Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

(δυνατὸν γὰρ πάλιν εἰς τοὺς αὐτοὺς αὐτοὺς τόπους τοὺς λίθους, τῆς συκῆς ἀφῃρημένης, ὅπως ὁ μὲν ναὸς σῴζηται, μηδὲν τῶν ἀφανιζόντων αὐτὸν κακῶν ἐν ἑαυτῷ μηκέτι φέρων, ἡ δὲ συκῆ πᾶσα προθέλυμνος ἀποσπασθεῖσα ἀποθάνῃ),

κατὰ ταῦτα καὶ ὁ καὶ ὁ θεὸς τεχνίτης ἐαυτοῦ ναὸν τὸν ἄνθρωπον, δίκην ἀγρίας συκῆς τὴν ἀμαρτίαν βλαστήσαντα, σαντα, διέλυσε θανάτου προσκαίροις προσβολαίς »ἀποκτέννων« κατὰ τὸ γεγραμμένον »καὶ ζωοποιῶν«, ἵνα πάλιν ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἡ σὰρξ μερῶν μετὰ τὸ ξηρανθῆναι καὶ ἀποθανεῖν τὸ ἁμάρτημα δίκην ἀνακαινοποιηθέντος ναοῦ ἀθάνατος καὶ ἀπήμων ἐγερθῇ, τελέως ἐκ βάθρων ἀπο λομένης τῆς ἀμαρτίας.

ζῶντος γὰρ ἔτι τοῦ σώματος πρὸ τοῦ τεθνήξε- [*](16 f Deut. 32, 39) [*](M U S Pa) [*](1 vor τροφήν + τὴν M 2 νεκρώτητι MU 3 ἐβούλοντο) ἐβούλοντο] S Ι δὴ #x003C; Pa Ι διέσεως M Bindung U 5f ἀφ’ οὖ — ἀναβήσονται] β sie wieder die ünde hervorkommen lasse S Ι ἀναβλύσονται U ἀναζήσονται Pa 7 ὁπόταν < U S Ι καλοῖς) καλῶς M καλῶν U Ι <ᾐ> * 8f καὶ εἰς welche Gröβe Schöne u. Schöne hat S Ι περὶ) ἐπὶ U 9 ἁρμονίας M Ι κεχωσμένη Pa Ι τοῦ φύειν < S 10 ἔστ’ ἂν] ἕως U Ι πρῶτον Pa die Wurzel S 10 f λυθέντων — λίθων] auf welclien sie ündet ist S 10 λυθέντων + τῶν MU 11 αὐτοὺς] ἑαυτῶν MU 12 τῆς συκῆς] die Wildfeige m. der Feigenbaum S Ι ἀφῃρημένης + in ihrer Wurzel S Ι σώ- ζεται U 12 f τῶν ἀφανιζόντων < S 13 κακῶν] Schaden (zu μηδὲν zogen) S Ι ἐν ἑαυτῷ] ἐν αὐτῶ M ἐαυτῶ U < S Ι μηκέτι < S Ι ἡ . die Wild feigen S 13 f πᾶσα προθέλυμνος < S 14 καὶ ὁ θεὸς ὁ der Allkunstvolle S 15 νεῶ M νεὼ U 16 διέλυσε] διεκώλυε Pa Ι θανάτου προσβολαῖς προσβολαῖς < S Ι ἀποκταίνων U 17 πάλιν < M Pa < U 18 f ἀνακαινοποιηθέντος] gemachten S 19 ἀπήνων U Ι τελείως 19 f ἀπολλωμένης M 20 ἔτι] ὅτι M)

453
σθαι συζῆν ἀνάγκη καὶ τὴν ἁμαρτίαν, ἔνδον τὰς ῥίζας αὐτῆς ἐν ἡμῖν ἀποκρύπτουσαν, κἂν ἔξωθεν τομαῖς ταῖς ἀπὸ τῶν σωφρονισμῶν καὶ τῶν νουθετήσεων ἀνεστέλλετο, ἐπεὶ οὐκ ἂν ἔτι μετὰ τὸ φωτισθῆναι συνέβαινεν ἀδικεῖν, [ἅτε] παντάπασιν εἰλικρινῶς ἀφῃρημένης ἀφ᾿ ἡμῶν τῆς ἁμαρτίας.

νῦν καὶ μετὰ τὸ πιστεῦσαι καὶ ἐπὶ τὸ ὕδωρ ἐλθεῖν τοῦ ἁγνισμοῦ πολλάκις ἐν ἁμαρτίαις ὄντες εὑρισκόμεθα. οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἁμαρτίας ἐκτὸς εἶναι ἑαυτὸν καυχήσεται ὡς μηδὲ κἂν ἐνθυμηθῆναι τὸ σύνολον ὅλως τὴν ἀδικίαν.

ὥστε συμβέβηκε συστέλλεσθαι μὲν καὶ κατευνάζεσθαι τῇ πίστει νῦν τὴν ἁμαρτίαν, εἰς τὸ μὴ οἶσαι καρποὺς βλαβοποιούς, οὐ μὴν ἀνῃρῆσθαι καὶ τῶν ῥιζῶν ἄχρις.

νῦν μὲν γὰρ ἐνταῦθα τὰς βλάστας αὐτῆς, οἷον τὰς ἐνθυμήσεις τὰς πονηράς, συστέλλομεν, »μή τις ῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλήσῃ«, μὴ ἐῶντες ἀναμύειν καὶ διοίγνυσθαι τὰ μεμυκότα στόμια πρὸς τὰς ἐκφύσεις, τοῦ λόγου δίκην ἀξίνης πρὸς τὰς ῥίζας αὐτῆς τὰς κάτω φυομένας τέμνοντος. τότε δὲ καὶ τὸ ὅλως ἐνθυμηθήσεσθαι περὶ κακίας ἀφανισθήσεται.

34. Οὐδὲ γὰρ ἀμάρτυρος ὁ λόγος γραφῶν τοῖς βουλομένοις εἰλικρινῶς [*]() τὸ ἀληθὲς ἀκούειν, ἐπεὶ οἶδεν ὁ ἀπόστολος μηδέπω τὴν ῥίζαν ἐξ ἀνθρώπων τῆς ἁμαρτίας ὁλοσχερῶς ἀνῃρημένην, ὁτὲ μέν »οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοὶ τουτέστιν ἐν τῇ σαρκί μου, φράζων, τὸ ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ· οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω. εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω, [*](11 Hebr. 12, 15 — 18—S. 454, 2 Röm. 7, 18—20 ) [*](MUS Pa (bis Z. 3 ἀνεστέλλετο) 6—9 Sacra Parall. Bruchst. 420 Holl (= Pa)) [*](1 ἀνάγκη + δὴ Pa | ἔνδον] noch S | ἑαυτῆς Pa 1 f ἀποκρυπτομένην Pa 2 κἂν] εἰ καὶ U 2 f καὶ τῶν νουθετήσεων] < S 3 ἐπεὶ + οὖν U | ἔτι < US 4 [ἅτε]* | εἰλικρινῶς < S 5 ἐπὶ τὸ — ἁγνισμοῦ] der Taufe S 6 γὰρ οὕτως < Pa 7 ἑαυτὸν < Pa | καυχήσηται MU 7 f ὡς μηδὲ — ἀδικίαν] nur auch bis zum Begehren sich frei zu wissen S 8 συμβέβηκε * nach Pa, vgl. S. 454, 6] συνέστηκε MU < S 9 νῦν < S 10 ἀναιρεῖσθαι U ἀναιρεθῆναι Pa | καὶ < S | γὰρ < U | ἐνταῦθα < S 11 οἷον τὰς — πονηράς] < S | μή τις] wenn irgendwo S 12 f ἀναμύειν καὶ — τὰς ἐκφύσεις] sich auszubreiten S 13 f τὰς ῥίζας — φυομένας] das Hervorsprossende S 14 αὐτῆς] ταύτας Μ | τέμνοντες M 14 f ἐνθυμηθῆναι? Jül. 15 περὶ κακίας < S 16 γραφῶν] γράφων M < S 16 f εἰλικρινῶς τὸ ἀληθὲς < S 17 ἀκούειν * nach S] λέγειν MU | οἶδεν + καὶ U 17 μηδέπω τὴν] μηδὲ πρώτην M | ἐξ < S 18 ὁτὲ μέν < S 19 ἐμοὶ + ἀγαθόν M 20 θέλειν] Wollen des Tuns S | τὸ καλὸν < S 21 οὐ θέλω] μισῶ M | τοῦτο] τοῦ U )

454
τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ’ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἀμαρτία»·

ὁτὲ δέ »συνήδομαι τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον· βλέπω δὲ ἔτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου, ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτέας τῷ ὅντι ἐν τοῖς μέλεσί μου«.