Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

211. τὸ ἔπεϲι μὲν ὀνείδιϲον L. c. l. ἔπεϲιν ὀνείδιϲον inc.: [*](*B f. 9a ad ὀωείδιϲον L f. 9 b. Lp f. 57a Cf. Phil. XVIII, p. 342, Π. Lp f. 57a c. l. τρὶϲ τόϲϲα.) ὡϲ ἔϲεταί περ ἀπρεπὲϲ ἀπρεπὴϲ Lp θεᾶϲ εἰϲ λοιδορίαν εἰϲ λοιδ. θεᾶϲ ἔμπροϲθεν L. ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· ὀνείδιϲον γὰρ ἔφη ἀντὶ τοῦ ὑπόμνηϲον τῶν εὐεργεϲιῶν ὡϲ ἐγένοντο. ὀνείδιϲον γὰρ ἔφη, οὐ λοιδόρηϲον. ὀνειδιϲμὸϲ δέ ἐϲτιν ἀνάμνηϲιϲ εὐεργετημάτων ὧν τιϲ παρέϲχετο.

213.---πόθεν δέ, φαϲίν, ἡ Ἀθηνᾶ οἶδεν ὅτι ὁ Ἀχιλλεὺϲ λήψεται πολλαπλάϲια δῶρα. οὐδέπω γὰρ τῆ Θέτιδι τὴν Ἀχιλλέωϲ τιμὴν ὑπέϲχετο ὁ Ζεύϲ. ὅτι οὐ μόνον θεοὶ ἀλλὰ καὶ ὁ τυχὼν τυχῶν cod. ἄνθρωποϲ γνοίη ὅτι οἱ cod. εἰ, cui pallidiore atramento suprascript. οἱ τοὺϲ κρείττουϲ ἀτιμήϲαντεϲ, εἰ κινδυνεύϲειαν, ἐπὶ τοὺϲ ὑβριϲμένουϲ καταφεύγουϲιν.

225. διὰ τί ὁ Ἀχιλλεὺϲ λοιδορηϲάμενοϲ Ἀγαμέμνονι τρία ταῦτα [*](*B f. 9ᵇ ad οἰνοβαρέϲ. Lp f. 57a, inde a ρ. 10, 16.) οἰνοβ αρέϲ, κυνὸϲ ὄμματ’ ἔχων κραδίην δ’ ἐλάφοιο οὔτε τῷ οἰνοβαρέϲ. οἰνϲβαρεῖ ἐπιμένει οὔτε. τῷ κραδίην δ’ ἐ λἀφοιο, ἀλλὰ μάλιϲτα τῷ κυνὸϲ ὄμματ’ ἔχων, ποτὲ μὲν ἐπιφέρων ἀν αιδείην ἐ πιειμέν [*](8—11 †B f. 9a ad ἔπεσι μὲν (id. Lp f. 57 c. l. ἔπεσι μὲν): ὀνειδίσαι φησὶ τὸ ὑπομνῆσαι τῶν εὐεργεσιῶν, ὡς Πορφ ύριός φησιν, ἤτοι ὡς ἀζάριστον αἰτιάσασθαι .) [*](20 sqq. Ε duabus questionibus coniunctis haec excerpta sunt:) [*](1) B⟩ f. 9ᵇ ad οἰνοβαρές (id. L. f. 9b, Lp f. 57a c. l. οἰνοβαρὲς): ’Ισοκράτης Κόνωνι τῷ Ἀθηναίων στρατηγῷ τρία μαρτυρεῖ, ἐπιμ έλειαν πίστιν ἐμπειρία πολῖται λέμου. τούτων τὰ ἐναντία κατανοήσας Ἀγαμέμνονα ὀνειδίζει · ἐξ οἰνοποσίας μὲν γὰρ ἀμέλεια , ἀπιστίσ δὲ ἐξ ἀναιδείας , καὶ πολ έμων ἀπειρίαν ἡ δειλία ἐρνγάζεται. φαίνεται δὲ ἐντὸϲ Ἰλιάδ ἐπὶ τρίτου αὐτὸν λ έγων δειλὸν διὰ τὸ φεύγωμ εν σὺ ν νηυσί, μέθυσον δὲ δια τὸ πλ εῖαί τοι οἴνου κ λισίαι. μάλ ιστα δὲ τῷ ἀναιδεῖ ἐπιμένει, ὅπου μὲν λέγων ὦ λὰ σοί, ὦ μέγ᾿ ἀναι δές, ὅπου δὲ ἀναι δ είην ἐπι ειμ ένε, πῇ δὲ κ υν ῶπ α, ἐπεὶ προμεμαρτύρηται αὐτοῦ τὸ ῆς θέας ἰταμὸν ἐντὸϲ τῷ πρὸς Κάλχαντα. φύσει δὲ ἀλλήλαις αἱ κακίαι. ὡς καὶ αἱ ἀρεταὶ παρέπονται.. Priorem huius scholii partem Eust. p. 90, 9, τοὺς παλ αιοὺς) [*](6 τῷ στρατ. τῶν ἀθην. κόνωνι L 7 ἀγαμέμνονι Lp 8 δειλοὺς Lp 9 ἐπὶ τρίτον BL λέγεν L 10 πλεῖαί τε codd. (Lp τε suprascr.) 11 οὶ (ut videt.) e σὺ corr. B⟩ 12 τ δὲ Lp 13 κάλχαντι L 14 παρέποντ αι. Sequitur Β sine ullo intervallo: ἄλλως. εἰώθασιν οἱ ἄνθρωποι τὰ πλεονεκτήματα πολλάκις ὡς ἐλαττώματα προάγειν κτλ., quae huc non pertinent (id. L).)

(v. 149), ποτὲ δὲ ἀλλὰ ϲοί, ὦ μέγ’ ἀναιδέϲ, ἑϲπόμεθα, ὄφρα ϲ χαίρῃϲ (v. 158), αὖθιϲ δὲ τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελά ῳ ϲοί τε, κυνῶπα (v. 159); ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τῶν προειρημένων ἐντὸϲ τῇ ἐκκληϲίᾳ πρὸϲ τὸν Κάλχαντα, ἐνδειχθειϲῶν τῶν τῆϲ ὁράϲεωϲ φλογώϲεων· ἔφη γὰρ ὄϲϲε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην (v. 104). τῆϲ γὰρ ἐμφανῶϲ πᾶϲι γενομένηϲ τῶν ὀφθαλμῶν μαρμαρυγῆϲ ὡϲ om. cod. ἀναιδοῦϲ ἐχόμενον τὸ τοῦ Ἀχιλλέωϲ πάθοϲ ϲυνεχῶϲ ἐπιφέρεται εἰϲ ὀνειδιϲμὸν τούτου πρὸϲ τοὺϲ τὰ ὅμοια ὁρῶνταϲ ὡϲ πρὸϲ μάρτυραϲ. Ἰϲοκράτηϲ μὲν οὖν τρία περὶ τὸν ϲτρατηγὸν ὑπάρχειν ἀγαθὰ μαρτυρεῖ κοινὰ λέγων· ὃϲ ἦν ἐπιμελέϲτατοϲ μὲν τῶν ϲτρατηγῶν, πιϲτότατοϲ δὲ τοῖϲ Ἕλληϲιν, ἐμπειρότατοϲ δὲ τῶν πρὸϲ τὸν πόλεμον κινδύνων (paneg. 142) Ὅμηροϲ δὲ κατηγορῶν τὰϲ ἐναντίαϲ ταῖϲ ἀρεταῖϲ ταύταιϲ κακίαϲ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἐκθειάζει· ἐντὸϲ μὲν γὰρ τῷ λέγειν οἰνοβαρῆ πολλὴν ὀλιγωρίαν ὀνειδίζει (τί γὰρ ἐντὸϲ μέθη ἐπιμελέϲ:), ἐντὸϲ δὲ τῷ πάντων ἀναιδέϲτατον τὴν ἀπιϲτίαν· ἡ δὲ ἀνανδρία πάντων μέγιϲτον ἐμπόδιον εἰϲ ἡγεμονίαν. — ἀπορία. ζητοῦϲι hinc etiam Lp δὲ πότερον διὰ ὕβρεωϲ ὕβριν LP ἐξηνέχθη ὁ om. Lp Ἀχιλλεὺϲ ὀργιζόμενοϲ εἰϲ τοιαύταϲ λοιδορίαϲ οἰνοβαρέϲ, κυνὸϲ ὄμματ’ ἔχων κρα δίην δ’ ἐλάφοιο, ἢ ἀπὸ τίνοϲ· ἀπό τινοϲ codd. αἰτίαϲ προαχθεὶϲ ὑπὸ τῆϲ ὀργῆϲ εἰϲ τοιαῦτα ταῦτα Lp ἐμπεπτωκέναι. λύϲιϲ om. Lp· οἰνοβαρῆ μὲν οὖν αὐτὸν προήχθη εἰπεῖν, ἐπειδὴ φαίνεται ϲπουδάζων περὶ πολλὴν οἴνου κτῆϲιν. μόνῳ γὰρ αὐτῷ καὶ Μενελάῳ χίλια μέτρα οἴνου Εὔνεωϲ πέμπει (Η 471), ὅ τε Νέϲτωρ, ἐκ τῶν πραττομένων ὑπ’ αὐτοῦ τὸ om. Lp πλῆθοϲ εἰδὼϲ τῆϲ τοῦ οἴνου ἤθουϲ Lp ϲυναγωγῆϲ, φηϲί πλεῖαί τοι οἴνου κλιϲίαι, τὸν νῆεϲ Ἀχαιῶν ἠμάτιαι ἡμάτιαι B Θρῇκηθεν ἐπ’ εὐρέα πόντον ἄγουϲιν (1 71. 72). αὐτόϲ τε ὁ Ἀγαμέμνων προτρεπόμενοϲ ἐπὶ πόλεμον προφέρει ἣν φέρει τιμὴν διὰ τοῦ ϲὸν δὲ πλεῖον δέπαϲ ἀεὶ ἕϲτηχ’ ὥϲπερ ἐμοὶ πιέειν (Δ 262). ὅθεν καὶ ἐπιϲτρεφέϲτερον ὀνειδίζων εἰϲ τὰ τοιαῦτα πῆ μὲν λέγει (Θ 229) π ῆ ἔβαν εὐχωλαί πη ε, reliquae litterae evan., Lp καὶ ἐπάγει πίνοντεϲ κρατῆραϲ ἐ πιϲτεφέαϲ οἴνοιο (Θ 232). καὶ πάλιν εἰκόνα λαμβάνων τὴν ἐκ τῶν ϲυμποϲίων ϲυμποϲιῶν Lp· εἴπερ γάρ κ’ ἐθέλοιμεν Ἀχαιοί τε Τρῶέϲ τε ὁρκωμόϲια τρῶεϲ τ ορκ μο Lp rel. litt. evanuerunt ποιηϲάμενοι, εἶτα ἐπάγει· Τρ ώων δ’ α ὖτε ἕκαϲτον ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν οἰνοχορεύειν Lp , π ολλαί κεν δεκάδεϲ δευοίατο οἰνοχόοιο (Β 123 sqq .). καὶ τὸ τελευταῖον καὶ τὸν θάνατον εἰϲ καὶ [*](nominans, affert Ceterum ab Achille impudentiam maxime Agamemnonisnotari Seleuco iam observatum (Did. A 310).) [*](2) *B f 9ᵇ ad κυνὸς: τὸ κ υνὸς ὄμματ ᾿ ἔ χων ἐξ ὧν εἶ δεν αὐτὸν ὀργιζόμενον· οσσε δέ οἱ πυρὶ λ αμπετόων τι ἐίκ τ η ν. τὸ δὲ κραδίην δ’ ἐλάφοιο διά τὸ ἐπίφορο εἶναι είς τὸ λέγ ειν φ ε ύγωμεν ὡς δειλόν · τρὶ γὰρ τοῦτο φαίνεται εἰφηκὼς ἐντὸϲ τῆ Ἰλιάδι.)

τὸν θαν. ἐξ in Lp ab alia, ut vid., manu inter lin. postea addita Ἅιδου ἀφηγεῖται, ὡϲ ἀμφὶ κρατῆρα τραπέζαϲ τε πληθο ύϲαϲ ἀπώλετο (λ 419). τὸ δὲ κυνὸϲ ὄμματ’ ἔχων ἐλέγομεν ὅτι ἐξ ὧν εἶδεν αὐτὸν ὀργιζόμενον· ὄϲϲε ὅϲτε B δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην καὶ Κάλχαντα πρ ώτιϲτα κακοϲϲόμενοϲ προϲέειπεν (Α 105). κραδίην δ’ ἐλάφοιο ἀπὸ τοῦ ἐπίφορον εἶναι εἰϲ τὸ λέγειν φε ύγωμεν καὶ τρὶϲ ἐντὸϲ τῇ Ἰλιάδι (Β 140. Ι 27. Ξ 75 sqq ?) φαίνεϲθαι τοῦτο εἰρηκότα.

250. cum schol. Ε 153 coninctum ( ζητ. Vat. 13. 14) in extrema parte operis edendum .

266. ν. Herm. XIV, p. 249.

279. πῶϲ τοῦτο ὁ Nέϲτωρ εἴρηκεν; ἆρα δύναταί τιϲ βαϲιλεῦϲαι[*](*B f 10ᵇ ad ϲκηπτοῦχοϲ. L f. 11b. Lp f. 58a c. l. ϲκηπτοῦχοϲ.) βαϲιλεύειν L χωρὶϲ τῆϲ τοῦ θεοῦ βουλῆϲ ῥητέον οὖν ὅτι καὶ ῥητ. ὅτι L καλῶϲ τοῦτο εἴρηκεν οὐ γὰρ ἄπαντεϲ παρὰ τοῦ Διὸϲ ἔχουϲι τὸ ϲκῆπτρον οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ταύτην, ἀλλὰ μόνοι οἱ ἀγαθοί. εὐλόγωϲ δὲ εἶπεν ὅτι τὸ μὲν ἄρχειν ἀπὸ θεοῦ ἐϲτιν, οὐ μέντοι καὶ πᾶϲ ἄρχων καταθύμιόϲ ἐϲτι τῷ θεῷ om. ἐϲτι τῷ L, ὡϲ παραχρώμενοϲ τῇ ἰδίᾳ ἐπιθυμίᾳ ἀπρεπῶϲ, τοῦ θείου παραχωροῦντοϲ αὐτῷ καὶ ἀφροντιϲτοῦντοϲ τοῦ τοιούτου.

288. ἴδιον τῶν θυμουμένων ἐπανακυκλοῦν τὰ αὐτά· οὐδέποτε γὰρ [*](B f. 11α ad πάντων. A (usque ad l. 24). Lp f. 58b c. ἀλλ᾿ ὁ δ᾿ ἀνήρ.) οἴονται ἱκανῶϲ εἰρηκέναι. καλεῖται δὲ τὸ ϲχῆμα ἐπιβολή, ἐντὸϲ μιᾷ περιόδῳ ἀρχὰϲ πλείουϲ ἐπιφερόμενον. οὕτωϲ ἔχει καὶ τὸ ἐντὸϲ δ’ Ἔριϲ, ἐν δὲ Kυδοιμὸϲ ὁμίλεον ὡμίλεον BLp, ἐντὸϲ δ’ ὀλοὴ ὀλοὸν Lp; ὀλοὴ, ἡ e corr., B K ήρ ( C 535). ἐκτὸϲ εἰ μὴ τὸ κρατεῖν ϲημαίνει I. ἀλλ᾿ ὁ δ ᾿ τὸ νικᾶν, ἄρχειν δὲ τὸ ἀνάϲϲειν, ἐπιτάϲϲειν δὲ τὸ ϲημαίνειν. κινεῖ ἀνήρ δὲ τῷ Ἀχιλλεῖ φθόνον, ὡϲ οὐχ Lp in ras. suprascrpt. ὑπὲρ τῆϲ Βριϲηίδοϲ ἀλλ’ ὑπὲρ τῆϲ ἀρχῆϲ πρὸϲ αὐτὸν διαφερομένῳ Lp add.: ἱκανὸν δὲ ἦθοϲ ἔχει ὁ διϲταγμόϲ, quae Β recte ad verba ἅ τιν’ οὐ πείϲεϲθαι ὀΐω .

τί τὸ πολλάκιϲ τὴν αὐτὴν κυκλοῦν διάνοιαν χαρακτηρικόν ἐϲτιν [*](L. f.11b, II, εἰ τὸ ἀλλ’ ὅδ᾿ ανὴρ — ϲημαίνειν. Cf. Escor. ap.Dind.lV, p. 409.) ὀργῆϲ· διὸ καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ ὀργιζομένου τὸ αὐτὸ πεποίηκεν ἄλλοιϲι δὴ ταῦτ’ ἐπιτέλλεο· μὴ γὰρ ἔμοιγε ϲήμαιν ’· οὐ γὰρ ἔγωγε τί ϲοι πείϲεϲθαι ὀίω (ν. 295 296). οἱ γὰρ ἐντὸϲ ὀργῇ , κἂν πολλάκιϲ εἴπωϲί τι, οὔπω δοκοῦϲιν ἱκανῶϲ εἰρηκέναι add. cod.: καὶ παρειϲάγει τοὺϲ πάνταϲ κτλ. ═ schol. Β p. 49, 11 Dind , quae huc non pertinent.

[*](5 Sententia versus A 105 ab ipso Porphyrio ratione diversissima redditur in quaestione XVII cod. Vaticani; quae quoniam non uno loco explicando occupatur sed plurimos complectitur in calce operis nostri edenda erit)[*](20 — 27 Haec verba ex parte certe e quaestione Porphyriana derivata esse scholium Leid. (lin. 30) docet multo quidem brevius at servatis auctoris nomine et quaestionis forma traditum.)[*](30 sqq. Cf. Eust. p. 105, 20 sqq.)

[*](*B f. 11a ad ἄλλων v. ἅλλωνv.300 (usque ad ὅπωϲ l. 5). B f. 11α ad τῷ v. 299 (inde a μὴ ἀκπατὴcib.). Lp f. 58b.)

300 διὰ τί ὁ Ἀχιλλεὺϲ τὴν μὲν Βριϲηίδα φηϲὶ δώϲειν — χερϲὶ μὲν o ὔτι ἔγωγε μα χέϲϲομαι εἵνεκα κούρηϲ —τῶν δ’ ἄλλων ἅ μοί ἐϲτι θοῇ παρὰ νηὶ μελαίνῃ οὐδὲν προΐεϲθαί φηϲιν ἄνευ πολέμου, καίτοι περὶ τὴν Βριϲηίδα τῶν ἄλλων μᾶλλον ϲπουδάζων, ῥητέον οὖν ὅτι, ὅπωϲ μὴ ἀκρατὴϲ εἶναι δοκῇ, ἀποδοῦναι, εἰ καὶ πλείω τῶν ἄλλων, ὧν φηϲι φείδεϲθαι, προϲίετο· καὶ ὅτι νόμοϲ ἦν τῷ βαϲιλεῖ ἀκρατὴϲ ib .).ἐξαιρεῖϲθαι τὰ πρῶτα. ἐγένετο δ’ ἂν πάντα τὰ τῶν αἰχμαλωτίδων ἀναδάϲιμα, τῆϲ Χρυϲηίδοϲ ἀποδοθείϲηϲ, ὥϲτε παρηνόμει μὴ δοὺϲ τὴν αἱρεθεῖϲαν ὑπὸ τοῦ βαϲιλέωϲ. ἐξῆν γὰρ αὐτῷ ὅτι βούλοιτο λαβεῖν· διό φηϲιν ἢ τε ὸν ἢ Αἴαντοϲ ἢ Ὀ δυϲῆοϲ (v. 138). ὥϲτε εἰϲ μὲν τὸ τῶν αἰχμαλωτίδων ἀναγκαῖον ἦν εἴκειν· τῶν δὲ ἄλλων εἴ τι ἐλάμβανεν, ὡϲ ὑβρίζοντι οὐκ ἐπέτρεπεν. οὔτε γὰρ ἀδικεῖν δεῖ οὔτε ἀδικεῖϲθαι τὸ μὲν γὰρ πονηρίαϲ ἐϲτὶ τὸ δὲ ἀνανδρίαϲ.

[*](B⟩ f. 11b ad κέλευθα.)