Panarion (Adversus Haereses)

2. Κέχρηνται δέ, ὡς ἔφην, διαφόροις γραφαῖς παλαιᾶς καὶ καινῆς διαθήκης καὶ ἀποκρύφοις τισί, μάλιστα ταῖς λεγομέναις Πράξεσιν Ἀνδρέου καὶ τῶν ἄλλων. ἤδη δὲ κἀκεῖνοι αὐτοὶ ἐκαυχήσαντο πολλάκις πεπαρρησιασμένως τοῦτο ἐπιτελεῖν.

κατηγοροῦσι δὲ δῆθεν [*](6 vg. Gen. 38, 9 – 21 f vgl. haer. 26, 13, 4f; I 293, 1 ff – 26 über die Andreasakten vgl. zu haer. 47, 1, 5; II 216, 5) [*](M U) [*](1 αὐτῶν M 3 πεφθαρμένοι U 5 σεμνώτερον U | Αὐάνου M 6 συνῆπτο M 7 σπέρματος *] παιδοπούας M U 9 <αὐτὸς>* 10 * etwa <μοναζούσαις>* 11 vor ὑποκριτικὴ + ἡ M 13 ὑπὲρ M | * etwa <ἀσκητοῦ>* 14 ἢ <Μ 16 αὐτῶν] αὐτὸ Μ 17 μυσερὸν Μ | οὐ Μ 18 ἑτέροις] ἄλλοις U 19 μιμοῦνται < Μ 20 μυσεραῖς Μ 22 δῆθεν < U | ἑαυτῶν U 23 δαιμόνων < U 26f πολλάκις + ὡς U)

διελέχθησαν δὲ ἡμῖν καί τινες περί τινων προτελευτησίντων καὶ δῆθεν ὡς καὶ αὐτῶν τοῦτο ἐπιτελούντων, ὡς ἀπὸ τῶν βεβιασμένων ὑπ᾿ αὐτῶν γυναικῶν ἀκηκοότες.

ἐν οἶς καὶ ὄνομα ἐπισκόπου εἰς μέσον ἔφερον, ἐν πόλει μικρῇ τῆς Παλαιστίνης τὸν τοῦ ἐπισκόπου κλῆρον ἐπὶ ἰκανοῖς ἔτεσι διοικήσαντος, ἐσχηκότος δὲ τοιαύτας γυναῖκας ἐξυπηρετουμένας αὐτῷ, φημὶ δὲ συνεισάκτους. ἀλλὰ καὶ ἐξ ὁμολογητῶν αὐτὸν τὸν τοιοῦτον ὄντα οἵδαμεν.

ὅμως τοῖς εἰρηκόσι τοῦτο καὶ ἀπὸ τῶν γυναικῶν ἀκηκοέναι φάσκουσιν οὐ πεπιστεύκαμεν· ἡ γὰρ ἀνάγκη τῆς τῶν εἰρηκότων κακοτρπίας ὑπέβαλλεν ἡμῖν ποτὲ μὲν πιστεύειν, ποτὲ δὲ μὴ πιστεύειν ἐπὶ τῇ τοῦ προειρημένου γέροντος ἐπισκόπου μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν κακοφημίᾳ.

ἡ γὰρ αἰτία ἠ εἰς αὐτὸν φθάσασα τοιαύτη τις γέγονεν. ἑάλω τις τοιοῦτος ἐπὶ ἁμαρτίᾳ γυναικὸς καὶ ὡς ἠλέγχετο ὑφ᾿ ἡμῶν, ἀπολογίαν ταύτην ἔφερεν, ὡς τῆς συμφθαρείσης αὐῷ γυναικόςλ (καίτοι γε ἤδη πεπαλαιωμένης τὸν χρόνον καὶ ἐν ἡλικίᾳ γηραλέᾳ ὑπαρχούσης) εἰπάσης αὐτῷ τὴν τῆς κακοτροπίας ἐργασίαν, ὡς χρῆσθαι μὲν αὐτὸν ἐδίδασκεν, ἔξωθεν δὲ τὰς μυσαρὰς αὐτοῦ ῥοιὰς ἐπὶ γῆς διασκεδάζειν.

3. Καὶ αὕτη μὲν ἡ τούτων μυσαρά ἐστιν ἐργασία τὸν νοῦν αὐτῶν ἀπατῶσα καὶ ἐκ διαβόλου τετυφλωμένη.

ὧν τὰς μαρτυρίας δἰ ὧν πίπτουσιν εἰς μέσον φέρειν οὐκ ἀναγκαῖον ἥγημαι, ἵνα μὴ δόξωμεν δἰ ὦν βουλόμεθα ἀκριβολογεῖν εἰς ἀποτροπίαν τῆς ἀθεμίτου ἐργασίας ἑκάστης αἱρέσεως, εἰς τὸ κακὸν μᾶλλον προτρέπεσθαι τῶν ἀστηρίκτων καὶ χαυνουμένων ἀεὶ τὴν διάνοιαν, τῶν τὸ πονηρὸν ἑαυ- [*](1 συνείσακτοι vgl. haer. 67,8,3 haer. 78, 11, 1; dazu H. Achelis, Virgines subintroductae. 1902 A. Jülicher, ARch. f. Rel. wiss. VII 373ff K. Meyer, Sitz. Ber. Berl. Akad. 1918 S. 362ff-9 vgl. haer. 47,3,1; Π 218,15ff) [*](M U) [*](2 <δὲ>* 3 vor ἀνθρώπων + τελούντων Μ; lies vielleicht ὁρώντων* | * <τῷ ἔργῳ> * | μὲν] μὴ Μ 4 σεμνύνεσθαι Μ 5 τελευτησάντων U 6 καὶ αὐτῶν *, vgl. Z. 2] τινῶν Μ U | ἀπὸ *, vgl. Z. 12] ὑπὸ M U 10 ἐξ ὁμολογητῶν] ἐξομολογηκότων Μ 11 αὐτὸν]τῶν U | τὸν <Μ 12 φασκόντων Μ 14 ἐπὶ τὴν U 15 κακοφημίαν U 20 αὐτῇ?* 21 μυσερὰς Μ | ῥοιὰς *]ῥυὰς Μ U 22 μυσερὰ Μ 25 ἀποτροπὴν U 26 ἐργασίας] ἀσελγείας U | εἰς τὸ κακὸν μᾶλλον<U)