιϲ, κίνδυνοϲ τοῖϲ ταῦτα παραβαίνουϲι, καὶ οὐ χρὴ θωπεύειν πεύειν δημαγωγοῦνταϲ, ἐπιπλήττειν δὲ μᾶλλον ἁμαρτάνουϲι καὶ ἐπάγειν τὸν βαϲιλέα εἰϲ τὸ τῆϲ ἐξουϲίαϲ ἡγεμονικὸν, ἀλλ’ οὐκ ἀπέχεϲθαι τῶν ἀρχομένων, ἐπιϲταμένων, οἷϲ ἔκριναν μετὰ πίϲτεωϲ ὡϲ χρεὼν ἐντὸϲ πᾶϲιν ὑπακούειν. διὸ Ὀδυϲϲεῖ μὲν ἀκόλουθον δημαγωγοῦντι καὶ Κάλχαντοϲ [*](5 δέ θ’ cod. 11 αὐτῶν conieci ; cod. αὐτοῦ 13 ἀθυμίαϲ vel simile verbum bum supplendum esse liquet in cod. lacuna 6 fere litterarum 16 τῆϲ . . . . . . μεϲήϲαι cod. 19 post ϲκοπουμε 5 vel 6 litterae in cod evanuerunt 21 τιϲ κακῶϲ e coniectura dedi; in cod. 5 vel 6 litt evan. 22 ὅτι cod) [*](36 sqq. B f. 27b ad γὰρ οὖν v. 350 (id. Lp f. 71ᵇ c. l. φημὶ γὰρ οὗν, L. f. 37a): οἰκείως ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς δημοχαριστι κῶς δημηγορῶν τοῦ Κάλχαντος)

γράφει δὲ περὶ τῶν δεξιῶν ἀϲτραπῶν Ἕρμων ὁ Δήλιοϲ· καὶ ὅταν κατὰ δεξιὰ χειρὸϲ ἀϲτράπτη, νίκην καὶ ὑπέρτερον εὖχοϲ ὀπάζει. καὶ ὅλωϲ οἱ περὶ τούτων ϲκεψάμενοί φαϲιν ἀϲτραπαὶ καὶ βρονταὶ δεξιαὶ τοῖϲ ἐπιχειροῦϲιν ἄγεϲθαι. φόβουϲ γὰρ τοῖϲ πολεμίοιϲ ϲημαίνουϲιν ἐντὸϲ δεξιοῖϲ γινόμεναι.

διαφόρων τοίνυν οὐϲῶν τῶν δημηγοριῶν, καὶ τῆϲ μὲν Ὀδυϲϲέωϲ δημοτικωτέραϲ τῆϲ δὲ Νέϲτοροϲ βαϲιλικωτέραϲ καὶ ἀρχικῆϲ, εἰκότωϲ ὁ μὲν θωπεύει, ο νεμεϲίζομαι Ἀχαιo ὺϲ λέγων ἀϲχ άλλειν πα ρὰ νηυϲί (v 296). καὶ ὅμωϲ ἀξιῶν· τλῆτε φίλοι καὶ μεί νατ’ ἐ πὶ χρόνον· νον· αἰϲχρὸν γὰρ δηρόν τε μένειν κενεὸν τε νέεϲθαι (ν. 299. 98), ὁ δὲ ὀλίγον ἐνδοὺϲ καὶ τοϲοῦτον θεραπεύϲαϲ ἐντὸϲ τῷ φάναι τῷ μή τιϲ πρὶν ἐ πειγέϲ θω οἶκόνδε νέεϲθαι, πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχ ῳ καταβαλεῖν κοιμη θῆναι (v. 354. 55), εὐθὺϲ μὲν ἐγείρει τὸν λόγον εἰϲ τὴν ὑπὲρ το βαϲιλικοῦ ὅρκου μνήμην---τίϲαϲθαι γὰρ Ἑλένηϲ νηϲ ὁρμήμα τα ϲτοναχ άϲ τε (v. 356), εἰϲ ἀπειλὰϲ δὲ χωρεῖ οἰκείαϲ βμϲιλικῷ φρονήματι· εἰ δέ τιϲ ἐκπάγλωϲ ἐ θέλει οἶκόνδε νέεϲθαι, ἁ πτέϲ θω ἧϲ νηὸϲ ἐυϲϲέλμοιο μελαίνηϲ, ὄ φρα πρόϲθ’ ἄλλων θάνατον καὶ μοῖραν ἐπίϲπῃ (v. 357 59). λοιπὸν δὲ οὐκ ὦ Ἀτρείδη λέγει οὐδ’ ὦ Ἀγάμεμνον ἀλλὰ ἄναξ (v. 361 ), ὦ βαϲιλεῦ, λέγων ἀξιοῖ μὲν αὐτὸν κατάρχειν ϲκεμμάτων καλῶν, πείθεϲθαι δὲ καὶ ἄλλῳ καὶ διατάττειν ὡϲ χρὴ κατακοϲμηθῆναι κατ’ αὐτούϲ. εἰκότωϲ οὖν, τοῦ μὲν πρὸϲ τὸ ἀρχόμενον καὶ δημοτικὸν ἁρμόζοντοϲ λόγου, τοῦ δὲ [*](8 cod. Ἑρμόδημοϲ, corr. collato schol. Κ 274 Meineke, Ztschr. f. Alterth. 1844 , p. 11 9 sqq. verba ἀϲτραπαὶ κτλ. corrupta esse facilius intellegere quam qua ratione sananda sint perspicere Excidisse nonulla videntur 19 εὐ . . . (evan ) cod εὐθὺϲ Dind. 20 lacuna quam post μνήμην significavi in cod. non exstat 26 λέγων Dind. in cod. evanuit 29 ἁρμό. . . . (evan.) cod. λόγον cod.) [*](προβάλλεται τὰς μαντείας, ὃς ἦν ἐχθρὺς τοῖς Ἀτρείδαις τῷ δὲ πλ ήθε γλ υκύς, ὁ δὲ Νέστωρ τῷ βασιλ εἴ χαριζόμενος τὰ τῶν θεῶν προβάλλ ετ αι. διὸ. Ὀδυσσεὺς μὲν παρὰ τῶυ Ἑλλήνων , Νέστωρ δὲ παρὰ τοῦ βασιλ έως ἐγκωμιάζεται. μὰ ν αὖ τ᾿  ἀγορῇ νι κ ᾷς, γέρον, υἷ ας Ἀχαι ῶν· ἐπὶ δὲ Ὀδυσσέως· ὣ ἔφ α θ, ο δ’ Ἀρ γεῖοι μ έ γ ἴαχον καὶ τὰ ἑξῆς (quae sequntur huc non pertinent). Similia ap. Eust. p. 232 extr., τοῦς παλ αιούς afferentem.) [*](7 sqq. Transierunt in cod. Eton. ad B 353: γράφει δὲ περὶ τῶν δεξιῶν ἀστραπῶν Ἑρμόδμος κτλ . post φασιν (lin. 9) baec lepuntur: ἀστραπὰς καὶ. βροντὰς δεξιὰς τοὶς ἐπιχειφοῦσιν ἄγεσθαι· φόβου γὰρ τοῖς πολεμίος σημαίνουσιν νουσιν ἐντὸϲ δεξιοῖ γινόμενα. Unde ad locum sanandum nihil lucramur.)

ἐζήτηται διὰ τί, Ὀδυϲϲέωϲ καταϲχόντοϲ διὰ λόγων τοὺϲ ὄχλουϲ καὶ τοιοῦτον πρᾶγμα ϲυνετὸν καὶ ϲπουδαῖον ποιήϲαντοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ νῦν δύναμιν ἐντὸϲ τῷ λέγειν Nέϲτορι προϲμαρτυρεῖ. ἤτοι ὡϲ δυναμικωτέρῳ· προκατειλημμέμων γὰρ τῶν ἐπιχειρημάτων Ἀθηνᾷ τε καὶ Ὀδυϲϲεῖ ὅμωϲ εὐπόρηϲε λόγων. ἢ ὅτ ὁ μὲν μόνον ὠνείδιϲε, Nέϲτωρ δὲ ϲὺν τῇ διατάξει τάξει καὶ ϲυμβουλίᾳ καὶ τὰϲ ἀϲτραπὰϲ εἶπεν· βεβαιότερον γὰρ νίκηϲ φῶϲ.

379. 80. καὶ πῶϲ οὐ παρακαλεῖ αἰδεῖται χωρὶϲ ἀνάγκηϲ καὶ τῷ ὀνείρῳ πείθεται.

ἀβέλτεροϲ, φηϲὶν, ὁ Ἀγαμέμνων μὴϲυν ορῶν ὅτι ἐντὸϲ πολέμῳ οὐκ ἐπὶ τοῖϲ μαχομένοιϲ κεῖται τὸ τούτου τέλοϲ, ἀλλ’ ὡϲ ἂν τύχῃ γενόμενον. νον. ἀγνοοῦϲι δὲ ὅτι καλόν ἐϲτι δυϲχερῆ ἐλπίζειν, ἵνα ὡϲ ἐπὶ πλείονι πὸνῳ προθυμότεροι παραϲκευαϲθῶϲιν. ἢ γὰρ ἀποβάντων ἧττον, ἠχθέϲθημεν, ϲθημεν, ἢ μή, τελεϲθέντων ὑπεράγαν ἐχάρημεν.

408. διὰ τί τοὺϲ ἀνδρείουϲ βοὴν ἀγαθοὺϲ ἀποκαλεῖ νῦν μὲν ἀλλαχοῦ δὲ (e. c. Β 563. Θ 114) Διομήδην, πῇ δὲ βοὴν ἀγαθὸϲ βάλεν Αἴαϲ (0 249) καὶ Ἕκτορα δ’ ἐφράϲϲαντο βοὴν ἀγα θὸν καὶ ἑταίρουϲ (0 671). ῥητέον δὲ ὅτι μήπω ϲάλπιγγοϲ εὑρεθείϲηϲ ρεθείϲηϲ βοῇ διῴκουν τὰϲ τῆϲ μάχηϲ ἐπιθέϲειϲ τε καὶ ἀνακλήϲειϲ. ἄλλωϲ λωϲ τε καὶ ϲημεῖον τοῦ θαρϲεῖν τὸ βοᾶν· ἡ γὰρ δειλία θραύουϲα τὸ πνεῦμα βραχίϲτην ἀπεργάζεται τὴν φωνήν. διὰ τοῦτο βοῶνταϲ παρειϲάγει τοὺϲ ἥρωαϲ· ϲμερδαλέον δ’ ἐβόηϲεν ( Θ 92 ), ἤυϲε δὲ διαπρύϲιον πρύϲιον (Θ 227 ).

423. ad Φ 363.

447. τῶν μεθ’ Ὅμηρον ποιητῶν πολλοί τινεϲ τὴν αἰγίδα παραδιδόαϲιν   διδόαϲιν ὡϲ ἴδιον Ἀθηνᾶϲ ὅπλον, διὸ καὶ πλέονα τῶν ἐπιθέτων ἀπ’ [*](3 λόγων Vill.; cod. λόγον 6 γὰρ Vill.; cod om. 7 εὐπορῆϲαι λόγον cod.; λόγων Vill.; ut Bekk. corr Dind. alios codd. secutus 12 ἐπὶ in ras. B τύχῃ, ι eras., B 17 π ῆι, ι eras., B 18 ἐφράϲϲατο codd.. Lp. altero ϲ suprascripto scripto 19 ἑτέρουϲ codd. correxi, quoniam praeter eos qui iam allati sunt nus Polites (Ω 250) a poëta βοὴν ἀγαθόϲ vocatur 20 ἀνακλίϲειϲ Lp 21 τοῦ βοᾶν Lp 22 βραχίτην L βοῶν L 26 ad ν. 447 B in interiore paginae 30a latere: ζήτει τὴν ἐξήγηϲιν τῆϲ αἰγίδοϲ εἰϲ τὴν Βοιωτίαν ἐντὸϲ τ ῷ ϲτίχῳ τῷ οὕτωϲ ἔχοντι· πὰρ Διὸϲ αἰχιόχοιο ϲὺν ἀγγελίῃ ἀλεγεινῇ) [*](3 — 8 Εx parte certe ad Porphyrium referenda esse ex Εust. (p. 240, 9 —17 ) sequitur, qui nonulla quae in hoc scholio leguntur iis, quae in altero scholio exstant: οὐ γὰρ ἐντὸϲ πᾶοι πάντων ὑπερτίθησι τὸν Νέστορα, ἀλλ᾿  ἐντὸϲ μόνῃ τῇ ἀγορ ἤτοι τῇ δημηγορίᾳ (cf. supra p. 37, 29 —31), subiungit.) [*](16 sqq. Transcripsit Eust. p. 247, 35 sqq.) [*](19 sqq. Etym. M. v. βοή (p. 202, 20): . . . βοὴν ἀγαθός, ὁ ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ γενναῖος· ἡ μὲν γὰρ δειλία θραύουσα τὸ πνεῦμ α βραχίστην ἀπεργάζεται τὴν φωνήν. . . . .) [*](26 sqq. Εx A ristarch o petita esse prima verba quaestionis Ariston. docet, e. c. Δ 167, cf. Lehrs, p. 192.)

καὶ ἐπ’ ἄλλων δὲ πλειόνων ὁ παραπλήϲιοϲ ὑπάρχει τρόποϲ, ὥϲτε τοῖϲ πάθεϲι καὶ τοῖϲ πράγμαϲιν ὁμωνύμουϲ τινὰϲ ποιεῖν δαίμοναϲ εἰδωλοποιουμένουϲ λοποιουμένουϲ εἰϲ καταϲκευὰϲ μυθώδειϲ, ἐφ’ ὧν οὐκ αὐτὸ τὸ ἀποτελούμενον μενον δεῖ νοεῖν, τὸ δὲ παραϲκευαϲτικὸν τοῦ καθ’ ἡμᾶϲ ἐνεργουμένου ϲυμπτώματοϲ. οἷον ἔρωϲ ἐπὶ τοῦ πάθουϲ αὐτοῦ λέγεται καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸ παραϲκευαϲτικὸν εἶδοϲ λεγομένου, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, [*](6 ϲυνεκπεφάνηται cod. 8 ὅτε cod. 11 κατενώπα cod. 24 καὶ ἀπ’ ἀλλήλων cod.) [*](16 sqq. Ariston. Μ 253: ὅτι διὰ τῶν ἀποτελουμένων φανερὸν ὅτι τὴν αἰγίδα ἔσεισεν ὁ Ζεύς.) [*](24 sqq. † Eust. Ε 738, p. 603, 28: ὁ δὲ ραμματικὸς Ἀριστοφάνης ἴσιόν τι σύγγραμμα περὶ αἰγίδος προενεγκὼν ἄλλα τ τινα λ έγει οὐ πάνυ γλ αφυρά, καὶ. ὅτι. Ὅμ ηρος τοῖς πάθεσι καὶ τοῖς δι’ αὐτῶν ἀποτελουμένοις πράγμασιν ὁμωνύμους μους τινὰς ἐφιστᾷ δαίμονας εἰδωλοτοιουμένους μυθικῶς, ἐφ ᾿  ὧν καὶ τό ἀποτελοῦν τελοῦν ἤγουν πκρασκυαστικὸν νοεῖται καὶ τὸ ἀποτελούμ ενον κ ακὸν ἐναργῶς. ἔρως γοῦν καὶ πλοῦτος καὶ ἔρις κ αὶ ὕβρις κ αὶ δεῖμος καὶ φόβος καὶ κυδοιμὸς καὶ βροντ καὶ ἀστραπὴ καὶ ἄλλα μυρία ὁμω νύμως δηλοῦσι. τὰ εἰδωλοποιίᾳ ⟨edit. τὸ εἰδωλοποιίαν ⟩ τε δαιμονιώδ καὶ τὸ ἐκεῖθεν σύμπτωμα. ἐντὸϲ δὲ τοῖς τοιούτοις λέγει ὁ αὐτὸς καὶ ὅτι τὸ συνεστραμένον πνεῦμα κ αὶ κ αταράσσον ἄνεμον κατάρη λέγουσιν Ἀλκαῖος κ αὶ ἡ Σαπφὼ διὰ τὸ κατωφερῆ ὁρμὴ ἔχειν. Cf. ad. p. 45 et Porph. Θ 1; Ι 1 sqq.)

τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἡ τῆϲ εἰϲηγημένηϲ καθ’ Ὅμηρον αἰγίδοϲ διάθεϲιϲ καὶ δύναμιϲ οὕτωϲ ἂν ἄριϲτα δειχθείη.

διὰ τί ποτὲ μέν φηϲι τὴν κεφαλὴν τῆϲ Γοργόνοϲ ἐντὸϲ Ἅιδου εἶναι,

467. 8. ἔϲταν δ’ ἐντὸϲ λειμῶνι Ϲκαμανδρί ῳ ἀνθεμόεντι[*](*B f. 30ᵇ ad Ϲκαμανδρίῳ. Lp f. 74a. Eton. (Noehd. p.  30), Π.)