Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

τὰ δ᾿ ἄλλα πάντα θέσει ἢ κλήσει, οὐχ ὃμοια τούτοις ἐνεργείᾳ ἢ δυνάμει ἢ φωτὶ ἤ ἐννοίᾳ· ὡς ἂν εἴποι τις υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὓψωσα« ἢ ὡς ἂν εἴποι τις »ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες‘ ἢ ὡς ἄν εἴποι τις ὁ τετοκὼς βώλους δρόσου« ἢ ὡς ἂν εἴποι τις »ἐξ οὖ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς« ἢ ὡς ἂν εἴποι τις ἐγὼ ὁ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα«.

οὐ γὰρ ὡς οἱ λοιποὶ [*](1 Psal. 58, 6 — 2f Kol. 2, 3 — 4 Joh. 14, 6 — 5f Job. 4, 24 — 8 Jes. 9, 6 — 9—11 I Kor. 2, 12 — 12 —20 vgl. oben c. 6, 9; S. 13, —11 — 13 öm. 9, 20 16f vgl. Jak. 1, 17 — 22 —26 vgl. Panarion h. 73, 5 u. oben c. 5, 3f ; S. 11, 6f — 22 Jes. 1, 2 — 23 Psal. Sl, 6 — 24 Hiob 38, 28 — 24f Ephes. 3, 15 — 25 f Arnos 4, 13 L J pan. 12 — 14 Conc. Florent. Hardouin IX 361 A 13 f Concil. Florent. Hardouin IX 193 D 19 f Concil. Florent. Hardouin IX 361 A und 610 D) [*](1 ὅλως L | ὁ <ὁ υἱὸς> * 2 ὅλως L | θεός] υἱος J 3 ὃλως L 5 πνεύματος] πατρός L J 6 † θεότης] lies vrohl nveifza δὲ θεοῦ * 7 παρακλητικὸν pan. | του < L J 9 ἀπὸ J 12 ὐἱοὺς εἶναι Conc. Flor. 12f vor + ό Conc. Flor. 14 μὲν < L J Conc. Flor. 15 ἃ <pan. pan. 16 σὐμφωνα LJ 17 ὦ οὖτος] ἐγὼ τοιοῦτος L J | ἀληθῶς pan. 18 > * | πατρὸςἀληθοῦς pan. | <υἱός> * 19 ποιητὰ ἢ κτιστὰ] ποιήματα ἢ κτίσματα 20 τρίτον] τρία J 21 θέσει + ἢ παραθέσει pan. | τούτου pan. 22 vor ὡς + ἤ pan. 25 οὐρανῷ L J | ἐπὶ + τῆς pan.)

89
πατέρες ἢ πατριαρχαι ὁ ἀληθινὸς πατὴρ ἀρξάμενος τοῦ εἰναι πατὴρ ἢ ἐκλείπων ποτὲ τῷ χρόνῳ τοῦ εἶναι πατήρ. εἰ γὰρ ἄρχεται τοῦ εἶναι πατήρ, υἱὸς ἄρα ἠν ποτε ἑτέρου πατρὸς πρὸ τοῦ εἶναι αὐτὸν πατέρα μονογενοῦς· καθ᾿ ὸμοιότητα δὲ πατέρες πατέρων νοοῦνται τέκνα καὶ εἰς ἄπειρον τὸν ἀληθῶς πατέρα τῆς ἀρχαιολογίας εὑρεῖν ἔστιν.

οὐδὲ ὡς τὰ λοιπὰ τέκνα θέσει ό υἱὸς ὸ ἀληθινός, νέος τοῦ εἶναι υἱός. εἰ γὰρ νέος τοῦ εἶναι υἱός, ἠν ποτε χρόνος ὅτε οὐκ ἦν ὁ πατὴρ πατὴρ μονογενοῦς.

οὐδὲ ὡς τὰ λοιπὰ πνεύματα τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας κτιστὸν ἢ ποιητόν, οὐδὲ ὡς οἱ λοιποὶ ἄγγελοι »ὁ τῆς μεγάλης βουλῆς ἄγγελος« καλεῖται.

ἃ μὲν γὰρ ἀρχὴν καὶ τέλος ἔχει, ἃ δ᾿ ἀνεπινόητον ἒχει τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ κράτος· καὶ ἃ μὲν κτίζει τὰ πάντα εἰς ἀπείρους αἰῶνας, συνεργοῦντα τῷ πατρί, ἃ δὲ κτίζεται ὑπὸ τούτων, ὡς ἂν ἐθέλοιεν· καὶ ἃ μὲν λατρεύει τούτοις, ἃ δὲ λατρευτὰ ὑπὸ τῶν ὅλων κτισμάτων· καὶ ἃ μὲν ἐᾶται τὰ ποιήματα, ἃ δὲ τὴν ἔασιν λαμβάνει παρ᾿ αὐτῶν· καὶ ἃ μὲν κρίνεται κατ᾿ άξίαν, ἃ δὲ τὴν κρίσιν ἔχει τὴν δικαίαν·

καὶ ἃ μὲν <ἐν> χρόνω̣ ἐστίν, ἃ δὲ οὐκ ἐν χρόνῳ τυγχάνει· καὶ ἃ μὲν φωτίζει τὰ πάντα, ἃ δὲ φωτίζεται ὑπὸ τούτων· καὶ ἃ μὲν καλεῖ νηπίους εἳς ὕφος, ἃ δὲ καλεῖται ὑπὸ τοῦ τελείου· καὶ ἃ μὲν χαρίζεται πᾶσιν, ἃ δὲ χαρίσματα λαμβάνει· καὶ καθάπαξ εἰπεὶν, ὃ μὲν ἐξυμνεῖ τὴν ὰγιότητα ἐν οὐρανοῖς οὐρανῶν καὶ λοιποῖς ὀοράτοις τόποις, ἃ δὲ ἐξυμνούμενα τὰ δῶρα ἀξίως παρέχει τοῖς ἀξίοις.

72. Πνεύματα δὲ πλεῖστά φησιν ἡ γραφή· »ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα« καί »πάντα τὰ πνεύματα αἰνεῖτε τὸν κύριον‘.

χάρισμα δὲ ἀξίοις διδοται »διακρίσεως πνευμάτων‘. ἃ μὲν γὰρ ἐπουράνιά ἐστι, »χαίροντα τῇ ἀληθείᾳ«, ἃ δὲ ἐπίγεια, ἀπάτης καὶ πλάνης ἐπιτήδεια, ἃ δὲ ὑπόγεια, ἀβύσσου καὶ σκότους τέκνα· »παρεκάλει« γὰρ τὸ εὐαγγέλιόν φησιν [*](2 ff vgl. oben c. 5, 7; S. 11, 21ff — 9f Jes. 9, 6 — 23 f Psal. 103, 4 — 25 Psal. 150,6 — 26 vgl. I Kor. 12, 10 — 26 f vgl. I Kor. 13, 6 — 28f Luk. 8, 31 vgl. Mark. 5, 10 L J pan.) [*](2 ἐκλιπών L J ἐλλείπων pan. | τῷ < L J 3 ἦν ἄρα L 4 L J 9 καὶ < LJ 6 ὁ2 < L | νέοος J 8 ὁ < LJ 11 ὃδ᾿ 3 ἃ δὲ pan. | τὸ κράτος καὶ τὴν ἀρχήν pan. 12 συνεργοῦνται L τῷ < LJ 13 ὑπὸ] ἀπὸ LJ | ἐθέλοιε J pan. 16 <ἐν> * | 18 ὑπὸ τούτων <pan. 19 rov < L J 25 χάρισμα *] χαρίσματα L J 26 εἰσι L J 27 ἐπίγεια] ὑπόγεια pan. 28 παρακαλεῖ L J)

90
ἴνα μὴ πέμψῃ αὐτοὺς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν«· ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς πνεύμασιν ἀπέτασσε καὶ πνεύματα δὲ ἐξεδίωκε λόγῳ καὶ »οὐκ εἴα αὐτὰ λαλεῖν«.

λέγεται δὲ ycrvivua κρίσεως καὶ πνεῦμα καύσεως«, λέγεται καὶ πνεῦμα κόσμου (»ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν« φησί) καὶ πνεῦμα δὲ ἀνθρώπου »τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώτων τὰ τοῦ ἀθνρώπου, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου;« καὶ »πνεῦμα πορευόμενον καὶ οὐκ επιστρέφον«· »ὃτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ καὶ οὐχ ὐπάρξει« καί »ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αύτῶν καὶ ἐκλείψουσι«, καὶ πνεῦμα προφητῶν·

»πνεύματα δὲ προφητῶν <φησί> προφήταις ὑποτάσσεται« καί »ἰδοὺ πνεῦμα ψευδὲς ἔστη ἐνώπιον κυρίου καὶ εἶπεν αὐτῷ, ἐν τίνι ἀπατήσεις τὸν Αχαάβ; καὶ ἔσομαι, φησί, πνεῦμα ψευδὲς ἐν τῷ στόματι τῶν προφητῶν‘,