Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

ἐπεὶ οὖν ἐξ ἀλλοφύλων οὗτος βασιλεύει, κατὰ διαδοχὴν δὲ διήρκεσεν ἀπὸ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπὸ τοῦ Δαυὶδ τὸ βασίλειον καὶ οἱ ἐκ τοῦ Ἰούδα ἄρχοντες καὶ πατριάρχαι <ἐξέλιπον> μετέστη δὲ βασίλειον εἰς ἀλλόφυλον, πιθανὸν ἔδοξεν [ἐν] τῇ ὑπολήψει τῶν πεπλανημένων τὸ ἀπατηθῆναι καὶ νομίσαι αὐτὸν Χριστὸν εἶναι,

ἀπὸ τῆς ἀκολουθίας τοῦ προειρημένου ῥητοῦ τοῦ »οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται«, ὡς εἶναι τοῦτο > παρ αὐτοῖς νοητέον, ὅτι τούτῳ ἀπέκειτο, φησίν· ἐξέλιπον γὰρ ἐκεῖνοι καὶ αὑτος οὐκ ἀπὸ γένους τοῦ Ἰούδα, ἀλλ᾿ οὔτε ὅλως τοῦ Ἰσραὴλ ὑπάρχει· τ<οι>ούτῳ δὲ ἀπέκειτο <τὸ>

[*](1 daß der Urgroßvater des Herodes wieder Antipatros geheißen eigene Behauptung des Epiphanius; wohl entstanden durch Yermengung der Angaben des Josephus u. des Africanus über den ßvater vater des Herodes. Nach erstercm (vgl. antt. XIYIO) ß dieser Antipatros, nach letzterem Herodes — 12 ff vgl. haer. 51, 22, 20 ff u. Eusebius Chronik aus dem Armenischen S. 59, 13 ff Karst S. 61, 25ff Hieronymus Chronik S. 160, Iff Helm — 18 Gen. 49, 10 GU M 1 καὶ αὐτὸς *, nach Cryptoferrat. Βα f. 156 r καὶ αὐτὸς δὲ υἱὸς ἀντιπάτρου ἐτύγχανεν] οὗτος τοῦ G U M | Ἀντίπα GU | ἤχθη] ἐλήφθη GU 2 Ἰουδαίων G 4 ἔμεινεν + ἐν GU 6 παιδὶ U αὐτῶν U 8 ἐφιλώθη U | † Δημητρίῳ] nach Jul. Africanus (Eus. h. e. I 7, 11; S. 58, 22 Schwartz) u. Eusebius (h. e. I 6, 3; S. 48, 19) üßte es Ὑρκανῷ ßen; aber auch Nie. Chon. u. der Cryptoferrat. haben Δημητρίῳ | ἐπὶ < M 9 Ἰουδαίας G U, vgl. Jul. Afric. bei Eusebius h. e. I 7 S. 58, 25 Schwartz ἐπιμελητὴς τῆς Παλαιστίνης χρηματίσας] Ἰδουμαίας Μ 10 vor αὐτὸς + καὶ 12 βασιλέα + δὲ M 14 τοῦ2 < Μ 15 <ἐξέλιπον> 16 [ἐν] * 17 νομῆσαι U 19 ἂν < G | <οὕτως> | ἀπέκειτο] κεῖται M | <τὸ>)
226

2. ἀλλ᾿ ἐλέγχει αὐτοὺς ἡ ἀκολουθία φάσκουσα ὅτι »αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν«. ποῖον δὲ τῶν Μνῶν ἐπὶ Ἡρῴδῃ ἤλπισεν; ποία δὲ προσδοκία ἐθνῶν Ἡρῴδην καραδοκεῖ; λῶς δὲ παρ᾿ αὐτοῖς ἐπληροῦτο τό ἐκοιμήθη ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος λέοντος, τίς ἐξεγερεῖ αὐτόν‘;

ποῦ δὲ »ἔπλυνεν ἐν αἵματι τὴν στολὴν αὐτοῦ. ὁ Ἡρῴδης ἢ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ‘. ὡς ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ σῶμα αὐτοῦ ῥαντίσας αἵματι τῷ ἰδίῳ καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ;

ἀλλὰ νόει ὃ λέγω. δώσει γὰρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν.« ἵνα γὰρ δείξῃ τὸ καθάρσιον τῆς τοῦ λαοῦ τοῦ κυρίου καταστάσεως, ἠλθεν διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τῆς διδασκαλίας καθᾶραι τοὺς ὀδόντας τῶν ἀνθρώπων τοὺς εἰς αἷμα κνίσης καὶ ἀθεμίτου θυσίας μεμολυσμένους.

καὶ τί μοι τὰ πλήθη λέγειν; πολλὰ γὰρ ἐστι καὶ οὐκ ἐνδέχεται ὁ χρόνος πρὸς ἀντίθεσιν τῶν προειρημένων αἱρέσεων ἐπιμηκύνειν τὸν λόγον.

3. Ἀλλ᾿ αὗται μὲν αἱ ἑπτὰ ἦσαν ἐν Ἰσραήλ, ἐν τῇ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, αἱ δὲ τέσσαρες αἱ προειρημέναι παρὰ Σαμαρείταις ἐν τῇ Σαμαρείᾳ· αἱ πλείους δὲ καθῃρέθησαν, οὐδέτι γὰρ Γραμματεῖς, οὐκέτι Φαρισαῖοι, οὐκέτι Σαδδουκαῖοι, οὐκέτι Ἡμεροβαπτισταί, οὐκέτι Ἡρῳδιανοί·

μόνοι δέ τινες ἐν σπάνει εὑρίσκονται εἴπου εἱς ἢ δύο Νασαρηνοὶ ὑπὲρ τὴν ἄνω Θηβαΐδα καὶ ἐπέκεινα τῆς Ἀραβίας καὶ Ὀσσαίων τὸ λεῖμμα, οὐκέτι ἰουδαΐζον ἀλλὰ συναφθὲν Σαμψίταις τοῖς κατὰ διαδοχὴν ἐν τοῖς πέραν τῆς νεκρᾶς θαλάσσης ὑπερκειμένοις · νυνὶ δὲ τῇ τῶν Ἐβιωναίων αἱρέσει συνήφθησαν.