Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

345. πῶϲ οὖν ὁ Ὕπνοϲ διικνεῖται διὰ τοῦ νέφουϲ ἢ οὐχ ὁ ϲωματοειδὴϲ ὕπνοϲ ἀλλὰ τὸ πάθοϲ.

357 — 60. πόθεν μαθὼν ταῦτα ἀπαγγέλλει ἢ ϲυνῆκεν ἐκ τοῦ εἰρημένου ὑπὸ τῆϲ Ἥραϲ· ἢ φὴϲ ὥϲ Τρώεϲϲιν ἀρηγέμεν εὐρύοπα Ζ ῆν’ (v. 265);

οὐκ ἀναγκαίωϲ, φαϲὶ, τὸ ἀπόρρητον ἐξήνεγκεν. ἢ πρὸϲ τὸ θαρραλεώτερον ποιῆϲαι Ποϲειδῶνα τὴν τέχνην τῆϲ Ἥραϲ ἐδήλωϲεν.

134. ἐναντίον δοκεῖ τὸ ἅμα μὲν φάναι Ξάνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀ θάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ, ἅμα δὲ ἐπὶ τοῦ Ὠκεανοῦ φάναι (Φ 196)

πῶϲ ποτὲ μὲν λέγει· τῷ oὐδὲ κρείων Ἀχελώιοϲ ἰϲοφαρίζει[*](*B f. 195. L f. 310b) ζει---ἐξ οὗπερ πάντεϲ ποταμοί (Φ 194— 6), ἑτέρωθι δὲ Ξάνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ; ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τοῦ προϲώπου· τὸ μὲν γὰρ ἐκ Διὸϲ εἶναι ὁ ποιητὴϲ λέγει, ἐξ Ὠκεανοῦ δὲ ὁ Ἀχιλλεύϲ. οὐδὲν οὖν ἄτοπον ἐντὸϲ διαφόροιϲ προϲώποιϲ διαφωνίαν ϲυνίϲταϲθαι.

πῶϲ μετέπειτά φηϲιν ἐπὶ τοῦ Ὠκεανοῦ ἐξ οὗ περ πάντεϲ ποταμοί,[*](B⟩ f. 279b ad τέκετο Φ 2. L f. 435b.) νῦν δὲ Διὸϲ τὸν Ξάνθον γενεαλογεῖ ῥητέον δὲ ὅτι τοῦ μὲν ὡϲ θεοῦ τιμωμένου πατὴρ ὁ Ζεύϲ, τοῦ δὲ ῥεύματοϲ χορηγὸϲ Ὠκεανόϲ, ἐξ οὗ περ πάντεϲ ποταμοί---πατὴρ ἀνδρῶν τειεῶντε. ἢ διὰ τὸ πλέων χειμάρρων εἶναι τὸν Ξάνθον Διὸϲ αὐτόν φηϲι. φηϲὶ [*](1 ἂν om. L1, λύεται δ’ ἐκ B1 καθ’ ἕτερον B1L1 οὐ pro καὶ L 2 ὁμώνυμοϲ L. 3 post Ὠκεανοῦ B1: Ζεὺϲ γὰρ πατ. ἀνδ. τε θεῶν τε 4. 5 post θεῶν τε addito signo scholii finiti (: —) eadem manus B⟩ pergit: ἄλλωϲ: πῶϲ ποτὲ κτλ.; eodem molo L., nisi quod πῶϲ om . 5 λέγει, alter. ε ex o corr., L 6 excidisse in codd. versum οὐδὲ βαθυρρείταο μέγα ϲθένοϲ Ὠκεανοῖο ap paret ἑτέρωθεν B⟩ 12 ὅτι om . L 13 ἀρχηγὸϲ pro χορηγὸϲ coni. Kamm., p. 104 14 lacuna quam statui in codd. non significatur; Kamm. verna πατὴρ — θεῶν τε post ὁ Ζεύϲ; (lin. 13 ) transposuit 15 πλέων, ω e corr., B, πλέον χειμάρων L) [*](huc contulimus, quamquam veri haud dissimile est, quaestionem coniunctam olim fuisse cum altera illa argumenti simillimi ad Π 174 edenda (cum qua maxime conferenda p. 199, 15; 200, 5; cf. Eust. Φ, p. 1219, 31: ἱστέον δὲ καὶ ὅτι τὸ ὃν τέκετο Ζεὺς διαλελυμένη ἑρμηνεία ἐστὶ τοῦ Ξάνθος διιπετής, ὄπερ ἐντὸϲ τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ. Simil. id. Ξ, p. 996, 40).) [*](1 Cf Porph. Ξ 304 —6, p. 197, 20.) [*](3 †L f. 310 ad Ξ 434: ἰδίως μὲν τὸν σωματικὸν Ξάνθον Διὸς γενεαλογεῖ, τὸν δὲ ποταμὸν Ὠκεανοῦ, λέγων ἐξοὗ περ πάντες ποταμοὶ καὶ. παᾶσαι θάλασσαι καὶ κᾶσαι κρῆναι καὶ φρείατα μακρὰ ὰ νάουσιν. Idem A f. 189a ibid. (c. l. Ξάνθου δινύεντος): . . . . . ἰδέως ⟨sic ⟩ δὲ κτλ., ubi item πᾶσαι θάλασσαι. Cf. Porph. Θ 1, p. 114, 18.) [*](8 Cf. Porph. Z 265, p. 100, 4.) [*](11 sqq Scholio huic quidem, quod idem fero in Vict. (f. 385a) legitur, simillimo vel eodem melius tradito usus est Eust. Φ, p. 1219, 19 sqq.: ὅτι ἐντὸϲ τῷ εἰπεῖν ὅ ποιητὴς πόρον Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς, Διὸς τόκον τὸν Ξάνθον φησίν, ἀλληγορικῶς μέν, ἐπεὶ διιπετὴς, φασὶν, ὁ Ξάνθος καὶ τὸ πλέον χείμαρρος, ἐ ἀερίων, ἐστι διίων, τοντέστιν ὀμβρίων, ὑδάτων πληθυόμενος, μυθικῶς δέ, ὅτι θεὸς μὲν τοῖς ἐγχωρίοις ὁ Ξάνθος, Ζεὺς δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶ τε. οἱ δέ φασιν ὄτι το μὲν δαιμονίου Ξάνθου Ζεὺς πατήρ, τοῦ δὲ ῥεύματος Ὠκεανός , ἐξ οὗ πάντες ποταμοί, ὡς μετ’ ὀλίγα ἐρεῖ ὁ ποιητής.) [*](15sqq. Verba miserrime tradita idem fere videntur dicere velle, quod verbis p. 200, 6 continetur, v. Eust. l. supra allato.)

διὰ τί, πάντων τῶν ποταμῶν ῥεόντων ἐξ Ὠκεανοῦ, μόνον τὸν Ξάνθον ὁ ποιητήϲ φηϲιν ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ; πῶϲ οὖν καὶ Ὠκεανοῦ καὶ Διὸϲ παῖϲ; ῥητέον οὖν ὅτι εἰκότωϲ ἂν καὶ Διὸϲ καλοῖτο παῖϲ, εἴγε οἱ ὄμβροι μὲν ἐκ Διόϲ, ὄμβρῳ δὲ οὗτοϲ αὔξεται---

13 sqq. Πῶϲ ὁ κεϲτὸϲ αὐτὸν οὐκ ἐπράϋνεν: ἐρώτων μόνον ἐϲτὶ κινητικόϲ, οὐκ ἄλλων. ἄλλωϲ τε ἡ περὶ αὐτὸν ἀπάτη ὑπεροχῆϲ ἦν ἐλάττωϲιϲ, καὶ μετὰ τοϲαύταϲ ἀπειλάϲ. εἰκότωϲ δὲ χαλεπαίνει, ψευδὴϲ πρὸϲ Θέτιν ἀποδειχθεὶϲ καὶ Ἕκτορα.

---ἐζήτηται δὲ διὰ ποίαν αἰτίαν οὕτωϲ ἀϲχήμωϲ ὑβρίζει τὴν Ἥραν ὁ Ζεὺϲ διὰ θνητὸν Ἡραξλέα· φηϲὶ γὰρ ἢ οὐ μέμνῃ ὅτε τ’ ἐκρέμω, ῥητέον δὲ ὅτι φιλοϲοφεῖ Ὅμηροϲ· μυθικῶϲ γὰρ Ζεὺϲ ἐνταῦθα ὁ αἰθὴρ οὐρανοῦ τοῦ περὶ τὸν ἀέρα δεϲμόϲ ἐϲτιν, ὁ ἄγων τὰ ὑγρὰ καὶ ἐη αὐτοῦ δεϲμεύων τὰ πάντα· μετ’ αὐτὸν δέ ἐϲτιν ἀὴρ μέϲοϲ γῆϲ καὶ αἰθέροϲ, 5 δεῖ νοεῖν ἡμᾶϲ τὴν Ἥραν ὑπάρχειν· τοῦ δ’ ἀέροϲ ἐκκρέμαται ὕδωρ τε καὶ γῆ, οὓϲ δὴ νῦν ἄκμοναϲ λέγει παρὰ τὸ ἀκοπίατα εἶναι τὰ ϲτοιχεῖα. καλῶϲ οὖν οὐ δύνανται οἱ θεοὶ τὸν δεϲμὸν λῦϲαι· ἰϲχὺϲ γὰρ τῶν ὅλων τὸ ϲυνδεδέϲθαι---

56 — 7 7, ἀθετοῦνται ὡϲ περιττοὶ εἴκοϲι καὶ δύο ϲτίχοι, ὅτι οὐκ ἀρεϲτοὶ Ἥρᾳ, καὶ ὅτι οὐκ ἐμπίπτουϲι ταῖϲ ναυϲὶν Ἀχιλλέωϲ, καὶ εἰ ἔκρινεν ἀπολέϲθαι Ϲαρπηδόνα, τί ἐκεῖ (Π 433) οἰκτίζεται; καὶ ἡ παλίωξιϲ οὐκ ὀρθῶϲ· ἀφ’ οὐ γὰρ Ἀχιλλεὺϲ ἐξῆλθεν, οὐκ ἐτράπηϲαν Ἀχαιοί καὶ τὸ Ἀθηναίηϲ διὰ βουλάϲ· διὰ τί γὰρ μὴ Ἥραϲ, καίτοι [*](1 ἀποκείϲη L 3 A, ubi nonulla praecedunt huc non pertinentia, inc.: διὰ τί δὲ πάντ. κτλ. εξ Ὠκ. ῥεόντων A 4 post οὖν A ins. φηϲι 5 καὶ ῥητέον ὅτι L ἂν om. B⟩ 6 addunt codd. ἱϲτορίαν de origine Scamandri eadem fere inter schol **B ad 74 legitur 7 ἐπράϋνε; ῥητέον οὖν ὅτι ἐρ. L) [*](ἐρώντων Lp 10 Ἑκτοροϲ L. 15. 16 καὶ ἀέροϲ A (Dind.), καὶ αἰθέροϲ Vill. οἱ κβ΄ οὖτοι ϲτ. L καὶ δύο om. Lp 22.23 παλλίωξϲ B⟩ 24 διὰ τί μὲν γὰρ Ἥρ. L, διὰ τί γὰρ καὶ Ἥρ Lp) [*](6 Cf ad p. 198, 15 sqq.) [*](7 Eadem fere schol. Vict. h. l. (f 271b) habet. Cf. Porph. Ξ 212.) [*](11 sqq. Cf. Hereaclit. c. 40 et Plut. V. H. c. 97 et Prolegg. cap. Ill, 2.) [*](20 sqq. Egimus de hoc scholio et multis quae ad hunc librum tradita sunt similibus in Prolegg. cap. IIl extr. — Causas ἀυετ;γσεως ab Aristonico accuratius relatas male h. l. afferri Hiller, Phil. XXVIII, p.103, docuit; idem Monuit, cohaerere cum scholio videri schol, Vict. O 90 (f. 274a): συμβάλλεται πρὸς τὴν ἀθέτησιν τὴν πρώην· εἰ γὰρ ἦν ἀκούσασα τὰ περὶ τῆς ἁλώσεως, οὐκ ἂν κατηπείχθη. τάχα δὲ τεταγαγμένη ὑπέστρεψε δι’ ὑπόμνησιν τῇς ἀτιμίας.)

φαϲὶ δὲ (οἱ ἐξηγηταὶ) καὶ ὅτι ὁ Μαλλώτηϲ Ζηνόδοτοϲ τὰ ἐκ[*](Eust. Ο, p. 1006, 2 sqq.) τοῦ Πάτροκλον κτενεῖ φαίδιμοϲ Ἕκτωρ καὶ ἑξῆϲ ἕωϲ τοῦ λιϲϲομένη τιμῆϲαι Ἀχιλλέα Εὐριπιδείῳ λέγει ἐοικέναι προλόγῳ, ἀφελῶϲ προαχθέντα καὶ εἰϲ οὐδὲν δέον ἀφητηματικῶϲ. ὅτι δὲ οὐδὲ εὐτελεῖϲ οἱ τοῦ χωρίου τούτου ϲτίχοι---καὶ ὅτι οὐκ ἀήθηϲ ἡ πρὸϲ τὸ πρῶτον ἀπάντηϲιϲ---καὶ ὅτι μὴ κωλυθέντεϲ οἱ Τρῶεϲ ἐνέρριψαν ἂν τοὺϲ Ἀχαιοὺϲ ταῖϲ τοῦ Ἀχιλλέωϲ ναυϲί, διὸ καὶ δοκοῦϲιν ἕωϲ καὶ εἰϲ αὐτὰϲ φυγεῖν οἱ Ἀχαιοί, καὶ ὡϲ, εἰ καὶ Πάτροκλοϲ παρεκλήτευϲεν, ἀλλ’ εἰ μὴ Ἀχιλλεὺϲ ὥπλιϲεν, οὐκ ἂν ἐκεῖνοϲ τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ ἐβοήθηϲε, διὸ καὶ Ἀχιλλεὺϲ ἀναϲτήϲειν ἐκεῖνον λέγεται---καὶ ὅτι πολλὰ παρὰ τῷ ποιητῇ κεῖται ἅπαξ εἰρημένα, οἷϲ ϲυνειϲακτέον καὶ τὸ Ἴλιον αἰπύ καὶ τὸ πτολίπορθοϲ Ἀχιλλεύϲ, οὐ διὰ τὴν Ἴλιον ἀλλὰ διὰ τὰϲ τρεῖϲ πρὸϲ ταῖϲ εἴκοϲιν, ἃϲ πολεμαρχῶν εἷλε (1 328. 9), δῆλόν ἐϲτι.

90. v. ad p. 200, 20 sqq.

128. οὐ δεῖ ϲτίζειν ἐντὸϲ τῷ φρέναϲ ἠλέ, εἶτα καθ’ αὑτὸ λέγειν[*](L. f. 318a *B f. 200a (inde P.202, 1) Cf. Phil. XVIII, p. 345, II.) [*](1 τὸ om. Vict. οὖν post Ὀδ. ins. Vict. 3 οὐδὲν ἶϲοι BLLp 4 τρεπνά ἀπολεῖϲθαι ⟨corr. ex ἀπολέϲθαι Lp⟩ 8 Ἀθηναίη B⟩ Lp V 11 νηῶν B⟩ Lp 27 L. in lemn. : τὸ μαινόμενε φρέναϲ ἠλὲ διέφθειραϲ) [*](5 Verbi ἐμπίπτειν εἴ τινα usum, ut sit ,,potestati alicuius se committere, tutela alicuius confidere“, haud scio an uni LXX praebeant (cf. Prolegg. lV). Regg. IV, 25, 11: καὶ τὸ περισσὸν τοῦ λαοῦ τὸ καταλειφθὲν ἐντὸϲ τ πόλει καὶ τοὺς ἐμμπεπτωκ ὁτας, οἳ ἐνέπεσον πρὸς τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος, μετῆρε Ναβουζπρδὰν ὃ ἀρχιμάγειρος, coll. Ierem. 38, 19: καὶ εἶπεν ὃ βασιλεὺς τῷ Ἱερεμίᾳ ’ ἐγὠ λόγο ἔχω τῶν Ἰουδαίων τῶν πεφευγότων πρὸς τοὺς Χαλδαίους κτλ. ) [*](8 Cf B⟩ f.198 ad ἔπειτα O 69 (id. Lp ibid.): οὐ πρὸ τοῦ Ἀχιλλέα ἐξελθεῖν ἤ καὶ μετὰ τὸ ἐξελθεῖν, ἀλλὰ μετὰ τὸ τελευτῆσαι Ἕκτορα· ἐξελθόντος γὰρ Ἀχιλλέως οὐκ ἦν παλίωξις.) [*](13 sqq. Cf quae de h.l. in Prolegomenis cap. III extr. attulimus ubi etiam de v. Μαλλώτης, quod recte Duentzer, de Zendod. stud. Homer., p. 24, delesse videtur, egimus.) [*](27 — p. 202, 9 Simillimum quidem, ita tamen ut sub finem habeat quae)

147. 48. οἱ δύο ἀθετοῦνται· ἔϲτι γὰρ ἐμβρόντητον τὸ λέγειν· ἄπιτε καὶ ὃ ἄν εἴπῃ ποιήϲατε· καὶ γὰρ εἰ μὴ ἐκέλευϲεν, οὐκ ἔμελλον παρακούειν Διόϲ. ἄλλωϲ τε πῶϲ φηϲι πείθεϲθαι Διὶ τοῖϲ καθ’ Ἐλλήνων πεμφυηϲομένοιϲ; ἢ τάχα μεμψίμοιροί εἰϲιν οἱ λόγοι· ἀπέλθετε ποιήϲοντεϲ ἃ κελεύει Ζεύϲ ὅθεν τὸ δυϲάρεϲτον ἐμφαίνει, ὥϲ φαμεν πρόϲ τινα ὀργιζόμενοι· ποίει ὃ θέλειϲ. ὅτι δὲ μεμψίμοιροι οἱ λόγοι, δῆλον ἀπὸ τοῦ ϲιωπῆϲαι τὴν αἰτίαν τῆϲ κλήϲεωϲ· φυϲικὸν γάρ ἐϲτι μηδὲ μεμνῆϲθαι τῶν λυπηρῶν ἐπὶ πλέον διὸ ϲυνέτεμε τὸν λόγον. οἱ δὲ, κατεπτηχυῖα, φαϲὶ , τὰϲ ἀπειλὰϲ εὐλαβεῖται, μὴ καθ’ ὁντινοῦν τρόπον ἐμποδιϲθείϲηϲ τῆϲ Ἴριδοϲ Ζεὺϲ πάλιν ἐπ’ αὐτὴν ἀγάγῃ τὴν αἰτίαν.

170. 1.---πῶϲ δὲ νίφων ὁ βορρᾶϲ αἰθρηγενήϲ ἐϲτιν ἤτοι[*](Β f. 201a ad Lp f. 238a c.l. πτῆται νιφάϲ. L. f. 319b. Simil. Vict. f. 276b.) οὖν παρέλκει τὸ ἐπίθετον, ὡϲ τὸ πῆ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενοϲ (Z 37 7); ἢ ἀπὸ τοῦ πλεονάζοντοϲ· ϲκιόεντα γὰρ ὄντα τὰ νέφη πνοιῇϲι λιγυρῇϲι διαϲκίδνηϲιν (E 526). οἱ δὲ, ὅτι τὸ ψῦχοϲ παρ αὐτῷ αἶθροϲ καλεῖται. τάχοϲ οὖν δίδωϲι τῇ χιόνι ὁ ἄνεμοϲ, βορρᾶ δὲ πνέοντοϲ νιφετὸϲ ἐπιγίνεται. καὶ ἀλλαχοῦ· νὺξ δ’ ἄρ’ ἐπῆλθε κακὴ βορέαο πεϲόντοϲ (ξ 4 75).

189 sqq. δοκεῖ ἐναντιοῦϲθαι πρὸϲ τὸ πάντα τὸ γαῖα δ’ ἔτι ξυνὴ[*](Usque ad lin. 13 f. 201a ad τριχθὰ, Lp f. 238b c.l. τριχθὰ δὲ πάντα, Vict. f. 277a. Inde a lin. 13 *B f. 201a.) πάντων· οὐ γὰρ ἔτι πάντα δέδαϲται τούτων μὴ δεδαϲμένων. λύοιτο δ’ ἂν τῆ λέξει τὸ γὰρ πάντα πάντωϲ παρέλκει, ὡϲ ἐπὶ τοῦ θέκα,) πάντα τάλαντα (Ω 232). ἐὰν δὲ λάβωμεν αὐτὸ περιϲϲόν, τί λοιπὸν δέδαϲται; ἢ ἀντὶ τοῦ πλεῖϲτα· ϲυνεχῶϲ γὰρ τὸ πάντα ἐπὶ τοῦ πλεονάζοντοϲ τριχθὰ δὲ τίθεται· ὡϲ εἰ ἔλεγεν· τὰ πλείονα μεμέριϲται πλὴν γῆϲ τε καὶ πάντα, [*](1 πῶϲ δὲ νίφ. ὀ βορᾶϲ ὅπου γε αἰθριγενέτηϲ ἐϲτί; L, πῶϲ ἀεὶ νίφων αἰθρηγενήϲ; Vict. (ubi schol. ab his verbis inc.) αἰθρηγενέτηϲ Lp 3 sqq. post πλεονάζοντοϲ Lp ins.: πλείοναϲ χιόναϲ γὰρ καὶ χαλάζαϲ ποιεῖ ὁ βορρᾶϲ ἢ εὐδίαϲ· ϲκιόεντα γὰρ κτλ., Vict. autem ita pergit: διαϲκιδνᾶϲι γὰρ τὰ νέφη ϲκιόεντα πνοιῇϲι λιγυρῇϲι κτλ. 4 λιγηροῖϲι (sic) διαϲκίδνηϲι κακὴ βορεάο (sic) πεϲόντοϲ, rel. om., Lp 5 τάχα L 7 addit Vict.: νιφὰϲ μὲν ἡ χιὼν κτλ. (=Dind. lV, p. 82, 10) 8 δέτι (spr. ε ras.) B, δέ τοι Vict. 9 οὐ γὰρ ἐπεὶ πάντα δέδ. (om. τούτων μὴ δεδ.) Vict. λύοιτο, priore ο in ras., B⟩ 10 ἢ pro πάντωϲ Vict. post ὡϲ Lp καὶ ins. 13 post τίθεται Vict. addit: τινὲϲ πάντα δέδαϲται, εἴαϲε δὲ τὸ τ, ὡϲ ἐντὸϲ τῷ ἐπίϲτιόν ἐϲτιν ἑκάϲτῳ. Quae aliunde illata esse videntur neque Eustathius novit inde a verbo ὡϲ in rasura scripto, signo scholii B⟩ finiti deleto, pergit *B) [*](1 sqq. †Eust. 0, p. 1010, 60 sqq.) [*](4 Cf. B⟩ f. 267ᵇ ad αἰθρηγεωέος Τ 358 (id. L. f. 419b): τοῦ αἰθρίας αἰτίου καὶ γεννητικοῦ, τουτέστι τοῦ ψύχους· ψῦχο γὰρ ὁ βορρᾶς ἐπιπολλῆϲ φέρει, Vict. f. 370ᵇ ibid : τοῦ γεννῶντος αἰθρίαν, τουτέστι τὸ ψῦχος· ἐνίοτε δὲ καὶ τὸν αἰθρίας αἴτιον. ἔστι δὲ μαχόμενον τῷ ψυχραὶ νιφάδες ( Τ 358). αὕτη γὰρ προτέρᾳ ἐκδόσει συμφωνεῖ (sic). Eust. ε, p. 1538, 37 : αἰθρηγενέτης βορρᾶς ὁ εὐδίαν ἢ ψῦχος ποιῶν . . ., Et M. 33, 38: αἰθρηγεωέτης . . . . ἢ ὁ αἴθρου καὶ ψύχους αἴτιος.) [*](8 sqq. De difficillima hac quaestione omnino videnda quae collatis et Heracliti alleg. c. 41 et Plutarchi V . Hom. c. 97 in Prolegomenis (cap. Ill, 2) attuli, ubi non dissimulavi dubitari posse an nonnulla ei adhaeserint alinde illata.) [*](8 — p. 204, 1 D f. 319ᵇ, Π: ἐναντιοπυσθαι δοκεῖ τὸ τρι χθὰ δὲ πάντα δέδασται τιμῆς τῷ γαῖα δ’ ἔτι ξυν μακρὸς Ὄλυμπος· οὐ γὰρ ἔτι. πάντ δέδαστια. λ;λυοιτο δ’ ἂν τῇ λέξει· τὸ γᾶρ πάντα οὐ μόνον δηλοῖ τὰ πλεπιστα, ἀλλὰ παρελκομένως· οἱ δ’ ἐννέα πάντες ἀνάσταν (H 161), χρυ δὲ στήσας φέρε δέκα πάντα τάλαντα. τὸ δὲ πάνατ δέδασται ἀντὶ τοῦ πλεἴστα , ὡς εἰ ἔλεγε· τὰ πλείονα μεμέρισται πλ γαίας τε ⟨εἶναί\ τε L⟩ καὶ οὐρανοῦ· ταῦτα γὰρ ἔτι κοινά. [ποτ δὲ καὶ παρέλκει, ὡς τὸ οἱ δ’ ἐννέα πάντες ἀνέσταν ] Cf. Eust. Ο, p. 1012, 40.) [*](10. 11 Cf. Eriedlander ad Ariston. H 161.) [*](12 Cf. Porph. Ξ 304 —6, p. 197, 19.)

212 — 1 7. ἀθετοῦνται οἱ ἕξ πρὸϲ τί γὰρ ἡ ἀπειλή ἀλλά φαμεν ὡϲ εὐπρεπῶϲ ἐκϲτῆναι θέλει. εἰ δὲ ἤκουϲεν ὡϲ ἁλώϲεται Ἴλιοϲ, πῶϲ νῦν ἀπιϲτεῖ ἀλλὰ καὶ Ἀγαμέμνων ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχοϲ ϲέθεν ἔϲϲεται καὶ τὰ ἑξῆϲ (Δ 162 — 82 ), καίτοι εἰδὼϲ παρὰ Κάλχαντοϲ (B 329) ἄλλωϲ τε δεῖ ἀντεπαχθῆναι τῷ (O 211) ἀλλ’ ἤτοι νῦν μέν κε νεμεϲϲηθεὶϲ ὑποείξω. εὐϲχήμονα δὲ τὴν ἀπαλλαγὴν ὁρίζεται ἐπανατείνων τὴν ὀργὴν εἰϲ ὕϲτερον, ὡϲ καὶ Ἀχιλλεύϲ (Α 300) τῶν ἄλλων ἅ μοί ἐϲτιν.

217.---καὶ πῶϲ οἶδεν ὅτι θεόϲ ἐϲτιν: ἢ ἐκεῖνοϲ ἑαυτὸν ἐγύ ἢ ἀπὸ τοῦ ἐρέϲθαι· πάντεϲ γὰρ οἱ Τρῶεϲ ᾔδειϲαν τὸ γεγονόϲ.