Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

20. Δύο γὰρ γνώσεις ἐν τῇ θείᾳ γραφῇ. δύο εἰδήσεις, μία κατὰ ἐνέργειαν καὶ μία κατὰ εἴδησιν. ἵνα δὲ ἀπὸ παραπηγμάτων τὰ ὅμοια παραστήσω, εἰς τὸ διὰ πολλῶν ἐξομαλισθῆναι τὴν πεπλανημένην σου διάνοιαν καὶ τῶν τοῦτο φρονούντων,

μάθε τί λέγει ἡ γραφὴ περὶ τοῦ Ἀδάμ· ἦσαν‘ φησί »γυμνοὶ ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο«.

τυφλοὶ δὲ οὐκ ἦσαν· ἔβλεπον γάρ· εἰ μὴ γὰρ ἔβλεπον, πῶς εἶδον τὸ ξύλον, ὅτι καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ ὡραῖον τοῦ κατανοῆσαι«; καὶ λαβοῦσα« φησίν »ἡ γυνὴ ἔφαγε καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς τῷ μετ [*](2 f Joh. 1, 14 — 7 Jes. 9, — 8 Jes. 9, 6 — 9 Mark. 13, 82 — 11 ff vgl. Panarion h. 69, 43, 5 — 14 Matth. 11, 27 — 22 ff bis S. 31, 6 vgl. Panarion h. 69, 45 – 47 — 26 Gen. 3, 1 — 27 f vgl. Clement. Hom. ITI 42; S. 48, 9 ff Lagarde — 28 Gen. 3, 6a — Gen. 3, 6b. L J arm. (bis Ζ. 21)) [*](4 εἰπεῖν < J 7 ὁ πρὸς πατρὸς θεός] Gott beim Vater θεὸς ὢν πρὸς πατέρα?) arm. 8 > * 9 αὐτὸς + ὁ Χριστὸς arm. 10 * etwa εἰ μὴ μόνος ὁ πατήρ. σφάλλονται δὲ οἱ λέγοντες τὸν υἱὸν διὰ τοῦτο μὴ εἰδέναι τὴν > * 13 ἀμφιβάλλει] leiderspricht ἀντιλέγει?) arm. Ι τὸ μεῖζον] τὸν πατέρα μείζω L 15 γὰρ] nun οὖν) arm. Ι οὕτω J 18 ἁγίου < arm. 20 ἀποκαλύψει *, uird dir ’dlen anm.] ἀποκαλύπτει L J 23 ἀπὸ + τῶν L 24 σοι L 29 ἡ γυνὴ <)

29
αὐτῆς«.

ἄρα οὖν οὐκ ἦσαν τυφλοί, ἀλλ’ ἠνεῳγμένους εἶχον τοὺς ὀφθαλμούς· γυμνοὶ δὲ ὄντες οὐκ ᾐσχύνοντο βλέποντες, καὶ γυμνοὶ ὄντες ἑαυτοὺς ᾔδεισαν. ᾔδεισαν δὲ κατὰ εἴδησιν καὶ οὐ κατὰ πρᾶξιν.

μετὰ μετὰ τὸ ἐκβληθῆναι τοῦ παραδείσου βεβρωκότας τοῦ ξύλου, μετὰ πολὺν χρόνον φησίν »ἔγνω ὁ Ἀδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ‘. Πῶς τοίνυν ἔσται τοῦτο;