Anacephalaeosis [Sp.]

<δ.> Καὶ μετέπειτα Ἰουδαϊσμός , ἀπὸ τῶν χρόνων Ἀβραὰμ τὸν χαρακτῆρα διὰ περιτομῆς εἰληφὼς καὶ ἐν Μωυσῇ, ἑβδόμῳ ἀπὸ Ἀβραάμ, διὰ τοῦ δι᾿ αὐτοῦ δοθέντος νόμου ὑπὸ τοῦ θεοῦ πλατυνθείς, ἀπὸ δὲ τοῦ Ἰούδα, τετάρτου υἱοῦ τοῦ Ἰακὼβ τοῦ ἐπικληθέντος Ἰσραήλ, διὰ Δαυὶδ τοῦ πρώτου βασιλεύσαντος ἀπὸ τῆς τοῦ αὐτοῦ Ἰούδα φυλῆς τὸ τέλειον τοῦ Ἰουδαϊαμοῦ ὅνομα κεκληρωμένος.

σαφῶς γὰρ περὶ [*](3 vgl. Clemens AI. strom. VI 130, 3; 11497,28 Stählin Hieronymus S. 43, 5 ff Helm — 5 zu ἐλαία vgl. Hieronymus Chronik S. 41, ff Helm — zu Ἴωνες Hippolyt Chronik § 60 Bauer u. Refut. X 31 — 7 f vgl. S. 176, 4 ff und de mens, ac pond. S. 180, 53 f Lagarde — 16 ff vgl. prooemium I c. 3, 5; S. 157, 10 ff G U Μ anaceph. Chron. pasch.) [*](2 τοὺς < U | τοὺς καθεξῆς] τοὺς ἐφεξῆς δυνάστας Chron. pasch. 3 < Μ anaceph. Ohron. pasch. | Ἑλένου G 4 καὶ τὴν — παρεχομένου < G U M 6 ὡς ὁ ἀκριβὴς ἔχει λόγος Chron. pasch. | Ἰωυνᾶν U M Ἰωνος anaceph. | * <κεκλημένοι> * 7 ἑνὸς ἀνδρὸς] ἀνδρός τινος anaceph. 7 f ὅτε ἀνθρώπων < anaceph. 8 ἀνθρώπων Chron. pasch.] πάντων G U M anaceph. περόπει Μ | πάντες < anaceph. 10 κατεστάθη anaceph. | τῶν χρόνων anaceph. Πυθαγορίων UM 11 Ἐπικουρίων U M. 12 καὶ < anaceph. | ὁ] τὸ M 17 + τοῦ Ἀβραὰμ Chron. pasch. | διὰ περιτομῆς < U anaceph. | + τῷ Chron. pasch. | Μωυσεῖ M 18 δι’ αἰτοῦ < anaceph. δι’ < U < anaceph. 19 ἐπικληθέντος] ἐπὶ anaceph. 20 τοῦ πρώτου τοῦ βασιλέως πρώτου Chron. pasch. | αὐτοῦ τοῦ Chron. pasch. 21 τέλεον M τέλος, < τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ὄνομα anaceph. | ὀνόματος Chron. pasch. 21 — S. 165 σαφῶς — κτίσις < anaceph. 21 σαφῶς γὰρ] καθὰ σαφῶς Chron.)

<εݲ.> Πυθαγόρειοι εἴτ᾿ οὖν Περιπατητικοί· τὴν μονάδα καὶ τὴν [*](Ö20) πρόνοιαν καὶ τὸ κωλύειν θύεσθαι τοῖς δῆθεν θεοῖς | Πυθαγόρας ἐδογμάτισεν, ἐμψύχων τε μὴ μεταλαμβάνειν, ἀπὸ οἴνου δὲ ἐγκρατεύεσθαι.

διώριζεν δὲ ἅμα τὰ ἀπὸ σελήνης καὶ] ἄνω ἀθάνατα λέγων, τὰ δὲ ὐποκάτω θνητά· μεταγγισμούς τε ψυχῶν ἀπὸ σωμάτων εἰς σώματα ἄχρι ζῴων καὶ κνωδάλων, σιωπὴν δὲ ἅμα ἀσκεῖν ἐπὶ χρόνον πέντε ἐτῶν ἐδίασκε. τὸ τελευταῖον δὲ ἐαυτὸν θεὸν ὠνόμασε.

ݲ. Πλατωνικοὶ θεὸν καὶ ὕλην καὶ εἶδος, καὶ τὸν κόσμον γενητὸν καὶ φθαρτὸν ὑπάρχειν, τὴν ψυχὴν δὲ ἀγένητον καὶ ἀθάνατον καὶ θείαν· εἶναι δὲ αὐτῆς τρία μέρη, λογικὸν θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν·

τὰς δὲ γυναῖκας κοινὰς τοῖς πᾶσι γίνεσθαι καὶ μηδένα μίαν ἔχειν γαμετὴν ἰδίαν, ἀλλὰ τοὺς θέλοντας ταῖς βουλομέναις συνεῖναι· μεταγγισμὸν δὲ ὡσαύτως ψ·υχῶν εἰς σωμάτων διαφορὰς ἄχρι κνωδάλων, ὁμοῦ δὲ καὶ θεοὺς ἐκ τοῦ ἑνὸς πολλοὺς ἐδογμάτισαν.

ζݲ. Στωϊκοὶ σῶμα τὸ πᾶν δογματίζοντες καὶ τὸν αἰσθητὸν τοῦ- τον κόσμον θεὸν νομίζοντες, τινὲς δὲ ἐκ τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας τὴν φύσιν ἔχειν αὐτὸν ἀπεφήναντο.

καὶ τὸν μὲν θεὸν νοῦν ὁρίζουσι καὶ [*](1 Kol. 3, 11 vgl. Gal. 3, 28 — 5 — S. 166, 8 vgl. Diels Doxographi graeci S. 587 f u. S. 175 — 12 — 16 fast wörtlich wiederholt im Schlußabschnitt πίστεως c. 9 G U M anaceph. Chron. pasch, (bis Z. 3)) [*](1 ἐπιτιμῶν] ἐπιτεμὼν G U ἐπιστέλλων Chron. pasch. | ἔφη] ἔλεγεν Chron. pasch. 5 Πυθαγόριοι UM | εἴτουν] ἢ anaceph. | τὴν2 < anaceph. 6 δῆθεν < anaceph. | δῆθεν + <νομιζομένοις>? * | Πυθαγόρας 7 δογματίζοντες anaceph. | ἐνψύχων M | δὲ] δεῖ M 8 διώριζον anaceph. | τὰ < anaceph. | καὶ] Jahn Diels | λέγοντες anaceph. 9 ὑποκάτωθεν Μ τε] δὲ M anaceph. 10 — 11 σιωπῶν δὲ ὁ τούτων διδάσκαλος ἑαυτὸν θεὸν ὡνόμασε anaceph. 10 f ἐπὶ — ἐδίδασκε < M 12 Πλατωνικοὶ + δὲ anaceph. γεννητὸν G U anaceph. 13 vor + τὴν ψυχὴν + καὶ G | τὴν δὲ ψυχὴν anaceph. | ἀγέννητον UM anaceph. | ἀθάνατον] ἄφθαρτον G 14 αὐτὴν M | καὶ < GUM 15 πᾶσι + <δεῖν> Dind. 18 ὁμοῦ δὲ] ὁμοίως δὲ πολλοὺς + καὶ αὑτοὶ anaceph. | ἐδογμάτισε GUM 20 δὲ < 21 ἔχειν < anaceph. | αὐτῶν anaceph. | ἀπεφήναντο] ὁρίζουσι anaceph. ὁρίζουσι] δογματίζουσι anaceph.)

ηݲ. Ἐπικούρειοι ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα, ὁμοιομερῆ τε καὶ ἄπειρα τὴν ἀρχὴν εἶναι τῶν πάντων ὑπεστήσαντο καὶ τέλος εἶναι εὐδαιμο- νίας τὴν ἡδονὴν ἐδογμάτισαν καὶ μήτε θεὸν μήτε πρόνοιαν τὰ πράγματα διοικεῖν.