Panarion (Adversus Haereses)
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.
ἀκόλαστον γὰρ γένος περιστερᾶς καὶ πολυμιξίας μὴ ἀνακοπτόμενον, λάγνον τε καὶ καθ᾿ ὥραν ἡδονῇ προσανακείμενον, πρὸς δὲ τούτοις ἄτονον καὶ βληχρόν.
διὰ δὲ τὸ ἄκακον καὶ μακρόθυμον καὶ ἀμνησίκακον τοῦ ζῴου, ἔτι μὴν καὶ διὰ τὸ ἐν εἴδει παριστερᾶς πεφάνθαι τὸ ἅγιον πνεῦμα, μιμήσασθαι ἡμᾶς βούλεται ὁ θεῖος λόγος τοῦ ἁγίου πνεύματος τὴν βούλησιν καὶ τῆς ἀκάκου περιστερᾶς τὴν ἀκακίαν, ὄντας μὲν ἡμᾶς φρονίμους εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν. καὶ λέλυται ἡ τούτων πᾶσα δραματουργία.
εὐθὺς γὰρ ὁ ἅγιος ἀπόστολος κατ᾿ ἄλλου τινὸς τὸ πανοῦργον καὶ ἐπίβουλον οὐχ ὁρίζεται περισσοτέρως ἀλλὰ κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ὄφεως, λέγων »φοβοῦμαι δὲ μή πως ὡς ὁ ὄφις ἠπάτησεν Εὔαν ἐν τῇ πανουργίᾶ αὐτοῦ, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος καὶ ἁγνείας Χριστοῦ καὶ δικαιοσύνης‘.
ὁρᾷς ὡς φθορὰν ἀπέφηνεν ὁ ἀπόστολος καὶ πανουργίαν δεινὴν καὶ ἀπάτην τὰ ὑπὸ τοῦ ὄφεως πρὸς τὴν Εὔαν πεπραγματευμένα καὶ οὐκ ἐπαινετόν τι παρὰ τοῦ αὐτοῦ γεγενημένον ὑπέδειξε.
[*](1ff vgl. Physiologus c. 11; S. 242, 16ff Lauchert δευτέρα φύσις τοῦ ὄφεως· ὅταν ἔλθῃ ὁ ὄφις πιεῖν ὕδωρ εἰς τὸν ποταμόν, οὐ φέρει τὸν ἰὸν μεθ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ φωλεῷ αὐτὸν ἀφίησιν· ὀφείλουμεν οὖν καὶ ἡμεῖς οἱ σπεύδοντες ἐπὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἀένναον καὶ ἄδολον τὸ γέμον τῶν θείων καὶ ἐΠουρανίων φρικτῶν μυστηρίων τοῦ θεοῦ, ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ μὴ φέρειν τὸν ἐὸν τῆς μνησικακίας μεθ’ ἑαυτῶν, ἀλλὰ διαλλαττόμενοι καὶ εἰρηνεύοντες οὕτως προσερχώμεθα· ὁ γὰρ μὴ οὕτως ποιῶν κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει κατὰ τὸ θεῖον λόγιον — 17 f vgl. öm. 16, 19 — 21 II Kor. 11, 3)[*](V Μ 1 ἕτερον + >? * 5 μιμησώμεθα, ω aus ο V corr 6 ἵνα + οὖν V | ἐρχώμεθα, ω aus ο V corr ἐρχόμεθα M 9f μὴ ἐκτὸς — κακίας am Rande nachgetragen V corr 10 γενώμενοι Μ 11 περιστερὰ Dind. (Verschlechterung) 12 ἡδονῆ///, ν wegradiert V 18 κακόν] ἄκακον M 20 περισσοτέρως, ο aus ω V corr 21 ὁ < Μ 23 ἁπλό///τητος, ο aus ω V corr | ἁγνείας, ει aus ι V corr)