Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

καὶ οὐκ εἶπεν· ἀνέστησαν ἃγιοι, ἳνα μὴ δῶ πρόφασιν τῇ μεθόδῳ τῆς κακοτροπίας, ἀλλὰ φύσει αὐτὸ τὸ παρὰ τοῖς ἀπίστοις ἀμφιβαλλόμενον ἐκεῖνο ἐσπούδασεν εἰς εἰς βεβαίωσιν τῆς ἡμῶν περὶ ζωῆς γνώσεως, σώματα εἰπὼν τῶν ἁγίων.

καὶ οὐ μόνον ὃτι ἤγειρεν, ἀλλὰ καὶ ὃτι ἐνεφάνισαν > πολλοῖς ἐν τῇ πόλει, ἐφ’ οἶς ἐπληροῦτο διὰ τῆς αὐτοῦ δυνά- [*](2ff vgl. Ancoratus c. 88, 6; I 109, 18ff (dazu die Talmudstellen bei Holl, Das Apoki-. Ezech. Festschrift ür A. Schlatter S.90f) — 20ff vgl. Ancoratus c.100,2; Ι 121, 2ff Panarion haar. 42, 12, 3 refut. 24h; II 173, 4ff haer. 46, 5, 10; II 209, 26 ff — 20 vgl. Matth. 27, 52f) [*](M U (bis ἃμα σώματι Ζ. 12; 13 — S. 522, 5 τῆ ὑμῶν πλάνῃ ausgelassen)) [*](1 γὰρ < M 2 τὸ φαινόμενον — δυνήσεται < M 3 λέγων Μ U 4 ἀπεκινήθη U 5 ἀντιλέγων M 6 ἀντιλέγων Μ 7 διὰ πολλὰ πολλὰ U 10 ἀπὸ *] ὑπὸ MU | ἀνταπόδωσιν M 13 εἰς *] εἰ M 14 * etwa αὐτὸς ὁ λόγος ἐφάνη ἐν > * 16 * etwa βουλόμενός τε κυρῶσαι> * 19 ἐναργῶς *] ἐνεργῶς 22 εἶπεν *] εἶπαν Μ 21 ἐκεῖνο *] ἐκεῖ ὃ M | * etwa <κυρῶσαι> * 25 εἶπον M 26 μόνον + <εἶπεν>? * 26f <ἑαυτοὺς> *)

521
μεως τό ἐξάγων πεπεδημένους ἐν ἀνδρείᾳ‘, ἓνα εἴπηῃ τὰς ψυχὰς τῶν ἐγηγερμένων σωμάτων. οὑτοι γὰρ ἠσαν οἱ δέδμιοι τῆς οἱ ἐν Ἅιδῃ πεπεδημένοι·

καί φησιν ὁμοίως τοὺς παραπικραίνοντας, τοὺς κατοικοῦντας ἐν τάφοις‘, ἳνα εἴπῃ τὰ σώματα τῶν άναστάντων, καὶ οὐκ εἶπεν· τοὺς παραπικρανθέντας ἢ παραπικραινομένους, ἀλλὰ τοὺς παραπικραίνοντας.

ὀφθέντες γὰρ ἐν τῇ πόλει πολλοῖς οἱπρόσφατον τελευτήσαντες μετὰ τῶν παλαιοτάτων — νομίζω γὰρ ὃτι ἀπὸ τοῦ Αδὰμ ἤρξατο τὴν ἀνάστασιν ποιεῖσθαι, οἱ δὲ πρόσφατοι * τῶν αὐτῶν σωμάων, * τεθαμμένους αὐτοὺς ἐν τῷ Γολγοθᾷ τόπῳ ἐπ’ αὐτὸν * σταυρωθεὶς καὶ πληρῶν τὸ γεγραμμένον »ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός«, ὁ ἐπάνω σου ἐσταυρωμένος, — καὶ ἄλλων μετ’ αὐτῶν ἐκ τῶν ἰδίων <αὐτοὺς > ἐπιγινωσκόντων πρῶτον μὲν ἐξέπληττον τοὺς τας.

εἰ γάρ τις συνέτυχε πατὴρ τέκνῳ ἀναστάνται ἢ ἀδελφὸς ἀδελφῷ ἢ <συγγενὴς> συγγενεῖ πρὸ ἐτῶν εἴκοσι ἢ δέκα τελευτήσαντι, καὶ τοῦ θαύματος ἐρωτῶντες· οὐκ εἶ σὺ ὁ δεῖνα ὁ ἐν τῷδε τῷ τόπῳ ὑφ᾿ ἡμῶν; πῶς ἀνέστης καὶ ἠλθες;

ἀντερωτώμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ τοῦ ἀναστάντος πάλιν ὅτι· τί ἐπράχθη ἐνταῦθα πρὸ τριῶν ἡμερῶν παρ᾿ ὑμῖν, ὃτε ἡ γῆ ἔκλονεῖτο, καὶ λέγοντες ὃτι πλάνον τινὰ ἀπατῶντα λαὸν Ἰησοῦν όνόματι κρατήσαντες ἐσταυρώσαμεν καὶ ἐπαύσατο ή πλάνη,

ἐκείνου δὲ λοιπὸν ὁμολογοῦντος τὴν χάριν τοῦ κυρίου καὶ τὴν ἀλήθειαν καὶ λέγοντος »οὐαὶ ὑμῖν ὅτι τὸν ἀρχηγὸν τοῦ κόσμου τῆς σωτηρίας ἠρνήσασθε καὶ ἐσταυρώσατε· ἀκεῖνος γὰρ ἤγειρεν ἡμᾶς ἐν τῇ αὐτοῦ ἰσχυρᾷ δυνάμει τῆς θεότητος καὶ ἐνανθρωπήσεως«, ἐκεῖ λοιπὸν ἐπληροῦτο ἡ θεία γραφή, τό ὁμοίως τοὺς τοὺς κατοικοῦντας ἐν τάφοις‘.

ἀκούοντες γὰρ παρὰ τῶν ἐγηγερμένων ὃτι διὰ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ ἀνέστησαν παρεπικραίνοντο, ἕως θανάτου ἐπιχειρήσαντες τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀρνήσασθαί τε καὶ [*](1. 3 Psal. 67, 7 — 7 ff vgl. Panarion haer. 46, 5, 1 u. 6ff; II 208, 15ff u. 209, 10ff (dazu Holl, Sitz. Ber. Berl. Akad. 1918 S. 540 ff) — 10 Ephes. 5, 14 — 22f vgl. Hebr. 2, 10 — 25 Psal. 67, 7 — 28 vgl. Act. 3, 15) [*](Μ 1 ἐξάγων *] ἐξαγωγῶν M 9 * änze etwa ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ τῷ Γολγοθᾷ ἐτάφησαν, ἐπιτεθέντων ἐπὶ τὸ τοῦ Ἀδὰμ σῶμα> * 9 * καὶ οὓτως ἅμα τῷ Ἀδὰμ> * 10 * etwa ἤγειρεν ὁ ἐκεῖ> * 11 καθεύων Μ *] ἐπιγινωσκομένων MU 14 γάρ *] δέ M 15 <συγγενὴς> Dind. συγγενῆ M | ἐτῶν *] τῶν M | τελευτήσαντι *] τελευτησάντων M 17 ἀντερω- τώμενοι *] ἀντερωτώμενος Μ 18 παρ’ ὑμῖν *] παρ’ ὑμῶν Μ 24 ἐκεῖ] ἐκεῖ] Μ)

522
σταυρῶσαι.

τάχα δὲ καὶ τοῦτο εἰς ὠφέλειαν τῶν θεασαμένων τοὺς ἐγηγερμένους εἰργάσατο ὁ φιλάνθρωπος κύριος. νομίζομεν γὰρ ὅτι θεασάμενοι τοὺς ἐγηγερμένους καὶ κατανυγέντες ὠφελήθησάν τε καὶ ἐπίστευσαν πολλοί. διὸ καὶ ὑμεῖς, Ὠριγενιασταί, πείσθητε καὶ πιστεύσατε καὶ μὴ πολλοὺς ἀπολέσητε τῇ ὑμῶν πλάνῃ.