Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

9. Ὡς καὶ ἐν τῷ ᾄσματι τῶν ᾀσμάτων ἔφη αὐτὴ ἡ νύμφη πρὸς τὸν νυμφίον λέγουσα »ἀποκρίνεται ὁ ἀδελφιδοῦς μου καὶ λέγει μοι· ἀάσταἐλθέ, [ἡ] πληρίον μου, μαλή μου, περιστερά μου, ὅτι ὁ χειμὼν παρῆλθεν«, τὰ στυγερά τε καὶ ζοφώδη τῆς συννεφίας καὶ φοβερώτατα * ὡς εἰπεῖν * παρῆλθεν, »»ο ὑετὸς ἀπῆλθεν, ἐπορεύθη ἑαυτῷ.

τὰ ἄνθη ὤφθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, καιρὸς τῆς τομῆς ἔφθακε, φωὴν τῆς τρυγόνος ἠκούσθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν. ἡ συκῆ ἐξήνεγκε τοῦς ὀλύνθους αὐτῆς, αἱ ἄμπελοι ἡμῶν κυπρίζουσιν, ἔδωκαν ὀσμήν«·

ἵνα δείξῃ [*](1 ff vgl. Ancoratus c. 9, 4; I 16, 17ff — 3 Matth. 16, 16 – 4 Matth. 16, 18 – 18ff vgl. Ancoratus c. 9, 2; I 16, 9ff c. 118, 1f; I 145, 27ff –9f Act. 5, 3f – 14 Joh. 21, 16. 17 – 21 – 27 Cant. 2, 10 – 13) [*](M U) [*](2 ὡκοδόμητο U 3 vor υἱὸν +τὸν U | υἱὸν] Ἰησοῦν Μ 5 τῷ]τὸ Μ 6 τοῦ *] τῆς Μ U 10 ψεύσασθαι + ὑμᾶς Μ | τὸ πνεῦμα τὸ ἄγιον U 11 καὶ οὐκ ἀλλότριον θεοῦ < Μ 13 ὑποστρέψαντα U | τε] δὲ Μ 14 καταξιωθῆναι *] καὶ καταξιωθέντα ΜU 14f πρόβατα u. ἀρνία vertauscht U 16f εὐθεμελίώτατος (2 Akzente) U 18 ἐμπνέωσι Μ 20 ὡς < U | αὕτη Μ |[ἡ]*, vgl. S 374, 22 24* etwa <τῶν χειμώνων>* |* <τῶν ἁμαρτημάτων>* 25 vor καιρὸς + ὁ U | τομῆς] φθογγῆς Μ | ἔφθασε U)

374
πάντα τὰ παρωχημένα παρε;θόντα, ἔαρος δὲ ἄρτι ἀνθοῦντος καὶ θαλάσσης γαληνιώσης τε καὶ φόβου τοῦ ὑετοῦ διεθόντος καὶ τῶν παλαιῶν τῆς ἀμπέλου* τετμημένων καὶ τὴς πόας μηκέτι ποαξούσης μόνον,