Ancoratus

5. Ὡσαύτως καὶ ἐπὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐὰν »ἐὰν ἐγὼ ἐκεῖνος ἔρχεται« φησί τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας« καὶ ἔτι περὶ ἑαυτοῦ »ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια«· καὶ περὶ πατρός τὸ πνεῦμα τοῦ πατρός [*](23 f Joh. 16, 7 u. 13 — 25 Joh. 14, 6 — Matth. 10, 20 L J b (bis Ζ. 11) — S. 15, 23 Siegel des Glaubens S. 27—29 Karapet (= arm.)) [*](2 τὸ ἀληθ|νὸν — περὶ τοῦ πατρὸς] τὸ φῶς τὸ ὁ θεὸς φῶς ἀληθ|νὸν τολμήσε| περὶ πατρὸς λέγε|ν b 2 f καὶ εἰπὼν — φῶς ἀληθ|νόν < J 2 εἰπὼν *] εἴπῃ ἀληθ|νόν, καὶ) εἰπεῖν Klosterm. | ἔστ|ν] ἦν L 5 ὁ] * | αὐτὸν] ἡμῖν b 7 καί. το|γε — τοῦ ἀληθ|νόν < L J | προσκε|μένου *] προσκείμενον b | ἀλλ’ < hinter δ|ὰ + δὲ b 8 εὐσεβὲς J 10 κἂν] εἰ καὶ b x003C; L 11 vor μανίαν + καὶ οὐ L 1 1 f εἰ τολμήσομεν < L 12 f ἐάν τε μὴ — προσκε|μένη < J 13 | τὸν φέρε|ν verderbt? <τῷ> τὸν πάντα σύνδεσμον τῆς τρ|άδος φέροντ| αὐτὸ προφέρε|ν 19 τὸ u. <τὺ> * 20 — 22 καὶ περὶ πατρὸς — ὁμολογήσωμεν] der Vater ist tcahre Licht, der Salin das wahre Licht u. aus dem wahren Licht u. aus dem wahren Gott werden uir die eine Kraft der Gottheit bekennen arm. 21 φῶς *] φωτὸς LJ 24 φησὶ < arm. 24 — S. 11,11 καὶ ἔτ| — οὐκέτ| στερεῶν x003C; 24 ἑαυτοῦ + ὅτ| J)

τὸ δὲ πνεῦμα ἀρρήτως συμπράττον τῷ υἱῷ ἐκβάλλει αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον« »πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου« καὶ αὐτὸς ὁ κύριος πνεῦμα κυρίου, οὑ εἵνεκεν ἔχρισέ με«,

τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ἄγιον ἐν προφήταις λαλοῦν »τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ« <καί> »ὁ λαλῶν ἐν τοῖς προφήταις κύριος‘, »ὁ στερεῶν καὶ κτίζων πνεῦμα«, βροντὴν μὲν τὴν ἐνηχουμένην ἀνθρώποις, κτίζων δὲ πνεῦμα εἰς ἐνέργειαν ὑετῶν ἀποστελλομένων ἀπὸ τοῦ θεοῦ τῇ τῇ.

καὶ περὶ μὲν κτισμάτων οὕτω φησί »στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα«. ταῦτα γὰρ κτιστὰ ὑπάρχει· »ἀπαγγέλλων δὲ τὸν Χριστὸν αὐτοῦ τοῖς ἀνθρώποις« οὐκέτι κτίζων οὐκέτι στερεῶν, ἀλλ’ »ἀπαγγέλλων αὐτὸν τοῖς ἀνθρώποις«,

τὸν ἀληθῶς γεννηθέντα ἐξ ληθοῦς, τὸν ἄκτιστον, τὸν ἄτρεπτον, τὸν ἀναλλοίωτον, τὸν ἀεὶ ὄντα ἐκ τοῦ ἀεὶ ὄντος, τὸν διὰ <Μωυσέως καὶ> ἀεὶ ὄντα· »ὁ ὤν, γάρ φησιν, ἀπέσταλκέ με« φησὶν ὁ Μωυσῆς καὶ ὀ Ιωάννης »ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο«·

ὢν ἐστὶν ὀ πατήρ, ὢν ἐστὶν ὁ υἱός, ὁ »ὢν πρὸς τὸν ὄντα «, ἐξ αὐτοῦ γεννηθείς, οὐ συναλοιφὴ ὢν τῷ πατρί, οὐκ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι, ἀεὶ δὲ υἱὸς γνήσιος <ὢν> σὺν πατρί, ἀεὶ πατὴρ γεννήσας τὸν υἱόν.