Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae
Porphyrius
Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882
51. 52.---τὸ δὲ ἀπορούμενον, πῶϲ μέγα προειπὼν ἐπιφέρει[*](A.) ὀλίγον, τοιοῦτόν ἐϲτι· τὸ ἕτερον αὐτῶν χρονικόν ἐϲτι, τὸ δὲ ἕτερον τοπικόν· ἤτοι γὰρ πολὺ τοῦ πεδίου προῆλθον αὐτῶν, οἱ δὲ ταχέωϲ ἐπεδίωξαν, ὡϲ ἂν ἐφ’ ἁρμάτων ἐφαμαρτῶν cod.; corr. Bkk.· ἢ τῷ χρόνῳ πολὺ προέλαβον οἱ πεζοί, οἱ δὲ ἱππεῖϲ τῷ καταταχῦναι κατα cod. corr. Bkk. ὀλίγον ὄπιϲθεν ἦϲαν.
53. 54. ἐζήτηται πῶϲ ἐνεδέχετο ἔχειν τὰϲ νεφέλαϲ αἷμα· ῥητέον[*](*B f. 142b ad αἵματι. L. f. 225b.) οὖν ὅτι τὸ τοῦ ὕδατοϲ λεπτότατον καὶ κουφότατον ἁρπάϲαν τὸ πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου μετέωρον ἐξήρανε καὶ κατέμιξε τῷ ἀέρι, καὶ τὸ μὲν θολερὸν ρὸν. αὐτοῦ καὶ βαρὺ ἐκκριθὲν ὁμίχλη γίνεται. τὸ δὲ καθαρώτατον καὶ κουφότατον γλυκαίνεται καταλελειμμένον, ἕψοντοϲ τοῦ ἡλίου καὶ καίον εἰ γὰρ καὶ τὰ ἄλλα τοῦ ὕδατοϲ, ἐὰν ᾖ ἁλμυρά, τὸ παῤ ἡμῖν πῦρ γλυκέα ἀπεργάζεται, τί χρὴ προϲδοκᾶν περὶ τοῦ δυνατωτέρου πυρὸϲ ἥλιον λέγομεν τὸ ἀναπεμφθὲν οὖν τοῦτο ὕδωρ μέχρι διεϲκέδαϲται μετέωρον φερόμενον, ὅταν εἰϲ τὸ αὐτὸ ϲυϲτραφῇ, βαρούμενον κάτω φέρεται καὶ ὄμβροϲ γίνεται. καὶ ἡ αἰτία· ὅταν νέφεϲιν ἐλαυνομένοιϲ ὑπ’ ἀνέμου ἐμπέϲῃ πνεῦμα ἐναντίον καὶ νέφη ἕτερα ὑπὸ· τούτου διωκόμενα, τὰ μὲν πρῶτα ϲυϲτρέφεται, τὰ δ᾿ ὄπιϲθεν αὐτῶν ἐπιφερόμενα παχύνεται καὶ μελαίνεται καὶ καταρραγέντα ὑπὸ τοῦ βάρουϲ ὄμβρον ἐγέννηϲεν. εἴπερ οὖν οἱ ποταμοὶ, πολλοῦ κατ᾿ αὐτοὺϲ ϲυντελουμένου [*](9 L. inc.: κατὰ δ᾿ ὑψόθεν ἦκεν ἐέρϲαϲ αἵματι μυδαλέαϲ ἐξ αἰθέροϲ. τοῦ ὕδα τὸ λεπτ. κτλ. 11 κατάμιξε B⟩ 12 δὲ om. L. 15 περὶ τ. δυν. om. B⟩ 10 ὕπερ B⟩ τούτου L. διεϲκέδαϲθαι e corr. L 19. 20 ὑπὸ τοῦ διωκομένου L 20 αὐτοῖϲ L. 22 ἐγένηϲαν B⟩ πολλοῦ κατ’ αὐτοῦ ϲυντελούμενοι L) [*](2 Cf. * B f. 169 (id. L. f. 268a c. 1. Ζεὺς δ᾿ ἐπεὶ οὖν Τρῶάς τε, A) Ν 1: κεχώρικ ⟨κεχώρηκ L⟩ τῶν λοιπῶν Τρώων τὸν Ἕκτορα κατ᾿ ἐξοχήν . . . . Quod A ristarcho notatum fuisse schol. Ariston. ibid. docet.) [*](3 sqq. Cf. schol. Ariston. Λ 51: πρὸς τὸ δοκοῦν μάχεσθαι· εἰ γὰρ μεγάλως ἔφθασαν, πῶς οἱ ἱππεῖς ὀλίγον μετεκίαθον αὐτῶν) [*](6 —8 A ristarchum μέγα de tempore, ὀλίγον de loco accepisse, Ariston. l. c. et v. 52 docet.) [*](22sqq. † A Λ 53. 54 c. 1. ἔρσας αἴματι μυδαλέας (id. L. f. 225b): ἐξήτηται ⟨δὲ add. L.⟩ πῶς ἐνεδέχετο ⟨τὸ add. L⟩ αἷμα ἔχειν τὰς νεφέλας. καὶ λέγουσιν ⟨οὕτως τοῦτο add. L.⟩ οἱ λύοντες τὸ ἀμφίβολον, ὅτι ὡς ἐπὶ μεγίστῳ πολέμεῳ ⟨post ἀμφιβ. L: καὶ ἐπὶ μέχ., om. πολ.⟩ πολλῶν ἀναιρουμένων τὸ αἷμα τούτων ⟨τοῦτο L⟩ ἐπλήρου τοὺς πλησίον ποταμούς, ἀφ' ὧν αἱ νεφέλαι λαμβάνουσαι τὸ ὕδωρ αἱματώδεις δρόσους ἔπεμπον. Simillima duo scholia cod. Paris. 2556 (Cram., A. P. III, p. 176, 18 —25).) [*](†B f. 142b ad αἰθέρος (id. Lp f. 184 c. 1. ἐξ αἰθέρος): . . . . ᾑμαγμέναι)
84. ad Θ 1, p. 111. 112.
86. cf. Θ 53. 54.
155. Vatic. ζητ. κη· ὡϲ δ᾿ ὄτε πῦρ ἀίδηλον ἐντὸϲ ἀξύλῳ ἐμ πέϲοι ὕλη. ἄξυλον ὕλην οἱ μὲν πολύξυλον ἀποδεδώκαϲιν, οἱ δὲ ὁμόξυλον. δηλοῖ γὰρ, φαϲὶν--- ---ὡϲ ἀκόλουθοϲ (ἔϲτι γὰρ ὁμοκέλευθοϲ), καὶ ἄβρομοι (Ν 41) ἅμα βρόμῳ καὶ αὐίαχοι ἅμα ἰαχῇ. οὕτω καὶ ἄλοχοϲ καὶ ἄκοιτιϲ ἡ καὶ ὁμόκοιτιϲ· καὶ ἄξυλοϲ ἡ ὁμόξυλοϲ διὰ τὸ πυκνόν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἄξυλον λέγειν ϲτέρηϲιν τοῦ ξύλου ἐπάγει γάρ· οἱ δ᾿ τε θάμνοι πρὸρριζοι ἀλλὰ κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ ξυλίϲαϲθαι, ἵν᾿ ᾖ ἄξυλοϲ ὕλη, *B f. 144b ad ἀξύλῳ, L. f. 228 Π. ἄξυλον ὕλην οἱ μὲν τὴν πολύξυλον ἀποδεδώκαϲιν, οἱ δὲ ἄξυλον. δηλοῖ γὰρ, φηϲὶ, τὸ α καὶ τὸ ὁμοῦ, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἀκόλουθοϲ (ἔϲτι γὰρ ὁμοκέλευθοϲ), καὶ ἄβρομοι ἅμα βρόμῳ καὶ αὐίαχοι ἅμα ἰαχῇ. οὕτωϲ καὶ ἄλοχοϲ καὶ ἄκοιτιϲ ἡ ὁμόλεκτροϲ ὁμόλεχοϲ καὶ ὁμόκοιτιϲ. καὶ ἄξυλοϲ οὖν ἡ ὁμόξυλοϲ διὰ τὸ πυκνόν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἄξυλον λέγειν οὐ κατὰ οὐ κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ ξύλου· ἐπάγει γάρ· οἱ δέ τε θάμνοι πρόρριζοι πίπτουϲιν, ἀλλὰ κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ ξυλίϲαϲθαι, ἵνα ᾖ ἄξυλοϲ ὕλη, ἐξ ἧϲ οὐδείϲ πω ἐξυλεύϲατο, [*](1. 2 ὑπ᾿ αὐτῶν B, ὑπ᾿ αὐτοῦ L.; corr. Bkk. 2 γινόμενον L 7a ξύλω V1, ἀ suprscr V2 ἐμπέϲ. (litt. eros.) V1, οι suprascr. V 8a 9a ἄξυλον — πολυ humilitute deletu, rescrps. V2 10 11a inter φαϲὶν et ὡϲ non tinctura adhibita deleta 11a ὡϲ — γὰρ hum. del. rescrps. V2 13a ἀίϲχυοι ἅμα ἰακῆ cod. 15a ξυλοϲ V1, α sprascr. V2 20a πίπτ. (3 vel 4 litt. eros.) cod.) [*](7ᵇ L. in lemm.: ὡϲ δ᾿ ὅτε πῦρ ἀίδηλον ἐντὸϲ ἀξύλῳ 8 11b ἀποδεδώκαϲιν, ἄξυλον δὲ ἕτεροι· φηϲὶ γὰρ τὸ α καὶ ὁμοῦ, ὡϲ ἐπὶ τὸ ἀκόλουθοϲ L 11 ἄβρο L. 12b ἀίαχοι L. 13 14 ἡ — ὁμόκοιτιϲ om. L. 20 εὔξυλοϲ L. 21b verbo ἐξυλεύϲατα schol. L. finitur; reliqua f. 229a leguntur, ubi inc.: γαμετὴ λέγεται παρὰ τὸ λέχουϲ ἑτέρου κτλ. (lin. 4).) [*](⟨ἠλλαγμέναι Lp⟩ δέ εἰσιν αἱ σταγόνες, ἐπειδ καὶ ο περὶ Τροίαν ποταμοὶ ἐκ τῶν ἀναιρουμένων αἱματώδεις ἦσαν. Idem fere Eust., p. 830, 6.) [*](Cf. Plut. V. Hom. c. 111: . . . . ὅθεν (e nostro loco et Π 459) δῆλόν ἐστιν ὅτι τὰ ἀναφερόμενα ἀπὸ τῶν περὶ γῆν ὑδάτων ὑγρὰ ἀναπεφυρμένα τῷ ὕδατι τοιαῦτα ἄνωθεν κατηνέχθη.) [*](6 sqq. Cf. a v. 354.) [*](9 Ιpse Porph. Ξ 200: . . . . ἄξυλος ὕλη ἡ πολύξυλος. Id. Suid. v. ἀξυλία, Et. M. p. 141, 55, Hesych. v. ἀξύλῳ ὕλῃ, Apollon. v. ἀξύλῳ, lex. Seguer. p 413, 11, schol. A Λ 155, Eust. Λ p. 837, 54.) [*](10 sqq. De ἀκόλουθος et ἄκοιτις idem ap. Plat., Crat. p. 405 C. D. 17 sqq. Aristarchum, diple posita πρὸς τὴν ἄξυλον ὅτι πολλὰς ἐκδοχὰς ἔσχηκεν, in rpretatum esse ἀφ᾿ ἧς οὐδεὶς ἐξυλίσατο, Ariston. Λ 155 docet.) [*](† Eust. 1. c.: ἢ κατὰ Πορφύριον, ἀφ᾿ ἧς οὐδεὶς ἐξυλεύσατο. Cf. B⟩ f.)
269. I init, p. 128.
[*](B⟩ f. 147a ad ἀνόρουϲε.)273.---πῶϲ δὲ οὐδένα ϲτρατηγὸν ἀνθ’ ἑαυτοῦ κατέλιπεν; ἵνα μὴ προτιμήϲαϲ ἕνα τοῖϲ λοιποῖϲ ἀπέχθηται.
[*](*B f. 148b ad ἀπέλεθρον. L. f. 235a, Π)