Panarion (Adversus Haereses)

ἐγὼ δὲ περὶ τούτου νομίζω θεσπίσαι τὸν κύριον διὰ τὸ μέλλειν τινὰς λέγειν ἐν ἄλλοις ὀνόμασιν ὅρκον προβάλλεσθαι· πρῶτον μὲν οὐν ὅτι οὐ δεῖ ὀμνύναι οὔτε αὐτὸν τὸν κύριον οὔτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· <ἐκ> τοῦ γὰρ πονηροῦ ἐστι τὸ πονηρὸς δὲ ἄρα καὶ ὁ ἐν τῷ Ἠλξαΐ λαλήσας,

ὁ καταναγκάσας οὐ μόνον ἐν θεῷ ὀμνύναι, ἀλλὰ καὶ ἐν ἁλὶ καὶ ἐν ὕδατι καὶ <ἐν [*](7 vgl. de mens, ac pond. 14; S. 166, 39 Lagarde — 18 Exod. 20, 3 — 19 vgl. Exod. 23, 13 — 20 Matth. 5, 34 ff Jak. 5, 12 — 27 vgl. zu S. 218, 10 GU Μ 1 > * 2 γεγονότων > * | Ὀσσηνῶν U 2f αἰτοῖ] ἑαυτοῦ M 4 <ἕκτη> * | τῶν (vor ἐν Ἱεροσολύμοις) < M 5 τοῦ 2 < U δευτέρῳ — Οὐεσπασιανοῦ < UM 9 βασιλέως U | ἔμειναν M 9 f αὕτη U ἡ αὐτὴ Μ 10 vor φημιζόμεναι + αἱ GU 12 Ὀσσαίων τε < G Νασαραίων καὶ Ὀσσηνῶν U 14 ἔχειν U 18 τε < M | ἐν 2 < ἕτεροι + πλὴν ἐμοῦ U 19 ἐπ’ U 21f γὰρ περισσὸν M 22 ὑπάρχει] ἐστίν Μ 25 τινὰ ἄλλον GU | <ἐκ> *, nach Z. 22 26 δὲ] δὴ Μ 27 < G 27 ff <ἐν ἄρτῳ καὶ> *, nach)

παρελθὼν δὲ τούτου τὴν ἐρεσχελίαν καὶ τὸ ὕπουλον ταύτης τῆς αἱρέσεως ἐφεξῆς ποιήσομαι τῆς ἑβδόμης αἱρέσεως τὸν ἔλεγχον, τῆς παρὰ τοῖς αὐτοῖς τότε νομιτευομένης καὶ ἔστιν αὕτη·

Μετὰ ταύτην δὲ καὶ μετὰ ταύτας πάλιν ἑβδόμη ἠν Ἡρῳδιανῶν καλουμένη. οὐδὲν δὲ ἴσχον τι παρηλλαγμένον οὑτοι, ἀλλὰ ὅλοι Ἰουδαῖοι > ἀργοί τε καὶ ὑποκριταί. Ἡρῴδην δὲ οὗτοι ἡγοῦντο Χριστόν, Χριστὸν τὸν ἐν πάσαις γραφαῖς νόμου τε καὶ προφητῶν προσδοκώμενον νομίσαντες αὐτὸν εἶναι τὸν Ἡρῴδην,

καὶ ἐπ’ αὐτῷ ἀπατώμενοι ἐσεμνύνοντο τῷ Ἡρῴδῃ, ἐκ τοῦ ῥητοῦ συναρπασθέντες Μὰ τοῦ καὶ εἰς χάριν τοῦ τότε βασιλέως κενοδοξῆσαι) τοῦ εἰρημένου οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα οὔτε ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἴως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται« ἢ ὡς ἔχει τὰ ἄλλα ἀντίγραφα »ἕως ἔλθῃ ᾧ τὰ ἀποκείμενα«·

ἐπειδήπερ ὁ Ἡρῴδης υἱὸς Ἀντιπάτρου ἐτύγχανεν Ἀσκαλωνίτου τινὸς ἱεροδούλου Ἀπόλλωνος τοῦ εἰδώδου· οὗ ὁ πατὴρ τοῦ αὐτοῦ Ἀντιπάτρου Ἠρῴδης μὲν ἦν τοὔ- [*](7 ff die Ἡρῳδιανοὶ sonst nur noch bei Ps. Tert. adv. ojnn. haer. 1 (aus ihm öpft Hieronymus adv. Luciferianos c. 23; Migne 23, 178 B) u. Filaster h. 28 ein kurzer Auszug bei Nicetas Chon. Thes. I c. 44 — 15 Gen. 49, 10 — 17 — S. 225, 13 in der Hauptsache nach Jul. Africanus ep. ad Arist. bei Eusebius h. e. 1 7, 11 f; S. 58, ITff Schwartz vgl. Eusebius h. e. I 6, 2 ff; S. 48, 14 ff Schwartz Hieronymus Chi-onik S. 160, 1 Helm GU Μ 2 δύο + <τούτων> ?* 3 χρῆσθαι U 4 αἰρεσχελίαν M | vor + καὶ Μ 5 τῆς2] τοῖς M 6 νομιστευομένης U am Rand von ätere Hand ABBREV τυγχανούσης G | Unterschrift κατὰ Ὀσσηνῶν G 7 κατὰ Ἡρωδιανῶν, ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ ἑβδόμη, τῆς δὲ ἀκολουθίας κݲ G M κατὰ Ἡρωδιανῶν, ἑβδόμη ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ, εἰκοστὴ δὲ τῆ ἀκολουθία U 8 ἑβδόμη + αἵρεσις U | vor Ἡρῳδιανῶν + ἡ τῶν U 9f ὅλοι + εἰσὶν U (nur Vermutung); anstatt dessen Ζ. 10 <ἦσαν> * 10 δὲ] τε Μ 11 Χριστὸν2] κύριον GU Ἡρῴδην + Χρι. στὸν U 13 τῷ (vor Ἡρῴδῃ) < M 14 μετὰ τοῦ] μετ’ αὐτοῦ M 15 οὐδὲ 16 ἢ < G U | ὡς + δὲ U 19 τὸ ὄνομα)

τοῦ δὲ πατρὸς πένητος ὄντος καὶ μὴ δυναμένου λύτροις ῥύσασθαι τὸν υἱόν, λέγω δὴ τὸν Ἀντίπατρον, ἔμεινε πολλῷ τῷ χρόνῳ δουλεύων· ὕστερον δὲ ἐλυτρώθη ἐξ ἐράνου τῶν πολιτῶν σὺν τῷ παιδίῳ Ἡρῴδῃ καὶ μετῆλθεν εἰς τὰ οἰκεῖα. διόπερ τινὲς αὐτὸν λέγουσιν Ἰδουμαῖον, ἄλλοι δὲ Ἀσκαλωνίτην ἴσασιν.

ὕστερον δὲ ἐφιλιώθη † Δημητρίῳ καὶ ἐπίτροπος κατέστη ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας, ἐν γνώσει τε γέγονεν Αὐγούστῳ βασιλεῖ καὶ ἀπὸ τοῦ ἐπιτροπεύειν προσηλυτεύει, περιτέμνεταί τε αὐτὸς καὶ περιτέμνει Ἡρῴδην τὸν υἱόν, εἰς ὃν ἠλθεν ὁ κλῆρος τῆς τῶν Ἰουδαίων βασιλείας· ἦν δὲ βασιλεὺς ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὑπὸ βασιλέα Αὔγουστον ὑπόσπονδος ὑπάρχων.