Panarion (Adversus Haereses)

34. Πρῶτον μὲν ὅτι διάφορα παρ’ αὐτοῖς τὰ φρονήματα καὶ ἕτερος τὰ τοῦ ἑτέρου καταλύειν ἐπαγγέλλεται. δεύτερον δὲ ὅτι ἀσύστατα τὰ παρ᾿ αὐτοῖς μυθοποιήματα, οὔτε που γραφῆς νόμου οὔτε τινὸς προφήτου τῶν μετὰ Μωυσέα, ἀλλ’ οὔτε οὔτε τῶν αὐτοῦ εὐαγγελιστῶν, ἀλλ’ οὕτε μὴν τῶν ἀποστόλων.

εἰ γὰρ ταῦτα ὑπῆρχεν, ὁ ἐλθὼν φωτίσαι τὴν οἰκουμένη κύριος καὶ πρὸ αὐτοῦ οἱ προφῆται, ἔπειτα δὲ καὶ οἱ ἀπόστολοι οἱ ἐλέγξαντες τὴν εἰδωλολατρείαν πᾶσάν τε παράνομον πρᾶξιν καὶ μὴ δειλιάσαντές γράφειν κατὰ πάσης παρανόμου διδασκαλίας καὶ ἐναντιότητος σαφῶς ἂν τὰ τοιαῦτα ἡμῖν κατήγγελλον,

καὶ μάλιστα αὐτοῦ τοῦ σωτῆρος λέγοντος ὅτι τοῖς μὲν ἔξω ἐν παραβολαῖς, ὑμῖν δὲ † τὰς παραβολὰς εἰς ἐπίλυσιν βασιλείας οὐρανῶν ῥητέον«.

ὅσας γοῦν ἐν εὐαγγελίοις παραβολὰς εἴρηκεν εὐθὺς ἐπιλύσας φαίνεται. | ἀμέλει φησὶν καὶ τίς ὁ κόκκος τοῦ σινάπεως καὶ τίς ἡ ζύμη καὶ τίς ἡ γυνὴ ἡ βαλοῦσα τὴν ζύμην εἰς τὰ τρία σάτα, τίς ὁ ἀμπελών, τίς ἡ συκῆ, τίς ὁ σπορεύς, τίς ἡ καλλίστη γῆ.

καὶ μάτην οὗτοι ἐνθουσιῶνται ὑπὸ δαιμόνων ἐλαυνόμενοι. περὶ ὡν φησιν ὁ ἁγιώτατος Παῦλος ἀπόστολος ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς διδασκαλίας, προσέχοντες μύθοις καὶ διδασκαλίαις δαιμόνων«.

καὶ πάλιν ὁ ἅγιος Ιάκωβος λέγων περὶ τῆς τοιαύτης διδασκαλίας ὅτι »οὐκ ἔστιν ἄνωθεν αὕτη ἡ σοφία κατερχομένη, ἀλλὰ ἐπίγειος ψυχικὴ δαιμονιώδης· ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνικὴ εὐπειθὴς ἀδιάκριτος, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν« καὶ τὰ ἑξῆς, ἧς οὑδὲ εἶς καρπὸς ἐν τοῖς προειρημένοις εὑρίσκεται.

παρ’ αὐτοῖς γάρ »ἀκαταστασία καὶ πᾶν παράνομον πρᾶγμα«, δαιμόνων τε κυήματα καὶ [*](13 f vgl. Mark. 4, 11 — 16ff vgl. Matth. 13, 31 ff. 33 Job. 15, Iff Lnk. 13, 6 ff Matth. 13, 37. 23 — 20 I Tim. 4, 1 — 22 ff Jak. 3, 15. 17 — 26 f Jak. 3, 16 V M) [*](1 καὶ hineingeflickt Ycorr < M Ι ἐξ auf Rasur statt ἀπὸ V corr Ι ἐν hineingeflickt Ycorr 2 † κατ᾿ αὐτῶν] lies etwa κατάδηλος * 4 2 5 παρ’ atrctiv M 9 οἱ3 < M 10 εἰδωλολατρίαν M 11 f 12 κατήγγελλον aus καταγγέλλειν V corr καταγγέλλειν M 14 † τὰς παραβολὰς — οὐρανῶν] lies wohl τὴν ἐπίλυσιν τῶν παραβολῶν εἰς γνῶσιν τῆς βασιλείας οὐρανῶν * 16 σινάπεος, ο aus ω V corr 17 τὴν ζύμην εἰς nachgetragen Ycorr < M 22 διδασκαλίας + <φησὶν>? * 27 πᾶν aus)

35. Βούλομαι δὲ πάλιν άναγκαζόμενος ὑπὸ τοῦ λόγου, εἰ καὶ παύσασθαι ὑπεσχόμην όλίγων ὀλίγων τῶν παρ΄ αὐτοῖς εἰρημένων μνημονεύσας άνατρέψαι. οὐ γὰρ τοῦ κατὰ τέχνην μοι λόγου μέλει. άλλὰ τῆς τῶν ἐντυγχανόντων ὠφελείας.

λέγουσι τοίνυν ὅτι ὁ δωδέ- κατος αἰὼν ὁ ἐν ὑστερήματι γενόμενος παντελῶς τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα ἐξέπεσεν καὶ ἀπόλλυται ὁ άριθμὸς ὸ δωδέκατος.

τοῦτο δέ φασι γεγενῆσθαι τῷ τὸν Ἰούδαν, ὄντα δωδέκατον, ἐκπεπτωκέναι καὶ οὕτω τὸν δωδέκατον άριθμὸν ήφανίσθαι· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῆς αἱμορροούσης καὶ τῆς τὴν μίαν δραχμὴν ἀπὸ τῶν δέκα δραχμῶν ἀπολεσάσης.

δείκνυται δὲ ὅτι οὔτε ὁ δωδέκατος αἰὼν πρόσωπον τοῦ Ἱούδα ἔχειν δυνήσεται, ὡς τῷ ὰγιωτάτῳ Εἰρηναίῳ προείρηται, — Ἰούδας μὲν γὰρ παντελῶς ἀπόλωλεν, ὁ δωδέκατος δὲ λεγόμενος αἰὼν κατὰ τὸ αὐτῶν πλάσμα οὐκ ἐκενώθη· ἔστη γὰρ ἐνώπιον αὐτοῦ ὁ Μεταγωγεὺς ἢ ὁ Ὀροθέτης, φήσας πρὸς αὐτὸν Ἰαώ, ὡς αὐτοί φασι, καὶ οὕτως ἐστερεώθη, —

οὔτε ἡ δώδεκα ἔτεσιν αἱμορροοῦσα τῷ αὐτῶν δράματι ὁμοιωθήσεται· ἐσώθη γὰρ μετὰ δώδεκα ἔτη, ἐν οἶς τῷ αἵματι τῆς ῥύσεως ἐφέρετο. οὐ γὰρ ἐν τοῖς ἔώδεκα ἔτεσιν ἀπαθὴς διετέλει καὶ έν τῷ δωδεκάτῳ ἔρρευσεν, ἀλλὰ μᾶλλον έν τοῖς ἕνδεκα ἔρρει, τῷ δωδεκάτῳ δὲ σέσωσται, —