Panarion (Adversus Haereses)

Ἰωάννης μὲν καὶ Ἰάκωβος, υἱοὶ Ζεβεδαίου, μείναντες ἐν τῇ παρθενίᾳ, μήτε μῆν ἰδίαις χερσὶ τὰ μέλη ἀποτεμόντες μήτε συναφθέντες γάμῳ, ἀλλὰ τῇ ἰδίιᾶ καρδίᾳ ἀγωνιςάμενοι καὶ θαυμασίως τὸ κλέος τοῦ στεφάνου τούτου τοῦ ἀγῶνος ἀπενεγκάμενοι.

μετ’ αὐτοὺς δὲ ὅσοι ἐν μυριάδων ἀριθμῷ ἐν τῷ κόσμῳ μονάζοντες καὶ ἀπὸ μοναστηρίων καὶ παρθενώνων τουτὶ τοῦ ἀγῶνος τὸ κλέος ἀπηνέγκαντο, οἵτινες σώμασι γυναικῶν οὐκ ἐμίγησαν, ἀλλὰ ἤθλησαν ἐν ἀγῶνι τελειοτάτῳ·

ὡς καὶ Ἠλίας ἐν παλαιᾷ διαθήκῃ εὑρίσκεται καὶ Παῦλος λέγων »λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις ὅτι καλὸν αὐτοῖς, ἐὰν μείνωσιν οὕτως καθὼς κἀγώ· εἰ δὲ οὐκ [*](8 Matth. 19, 12 – 10 vgl. Panarion haer. 78, 13, 4 – 18 I Kor. 7. 8 M U Anast. Sin.) [*](1 τούτους <Anast. Sin. | ἀδρυνθέντα M | πιστεύεσθαι U Anast. Sin. 2 ἰδίας αὐτῶν ὡς ἔφην <Anast. Sin. 3 τούτων *] τούτου M U Anast. Sin. 3 f τάχα οἶμαι—καλεῖσθαι] εὐνοῦχον ἐτυμολογεῖσθαι ὡς οἶμαι Anast. Sin. 3 <γέγονεν>* 4 δύνασθαι + καὶ M | ἀφῃρημένων Anast. Sin. 4–7 καὶ τοῦ μὴ— τῶν οὐρανῶν <Anast. Sin. 4 καὶ <M 5 τοῦ <U | τῶν 2 <M 7 οὐχὶ— οὐρανῶν <Μ 8 φησίν <M 9 τῶν οὐρανῶν <U | τίνες τοίνυν—ἀλλ’ ἢ] οὗτοι δέ εἰσιν Anast. Sin. 10 καὶ μονάζοντες hinter ἀπόστολοι U | μὲν + γὰρ Anast. Sin. 11 τῇ <U 11 f μήτε μὴν—ἀποτεμόντες] καὶ μήτε ὑπ’ ἀνθρώπων εὐνουχισθέντες Anast. Sin. 12 μήτε + μὴν Anast. Sin. 12 f τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ] κατὰ τῆς σαρκὸς Anast. Sin. 13 καὶ <Anast. Sin. 13 f τοῦ στεφάνου τούτου τοῦ ἀγῶνος] τοῦ στεφάνου<M τῆς εὐνουχίας ταύτης καὶ τῶν στεφάνων Anast. Sin. 14 ἀπηνέγκαντο Anast. Sin. | ὅσοι ἐν μυριάδων ἀριθμῷ] ὅσαι μυριάδες U ὅσοι μυριάδων Anast. Sin. 15 f μονάζοντες—ἀπηνέγκαντο] παρθενεύοντες καὶ μονάζοντες τὸν αὐτὸν μισθὸν ἐκληρώσαντο Anast. Sin. 15 παρθένων M 16 τούτου M 17 ἠθέλησαν M | ἐν <Anast. Sin. 17 f Ἠλίας—εὑρίσκεται] ὁ Ἠλίας καὶ Δανιὴλ ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ ἄλλοι πολλοὶ Anast. Sin. 18—S. 362, 13 καὶ Παῦλος—πεποιηκότων <Anast. Sin. 19 καθὼς] ὡς U)

εἰ μὲν γὰρ ἀποτετμημένος ἦμ καὶ κατ’ αὐτὸν ἔμειναν ὁμοιούμενοι αὐτῷ, ἵνα πληρώσωσι τό »ὡς κἀγώ«. πῶς ἀποτεμνόμενός τις ἠδύνατιο γῆμαι, εἰ μηκέτι ἐνεκρατεύετο, κατὰ τό »γαμηςάτωσαν καὶ μὴ πυρούσθωσαν«; ὁρᾷς ὅτι περὶ ἐγκρατείας φάσκει καὶ οὐχὶ περὶ μελῶν ἀφαιρέσεως.

εἰ δὲ φάσκουσιν οὗτι διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἑαυτοὺς εὐνουχικέναι. πῶς ἑαυτοὺς ἀπαλλοτριώσουσι τοῦ ῥήματος τοῦ εἰρημένου ὅτι »εἰσί τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων«;

εἰ γὰρ αὐτὸς ἰδίαις χερσὶν ἑαυτὸν εὐνουχίζει, ἄνθρωπός ἐστι καῖ αἱ χεῖρες αὐτοῦ τὸ ἀθέμιτον τοῦτο εἰργάσαντο· εἰ δὲ καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ οὐ δεδύνηται πρᾶξαι. ὑπὸ ἄλλων δὲ εὐνουχίσθη, οὐκέτι ἔσται διὰ βασιλείαν οὐρανῶν, διὰ τὸ ὑπὸ ἀνθρώπων εὐνουχίσθαι, ἤτοι δι’ αὐτοῦ ἤτοι διὰ τῶν τοῦτο πεποιηκότων.