Panarion (Adversus Haereses)

7. Ἰουδαῖοι δὲ πάλιν φάσκουσι τὸν τοιοῦτον δίκαιον μὲν εἶναι καὶ ἀγαθὸν καὶ ἱερέα τοῦ ὑψίστου, ὡς ἔχει ἡθεία γραφή, διὰ δὲ τὸ υἱὸν αὐτὸν εἶναι πόρωης, φασί, τῆν μητέρα αὐτοῦ μὲη γεγράφθαι μηδὲ τὸν πατέρα αὐτοῦ γινώσκασθαι.

ἐξέπεσε δὲ καὶ τούτων ὁ ληρώδης λόγος. καὶ γὰρ καὶ ῥαὰβ πόρνη ὑπῆρχε καὶ ἔστι γεγραμμένη, καὶ Ζαμβρὶ πορνεύσας γέγραπται καὶ Χασβιεὶ μετ’ αὐτοὺ, καίπερ ἀλλοτρία οὖσα καὶ οὐκ ἀπὸ γένους Ἰσραὴλ ἀναγομένη. * καὶ »πᾶας ὁ μὴ διὰ τῆς θύρας είσερχό9μενος, ὡς ἔφη τὸ ἅγιον εὐαγγέλιον, λῃστὴς καὶ οὐ ὢν ποιμὴν ὑπάρχει«.

Ἐν δὲ τῇ ἐκκλησίᾳ φύσει τινὲς διαφόρως τοῦτον τὸν Μελχισεδὲκ [*](4ff Quelle nicht nachweisbar — 13 ff ebenso (u. wohl aus Epiph.) Chrysostomus de Melchised. c. 3; Migne 56, 260 Ἱουδαῖοι μὲν γὰρ αὐτὸν λέγουσιν ἐκ πορνεία γεννηθέντα καὶ διὰ τοῦτο άγενενλόγητον γενέσθαι Cedrenus hist. comp. Migne 121, 77A u. andere — 17 vgl. Jos. 2, 1 – 18 vgl. Num. 25, 14f – 19 Joh. 10, 1 – 22 vgl. Clemens Al. IV 160, 3; II 3219, 22ff Stählin Σαλὴμ γὰρ ἑρμηνεύεται εἰρήνην, ἦς ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἀναγράφεται βασιλεύς, ὅν φησι Μωυςῆς, Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ὁ ἱερεὺς τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ τὸν οἶνον καὶ τὸν ἄρτον τὴν ἡγιασμένην διδοὺς τροφὴν εἰς τύπον ἐχριριστίας Ambrosius de Abr. I 3, 16; S. 514, 1ff Schenkl ideoque eum et Melchisedech, qui interpretatione Latina dicitur rex iustituiae, rex pacis, benedixit; erat enim sacerdos summi dei. qui est rex iustitiae, sacerdos dei, nisi cui dicitur: tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech, hoc est dei filius, sacerdos patris qui sui corporis sacrificio patrem nostris repropitianit delictis? ders. de mysteriis c. 8; Migne 16, 404) [*](M U) [*](1 χίλια καὶ διακόσια τεσσαράκοντα ἓν] αݲρݲλݲ U |ἕνα Μ 2 τοῦ 2 < U | τοῦ Ἀβραὰμ < U | καλούμενος U 3 vor μετὰ + μετέπειατ U 3f ἔτη δὲ — ἓν] καὶ ᾳݲρݲλݲ ἔτη νομισθείη U 5 ἀπὸ τῆς] ἀντὶ τῆς ἀπὸ Μ 5f ἐξότε — αὐτὸν Σήμ <Μ 6 [τε]* 7 ὀγδόῳ < U 8 τῆς ζωῆς αὐτοῦ U |ἐνενήκοντα Μ 9 πλείω + ἢ U 11 καὶ 2 < U 13 δὲ < U 15 αὐτὸν < U 17 ῥαὰμ U 18 ζαμβρὴ U | χεεβιὴ Μ χασβιθὴ U 19* ergänze etwas wie <καὶ γὰρ καὶ πόρνας δέχεται ὁ σωτήρ, ἐὰν μόνον μετανοήσωσιν δι’ αὐτοῦ>* 20 της < U)

ἐκπίπτουσι δὲ καὶ αὐτοὶ τοῦ προκειμένου· οὐ γάρ τις ἑαυτῷ ὅμοιος γενήσεταί ποτε, ὡς ἔχει ἡ θεία γραφὴ ὅτι »ἀφομοιούμενος τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκες«.

τῷ ὄντι δὲ »ὁ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν τὸν Ἀβραὰμ δεδεκάτωκεν«· ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἐξ αὐτῶν τῶν Ἰσραγλιτῶν γενεαλογεῖται, γενεαλογεῖται δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἄλλων.

τούτων πάντων τὸν κατάλογον ποιηςάμενοι, <ὧν> διὰ τὴν αἵρεσιν ταύτην ἐπεμνήσθημεν, [καὶ] ὡς ἐν παρεκβάσει περὶ τούτων διηγηςάμεθα.