Panarion (Adversus Haereses)

3. Τούτων τοίνυν οὕτως ἐχόντων ἥκετέ μοι πάντες θεοῦ δοῦλοι, οἱ τῆς ἀληθείας ἐρασταί, καὶ γελάσατε τὸν ἀπατεῶνα καὶ ἀγύρ- [*](6 Job. 8, 40 — 13 Act. 2, 22) [*](V M) [*](1 δῶμεν γὰρ M ναι γὰρ ausgestrichen, hierauf auf Rasur δῶμεν wohl aus εἴπωμεν hergestellt u. γὰρ übergesetzt Vcorr | διὰ τὸ τὸν ἄνω που*] διὰ τὸ τὸν ἄνω aus διά που τὸν ἄνω hergestellt Vcorr διὰ τὸ τὸν ἄνω M 7 ἀποκτεῖναι am Rande nachgetragen V corr < M 16 ὀνομασίας] ἀνομίας Μ | τῷ] τῶν 20 <κατὰ> *)

αὐτοὶ δὲ θεῷ εὐχαριστήσωμεν, ὡς διὰ μικρῶν καὶ ἁπλῶν λόγων ἡ ἀλήθεια τοὺς αὐτῆς υἱοὺς εἰς ὁδον εὐθεῖαν ὁδηγεῖν εἴωθεν καὶ τὰ σχέτλια καὶ πολύκομπα, διὰ πολλῆς μηχανῆς καλλωπισθέντα, διασκεδάννυσιν ἀνατρέπει τε καὶ ἀφανίζει, ἡσυχῆ βαίνουσα, ὡς σαφῶς ἔστιν ἐδεῖν ἀπὸ τοῦ προφητικοῦ λόγου.

ἐγκαλῶν γὰρ ὁ προφήτης τοῖς τὰ δεινὰ περιεργαζομένοις καὶ πολύφημα ἐπινοοῦσιν εἰς ἑαυτῶν ἀπάτην ἔλεγεν »διὰ τὸ μὴ θέλειν ὑμᾶς τὸ ὕδωρ τοῦ Σιλωὰμ τὸ πορευόμενον ἡσυχῆ, ἀνάγει ἐφ᾿ ὑμᾶς κύριος τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων((.

ὕδωρ γὰρ Σιλωὰμ ἐστὶν διδασκαλία τοῦ ἀπεσταλμένου. τίς δ᾿ ἂν εἴη οὑτος ἀλλ ἢ ὁ κύριος Ἰησοῦς, Ἰησοῦς, ὁ ἀπὸ τοῦ θεοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀπεσταλμένος; ἡσυχῃ δὲ διὰ τὸ μηδὲν κενόφωνον μηδὲ ἐπίπλαστον*, ἀλλὰ ἐν ἀληθείᾳ* τὴν ἁγίαν αὐτοῦ νύμφην, τὴν παρ᾿ αὐτῷ περιστερὰν καλουμένην διὰ τὸ ἄκακον καὶ ἥμερον καὶ καθαρώτατον τοῦ ζῴου ἐν τοῖς ᾄσμασι τοῦ Σολομῶνος.

καὶ ἐ)στι θαυμάσαι <ὠς> τὰς μὲν ἄλλας μὴ οὔσας αὐτοῦ, ἐπὶ δὲ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἑαυτὰς κεκληκυίας, παλλακίδας ὠνόμασε καὶ βασιλίσσας διὰ τὸ βασιλεῦον ὄνομα, ὃ ἑκάστη Χριστὸν ἐπιγραφομένη ἑαυτῇ σεμνύνεται.

ἀλλ᾿ εἰ καὶ ὀγδοήκοντά εἰσι παλλακαί, αἵτινές εἰσιν αἱ αἱρέσεις, ἔπειτα δὲ νεάνιδες ὡν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, φησί μία ἐστὶ περιστερά μου, τελεία μου« τουτέστιν αὐτὴ ἡ ἁγία νύμφη καὶ καθολικὴ ἐκκλησία· περιστερὰ μὲν ὡς ἔφην διὰ τὸ ἥμερον καὶ ἄκακον καὶ καθαρὸν τοῦ ζῴου, τελεία δὲ διὰ τὸ τὴν τελείαν ἐκ θεοῦ λαβεῖν χάριν καὶ γνῶσιν παρ᾿ αὐτοῦ τοῦ σωτῆρος διὰ πνεύματος ἁγίου.

αὐτὸς οὖν ὁ νυμφίος, ὁ ἀπεσταλμένος ἑρμηνευόμενος τουτέστιν Σιλωάμ, ὕδωρ ἔχει πορευόμενον ἡσυχῆ τουτέστιν διδασκαλίαν ἄδουπον καὶ ἐφοφοποιὸν καὶ ἀφαντασίαστον καὶ ἀκόμπαστον.

ἡ όὲ αὐτοῦ νύμφη καὶ αὐτὴ ἥσυχος περιστερά, μήτε ἰὸν ἔχουσα μήτε μυλοστομίδας μήτε κέντρα, ὡς οὑτοι πάντες οἱ [*](8 Jes. 8, 6 — lOf vgl, Jok 9, 7 — 14f vgl. Hohelied 2, 10. 14; 5, 2 — 16 ff vgl. Panarion Prooem. I 1, 3ff; I 155, 8ff u. ßbchnitt περὶ πίστεως c. 19, 1 — 19f vgl. Hohelied 6, 7 — 21 Hohelied G, 8) [*](V M) [*](2 εὐχ·αριστήσωμεν, ωμεν auf Rasur Ycorr 10 ἀσυρίων, σ oben über //////// Ycorr | γὰρ hineingeflickt Ycorr IB ἡσυχῆ δὲ + <πορευόμενος> ? * | καινόφωνον VM | μήτε V | * <ἐπεισάγειν> 14 * <τηρεῖν> * Pet. 20 εἰσι1 auf Rasur Ycorr 21 vor φησὶ + <ὅμως> ? *)

ὧν καὶ οὗτος εἷς ὢν τυγχάνει ὁ ἐνταῦθά μοι σπουδασθεὶς φωραθῆναι διὰ θείου λόγου καὶ βοηθείας τῆς ἄνωθεν καὶ συντριβῆναι δίκην φαλαγγίου τετραγνάθου ἑρπετοῦ καλουμένου ἢ ὡς ἀπὸ ἀμφισβαίνης τῆς δικεφάλου ἐχίδνης τμηθεῖσα κεφαλὴ ἐν συντομίᾳ κατακλασθῆναι.

παρελθὼν δὲ τοῦτον πάλιν τὰς ἑξῆς διασκοπήσω καὶ ταύτας διεξιὼν δι᾿ εὐχῆς αἰτήσω τὰ μὲν κατ᾿ αὐτὰς κατὰ ἀλήθειαν ἐξειπεῖν, μηδένα δὲ βλάψαι ἢ αὐτὸς βλαβῆναι.