Panarion (Adversus Haereses)

ζωὴ δὲ ἡμῶν οὐχ ὁ Σίμων, ἀλλ’ ὁ κύριος ὁ ὑπὲρ ἡμῶν πεπονθώς, ἵνα τὰ ἡμέτερα πάθη διαλύσῃ, καὶ θανὼν σαρκὶ θάνατος θανάτῳ γεγένηται, ἴνα τὸ κέντρον τοῦ θανάτου κλάσῃ, κλάσῃ, εἰς τὰ καταχθόνια, ἴνα τοὺς ἀδαμαντίνους μοχλοὺς συντρίψῃ· ὅπερ ποιήσας ἀνήγαγε τῶν ψυχῶν τὴν αἰχμαλωσίαν ἐκένωσέ τε τὸν Ἅιδην.

10. Οὐκ ἄρα οὖν αἴτιος θανάτου γέγονεν ὁ Χριστὸς τῷ Σίμωνι, αὐτὸς ἑαυτὸν παραδούς. τί γὰρ λέγεις, ὠ θεήλατε τῶν ἀνθρώπων; οὐκ ἠδύνατο ἐλευθεροστομεῖν καὶ ἀναχωρῆσαι ἀπ' αὐτῶν, εἰ μὴ ἠθέλησε σταυρωθῆναι;

ἀλλὰ παίγνιον ἐποίει κυβείας ὁ τοῦ θεοῦ <υἱὸς> θεὸς Λόγος καὶ ἄλλον ἀντὶ ἑαυτοῦ παρεδίδου ἀποθανεῖν καὶ σταυρωθῆναι, ὁ λέγων ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια· »ἐγὼ γάρ εἰμι, φησίν, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή«;

ἡ δὲ ζωὴ οὐκ ἂν ἑτέρῳ θάνατον παρασκευάσειε καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἂν κρύψῃ τὸ ἐν ἀληθείᾳ παρ’ αὐτῆς γινόμενον καὶ ἕτερα ἀνθ’ ἑτέρων ὑποδείξῃ. οὐκέτι γὰρ ἡ ἀλήθεια εὑρεθήσεται ἀλήθεια, πλάνην ἐργαζομένη καὶ κρύπτουσα τὸ ἑαυτῆς ἔργον, δι’ ἐναντίου δὲ πραγματευομένη σοφίσματος.

καὶ ἁπλῶς ἐκ πάντων ὡς εἰπεῖν, ἵνα μὴ μηκύνω τὸν λόγον, »οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων‘ καὶ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν‘. πόσοι ἑαυτοῖς σκότος ηὕρηνται καὶ ἄλλοις τοῖς μετέπειτα τῷ σκότει αὐτῶν πειθομένοις· τοῖς δὲ [*](1 vgl. Joh. 10, 11 — 2 Matth. 20, 18 — 4 Matth. 20, 22 — 6 T Petr. 3, 18 — f I Petr. 4, 1 — 7 vgl. I Joh. 4, 2 f — 9 Phil. 2, 8 — 10 vgl. Deut. 28, 66 — 13 vgl. Hos. 13, 14 (I Kor. 15, 55) — 14 vgl. Jes. 45, 2 — 21 Joh. 14, 6 — 27 Matth. 18, 7 — 28 Matth. 7, 23 V M) [*](2 ἀναβαίνωμεν M Ι ιλμ V 5 λέγει Πέτρος V 7 λέγει 1] λέγων V 8 ἐν < M 11 οὐχ, χ auf Rasur V 12 θάνατος, ς auf Rasur Y 5 τε < 17 θεήλατε, η u. a auf Rasur V corr θεελέητε M 19 <υἱὸς> * 20 ἀνθ' θ u. ε auf Rasur Ycorr 21 φησὶν hinter ἀλήθεια 2 V 24 ὑποδείξας 26 ἐκ] lies ἐπὶ? *)