Panarion (Adversus Haereses)

ταραχθήσεσθαι μὲν γὰρ τὴν κτίσιν ὤσπερ τεθνηζομένην κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν, ἴνα καὶ ἀνακτισθῇ, οὐ μὴν ἀπολεῖσθαι προσδοκητέον, ὅπως οἶ ἀνακαινοποιηθέντες ἐν ἀνακαινοποιηθέντι τῷ κόσμῳ ἄγευστοι λύπης κατοικήσωμεν, κατὰ τὸ λεχθέν »ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου καὶ κατισθήσονται« ἐν ἑκατοστῷ τρίτῳ ψαλμῷ »καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς«, τοῦ περιέχοντος τῆς εὐκρασίας ἐπιτροπεύοπντος λοιπὸν λοιπὸν τοῦ θεοῦ.

ἐσομένης γὰρ καὶ μετὰ τπῦτον τὸν αἰῶνα γῆς ἀνάγκη πᾶσα ἔσσθαι καὶ τοὺς οἰκήσοντας, οὐκέτι τεθνηξομένους ἢ γαμήσντας καὶ γεννησομένους, ἀλλ’ ὡς ἀγγέλους ἀμεταστρόθως ἐν ἀφθαρσίᾳ τὰ ἄριστα πράφοντας.

διὸ ληρῶδες τὸ ἐν ποίᾳ διαγωγῇ τότε δὴ τὰ σώματα ἔσονται λέγεσθαι, μήτε ἀέρος μήτε μήτε μήτε τῶν ἄλλων ἐσομένων.

41. Ἅξιον Τε κἀκεῖνο πρὸς τοῖς εἰρημένοις ἐπισκοπεῖν, ὡς ἔχει πολ- λὴν διάπτωσιν, εἰ δεῖ παρρησίαν ἄγειν περὶ τηλικούτων, ὦ ’Αγλαοφῶν, διαλεγομένους πραγμάτων.

φράσας γὰρ ἀποφήνασθαι τὸν κύριον ὡς οἱ [*](4–6 IKor. 13, 11 — 9 Psal. 103, 30 — 13 vgl. Matth. M U S Pa (bis Ζ. 14 πράφοντας) — S. 468, 14 Sacra Parall. Bruchst. Pa)) [*](1 καὶ εὐμορφότερον < S | εὐμορφώτερον MU 1 f τοῦ πρόσθεν ματος < S 2 ὁπόταν — λέγοι < S | vor τις + εἰ Pa | λέγειν Μ τῆς τοῦ M τῆς U | κατὰ τὸν Μ κατὰ τοῦ U 3 τὸν τέλειον] eine bessere (sc. Gestalt) S 4 τοῦ νηπίου < S 4 — 6 ὅτε γὰρ — τὰ τοῦ νηπίου < Pa πιος + sagt er S | ὡς νήπιος ἐλάλουν < S 5 ὡς νήπιος ἐλογιζόμην] usw. | δὲ] und S | κατήργησα u. hinter νηπίου U 6 μὲν < S 7 καὶ < 8 ὅπως] ὅτι ὡς M | ἐν < Pa | ἐν ἀνακαινοποιηθέντι < M | τῷ < 8f ἄγευστοι λύπης] ohne alles Βöse u, Leid S 9 vor κατοικήσωμεν + fernerhin S | κατοικήσομεν M | vor κατὰ + ἢ U 9f καὶ κτισθήσονται] κεκτισθήσονται M 10 ἐν ἑκατ. τρ. ψαλμῷ < S Pa 11 τοῦ περιέχοντος < S U 12 καὶ 1 < πάσας M < S 13 οὐκ | ἢ < Pa | ἢ — γεννησομένους < S | γεννησομένους] 14 ἐν ἀφθαρσίᾳ < S | πράξαντας Μ | διὸ < Pa 15 vor τότε + οὗν δὴ] δεῖ M | ἔσεσθαι M 17 δὲ + ἐστιν Pa 18 εἰ δεῖ] εἰ δὴ M ἔδει Pa es ist nur S | τηλικούτων] τούτων MU 19 διαλεγόμενος U | διαλεγομένους πραγ- μάτων <)

ὡς ὁ ποιήσας καὶ διακοσμήσας ἐξ οὐκ ὄντων τὸ πᾶν τὴν τῶν ἀθανάτων φύσιν οὐ μόνον εἰς ἀγγέλους καὶ λειτουργοὺς διανείμας ἐκόσμησεν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας καὶ θρόνους.

ἄλλο γὰρ γένος τὸ τῶν ἀγγέλων καὶ ἄλλο τὸ τῶν ἀρχῶν καὶ ἐξουσιῶν, ὅτι μὴ τάγμα ἓν καὶ μία σύστασις καὶ φυλὴ καὶ φατριὰ τῶν ἀθανάτων, ἀλλὰ γένη καὶ φυλαὶ καὶ διαφοραί. καὶ οὔτε τὰ Χερουβὶμ τῆς ἰδίας ἐξιστάμενα φύσεως εἰς τὴν τῶν ἀγγέλων ἰδέαν μετασκευάζονται οὔτε αὖ πάλιν εἰς ἑτέραν οἱ ἄγγελοι. εἶναι γὰρ αὐτὰ χρὴ καὶ ὅ εἰσι καὶ ὃ γεγόνασιν.

ἀτὰρ καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸν κόσμον οἰκεῖν καὶ τῶν ἐν αὐτῷ πάντων ἡγεμονεύειν κατασταθεὶς <ἀπὸ> τῆς ἐξ ἀρχῆς διακοσμήσεως, ἀθάνατος ὢν τοῦ εἶναι ἄνθρωπος οὔποτε μεταβληθέσεται, οὔτε εἰς τὴν τῶν ἀγγέλων οὔτε εἰς τὴν τῶν ἑτέρων μορφήν, ὅτι μηδὲ οἱ ἄγγελοι εἰς τὴν τῶν ἄλλων, τῆς ἐξ ἀρχῆς ἰδέας μετακοσμούμενοι, μεταβάλλονται.