Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

3. Αὐτὸϲ δὲ πάλιν τρέπεν ὄϲϲε φαεινώ. ἀδύνατόν φαϲιν[*](*B f. 169 ad πάλιν. L. f. 209a, Π.) εἰ γὰρ ἀπετράπη ἀπὸ τῆϲ Ἰλίου ἐπὶ τὴν Μυϲίαν κατὰ τὰ τῆϲ Ἀϲίαϲ ἔθνη, ἀδύνατον τὴν Θρᾴκην καθορᾶν οὖϲαν ἐντὸϲ τῇ Εὐρώπη. λύεται δὲ ἐκ. τῆϲ λέξεωϲ· οὐ γὰρ λέγει τὴν Θρᾴκην αὐτὸν βλέπειν, ἀλλὰ τὴν Θρᾳκῶν γῆν, ἧϲ ἦϲαν ἄποικοι, κατοικοῦντεϲ δὲ Ἀϲίαν, Βιθυνοί τε καὶ οἱ Θυνοί, Θρᾳκῶν ἄποικοι.

18. εἰ ϲυνεχῆ, φηϲὶ, προέβαινε, πῶϲ παρακατιών φηϲι τρὶϲ μὲν[*](B f. 169a ad κραιπνὰ.) ὀρέξατο (v. 20); ἢ τάχα τὸ κραιπνά ἀντὶ τοῦ πρόθυμα καὶ ἰϲχυρά.

20 sqq. ἐζήτηται διὰ τί εὐθέωϲ οὐ πορεύεται εἰϲ Τροίαν ὁ Ποϲειδῶν,[*](*B f. 169a ad ἐνοϲίχθων v. 10 L f. 268b. A f. 164a.) ἀλλὰ τὸ χρόνον δαπανᾷ πορευθεὶϲ εἰϲ Αἰγάϲ. ῥητέον οὖν ὅτι δυοῖν ἕνεκα πραγμάτων μεμηχάνηται αὐτῷ ἡ ἀποδημία, πρῶτον μὲν ἵνα ἀποπλανήϲη τὸν Δία ὡϲ ἀπολελοιπὼϲ τὸν πόλεμον, δεύτερον δὲ ἵνα καθοπλιϲθῇ εἰϲ τὸν τοῦ Διὸϲ πόλεμον, ἐὰν ἄρα φωραθεὶϲ εἰϲ τὴν ϲυμμαχίαν κινδυνεύϲη.

---τίνοϲ δὲ ἕνεκεν ἐπὶ τὰϲ Αἰγὰϲ ἄπειϲι, καὶ δυνάμενοϲ ἐντὸϲ[*](B f. 169a ad τρἰϲ μὲν. Lp f. 208ᵇ c.l. τρὶϲ μὲν ὀρἑξατ᾿.) Τροίᾳ εὐθὺϲ γενέϲθαι μετὰ τὸ λιπεῖν τὴν Ϲαμοθρᾴκην, ἴϲωϲ οὖν πρὸϲ κατάπληξιν τῶν Πρώων ἄπειϲι τὸ ξίφοϲ ληψόμενοϲ---

[*](1 εἰϲ τὸ αὐτὸϲ δὲ πάλιν τρέπεν κτλ. L 2 μιϲίαν καὶ τὰ τῆϲ Ἀϲ. L. 5 καὀρέτοικοῦϲι δὲ L. βηθυνοὶ BL. θϋοὶ (e corr.) L. 6 Θρᾳκ. ἄπ. del. Kamm.. p. 83 9 οὐκ εὐθείᾳ A, εὐθέωϲ (supra scripto οὐκ vel μὴ) L. 10 εἰϲ om. A. καὶ ῥητέον ὅτι A L 11 πραγμάτοιν L 13 τοῦ om. A 14 κινδυνεύῃ A.)[*](4 Aliter Eust. N, p. 916, 54 sqq.)[*](7. 8 Idem schol. Lp (f 208 b, c. l. καριπνὰ ποσὶ), ubi ὀρέξετο pro ὀρέξατο legitur. Simil Vict. f. 228a (in fine: ἀντὶ τοῦ πρόθυμα καὶ σπουδαῖα).)[*](17 Addit nonulla Vict. (f. 228a, qui in iis quae antecedunt cum B Lp fere congruit): ἢ ὀπλιεῖται ὡς οὑ ἀνεξόμενος 〈—μένου?⟩ Διός. ἢ τῷ ἐπιτ τερπεῖ τῆς φράσεως τὸ τῆς μάχης στυγνὸν διαλύει. ἢ ἀναχωρ ρεῖ ὅπως ὑπόνοιαν δῷ τοῖς Τροικῖς⟩ . . . Quae quoniam ex parte iis quae altera quaestione h. l. edita continentur respondent, haud scio an ad ipsum Porphyrium referenda sint, quamvis illa τῷ ἐπιτ τερπεῖ — διαλύε (cf. Eust., p. 91 8, 4 sqq.) a ratione eius aliena esse videantur. Qua de re utcunque statuetur, quaestiunculam a Vict. v. 23 (pertinet ad v. 34) servatam (. . . διὰ τί δὲ τοῦς ἵππους καταλιμπάνων αὐτοῦς καὶ θᾶττον βαδίζων ἢ οὖν καλλιγραφῆσαι βούλεται ὁ ποιητὴς τὴν ἱδὸν αὐτοῦ, ἢ προπαρασκ κευάζεται τῷ Διί . . . ) nihil esse nisi eandem quam huc attulimus in alteram formam redactam apparebit.)

184

34. v. ad p. 183, 17.

[*](A f. 165a. L f. 270a.)

70.---πῶϲ δὲ, φηϲὶν, ὁ Ποϲειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα; καὶ ῥητέον ὅτι φανταϲίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖον ἑαυτοῦ.

[*](B f. 172b ad οἰϲμενοϲ. L f. 217b)

168.---διὰ τί δὲ οὐκ ἄλλον πέμπει, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ ἄπειϲιν, ὅτι ἐντὸϲ τῷ θορύβῳ κεχώριϲται τῶν δορυφόρων, καὶ ἡ ϲκηνὴ πληϲίον ἦν, καὶ οἱ πεμπόμενοι οὐχ ὁμοίωϲ ταχεῖϲ, καὶ παρὼν δὲ ὅμοιοϲ ἦν τῷ μὴ παρόντι δόρυ μὴ ἔχων---

295. Ψ 269.

340 (= Vat. ζητ. θ΄) edit. in fine operis.

[*](*B f. 176 ad ἔριδοϲ. L. f. 280a, Π, εἰϲ τὸ οἱ δ᾿ ἔριδοϲ.)

358 — 60. ἐντὸϲ τοῖϲ οὕτω λεγομένοιϲ

τοὶ δ᾿ ἔριδοϲ κρατερῆϲ καὶ ὁμοιίου πτολέμοιο

πεῖραρ ἐπαλλάξαντεϲ ἐπ᾿ ἀμφοτέροιϲι τάνυϲϲαν,

ἄρρηκτόν τ᾿ ἄλυτόν τε, τὸ πολλῶν γοῦν ατ᾿ ἔλυϲεν

δυνατώτερα καὶ τολμηρότερα ἀπὸ τῶν εἰϲ πέρατα ϲχοινία ϲυμβαλλόντων καὶ εἰϲ δεϲμὸν ἐπαλλαττόντων τὰ πέρατα, ἔπειτα τεινόντων μετενήνοχεν, ἔριδοϲ, λέγων, καὶ πολέμου τὰ πέρατα ἐναλλάξαντεϲ καὶ δήϲαντεϲ ἐτάνυϲαν ἐπ᾿ ἀλλήλουϲ, οὕτωϲ ἰϲχυρῶϲ τὴν ἔριν τῷ πολέμῳ ϲυνδήϲαντεϲ, [*](2 A (c. l. οἰωνιϲτήϲ) praemittit οἰωνοϲκόποϲ, quod L. om. δὲ om. L ὁ Ποϲ. post τὸν Αἴαντα D 4 B praemittit: οἰϲόμενοϲ ἑαυτῷ, quae L in lemmate habet δὲ om. L 6 ὁ (pro καὶ) παρ. δὲ L. 7 de iis quae in codd. sequntur v. infr. ad lin. 4 sqq. 11 οἵδ᾿ L. πολέμοιο L 12 τάνυϲαν L 14 ϲχοινίων L 15 ἀπαλλαττόντων L 17 ἐτάνυϲαν L) [*](2 sqq. Cf. Porph. Γ 396. 7.) [*](4 sqq. Simillimum est schol. Vict. (f. 232b): διὰ τί δὲ οὐκ ἔπεμψεν ἐπὶ. δόρυ ἀλλ᾿ αὐτὸς ἄπεισιν ἢ ὅτι ἐμ τῷ θορύβῳ κεχώρισται τῶν δορυφόρων καὶ. πλησίο ἦν ἡ σκηνή, καὶ οἱ πεμπόμενοι οὐχ ὁμοίως ταχύνουσι, καὶ παρὼν ὅμοιος ἦν τῷ μ παρόντι δόρυ οὐκ ἔχων. τὸ δὲ ὅλον διὰ τὸ ἀναπαπυσαι τοὺς ἀκροατὰς ἀπὸ τῇρ μάχης τοῦτο πράττει ὁ ποιητής, ὅπερ ἔσται Ἰδομενέως αὐτῷ συμβαλόντος. Postrema verba (τὸ δὲ ὅλον κτλ.) docent non multum esse fidendum iis quae B L. addunt: τοὺς μὲν οὖν ὡς τραυματίας πιθανῶς ὁ ποιητὴς τοῦς δὲ καὶ ὅπλων ἐνδεεῖς ποεῖ: utroque scholio aliena adhaesisse videntur. Certius etiam de extremis schol. B L. verbis (δύο δὲ εἶχε δόρατα κτλ.) iudicandum est, quae in Vict. novo lemmate ( ὅ οἱ κλισίηφι λέλειπτο) a reliquis disiuncta sunt.) [*](16 Secundum Didymum (A v. 359) Aristarchus, sive ἐπ᾿ ἀμφοτέροισι. sive ἐπ᾿ ἀλλήλοισι legeretur, ita accepit. Aliter id. ap. Ariston. (ibid .): ὅτι. παρα ληγορεῖ, δύο πέρατα ὑποτι θέμενος, ἕτερον μὲν ἔριδος ἕτερο δὲ πολέμου, ἐξαπτόμενα κατ ἀμφοτέρων τῶν στρατευμάτων, quam interpretandi rationem Crateri schol. B h. v. (id. LLp. Vict.) tribuit. Illam etiam Alexander der Cotyaensis secutus est, v. schol. A (f. 171a) v. 358, quod Lehrs, qu. ep. p.11, e Porphyrio fluxisse existimavit: ὁ λόγος· οἱ δ τὸ πέρας τοῦ πολέμου καὶ τῆς ἔριδος συνάψαντες ἐπέτειναν ἀμφοτέροις, οἷον ἀμφοτέρωθεν. μετενήνεκται μὲν οὖν ἀπὸ τῶν δεσμῶν, τῷ δὲ ἐπαλλάξαι ἐπὶ τοῦ συνάψαι χρῶνται καὶ τῶν πεζολόγων τινές, πλεονάζει δὲ Ἀριστόξενος ὁ μουσικός, ἐπηλλαγμένα λέγων τὰ συνημμένα· οὕτως ὁ Κοτυαεύς. Mihi de origine ita ut in textum recipere velim non liquet. Neque extremo schol. B h. v. (f. 176a, id. L. f. 279b,)

185

ὡϲ τὸν δεϲμὸν τοῦτον ἄρρηκτον μὲν εἶναι καὶ ἄλυτον αὐτοῖϲ, πολλῶν δὲ γούνατ’ ἔλυϲε. ϲκέψαι δὲ εἰ μὴ κακοζήλωϲ εἶπε τὸν μὲν δεϲμὸν ἄρρηκτον καὶ ἄλυτον, πολλῶν δὲ γούνατ’ ἔλυϲεν, ἐντὸϲ δὲ ἄλλοιϲ οὐκ ἔφη ἄρρηκτον ἀλλ’ ἐντὸϲ δ’ αὐτοῖϲ ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν (V 55), καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ.

443. τὸ ϲπαίρειν καὶ τὸ ϲκαίρειν τινὲϲ ϲυγχέουϲι, ταὐτὸν δηλοῦν[*](*B f. 178a ad ἀϲπαίρουϲα L f. 283a, II. Viet. f. 245a (ad v. 571).) νομίζοντεϲ, καίπερ Ὁμήρου διακρίνοντοϲ· τὸ μὲν γὰρ ϲπαίρειν μετὰ τοῦ α κατὰ Ἀττικὴν ϲυνήθειαν λέγει ἀϲπαίρειν· ἀϲπαίροντα δ’ ἔπειτα (μ 254) καὶ ἀϲ παίροντα λαβών ( 229) καὶ ῥά οἱ ἀϲ καὶρ ουϲα καὶ οὐρίαχον πελέμιξεν ἔγχεοϲ (N 443) καὶ ἤϲπαιρ’ ὡϲ ??ὅτε βοῦϲ (N 571). τὸ δὲ ϲκαίρειν οὐκέτι μετὰ τοῦ α· μολπ ῆ δ’ ἱυγμ ῷ τε ποϲὶ ϲκαίροντεϲ ἕποντο (C 472). ἔϲτιν οὖν ἡ διαφορὰ ὅτι τὸ μὲν ϲπαίρειν καὶ ἀϲπαίρειν ἄμουϲόν τινα δηλοῖ κίνηϲιν, ὃ γίνεται ἐν ἰχθύϲι καὶ τῷ δεδεμένῳ κατὰ τὸν ποιητὴν βοί, τὸ δὲ ϲκαίρειν ἔμμουϲον κίνηϲιν ὀρχηϲτικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δ’ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν ϲπόρον καὶ τὸν ϲκάρον κατὰ διαφόρουϲ ἐννοίαϲ προϲηγορεῦϲθαι, τῆϲ κινήϲεωϲ οὐχ ὁμοίαϲ ἐκατέρων γινομένηϲ. τὸ δὲ ϲκαίρω πάντωϲ ὀξυτέραϲ, ἀφ’ ἧϲ καὶ τὴν πολύϲκαρθμον Μύριναν προϲεῖπεν ὁ [*](4 βαρείην L 8 —10 post ἀϲπαίρειν Vict. haec tatum: ἀϲπαίροντα λαβών καὶ ὡϲ ἐνταῦθα. τὸ δὲ ϲκαίρειν κτλ. 10 πολέμιζεν L. 14 ἰχθῦϲι B⟩ δεδεμμένω B⟩ 16 τὸν ϲπαίροντα καὶ τὸν ϲκαίροντα L διαφόρου Vict. 17 οὐχ ὁμοίωϲ ἑκατέρῳ γινομένηϲ, τῷ δὲ ϲκάρῳ Vict. 18 post ὀξυτέραϲ in B⟩ sequitur φωνῆϲ, quod verbum delendum esse punctis circum positis is qui scholium scripsit significavit. Concludas ex eo verbo, in archetypo eius codicis eundem versum Oppianeum, qui scholio excerpto male immixtus est, proxime fuisse, ad. quem oculus male aberraverit ἁφῆϲ pro ἀφ’ ἦϲ L πολύκαρθμον L. μὺραιναν) [*](Lp f. 215a) quae leguntur: πῶς δὲ ὁ Ζεὺς ἀπεστραμμέτος ὢν συμβάλλει. τὴν μάχην κτλ., recepi, quoniam schol. Vict. (f. 238b) haec tatum babet: ἀπέστραπτα γὰρ ὁ Ζεύς. ἀλλ’ ἐπὶ τὸν νοῦν αὐτοῦ κτλ.) [*](6 sqq. †B f. 259a ad σκ αίροντες Σ 572 (id. fere Townl. ap. Cram, A. P. III, p. 289, 28, et cum eo congruens Vict. f. 358): τὸ σπαίρειν ὁ ποιητὴς κατὰ Ἀττικὺς ἀσπαίρειν φησὶ μετὰ τοῦ α , οἷον ἀσπαίροντα λά ων ⟨λαὸν B⟩ ⟩, ἤσπαι ρ ὡς ὅτε βο ῦς, τὸ δὲ σκαίρειν οὐκέτι. τὸ μὲν οὖν σπαίρειν ἄμουσόν τινα δηλοῖ κίνησιν, τινες ἐντὸϲ ἰχθύσι ⟨ἰχθῦσι B⟩ ⟩ καὶ τ δεδεμέωῳ βοῒ λαμβάνουσι, τὂ δὲ σκαίρειν ἔμμουσον κίνησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δὲ ἔγωγε καὶ τῶν ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον οὕτω προσηγορεῦσθαι. ⟨ —ρεῦθαι B⟩ ⟩, τῇ κινήσεως οὐχ ὀμοίως ἑκ κατέρῳ γινομένης. τῷ δὲ σκάρῳ πάντως ὀξυτέρας. [καὶ Ὀππιανὸς ἐντὸϲ τοῖς Ἁλιευτικοῖς (l, 134. 5) φησι· καὶ σκάρος, ὃς δ ὴ μοῦνος ἐντὸϲ ἰχ θυσι ⟨ἰχθῦσι cod.⟩ φ θέγ γεται ἰκμαλ έην λαλιὴν ἀφείς ]. καὶ τὴν 'πολυσκαρθμον Μύριναν (243) φξσὶ ⟨φξσὶν ὁ ποιητὴ recte Town.. et Vict.⟩ μίαν τῶν Ἀμαζόνων. καὶ. εὐσκάρθμους ἵππους ὃ ποιγτὴς καλλίονεϲ εῖ ⟨om. ὁ ποιητ. καλ. Townl. in Vict. man. post. verba inde ab εὐσκάρυμους in marg. scripsit⟩. Transierunt eadem in Epimer. An. Ox. I, p. 391, Etym. M. 722, 51 : pauciora ap. Eust. Σ, p. 1164, 30.— Ceterum cf. ad ζητ. 33 (in fine libri).) [*](18 A B⟩ 814: . . . . Μύρινα δὲ Ἀμαζόνος ὄνομα, cf. Strab. XIl, 8,6, p.573.)

186

ποιητὴϲ (B 814) μίαν τῶν Ἀμαζόνων, ὥϲ φαϲι, καὶ εὐϲκάρθμουϲ ἵππουϲ (N 31). ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ ἐντὸϲ τῇ ϲυνηθείᾳ τὸ ϲκιρτᾶν καὶ ϲκαρδαμυκτεῖν τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ εἴρηται.

470. ad ζητ. ιγ′ (in fine operis).

[*](B⟩ f. 179a ad γάνυται.)

493.---πῶϲ δὲ τοὺϲ τοϲούτουϲ ἡγεμόναϲ ἑνὶ κτίλῳ εἴκαϲεν; γάνυται. ὅτι πάντων ἡγεμονικώτατοϲ ἦν Αἰνείαϲ.

[*](B⟩ f. 179a ad ἀκόντιϲεν.)