Panarion (Adversus Haereses)

οὐκ ἐκτὸς δὲ λουτροῦ δύναται πληροῦν τὸ οὐκ ἁμαρτάνειν. εἰ γὰρ »πάντες ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ, [*](1 Matth. 25, 34f — 25 Phil. 4, 22 — 26f I Kor. 7, 36 — 29f Röm. 3, 23f) [*](M U) [*](2 οὐράνιος U 4 ἤμην < U 5 οὗτοι ταῦτα U | <ὧν> * 6 vor δικαιοςύνῃ + τῆ U | <οἱ> * 10 προαίρεσις *] προειρημένη MU | ἐξδελύσσοντο U 11 <οὖσιν> * | [ἄν] * 12 μέτρον] ἔργον Μ 14 οὔτε U | ὑπὸ Μ 15 τοῦ < Μ 16 ἀπαρνηςίαν Μ | οὐ δέχεται 2]οὐδὲ U 18 ναυτίλλων U 19 * etwa <πηδαλιουχίας> * 20 πρύμνη U | ἀποσκοπῆς Μ ἀπὸ ἐπισκοπῆς, ἀπὸ. v. 1. Η. U 21 ὑποστάσεων Μ | ἑθνηκῆς Μ 23 τῷ] τὸ U | τοσούτω Μ | ἀλλ’ U 24 πραγματείαν + καὶ σωτηρίαν U)

ἄρα γε καὶ ἐπὶ τὴν οὖσαν παρθένον τὸ χάρισμα ἐξήπλωται τοῦ βαπτίσματος καὶ ἐπὶ τὴν οὐκ οὖδαν παρθένον σφραγίζεσθαι ἐπείγεται διὰ τὸ ἁμαρτές.

5. Ἀλλὰ μή τινες πάλιν ὑδαρευόμενοι νομίσωσιν, ἐὰν εἴπωμεν περὶ παρθένου διατάξασθαι τὸν ἀπόστολον τὸ γῆμαι, μὴ τὴν ἅπαξ ὁρίσασαν παρθενίαν θεῷ κατασπάσαι τοῦ ἰδίου δρόμου βουλόμενος ὁ ἀπόστολος ταῦτα διετάξατο.

οὐ γὰρ περὶ τούτων ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ παρθένων ὑπεράκμων τῶν οὐ διὰ παρθενίαν ἐν τῇ ἀκμῇ παραμειναςῶν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἠπορηκέναι ἀνδρῶν πρὸς γάμον.

ἐξ Ἰουδαίων γὰρ ὁρμώμενοι οἱ ἀπόστολοι καὶ κατὰ τὸν νόμον πολιτευςάμενοι τὴν ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ἐποιήσαντο, θεσμοῖς ἔτι κατεχόμενοι τοῖς ἐν τῷ νόμῳ, οὐ κατά τινα σαρκὸς δικαίωσιν, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἐμμελῆ τοῦ νόμου ἀσφάλειαν καὶ ἀκριβολογίαν.

θαυμαστῶς γὰρ ἐκήρυττεν ὁ νόμος μὴ δοῦναι τὰς θυγατέρας τοὺς Ἰσραγλίτας τοῖς ἀλλοφύλοις, ἵνα μὴ ἀποπλανῶσιν αὐτὰς ἐπὶ τὰ εἴδωλα. ἕκαστος τοίνυν τῶν πιστευςάντων τότε προσετάσσετο οὐκέτι Ἰουδαίοις ἐκδίδοσθαι τὴν ἑαυτοῦ παρθένον, ἀλλὰ Χριστιανοῖς ὁμοδόξοις καὶ ὁμογνώμοσι.

νέου δὲ ὄντος τοῦ κηρύγματος οὔπω πλῆθος κατὰ τόπον καὶ τόπον Χριστιανῶν ὑπῆρχε καὶ Χριστιανικῆς διδασκαλίας. οἵτινες οὖν τότε ἔσχον θυγατέρας παρθένους, μὴ εὐποροῦντες ἐκδίδοσθαι Χριστιανοῖς, ἐφύλαττον τὰς ἑαυτῶν παρθένους ἄχρι πολλοῦ τοῦ χρόνου, ἐκεῖναι δὲ ὑπερακμάζουσαι περιέπιπτον πορνείᾳ διὰ τὴν κατὰ φύσιν ἀνάγκην.

ὁ γοῦν ἀπόστολος ὁρῶν τὸ ἐπιζήμιον <τὸ> διὰ τῆς ἀκριβολογίας συμβαῖνον ἐπέτρεψε λέγων »εἰ δέ τις βούλεται <ἐκδοῦναι> τὴν ἑαυτοῦ παρθένον«, καὶ οὐκ εἶπε »τὴν ἰδίαν παρθενίαν« οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἰδίου σώματος ἔλεγεν,

ἀλλὰ περὶ τοῦ πατρὸς φυλάσσοντος παρθένον· εἰ δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ παρθένον τὸ ἴδιον σῶμα λέγει, οὐδὲν κωλύσει.

φηςὶν οὖν »<ὅς> ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῷ ἰδίῳ νῷ καὶ τοῦτο ὀφείλει ποιῆσαι, γαμείτω, φηςίν, οὐχ ἁμαρτάνει. γα- [*](15f Deut. 7, 3 — 26 vgl. I Kor. 7, 36 — 30 vgl. I Kor. 7, 37. 36) [*](M U) [*](1 δικαιούμενοι + δὲ Μ | <ὅτι> * 5 ἁμαρτὲς] ἀβαρὲς U 8 παρθενεῦσαι U | βουλόμενος < Μ 14 τινα] τὴν U 16 ὁ < Μ τοὺς Ἰσραηλίτας] Ἰσραὴλ U 18 προσετάττετο U 21 τόπων Μ 25 <τὸ> * 27 <ἐκδοῦναι> * 29 παρθένον1] παρθενίαν U | καὶ < U 30 οὐδὲν κωλύει λέγει Μ | <ὅς> * |ἑδραίως U)