Panarion (Adversus Haereses)

8. Καὶ πόσα ἔστιν ἀπὸ τῆς θείας γραφῆς συλλέγειν περὶ τῶν τελειωθέντων ἐν τῷ κυρίῳ ἡμῶν, οὐ κατὰ τὴν Ἰούδα πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἐνέργειαν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν οὐ κατὰ ἀνάγκην ἀλλὰ ἐκ προαιρέσεως ἑαυτοῦ) παράδοσιν καὶ οἰκονομίαν τοῦ σταυροῦ ὑπὲρ τῆς ἡμῶν σωτηρίας.

οἶδα δὲ εἰς πολὺν ὄγκον ἄγων τὰς μαρτυρίας, [*](2 vgl. Job. 17, 12 — Matth. 26, 24 — 3 Matth. 26, 50 — Matth. 26, 21 — 4 Job. 13, IS — 5 vgl. Psal. 40, 10 — 6 Matth. 26, 24 — 9 vgl. Matth. 27, 3ff — 15 vgl. Joh. 10,11 — 17 Matth. 27, 4. 3 — 18 vgl. Matth. 27,9 — 20 Sach. 11, 12a — 22 Sach. 11, 12b. 13) [*](V M 3 ἐξ nachgetragen V corr 6 <τό> * 8 τῶν ἐπαινούντων αὐτὸν an von etwas anderem Ycorr | <ἀφ᾿> * 14 σωτῆρι nachgetragen Vcorr 16 ὕστερον + δὲ, durchgestrichen V corr 19 ἀργυρ///ους, ι ausradiert V corr)

ὅς »πρηνὴν γενόμενος ἐλάκησε μέσος καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ« καὶ τὸ πέρας ἀγχόνῃ χρησάμενος † ἔδειξεν τὸ πᾶν τῆς αὐτοῦ σωτηρίας διολέσας τῷ διαπεσεῖν τῆς ἐλπίδος κατὰ τὴν αὐτοῦ ἄτακτον καὶ προπετῆ κατὰ τοῦ δεσπότου αὐτοῦ ἐπιβουλὴν καὶ ἕνεκεν φιλαργυρίας ἐπ᾿ ἀρνησιθεΐαν ·

ὡς καὶ οἱ ἀπόστολοι ἀντ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸν αὐτῶν ἀριθμὸν Ματθίαν κατέστησαν, λέγοντες »ἀφ᾿ οὗ παρέβη Ἰούδας ἀπελθεῖν εἰς τὸν τόπον τὸν ἔδιον«.

ποῖον δὲ τοῦτον ἀλλ’ ἢ ὃν ἀπεφήνατο αὐτῷ ὁ σωτὴρ λέγων ὅτι ἐστὶν υἱὸς ἀπωλείας; οὑτος γὰρ ἀφωρίσθη αὐτῷ τόπος ὁ τῆς ἀπωλείας, ἔνθα ἔσχεν ἀντὶ μερίδος μερίδα καὶ ἀντὶ ἐπισκοπῆς ἀποστολικῆς τὸν τόπον τῆς ἀπωλείας.

Περὶ τούτου δὲ ἱκανῶς ἔχειν τὰ εἰρημένα νομίσαντες καθεξῆς πάλιν ἐφ᾿ ἑτέραν ἴωμεν, ὦ ἀγαπητοί, τὰ σκολιὰ πάλιν καὶ θηριώδη καὶ ἰοβόλα διδάγματα ἀποκαλύπτοντες τῶν παρὰ ταῖς λοιπαῖς ἐξ ἐπιπλάστου διαβολικῆς ἐπιπνοίας τῷ κόσμῳ λύμης ἕνεκα ἐμβεβροντημένων.

τῶν γὰρ τοιούτων τὴν γνώμην τῶν τοῦ χείρονος ὀρεγομένων, ἐῳκυῖαν τῷ γένει τοῦ βουπρήστου κανθάρου, ἀποκαλύψαντες οὐσάν τε ἐπιβλαβῆ ἐν τῇ τοῦ θεοῦ δυνάμει καταθλάσαντες, ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων ἔρευναν τὸν νοῦν ἐπιβαλόμενοι τὸν θεὸν ἀρωγὸν ἐπικαλεσώμεθα, ὠ Χριστοῦ παῖδες.

Σηθιανοὶ πάλιν αἵρεσις ἑτέρα ἐστὶν οὕτω καλουμένη, οὐ πανταχοῦ δὲ αὕτη εὑρίσκεται οὔτε ἡ πρὸ ταύτης ἡ τῶν Καϊανῶν λεγομένη· [*](1 Act. 1, 20 (Psal. 68, 26; 108, 8) — 2 Act. 1, 18 — 8 Act. 1, 25 — 22ff vgl. mit der ’des Epiph. Ps. Tertullian adv. omn. haer. 2 Filastrius laaer. 3 öpft aus Epiph.); Hippolyt refut. V 19 — 22 steht ferner) [*](V M 2 * wohl etwas ausgefallen, wie σημαίνων ὅτι ἀΠέθανεν κακῷ θανάτῳ ὁ > * | ὃς aus ὡς V corr ὡς Μ 4 † ἔδειξεν lies wohl ἐφαίνετο (oder > . . . διολέσαντα) * 5 τῷ τὸ Μ 7 * etwa > * | ἀντ’ auf Rasur V corr | εἰς τὸν auf Rasur V corr | αὐτῶν U] αὐτὸν VM 10 οὗτος U] οὕτως VM 11 vor ἔνθα ein οὑ durchgestrichen V corr 12 τὸν nachgetragen V corr 13 lies τούτων? * 15 διδάγματα] δήγματα, δή auf Rasur V corr 16 ἐπιπνοίας*] ἐπινοίας VM 21 Unterschrift κατὰ Καϊανῶν VM 22 Überschrift κατὰ Σηθιανῶν ἐννεακαιδεκάτη ἡ καὶ λθ VM 24 δὲ nachgetragen Vcorr | ταύτης ἡ τῶν angeflickt V corr)