Ancoratus

τῷ δεσπότῃ μου τῆς ψυχῆς θεοτιμήτῳ ἐπισκόπῳ Ἐπιφανίῳ Παλλάδιος πολιτευόμενος <ἐν< Σουέδροις ἐν κυρίῳ θεῷ χαίρειν.

Οἱ τὴν μεγάλην καὶ ευρύχωρον διαπλέοντες θάλασσαν, ἕως με) γαληνὸν πνεῦμα τὴν ναῦν εὐθύνῃ, μικρὰ τῶν παρακειμένων ταῖς ὄχθαις λιμνῶν φροντίζουσιν, οἰόμενοι ἀβοητὶ περαιῶσαι τὸ σκάφος·

ἐπειδὰν δὲ ἐναντίον καὶ σφοδὸς ἐμπέσῃ πνεῦμα, τὰς τρικυμίας εἰς ὕψος ἐπαῖρον πάντοθεν καὶ περικλύζον τὴν ναῦν, τότε δὴ τὸν εὔδιον ἐπιποθοῦντες λιμένα καὶ πᾶμα τὴν ὑποκειμένην ἤπειρον περισκοποῦντες, μηδαμοῦ δὲ ἐνορμίσασθαι δυνηθέντες, λοιπὸν ἐπὶ τὴν πλησίον κειμένην ἄν οὕτω τὐχῃ νῆσον ἀπαίρουσι, , παντὶ τρόπῳ τὴν σωτηρίαν ἑαυτοῖς ποριζόμενοι· ταύτῇ τε πλησιάσαντας καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν προβεβλημένων ὑιιπεισελθόντες ἀκρωτηρίων μόλις ποτὲ τῶν περιαντλούντων κακῶν ἀπαλλαγῆναι δεδύνηνται.

καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ τανῦν, ὦ δέσποτα, τὸν σωτήριον τοῦ θεοῦ λόγον κτηχούμενοι τοῦ τε κοσμικοῦ σάλου ἑαυτοὺς ἀπαλλάξαι σπουδάζοντες καὶ εἰς τὸν ἀσάλευτον τοῦ Χριστοῦ λιμένα τὸ σκάφος ἡμῶν εἰσελάσαι βουλόμενοι, ἐπειδὴ κενάς τινας καὶ ἀλόγους ὥς Τὲ μοι δοκεῖ περὶ τοῦ ἁγίου πόματος κινουμένας ζητήσεις παρὰ τινων ἔγνωμεν, φασκόντων μὴ [*](3 neben Palladius schreibt nach S. 5, 11 Severianus, vgl. den Wechsel von Einzahl (S. 3, 22) u. Mehrzahl innerhalb des Briefs — 4 u. 8 πολιτευόμενος ἐν ürde nach stehender Formel »Bürger in« bedeuten. Aber beachte, daß nach S. 5, ff Mönch ist u. vgl. Ps. Epiphanias Physiologus c. 47; S. 277 Lauchert ὠ ἄνθρωπε πολιτευόμενε L J V) [*](1 – 2 ἐρρῶσθαι — εὐχόμεθα] — ἔρρωσο τιμιώτατε L J 2 μεμνῆσθαι + πολλοῖς χρόνοις v 3 ἐπιστολὴ + ἑτέρα L | παρὰ] ἀπὸ v | τῆς αὐγῆς πόλεως < 4 τὸν αὐτὸν] < V, + ἅγ|ον J 5 ἐπίσκοπον — νήσου < L J 5 f καὶ αὐτοῦ 7 μου < V 8 πολ|τευόμενος (sv) Σουέδρο|ς < L J | > * | θεῷ < 10 ἰθύνε| L J 12 ἐμπνεύση J | vor τὰς τρ|κυμίας + καὶ v 13 πάντοθεν καὶ] πανταχόθεν v | περ|κλύζε| v 13 f λ|μένα ἐπ|ποθοῦντες v 14 ὑποκε|μένην μένην x003C; V | οὐδαμοῦ L 15 ἐνορμήσασθα| J 16 αὐτοῖς J 19 ἡμεῖς < v | τοίνυν V | τὸ σωτήριον τοῦ υἱοῦ θεοῦ λόγου L 20 σπουόάζοντες] βου- λόμενοι J)

διὰ τοῦτο ὥσπερ ἐν ἀστάτῳ σάλῳ καὶ χαλεπῷ συσχεθέντες μηδένα > τῶν παρ’ ἡμῖν ἱκανὸν εὑρεῖν δυνηθέντες τὸν διαλύσοντα τὰ ζητούμενα καὶ τὴν ὑγιῆ πίστιν ἡμῖν ἐκθέσθαι δυνάμενον, ἐπὶ τὴν σὴν θεοσέβειαν ἀνενέγκαι τὸ πρᾶγμα | ἠπείχθη- μεν, τὴν φωνὴν ταύτην εἰκότως καὶ αὐτοὶ ἀφιέντες· »ἐπιστάτα, σῶσον «.

δεόμεθα οὖν τῆς ἀνυποκρίτου σου καὶ ὀρθῆς πίστεως, ἥν προλαβοῦσα ἀγαθὴ φήμη καὶ μέρτυρες ἀξιόπιστοι μαρτυποῦσι καὶ ἀνακηρύττουσι· καταζίωσον, εἰς τοῦτο παρὰ τοῦ σωτῆρος τεταγμένος, ἀνεξικάκως τὴν παράκλησιν ἡμῶν δέξασθαι καὶ θελῆσαι ἱεροῖς συγγράμμασι διὰ πλατυτέρου καὶ σαφεστέρου διηγήματος τὴν τῆς ἁγίας τριάδος τριάδος ἐκθέσθαι πίστιν καὶ ταῦτα ἡμῖν ἀποστεῖλαι, πρὸς τὸ καὶ ἡμᾶς ἐν ταύτῃ βεβαιωθέντας τυχεῖν τῶν σπουδαζομένων καὶ τοὺς ἤδη ἐν αὐτῇ εὖ βεβηκότας ἀγαζλλιαθῆναι καὶ τοὺς σφαλλομένους εἰ δυνατὸν ἰαθῆναι καὶ »τὸν θεὸν ἐν πασι δοξασθῆναι«.

Ἐπιστολὴ γραφεῖσα εἰς Παμφυλίαν τοῖς περὶ τὸν πρεσβύτερον Ματίδιον καὶ Ταραντῖνον καὶ Νέωνα καὶ Νουμισιανὸν Σουέδρων καὶ Παλλάδιον πολιτευόμενον περὶ πίστεως πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος καὶ ἄλλων μερῶν τῆς πίστεως, ἀυαστάσεώς τε νεκρῶν φημι καὶ ἐνανθρωπήσεις Χριστοῦ, ἐν ἐνενηκοστῷ ἔττει Διοκλητιανοῦ ἐν μηνὶ Ἰουλίῳ, περὶ ὧν ἐν ταῖς ἑαυτῶν ἐπιστολαῖς ᾔτησαν, ὡς ἐν αὐταῖς ἐμφέρεται καὶ εἰσὶ προτεταγμένα.

Τοῖς κυρίοις μου καὶ τιμιωτάτοις ἀδελφοῖς καὶ συμπρεσβυτέροις, Ματιόίῳ καὶ Ταρσίνῳ καὶ > καὶ Νουμεριανῷ καὶ λοιποῖς πᾶσι τοῖς σὺν ὑμῖν καὶ τοῖς ποθεινοτάτοις τέκνοις ἡμῶν, Παλλαδίῳ καὶ Σευηριανῷ, τοῖς τὸν ἀγαθὸν ζῆλον ἐζηλωκόσι καὶ τὸν μακάριον καὶ περιπόθητον βίον ἑαυτοῖς ἑαυτοῖς ὀρθο- δόξου τε πίστεως καὶ τελείας συγκαταβάσεως τοῖς τὸ παρὰ τοῦ σωτῆρος εἰρημένον πληροῦσι, τό »εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς‘ καὶ τό ἐπώλουν τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων«, καὶ ὅσα εἰσὶ καίρια καὶ ἀμαχώτατα ἐν ἡμῖν προσπορίσασθαι ταῖς ἑαυτῶν ψυχαῖς προστιθεμέΙνοις, Ἐπιφάνιος ὁ ἐλάχιστος τῶν ἐπισκόπων καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοὶ ἐν κυρίῳ θεῷ χαίρειν.

Ἤδη μὲν μὲν μακαρίσαιμι ἂν ἑαυτόν, ποθεινότατοι, ὄντι γε μὴ ὄντες ἡμεῖς ἱκανοὶ πρὸς τὴν τῶν ἁγίων καὶ σπουδαίων καὶ ζῆλον θεοῦ ἀνειλημμένων ἐνάρετον πολιτείαν καταξιούμεθα ὑπὸ τῶν αὐ- [*](5 f zu der Angabe über die Abfassungszeit des Ancoratus vgl. c. 60, 5 u. 119, 1 — 14 Matth. 19, 21 — 15 Act. 4, 34 f L J V) [*](1 — 7 Ἐπιστολὴ — προτεταγμένα] ἀντεπιστροφὴ πεμφθεῖσα πρὸς αὐτοὺς παρὰ τοῦ ἁγίου Ἐπιφανίου, ἥτις καὶ πᾶσαν τὴν περὶ τῆς θείας πίστεως διδασκαλίαν, ἢν ᾐτήσαντο, ἐν ἑαυτῇ διαλαμβάνει L J 2 Ταρασῖνον v 7 ἐμφέρεται *] ἐκ- φέρεται v 8 τοῖς < v Ι μου hinter τιμιωτάτοις LJ Ι < ν 8 f τέροις L J 9 και Νέωνι) * nach S. 2, 7 u. S. 5, 2 Ι Νουμερίω L J v 10 σὺν ἡμῖν L 11 Σεβηρίνω L J 15 τὰ ὑπάρχοντά σου v Ι τὸ] ὅτι v 15 f τὰ ἑαυτῶν ὑπάρχοντα v 16 ἐτίθεσαν LJ 17 ἐν ἡμῖν προσπορίσασθαι < L hinter προστιθεμένοις gesetzt v 18 ὁ v 19 θεῷ x003C; 20 f μὴ ὄντες ἡμεῖς ἱκανοὶ] ἀνίκανοι ὄντες v 22 vor ἐνάρετον + καὶ L, + τὴν v)