Panarion (Adversus Haereses)

54. Ἐὰν δὲ διαφορὰν εἶναι σώματος πρὸς σάρκα ὐποτγοπάξωσιν ίνα δὴ καὶ ταῦτα αὐτοῖς ὲπιτπέψωμεν λογικεύεσθαι) καὶ σῶμα μὲν ἄλλο νομίξοιεν, οἶον αὐτῆς τῆς φυχῆς <τὸ ἴδιον>, ὅ μὴ βλέπεται, αἀρκα δὲ τοῦτο τὸ ε͂ζω τὸ βλεπόμενον, λεκτέοv, ὡς οὐ μόνον ὁ Παῦλος καὶ οί προφῆται σῶμα γιγνώσκαυσι τὴν σάρκα ὸνομάξεσθαι ταύτην, άλλλὰ καὶ ἄλλαι Ε; φιλόσοφοι, παρ' οἶς δὴ μάλιστα καὶ ή τῶν ὸνομάτων ἀκρίβεινα παρατετήρηται.

τετήρηται. αὰρξ γὰρ ὅλως, εὶ βούλονται καὶ περὶ τούτγων ἐπιστημόνως ἐπισκέφασθαι, πᾶς ὁ ογκξος οὖτος τοῦ σκηνώματος ήμῶν κυρίως οὺ λέγεται, ται, ἀλλά τι μέρος τοῦ ὁλου, καθάπερ ἤ ὸστᾶ ἢ ωεῦρα ἢ φλέβες, σῶμα δὲ τὸ ὄλον οθεν καὶ ἰατροί, οἴ δή καὶ περὶ φύσεως σωμάτων δυσρίγως διειλήφααι, σῶμα γιγνώσκουσι τοῦτο τὸ βλεπόμενον.

ἀλλὰ καὶ ὁ Πλάτων καὶ αὺτὸ <τὸ σῶμα> σῶμα καὶ αὐτὸς επίσταται. ἐν γοῦν τῷ Φαίδωνι ὁ Σωκράτης «ἄπα μὴ ἄλλο τι τὸν θάνατον ἠγούμεθα εἶναι« ἔφη »ἤ [*](1 I Kor. 6, 13 — 1f I Kor. 6, 15 -- 2f I Kor. 15, 50 — —5 Rom. 8, 11 — 5 I Kor. 15, 53ff — 22 Phaedon 64C) [*](M U S 1 τὰ] alle S | τοῦ σώματος < S 2 τῶ2 < Μ | θείῶ] Gottes S < Μ Ι κληρονομήσετε M 2f κληρονομῆσαι δύθναται δύναται] ist ürdig 3 τοῦ θεοῦ) Christi S 4 φησί < S Ι ὑμῶν] unsere S 5 ὑμῖν] uns S 5f ἀθανασίαν — φθαρτόν < S 7 καθ᾿ ἡμᾶς*] καθ῾ ὑμᾶς Μ < Us | < S 8 τούτου τοῦ + καὶ U | καὶ νεκρουμένου < S | δἱ ού] welcher S 9 ἄλλως ἁμαπρῆσαι * nach S] ἀσεληῆσαι Μ U 10 ὑποτοπάξωσιν] sagen S 11 αὐτοὺς M | λογικεύεσθαι] auszusagen S 12 <τὸ ἴδιον> * nach S | vor ὄ μὴ + sage ich S 14 γινώσκουσι U | ταύτην < S | < S 14f <ἔξωθεν> * nach S 15f παρ’ οἷς — παρατετήρηται < + Ε; * | εἰ — ἐπισκέψασθαι < S | βούλοιντο U 17 οὖτος — des Leibes S) κυρίως < S | οὐ < M 17f λέγεται] ßen sie 18 ἀλλὰ] ἀλλ' οὐ M | τοῦ ἄλου < S | ἤ φλέβες < S | φλέβας M 19 δὴ — διειλήθασι < S 20 γινώσκουσι ΜU nennen S 21 καὶ αὺτὸ τοῦτο τοῦτο < <τὸ σῶμα> * nach S | ἐπίσταται] nennt S)

ὁ γάρ Μωυσῆς ὁ μακάμος (ἥκομεν γὰρ ὲπὶ τὰς κυριακὰς ἤδη γραφά) οὺ τοῦτο ὀνομάξειν ἐπίσταται, ὅ βλέπομεν· »καὶ πλυνεῖ τὰ ίμάτια« λέγνων ἐν τοῖς καθαπισμοῖς ὁ ἐπιμαύσας τοῦ ἀκαθάρτου »καὶ λούσεται τὰ σῶμα ὔδατι« »καὶ ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἐσπέρας῀ τί δὲ καὶ ὁ Τώβ;

οὐ σῶμα ἐπίσταται καὶ αὐτὸς τοῦτο τὸ νεκρούμενον καλεῖν, »φύθρεται δὲ μου τὸ σῦμα ὲν σαπρίᾳ ακωλήκων« λέγων;

ἀλλὰ καὶ ὁ Σολομῶν ὅτι »εὶς κακὸτεχνον φυχὴν οὐκ εἰσελεύσται σοφία, αὐδὲ κατοικήσει έν σώματι καταχρίῳ ἀμαρτίας«/ καὶ ὲν Δαντὴλ ἐπὶ τῶν μαρτύτων »οὺκ ἐκυρίευσεν αύτῶν τὸ πῦρ σώματος« λέγεται, »καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλονᾶτε καὶ ὁ κύριος ὲν τῷ εὐαγγελῳ »διὰ τοῦτο λέγω ύμῖν·

μὴ μεριμνᾶτε τί φάγητε ἢ τί ενδύσηθε. αὐχὶ ἡ φυχὴ πλεῖοόν έστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ένδύματος;«