Panarion (Adversus Haereses)

65. Ἳνα δὲ γνῷς καὶ τοῦτο, δι᾿ ἣν αἰτίαν »άπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων« λέγεται ό Χρωτός — καίτοι γε οὐκ αὐτοῦ ἀρξαμένου άνίστασθαι· πρὸ αὐτοῦ γὰρ ἀνέστησαν δι᾿ αὐτοῦ Λάζαρος καὶ ὸ υἱὸς τῆς χήρας, καὶ ἄλλοι καὶ διὰ Ηλια καὶ διὰ Ἐλισσαίου.

ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἐκεῖνοι πάντες άναστάντες πάλιν τεθνήκασιν, οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων. ἀναστὰς γὰρ οὐκέτι ἀποθνᾐσκει«, ὡς † ἡ ἀνάστασις εἶναι διὰ τῆς αὐτοῦ ζωῆς καὶ φιλανθρωπὶας.

εἰ δέ ἐστιν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων καὶ ἀνέστη ὃλον τὸ αὐτοῦ σῶμα σὺν τῇ θεότητι, φαίνεται > ἡ αὐτοῦ ἐνανθρώπησις ἀναστᾶσα, [*](3 Joh. 20, 27 — Luk. 24, 39 — 17 f I Kor. 15, 20 — 18f öm. 6, 9 — 20ff vgl. Ancoratus c. 92, 3ff; I 113, ff) [*](Μ U 1f πάντως που — τὸ ἐσταυρωμένον <M 1 ὁμολογῆσαι + > * 2 δε <M 4 τύπον] τόπον U 6 οὖν] γοῦν? * 9 καὶ δέρμα <M | εἴδετε U 11 ἀλλὰ <M 12 καὶ οὐχ ὑλικόν <U 13 nach ἐνανθρωπήσει + >? * 15 * etwa > * 16 ἀλλὰ 17 nor νεκρῶν + τῶν Μ 18 ἀνα- στὰς >, vgl. Ζ. 25 <M 23 διὰ 2 <M 24 πάντες <M | οὓτω καὶ] viell. verderbt: oizog δὲ οὐκέτι· διοὰ >? * 25 † ἡ μέλλουσα σις εἶναι] lies wohl ἡμῶν μέλλων ἀνάστασις εἶναι * 28 φαίνεται > * | ἡ < M)

καὶ τὸ μὲν περὶ ψυχῆς ἐν τῷ Ἂιδῃ σημαίνει τὸ μὴ καταλελεῖφθαι, τὸ δέ τὸν ὅσιον‘, ἵνα δείξῃ τὸ ὅσιον σῶμα τὸ] μὴ ἑωρακὸς διαφθοράν, άλλὰ ἀναστὰν ἄφθορον τριήμερον καὶ τῇ ἀφθαρσίᾳ συνηνωμένον εἰς τὸν αἰῶνα.

Σὺ δὲ φάσκεις, ὠ οὑτος, ταῦτα τὰ σώματα εἶναι τοὺς δερματίνους χιτῶνας, οὐδαμοῦ τῆς ἀκολουθίας τοῦτο ἐχούσης, ἀλλὰ διὰ τὰ ἐν σοὶ άπ᾿ ἀρχῆς σπέρματα καταβληθέντα τῆς ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐθνομέθου διδασκαλίας καὶ διὰ τὸν ἐκεῖθεν παροξυνθέ σοὶ κακότροπον λογισμὸν τῆς περὶ τῆς ἀναστάσεως ἀπιστίας, φημὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων σε εἰς τοῦτο ἀγαγόντον καὶ διδαξάντων.

»ὁ γὰρ ψυχικὸς ἄνθρωπος« φησίν »ού δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν, ὃτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται«.

εἰ μὲν γὰρ πρὸ τῆς παρακοῆς οἱ χιτῶνες τοῖς περὶ τὸν Ἀδὰμ ἐγένοντο, πιθανὸν | ἂν ἦν σου τὸ ψεῦσμα καὶ δυνάμενον ἐξαπατῆσαι· ὃτε δὲ φαίνεται κατὰ τὸ τὴν Εὔαν πλασθῆναι *. πόθεν δὴ ἄρα ἐπλάσσετο; ἀλλὰ ἀπὸ σώματος δῆλον· »ἐπέβαλε« γάρ φησιν »ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ ἔλαβε μίαν ἐκ τῶν πλευρῶν αὐτοῦ«.

πλευρὰ δὲ οὐδὲν ἓτερον τυγχάνει ἀλλὰ ᾠκοδόμησε ᾠκοδόμησε γὰρ σάρκα άντ᾿ αὐτῆς‘. σαρκὸς δὲ ὀνομαζομενης πῶς ἔτι προσδοκᾶται ἡ ταύτης ποίησις;

καὶ ἀνωτέρω φησί ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ »καὶ ἔλαβε« φησί »χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον«.

ὸ δὲ χοῦς καὶ σὰρξ οὐδὲν ἓτερόν ἐστιν ἀλλὰ σῶμα. εἶτα μετέπειτα καὶ ἀναστὰς Αδὰμ ἀπὸ τοῦ ὓπνου εἶπε, τοῦτο ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀσ- τῶν μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου.«