Panarion (Adversus Haereses)
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.
φάσκει δὲ ὅλως περὶ πατρὸς τοῦ ἑαυτοῦ μυστηρίου μηδενὶ <δεῖν> ἀποκαλύπτειν, ἀλλὰ σιγῇ ἔχειν ἐν ἑνὶ δὲ ἀπὸ χιλίων ἀποκαλύπτειν καὶ δυσὶν ἀπὸ μυρίων, καὶ ὑποτίθεται τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς λέγων ὅτι »σὺ πάντας γίνωσκε, σὲ δὲ μηδεὶς γινωσκέτω«.
αὐτὸς δὲ κοὶ οἱ ἀπ' αὐτοῦ ἐρωτώμενοι Ἰουδαίους μὲν ἑαυτοὺς μηκέτι εἶναι φάσκουσι, Χριστιανοὺς δὲ μηδέπω γεγενῆσθαι, ἀλλὰ ἀρνεῖσθαι πάντοτε, ἔχειν δὲ ἐν ἑαυτῷ σιγῇ τὴν πίστιν καὶ μηδενὶ ὑποδεικνύναι, τὴν αἰσχύνην ἑαυτοῦ ὑφορώμενος διὰ τὸ ἀπαρρησίαστον τῆς αἰσχρουργίας καὶ κακῆς αὐτοῦ διδασκαλίας.
[*](6 Matth. 10, 33 — 8 — 10 wohl ans den Ἐξηγητικὰ des Basilides entnommen — 9 Matth. 7, 6 — 13 Ephes. 5, 12 — 15 — 17 Tgl. Irenaeus adv. haer. I 246 I 208 Harvey et non oportere omnino ipsorum mysteria effari, sed in abscondito continere per silentium ebenda I 202 Harvey non autem mulfos scire passe haec, sed unwn a viille et duo a Jinjriadibus u. Pistis Sophia c. 134 S. 229, 21 Schmidt man tcird finden einen unter Tausend u. zicei unter Zehntausend wegen der Vollendung des Mysteriums — 18 f vgl. Irenaeus adv. haer. I 24, 6; I 202 Harvey tu eniin, aiunt, omnes cognosce, te autem, nemo cognoscat — 19 — 21 vgl. Irenaeus adv. haer. I 24, 6; I 202 f Harvey et Judaeos quidem iam non esse dicunt, Christianos autem nonduyn (darnach ist wohl zu verbessern Clemens AI. strom. IV 81, 2 II 284, 11 ählin Χριστιανοὶ οὔπω γεγονότες, ἀλλὰ μόνον εἰς > πεφυκότες) V M)[*](1 ὃν ν angeflickt V x003C;M 2 f προα///λῶς, λ ausradiert V 6 ἐνώπιον 1] ἔμπροσθεν M 8 ἴσμεν) εἶμεν M 9 βάλλετε, wohl aus βάλητε hergestellt Vcorr βάλετε M 10 δό///τε, ο aus ω Vcorr δότε M 11 φατρίᾳ] σχολῆ VM am Rand (??) φατρία Vcorr 15 ὅλως *, vgl. Irenaeus omnino] μόνον VM 16 > * Ι ἀλλὰ + καὶ M | σιγὴν M ἐν < M 18 ἑαυτοῦ M Ι πάντα V 21 ἀρνεῖσθαι + < ? * Ι δὲ U])6. Ἔσχεν δὲ ἡ ἀρχὴ αὐτῆς τῆς κακῆς προφάσεως τὴν αἰτίαν ἀπὸ τοῦ ζητεῖν καὶ λέγειν πόθεν τὸ κακόν. πᾶς δὲ ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ πραγματείας δειχθήσεται ὁποῖός ἐστιν. ἔμποροι γοῦν κακῶν οὐτοι οἱ τοῦ κακοῦ ἐρασταὶ καὶ οὐχὶ ἀγαθῶν, ὡς καὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ζητοῦντας κακὰ καταλήψεται κακά."
οὔτε γάρ ποτε <τὸ> κακὸν ἠν οὔτε ῥίζα γέγονε κακίας οὔτε ἐνυπόστατον τὸ κακόν ἐστιν. οὐκ ἠν γάρ ποτε τὸ κακόν, ἐπείσακτον δὲ διὰ προφάσεως ἐν ἑκάστῳ τῶν ποιούντων τὸ κακὸν ἔνεστιν· ἐν δὲ τῷ μὴ ποιοῦντι οὐκ ἔστιν, καθάπερ ἐν τοῖς ἄνω λόγοις προδεδήλωται.
λέγει γὰρ ὁ κύριος μετὰ τὸ πάντα πεποιηκέναι »ἰδοὺ πάντα καλὰ λίαν«, δεικνὺς ὄτι τὸ κακὸν οὐκ ἀρχαΐζει οὐδὲ ἐξ ὑπαρχῆς ὑπῆρχεν πρὸ τοῦ ἀπὸ τοῦ άνθρώπου ἐνάρξασθαι· δι' ἡμῶν γὰρ γίνεται καὶ δι' ἡμῶν οὐ γίνεται.
ἄρα οὐν ἐν τῷ πάντα ἄνθρωπον δύνασθαι μὴ ποιεῖν τὸ κακὸν καὶ δύνασθαι ποιεῖν τὸ κακόν, ὅταν μὲν ποιῇ, ἔστι τὸ κακόν, ὅταν δὲ μὴ ποιῇ, οὐκ ἔστι τὸ κακόν. ποῦ τοίνυν τοῦ κακοῦ ἐστιν ἡ ῥίζα ἢ ἡ ὑπόστασις τῆς πονηρίας;