Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Προϊὼν δὲ ἐφεξῆς τὰς μετέπειτα τῷ βίῳ ἐπιφυείσας ἐπὶ κακῇ προφάσει δόξας ὁμοίως διαγορεύσω, ἤδη τὰς ἕνδεκα τὰς ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν καὶ τὰς πρὸ αὐτῶν ἐννέα ἐξ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ τῶν ἄλλων γενομένας πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας καὶ ἕως 15 αὐτοῦ τοῦ χρόνου μετρίως ἀπαριθμησάμενος.

[*](V Μ anacepli. (bis Z. 12 διαγορεύσω) 1 lies ἔστω? * Ι ἔως] ὡς Μ | εἴκοσι] ἕνδεκα VM 2 κατὰ δύναμιν ἀκολουθίας] κατὰ ἀκολουθίαν anaceph. Ι μοι εἰρημένης x003C; anacepli. 2 f εὐαγγελικῆς — ἐν κόσμῳ] εὐαγγελικῆς τοῦ κόσμου φωταγωγίας anaceph. 3 τῆς] τῆς]τὴν Μ Ι διὰ τοῦ Χριστοῦ] δι’ ’ αὐτοῦ V Μ 4. olg] οὓς V Ι τὰ 1] καὶ anaceph. Ι παρα- θέσθαι + <βουλομένῳ> * 6 vor ἀγωγὰς + τὰς V 7 ἀλλ’ Μ | V 8 καὶ<V Μ Ι ἔνσαρκος x003C; anaceph. Ι < V 12 διαγράψω 15 hinter ἀπαριθμησάμενος haben VM einen unechten (vgl. TU XXXVI H. 2 S. 16ff) Anhang, der in V durch eine ünne Leiste (vor Ναζωραίων), in Μ nur durch herausgesetzten Buchstaben (ταῦ Τα) von dem Vorhergehenden ge- schieden ist: (. . . ἀπαριθμησάμενος): ταῦτα ἔν τισιν οὐκ ἔγκειται. Ναζωραίων ὅ ἐστι Χριστιανισμὸς ἐν ὀλίγω χρόνω οὕτω (< οὕτω V) κληθεὶς ὑπὸ τῶν καὶ ὑπ’ αὐτῶν τῶν ἀποστόλων, λέγοντος Πέτρου »Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον Ναζωραίων V) ἄνδρα ἀποδεδειγμένον« καὶ τὰ ἑξῆς, ὕστερον δὲ ἀπὸ Ἀντιοχείας ἀρξά- μενος καλεῖσθαι Χριστιανισμός. ἔστιν δὲ φύσει αἵρεσις Ναζωραίων, περὶ ἧς ὡν V) καθεξῆς λέξωμεν κατὰ τὸν καιρὸν τῖς ἀκολουθίας)
238

Κατὰ Σιμωνιανῶν πρώτη μετὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν τὴν μόνην οὐσαν, τῆς δὲ ἀκολουθίας κݲαݲ.

Σίμωνος γίνεται τοῦ μάγου πρώτη αἵρεσις ἀπὸ Χριστοῦ καὶ δεῦρο ἀρξαμένη, οὐσα αὕτη τῶν εἰς ὄνομα Χριστοῦ οὐκ ὀρθῶς οὐδὲ εὐαγῶς <πιστευόντων> ἀλλὰ κατὰ τὴν παραπεποιημένην ἐν φθορὰν τὰ δεινὰ ἐργαζομένων.

οὗτος ὁ Σίμων γόης ἦν , ἀπὸ Μῶν δὲ ὡρμᾶτο τῆς πόλεως τῆς ἐν τῇ Σαμαρείᾳ, νυνὶ κώμης ὑπαρχούσης. ἐφαντασίαζε δὲ τὸ γένος τῶν Σαμαρειτῶν ταῖς μαγείαις ἐξαπατῶν τε καὶ δελεάζων,

ἔλεγεν δὲ ἑαυτὸν εἶναι τὴν μεγάλην δύναμιν τοῦ θεοῦ καὶ ἄνωθεν καταβεβηκέναι. τὸν πατέρα δὲ ἔλεγεν ἑαυτὸν τοῖς Σαμαρείταις, Ἰουδαίοις δὲ ἔλεγεν ἑαυτὸν εἶναι τὸν υἱόν, παθόντα δὲ μὴ πεπονθέναι. ἀλλὰ δοκήσει μόνον.

ὑπεκορίσθη δὲ οὗτος τοὺς ἀποστόλους καὶ αὐτὸς δὲ ὁμοίως] ἴσα τοῖς ἄλλοις ὑπὸ [*](1 ff zur Darstellung des Epiphanius vgl. insbesondere Hegesipp bei Eusebius h. e. IV 22, 5; S. 370, 15 Scbwartz Justin apol. I 26, 2 f 56, If dial. 120 Irenaeus adv. haer. I 23, 1 ff Hippolyt refut. VI 7 ff Ps. Tort. adv. omn. haer. 1 Filastrius haer. 29 Const. apost. VI 7 ff dement. Hom. u. Recogn. allerwärts 6 f zu ἀπὸ Μῶν vgl. Justin apol. I 26,2 (ἀπὸ κώμης λεγομένης Γιττῶν) refut. VI 7, 1 ; S. 134, 25 Wendland VI 20, 3; S. 148, 13 dement. Hom. I 15 S. 18, 34 Lagarde U 22; S. 27, 26 dement. Recogn. II 7 — 8 vgl. Act. 8, 9 — 9 ff vgl. Act. S, 10 u. Irenaeus adv. haer. I 23, 1; 1 191 Harvey dociiit semetipsum esse qui inier Judaeos quidem quasi filius apparuerit, in Samaria qutem quasi pater ’it, in reliquis rero genfibus quasi Spiritus sanctns adventaverit. esse aiitem se suhiimissimam virtutem, hoc est eum qui sit super omnia pater Hippolyt refut. VI 19, 4; S. 146, 7 Wendland ἑαυτὸν δὲ λέγων τὴν ὑπὲρ πάντα δύναμιν εἶναι ebenda 6; S. 147, 5 ff καὶ παθεῖν δὲ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ] δεδοκηκέναι μὴ πεπονθότα, ἀλλὰ φανέντα Ἰουδαίοις μὲν ὡς υἱόν, ἐν δὲ τῇ Σαμαρείᾳ ὡς πατέρα, ἐν δὲ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ὡς πνεῦμα ἅγιον Tertullian de anima 34 Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 ausus est summam se dicere virtutem, . . se . .descendisse . . . . , apud ludaeos se in pimntasmato dei non passuyn, sed esse quasi passum — 12 ff vgl. Act. 8, ff V M) [*](1 κατὰ Σιμωνιανῶν πρώτη : ἀπὸ δὲ τῆς ἀκολουθίας καὶ μετὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν τὴν μόνην οὖσαν κݲαݲ V M 3 Σιμνιανοὶ M 5 <πιστευόντων> 6 ἐργαζομένων *] ἐργαζομένη V ἐργασαμένη M 7 Γιθῶν, τ Vcorr Γίθων M κωμικῆς M 8 δὲ < M 9 δὲ < V 12 ὑπεκορέσθη M 13 ὁμοίως] * | ἀπὸ M)

239
Φιλίππου ἐβαπτίσθη μετὰ πολλῶν. οἱ πάντες δὲ χωρὶς αὐτοῦ ἐξεδέξαντο τὴν τῶν μεγάλων ἀποστόλων παρουσίαν καὶ διὰ τῆς αὐτῶν χειροθεσίας ἔλαβον πνεῦμα ἅγιον, ἐπειδήπερ Φίλιππος διάκονος ὢν οὐκ εἶχεν ἐξουσίαν τῆς χειροθεσίας τοῦ δι' αὐτῆς διδόναι πνεῦμα ἅγιον.

οὐκ ὀρθὴν δὲ ὁ Σίμων ἔχων τὴν καρδίαν οὔτε τὸν λογισμόν, αἰσχροκερδίᾳ δέ τινι καὶ φιλοχρημοσύνῃ προσανέχων καὶ τῆς μοχθηρᾶς αὐτοῦ ἐπιτηδεύσεως ἐκτὸς βαίνων οὐδαμῶς. προσέφερε χρήματα Πέτρῳ τῷ ἀποστόλῳ, ὅπως δῴη αὐτῷ ἐξουσίαν ἐν τῇ ἐπιθέσει τῶν χειρῶν πνεῦμα ἅγιον παρέχειν, λογισάμενος ὀλίγον δώσειν πολλὴν δὲ ἀντὶ ὀλίγου τιὰ τοῦ ἄλλοις παρέχειν πνεῦμα ἐπισωρεῦσαι χρημάτων πληθὺν καὶ ἐπικερδῆσαι.