Ancoratus

59. Ἀδὰμ γὰρ γεννᾷ κατὰ τὴν ἐδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ τὸν Σήθ. ἵνα <γὰρ> μή τις νομίσῃ τὸν πεπλασμένον καὶ τοὺς γεγεννημένους ἄλλους, διὰ τοῦτό φησιν ἡ γραφή »κατὰ τὴν ἰδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ( Σὴθ θὲ γεννᾷ τὸν Ἐνώς, Ἐνὼς τὸν Καϊνάν, Καϊνὰν τὸν Μαλελεήλ, Μαλελεὴλ τὸν Ἰάρετ καὶ Ἰάρετ τὸν Ἐνώχ, Ἐνὼχ τὸν Μαθουσάλα, Μαθουσάλα τὸν Λάμεχ, Λάμεχ τὸν Νῶε, καὶ γέγονε κατακλυσμός, οὐκ ἀλληγορίᾳ ἀλλ' ἀληθείᾳ, καὶ ἀπώλετο πᾶσα ψυχή, ἔμειναν δὲ »ὀκτὼ ψυχαὶ« ἀνθρώπων.

ψυχὰς πόλιν ἐὰν ἀκούσῃς, μὴ νομίσῃς πλάσματα μὴ ἔχειν. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἑνὸς εἴδους ὁ ἄνθρωπος ὅλοςκαλεὶται. »κατέβη«, γάρ φησιν ἡ γραφή, »Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον ἐν ψυχαῖς ἐβδομήκοντα πέντε«, οὐχ ὅτι αἱ ψυχαὶ εἵποντο ἄνευ σωμάτων, ἀλλὰ σὺν σώμασι· ὅλον <οὖν> τὸν ἄνθρωπον κέκληκεν. καί »ἠμεν ἐν τῷ πλοίῳ ὡς ὀγδοήκοντα ψυχαί«, φησὶν ὁ Λουκκᾶς, ὁ συγγραψάμενος τὰς πράξεις τῶν ἀποστόλων.

καὶ ἡ συνήθεια τοὺς δούλους σώματα εἴωθε καλεῖν. δεσπότης ἐστί, φησίν, ἐκατὸν σωμάτων· ἀλλὰ καὶ ψυχὰς ἐχόντων. ἐπειδὴ δὲ ἡ δεσποτεία τῶν ἀνθρώπων σωμάτων κυριεύει ἀλλ’ οὐ ψυχῶν, διὰ τοῦτο τοὺς δούλους εὐλόγως σώματα ἐκάλεσαν σὺν ψυχαῖς, ἕνα δείξῃ τὴν χρῆσιν τῶν σωμάτων.

ἐξῆλθε δὲ Νῶε ἐκ τῆς κιβωτοῦ γεννήσας τὸν Σὴμ τὸν Χὰρ τὸν Ἰάφεθ. Σὴν δὲ γεννᾷ τὸν Ἀρφαξάδ, Ἀρφαξὰδ γεννᾷ [*](5 vgl. Gen. 5, 3 — –11 Gen. 5, 6 ff; vgl. Luk. 3, –38 –23 vgl. Ancoratus c. 78, If — 12 I Petr. 3, 20 — 14 f Act. 7, 14 f — 15 ἑβδομήκοντα πέντε nach Act. 7, 14; ebenso Panarion h. 8, 4, 5, vgl. Ζ. d. St. — 17 Act. 27, 37 — –S. S. 70, 3 (bis τὸν Ἀβραάμ) Gen. 11, 10 ff; vgl. Luk. 3, 36 L J Anast. Sin. (bis Z. 2 τὰ πάντα) –8. 10 f. –17 Sacra Parallela Rupef. f. 8 v) [*](2 πάντα + κατὰ τὸν θεήλατον Ὠριγένην Anast. Sin. 5 f καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ < L J 6 <γὰρ> * 7 διὰ < L J 8 Λ·αὶ κατὰ < L J 10 Ἰάρετ < J | Μαθουσάλα 2 < J 11 τὰ λεγόμενα SaPa 12 πᾶσα ψυχὴ < L 13 πάλιν ἐὰν Sa Pa] δὲ ἂν L J πλάσματα] vgl. S. 73, 9 | μὴ ἔχειν SaPa] < LJ 14 ὁ (vor < SaPa | φησιν ἡ γραφή < L J 15 ψυχαῖς hinter πέντε SaPa < SaPa 16 ἄνευ] δίχα SaPa 16 f ὅλον — κέκληκεν < L J 16 <οὐν> 17 ὀγδοήκοντα] ἑβδομήκοντα S. 97, 19; die Zahl a fehlt beidemale 18 ὁ beidemale < L 18 f συνήθεια + > * 19 ἐστέ < J 22 ψυχῆ J σὺν ψυχαῖς] ἐκάλεσεν συνήθεια? * 23 σωμάτων] δούλων *? | δὲ] γὰρ J)

60. Ἰωσὴφ γέρων ὢν > χῆρος μετὰ τὸ λαβεῖν πρώτην γυναῖνα καὶ ποιῆσαι ἐξ αὐτῆς παῖδας ἄρρενας μὲν τέσσαρας, Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ κυρίου καλούμενον διὰ τὸ συνανατραφῆναι αὐτῷ καὶ Σίμωνα καὶ Ἰούδαν καὶ Ἰωσῆν, δύο δὲ θυγατέρας,. † Ἄνναν καὶ Σαλώμην,

οὗτος ὁ ἰωσὴφ γέρων ὢν καὶ χῆρος κατὰ ἀνάγκην τῶν κλήρων βαλλομένων ἐπὶ χήρους καὶ ἀγάμους καθ' ἑκάστην φυλὴν [*](3 (von Ἀβραὰμ 2 an) — 1 7 Matth. 1, 2 — 16 — 13 Ἰεχονίας πάλιν = Jechonja II; vgl. über Panarion h. S, 7 u. 8 — – S. 71, 3 Protev. Jacobi 9, 1. 2 (17, 1.2) Tiscbendorf ev. apocr. 2 u. für die Namen der öhne Mark. 6, 3 Matth. 13, 55 ; Panarion h. 28, 7, 6; h. 78, 7 — 9 (dazu die vreiteren im Index unter Ἰωσὴφ ührten Stellen) — 19 ff die Reihenfolge der öhne nach dem Alter lautet Pan. 78, 8, 1 in Übereinstimmung mit Matth. 13, 55: Jakobus, Joses, Symeon, Judas; dagegen ählt h. 28, 7, 6 im ß an Mark. 6, 3 auf: Jakobus, Joses, Judas, Symeon — 21 Panarion h. 78, 8, 1 u. 78, 9, 6 ßen die öchter Maria u. Salome (die Reihenfolge an beiden Stellen verschieden); der Name Μαρία ist dort auch durch Anastasius Sinaita quaest. 153 gesichert L J) [*](2 ῥαγὰβ beidemale J 3 θάρα beidemale L 4 τὸν (vor Ἰούδαν) < 7 τὸν vor ἐσσαί < J | ἰεσαί beidemale J 13 τὸν vor Ἰεχονίαν < J 18 <καὶ> vgl. Ζ. 22 19 Ἰακὼβ J 21 Ἰωσῆν *, nach Pan. h. 28, 7, 6; h. 78, 8, 1 u. Mark. 6, 3 Matth. 13, 55] Ἰωάννην L J Ι † Ἄννα] lies wohl Μαρίαν *, vgl. die Anm. zu 21)

γεννᾶται τοίνυν ὁ κύριος ἐκ φυλῆς Ἰούδα, ἐκ σπέρματος Δαυὶδ καὶ Ἀβραὰμ κατὰ σάρκα, θεὸς ὤν, ἐν τῷ τεσσαρακοστῷ <δευτέρῳ> ἔτει τῆς βασιλείας