De Musica Librorum Quae Exstant

Philodemus

Philodemus. De Musica Librorum Quae Exstant. Kemke, Johannes, editor. Leipzig: Teubner, 1884.

  • . . . . [διατ]άττει[ν] μέλη τι-
  • ν᾿ ὥ]ϲτε μὴ μόνον κοινῶϲ
  • . . . . . πρὸϲ θεῶν τιμὴν [οἰ-
  • κε]ιόν [τι] ἔχειν, ἀλλὰ καὶ [κα-
  • τ]ὰ τὰϲ διαφορὰϲ τῶν δ[αιμό-
  • νω]ν ἄλλα πρὸϲ ἄλ[λο]υϲ. [εὐχρηϲ-
  • τε]ῖν δὲ . . . . . τὸ [μέλοϲ
  • καὶ] πρὸϲ [ϲύνεϲ]ιν. καὶ γὰρ ὅ[ρ-
  • ουϲ] καὶ διαιρέϲειϲ καὶ ἀ[ποδείξ-
  • ειϲ ἐ]ν ἁρμονικῆ[ι π]λείϲ[ταϲ . . .
  • . . καὶ κατ᾿ ἄλλον . . . . . . . . . .
  • . . . . τινὰ θεωρία[ν . . . . . . . . .
  • [*](11 (Ο??ΙΝ in fine ΟΥ)[*](cf. Philod. l. IV col. 21)

    pap. ined. 424 fr. 4 et V. H. XI 70 fr. 2

  • . . . . οιϲ κατανοήϲαντά τι-
  • να τῶ]ν εἰρημένων ἐν〈ί〉οιϲ
  • περὶ πρ]έ[π]οντοϲ μέλουϲ καὶ
  • ἀπρεπο]ῦϲ καὶ περὶ ἠθῶν ἀρ[ρ]έ-
  • νων κα]ὶ μαλακῶν καὶ περὶ
  • πράξε]ων ἁρμοττουϲῶν κα[ὶ
  • ἀναρμ[όϲτων τοῖϲ ὑποκειμέ-
  • νοιϲ πρ]οϲώποιϲ, ἅπερ ὁμολο-
  • γουμέ]νωϲ οὐ μακρὰν ἀπεῖρ-
  • χθαι τοῦ] φιλοϲοφεῖν καὶ παρα-
  • . . . . . . . . . . . .
  • . . . . . οὐ πλείω φηϲὶ . . . . .
  • . . . ν [εἰ]ναι φανερόν πρὸϲ
  • πάντ]α μέρη τοῦ βίου [χρηϲι-
  • μ]εύειν τὴν μουϲικὴν [καὶ
  • δύ]ναϲθαι τὴν περὶ αὐτὴ[ν
  • φι]λοτεχνίαν οἰκείωϲ ἡ[μᾶϲ
  • δι]ατιθέναι πρὸϲ πλείουϲ [ἀ-
  • ρε]τάϲ, δοκεῖν αὑτῷ καὶ π[ρὸϲ
  • 20
  • πά]ϲαϲ. ἐξ ὧν δὲ παρατίθετ[αι
  • Δικ]αιάρχου λάβοι τιϲ ἂν ὅϲ[α
  • βούλετ]αι πρὸϲ τὴν ἐνεϲτηκυ[ῖ-
  • αν] ὑπόθεϲιν, [ἢ]? τὸ τοὺϲ πα-
  • λα]ιοὺϲ καὶ ϲοφὸν τὸν ὠδ[ὸν
  • νο]μίζειν, ὡϲ εἶναι δῆλον
  • ἐκ] τοῦ παρὰ τῇ Κλυταιμ[νή-
  • ϲτρᾳ κατ]αλειφθέντοϲ· καὶ
  • . . . . . . γ]νῶναί φαϲιν, ὃ[ϲ ἂν
  • τι τ]ούτων ἀκούϲῃ· δι᾿ οὗ γε
  • ϲυμ]φωνεῖται καὶ πλείο-
  • ϲι? παρίϲ]τα[τ]αι τὸ πρὸ〈ϲ〉 ταῖϲ ἄλ-
  • λαιϲ δυνάμ]εϲιν τὸ μέλοϲ καὶ
  • ϲτάϲεων κ]αὶ ταραχῶν εἶ-
  • ναι κ]ατα[πα]υϲτικὸν, ὡϲ ἐπὶ
  • τῶν ἀνθρώπω]ν καὶ τῶν ζῴ-
  • ων φαίν]εϲθαι καταπραϋνο-
  • μένω]ν· διὸ καὶ τὸν Ἀρχίλο-
  • χον λ]έγειν „κηλ[εῖ]ται δ᾿ ὅτιϲ
  • ἐϲτὶ]ν ἀοιδαῖϲ.“ . . . . . . . .
  • . . . ἐ]πειδὰν ἐν ταῖϲ . . .
  • . . . θ]όρυβοϲ γένηται, τῶν
  • γλυκ]υτάτων τινὰϲ ὠδ[ὰϲ
  • . . . ά]ρχειν, εἶτ᾿ εἰϲ τοὺϲ . . .
  • . . γί]νεϲθαι καὶ πέραϲ [τῆ]ϲ ἀ-
  • . . . . αϲ· οὕτω δὲ κατὰ
  • . . . . τὸ προκείμενον, εἶτα
  • [*](us. 11 pap. 424: ?? . . . ΛΥΠΡ . ΥΑ . των ΗΡΑ XI 70: ΤϹ ΤΟΥ)[*](us. 12 pap. 424: ?? ΝΕ. ΑΥΝ XI 70: . . . . ουπλειωφηϲι)[*](us. 13 pap. 424: ?? ΟΠΟΡΟϹ XI 70: . Ν . ΝΑΙΦΑΝΕΡΟΝ)[*](21. 22 ω . . || . . . . . . Al restit. Bu. cf. Athenaei epit. I p. 14 a,b. uide quae adfert Usener in Mus. Rhen. tomo XXV p. 609 (ubi addendum Sext. Emp. adu. mathem. VI 26, 11 sq.) 24 ωδω 28 ηνωναι 35 sq. restit. Bu. 44 „uelut ἀ[τα- ξί]αϲ“ Bu.)
    21
  • καὶ φύϲε[ι] καὶ νόμω[ι] δ[ὴ]
  • διωριϲμ[έ]νου περιϲτῆ[ι].
  • πρὸϲ οὐδέτερον δὲ τ[οῦ
  • μέλουϲ καὶ ῥυθμοῦ
  • uersuum initia tantum exstant: us. 4 καὶ θώρακοϲ 5 . . . . . πρὸϲ τὰ μέ[λη καὶ τοὺϲ] || ῥυθμοὺϲ τὰ . . . . [διάρ] || θρωϲιν ἔχοντα [μηδεμί]||αν οὐδέν ἐϲτιν 9 ἔχειν ἡμᾶϲ 10 καὶ τῷ προϲ . . . . . . . [ἐμ] || φατικῶϲ λέγο[ντι 13 Ξενοφάντου δια- (Xenophantus tibicen comme moratur Plut. u. Demetrii 53 et Senec. dial. II, 4, 6) 14 . . . . . καὶ τὸ περ[ὶ τῶν παι] || γνίων ῥηθέν.

  • pauca leguntur. us. 7 διὰ τῶν
  • τέλοϲ αὐτῆϲ . . διὰ . . . . .
  • . . ἡδονὴν καὶ πρὸϲ . . . .
  • . . παιδιάϲ εἰϲή[χθη? . . .
  • . . καὶ πρώην . . . . . . . .
  • [*](us. 18 πρὸϲ ὕβριν 19 διὰ τῆϲ μα[ντι]κῆ[ϲ?)

    A. us. 2. 3 το]ῖϲ φιλοϲό||[φοιϲ 10 μ]ουϲικούϲ 11 καὶ δὴ τὰ μέ || [λϲ 12 δ]ιαφθειρε 16 μουϲικῇ

    B. us. 7 φιλοϲο-

    22

    us. 6 καὶ μᾶλλον 9 κἂν θῶμεν 10 ἐμ φιλο- 12 ἄνευ πιϲ[τότητοϲ? 16, 17 φιλο]ϲόφουϲ ταῖϲ ἀ[ρεταῖϲ? 18 κακοὺϲ 19 κοινόν 24 τῆϲ ψυ[χῆϲ 25 καὶ πρὸϲ ἀν-

  • οὖ] || τε πρὸϲ τὸν Διόνυϲον οὔ[τε
  • πρ[ὸϲ] ταύτην. ὀνειρ[ώττει
  • δ᾿ οὖν τὰ περὶ ἑκατέρου, [ὅτι
  • με[γέ]θη μὲν ἤχων ὑπερ-
  • βάλ[λ]οντα καὶ τόνοι καὶ [ῥυ-
  • θμοὶ ϲυνδεδιωγμένοι τ[α-
  • ράττουϲιν καὶ παρέχουϲ[ιν
  • ἔκπληξιν, τότε μὲν καὶ ἕ[λκ-
  • οντα τὴν διάνοιαν ἀλόγ[ωϲ,
  • τὰ δὲ [πολλ]ὰ τῆϲ ἔξωθεν κ[αὶ
  • καθ᾿ [ὑπο]νοίαϲ ἄλλαϲ? . . .
  • [*](3. 4. 8 rest. Bu. 11 αλογωϲ)
  • . . . μᾶλλον οἰκείου . . . .
  • . . . . . . τοῖϲ δ᾿ ἐπερχ . .
  • κἂν μηδὲν ἐπιφέρῃ ϲυ[ϲτ-
  • η[μάτων τοιούτων . . . . . .
  • . . . . . . . . . . .
  • . . . . . . γλ]υχύτητ᾿ ἰδία[ι
  • καὶ φωνῆϲ καὶ τόνου . . .
  • . . . . καὶ ῥυθμοῦ φορτ[ικ-
  • ῶϲ δια]λελυμένον καὶ [ἀ-
  • νόη]τον εἰναι λέγειν, τὸ δ᾿ ἁπλ[οῦν
  • καὶ ἀγ]λυκὲϲ ϲύννουν . . .
  • . . . ον ὃ καὶ ἐπὶ τῶν
  • τῶν [πο]ητικῶν . . . . . [δι-
  • 23
  • αγ]ωγῶν? ἔνιοι πεπο . . . .
  • . . . . ονται δὲ καὶ
  • λέγειν supra scriptum
  • sequitur fortasse:

  • ϲι καὶ ταῖϲ ὁμω[νυμ]ία[ιϲ] ἃϲ
  • αὐτοὶ κατὰ τὸ [πλεῖϲ]τον
  • ϲυνέκλαϲαν ἔν τ[ε τ]αῖϲ ἁρ-
  • μονία[ι]ϲ καὶ τοῖϲ μέλεϲι
  • καὶ ῥυθμοῖϲ, ὡϲ ἐν τῷ πρὸ τού-
  • το]υ παρεδείκνυον βιβλίῳ. καὶ
  • το]ῖϲ λεγομένοιϲ ὁ βίοϲ μαρ-
  • τυρεῖ, παριϲτὰϲ πολλοὺϲ ἐν
  • οἷϲ ἐνκωμιάζουϲι μέλεϲι καὶ
  • ῥυθμοῖϲ ϲυνεχίζοντοϲ ὑπερ-
  • άθλουϲ ὄνταϲ, ἀϲτείουϲ δὲ
  • τῶν καὶ τ[οῖ]ϲ ἐγδιωκομέ-
  • νοιϲ οἰκ . . . . . . . . . . . . . .
  • sequitur fortasse:

  • αὔλ]ηϲιν [καὶ κιθ]άριϲιν
  • . . . . . . . . . .
  • ἀ]νθρμπιν . . [δι]αγωγ-
  • . . . . . . . . . .
  • . . ὅϲον δήποτ . . . . . . .
  • . . ϲυνεχιϲμὸν ἁπλῶϲ . .
  • . . πᾶϲι τοῖϲ κατὰ μουc[ικ-
  • ὴν] μᾶλλον . . . . . ποιει . . .
  • . . . . . . . . . .
  • . . . . . καὶ τῶν διδαϲ[κόν-
  • των κα]ὶ τῶν [ἀγω]νιζομ[ένων
  • 24
  • . . οὐδὲν οἷον γράφει π . . .
  • . . ουϲιν ἀλλὰ τῷ περιϲ . .
  • . . . . . . . . . . . .
  • . . . ζῆν εὐδαιμόνωϲ [πα-
  • ραϲκ]ευαζόντων. ἀλ[λᾶ
  • μὴ]ν τ[άϲ] γε Μούϲαϲ οὐ [πᾶ-
  • ϲιν] οἴδαμεν ὁμο[λογου-
  • μ]έναϲ, ὡϲ παρθένοι δ[ιέμει-
  • ναν, ἀλλ᾿ Ὀρφέα κα[ὶ Ῥῆ]ϲον καὶ
  • Ϲειρῆναϲ καί τιναϲ ἄλ[λ]ουϲ ἐ-
  • ξ αὐτῶν ἔνιοι γεγονέναι πα-
  • ραδεδώκαϲιν. ἂν δὲ κα[ὶ] δο-
  • θῆ κατά του λόγον ὡραῖ[ον, κ]α[ὶ
  • τὴν ἱϲτου〈ρ〉γικὴν καὶ τ[ὴν κυ-
  • νηγετικὴν ϲωφροϲύν[ηϲ δεῖ
  • ἐ]ργαϲτικὴν λέγειν, ὅτι τὴν
  • Ἀθ]ηνᾶν καὶ τὴν Ἄρτεμιν [εἶ-
  • να]ι παρθένουϲ μεμυθεύκα-
  • ϲι]ν. εἰ δὲ δεῖ παίζειν, προϲβα[λ-
  • ὼ]ν λῆρον οὐ μόνον μουϲι-
  • κ]ὰϲ ἀλλὰ καὶ ϲοφὰϲ γεγονέ-
  • ν]αι τὰϲ Μούϲαϲ ἐρ[εῖ τ]ιϲ ὡϲ
  • [*](in mente habuit Philodemus locum Apollodoreum. Schol. ad Rhes. 347 : Ἀπολλόδωροϲ ἐπηκολούθηϲε γράφων οὕτωϲ· τὰϲ μὲν Μούϲαϲ οἱ μὲν πλεῖϲτοι παρθένουϲ παραδεδώκαϲι. γράφεται δ᾿ εἰναι Καλλιόπηϲ δὲ Ὀρφέα, Μελπομένηϲ δὲ Θάμυριν, Εὐτέρπ|ηϲ δὲ Ῥῆϲον, Τερψιχόρηϲ δὲ Ϲειρῆναϲ. uide etiam schol. Rhes. 895. Tzetz. in Hes. Ἐ. καὶ Ἡμ. I p. 24 sq; 27 sq. ed. Gaisf., schol. Α ad Il. Κ 435.)[*](cf. Dio. Chrysost. or. XXXII 56: τὰϲ δὲ (Μούϲαϲ) παρθένουϲ (προϲαγορεύουϲι) ὡϲ ἂν αἰδουμέναϲ τε καὶ ϲώφροναϲ.)
  • . . . τ]ρέψειεν· ὡϲ δὲ πάλι
  • . . . . οντα ϲυνηγορεῖν τὰ
  • . . . . μνον . ῥᾴδιον? λέγοντα
  • . . . . ὴν εἶναι τὸν παραζευ-
  • 25
  • γνύν]τα, τῶν τότε ϲοφῶν νο-
  • μιζ]ομένων τὸ τ〈οι〉 οῦτο εἶδοϲ
  • ἐπιτη]δευόντων. τῆϲ ϲωφρο-
  • ϲύνηϲ] μέντοι νῦν ἴδιόν ἐϲτιν
  • τὰ πρέ]ποντα καὶ ἀπρεπῆ
  • παρὰ τ]οῖϲ ἀνθρώποιϲ δια[γι-
  • ν]ώϲ[κε]ιν, ἡ δὲ μουϲικὴ πλεῖ-
  • o]ν . . . ἀπ[έ]χει τῆϲ τούτων
  • πολ]υ[πρ]αγμοϲύνηϲ . . . . . . .
  • . . . . . . [θυμ]ὸν ἐγειρ-
  • . . . φέρουϲιν ἐπειδὴ [ἰ-
  • δία? πρὸϲ βα[κχ]είαϲ προ[φη-
  • τῶν? [ᾠδὴ? πέφυκεν —
  • . . . καὶ . [εἰ]θιϲμένον
  • καὶ] ἐνδόμενον γεγο-
  • νέν]αι τοῖϲ ἐκβαχκεύειν (sic)
  • . . . . . . . ταύταϲ
  • κα[ὶ κ]εχαριϲμένον τε
  • μεν, ὧν τινων θεοφο[ρί-
  • ᾳ τὰ μὲν καθεϲτηκ
  • οἷοι τὰ δ᾿ ἐξιϲταμενο
  • . . . . . . ὁϲίουϲ καὶ ψευ[δ
  • ὑπ]ὲρ τῶν κρατίϲτω[ν
  • . . τοῖϲ βακχεύουϲι . . .
  • ν]ὴ Δία? μέλοϲ ᾗ μέλο[ϲ
  • πρ]οϲέτι δ᾿ ἁρμονία κ[αὶ τά?
  • sequitur fortasse:

  • τ]οιαῦτα δόξαϲ ἐμποιεῖν δ[ύ-
  • ν]αται περὶ τοῦ δαιμονίου τοι-
  • 26
  • α]ύταϲ δι᾿ ἃϲ ἐξοργιάζειν ἄν-
  • θ]ρωποι [πεφ]ύκαϲιν· οὔτε πρὸϲ
  • τ]ὰ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ καὶ τὰ τοῦ Ἄρε-
  • ω]ϲ ἔργα, τὰ μηδ᾿ ὄντα καθάπερ
  • μη]δὲ τὰ Βακχικὰ τῶν θεῶν
  • οἷ]ϲ τινεϲ ἀπονέμουϲιν· ἀλλ᾿ ἄ-
  • γει] πρὸϲ ταῦτα δι᾿ ὑπολήψειϲ
  • . . π]εφυϲιωμέναϲ ὡϲ ἔϲτιν
  • . υτο . . οὐ δῆτα παρορμῶϲιν
  • . αντ . . τ ἔμθεά τιϲ μέλεϲ-
  • ϲιν] ἐκκαλε[ῖϲθαι . . . . . .
  • [*](10- δεφυϲ- 12 εμθεμα)

    sequitur fortasse:

  • . . . ἐ]πετήδευϲαν, αὐτ[ῇ
  • πρὸϲ ὀρχήϲειϲ καὶ πρὸϲ θε-
  • άμ]ατ᾿ ἐχρήϲαντο δι ἔτο[υϲ
  • καὶ πάϲ. οὐδ᾿ αὐτὴ μὲν τ
  • ωι θυμὸν ἐγείρει· ματ
  • γὰρ ἂν τὸν τῶν ϲαλπίγγων-
  • ν ἔχειν. νῦν δ᾿ ἐλάφ[ων
  • μιται τινεϲ δειλότερο[ι
  • ααντων ἂν τῶν ἀ . . . .
  • . . . νῦν δ᾿ ἐνίοιϲ . . [οὐκ
  • ἀ]εὶ καὶ πανταχοῦ· [οὐ-
  • δ᾿ ἐν ἐκκληϲίαιϲ καὶ [ἱεροῖϲ
  • κ]αὶ πομπαῖϲ καὶ τα[ῖϲ νεκ-
  • ρ]ῶ[ν] ἐκφοραῖϲ οὐδ[ὲν παρ-
  • άϲτημα γίνεται τ[οιοῦτο.
  • ἄλλωϲ δ᾿ ἐπειδὰν [ἐπιφα-
  • [*](15 τεχν]ῖται? Bu. 20 rest. Bu. μομπαιϲ)
    27

    sequitur:

  • νῆ τὸ πολεμικὸν ἐπάγειν
  • παραγγελλομένου, πᾶϲ ᾧ
  • πρόκειται μάχεϲθα[ι, τὰ] δι᾿
  • ὧν φοβερὸϲ ἔϲται τοῖϲ ἐναν-
  • τίοιϲ καὶ τοὺϲ φιλίουϲ ϲυνπαρορ-
  • μήϲει ποιήϲαϲ, εἰϲ χεῖραϲ ἵ[ε-
  • ται· τιϲὶ δὲ καὶ τῷ ϲυμπλέκε-
  • ϲ]θαι ταῖϲ μάχαιϲ τὴν τοιαύ-
  • τ]ην φωνὴν καὶ παρακλη-
  • τι]κὸν παρέχειν ϲημεῖον ἐξ
  • ὑπολήψεωϲ ἐγείρεται παρά[ϲ-
  • τημα . . . . . . . . . . . . . . . . . .
  • [*](4 μαχεϲθαναδι 5 μαρορ μηποϲειν)
  • . . . . . . . . . . . . τοῦ Αἰϲχύλου δ
  • . . . . . . . . . . . . Ἄρεωϲ ἔλεγε
  • . . . . . . . . . . . τὴν δημιωδ
  • . . . . . . . . . . . . ἀνδρείαν, οὐ[χ
  • ἣν] ὁ φιλόϲοφοϲ ἠξίου. κα[ὶ
  • τὰϲ] ἄλλαϲ δὲ πάϲαϲ ἀρετὰϲ
  • ἃϲ] μνημονεύει τοιαύτ[αϲ
  • οὐ] φαίνει τὰ παρατιθέν[τα
  • . . δημιουργούϲαϲ ὃ κ . . . . . .
  • . .αὐτῶν, τὸ τὴν φιλοϲο[φίαν
  • . . . . . . . . ἐπιτηδ . . . . . . . . . .
  • . . καὶ δείξειν· οὐ μὴ[ν
  • . . περὶ μὲν τοῦ Λακε[δαιμο-
  • νίο]υϲ, ὅταν μάχηϲ [ϲημεῖον
  • [*](10 cf. Aristoph. Ran. 1021 23 ομ post μάχηϲ)
    28

    sequitur:

  • διδῶϲιν, αὐλοῖϲ [χ]ρῆϲθα[ι καὶ
  • λύραιϲ οὐθὲν ἔτι δεῖ λέ[γειν.
  • τὸ δὲ Τυρταῖον αὐτοὺ[ϲ προϲει-
  • ληφέναι καὶ προτετιμ[ηκέ-
  • ναι διὰ μουϲικὴν ἀνιϲ[τόρη-
  • τον ἔοικεν εἶναι, πάντω[ν . . .
  • μὲν ϲχεδὸν ὁμολογούν[των
  • κατὰ χρηϲμὸν αὐτὸν ἐξ Ἀ[θη-
  • νῶν μεταπεπέμφθαι π. . . .
  • των δὲ γινωϲκόντων, [ὅτι
  • ποητὴϲ ἦν καὶ διὰ ποη[μά-
  • των γενναίαϲ διανοί[αϲ πε-
  • ριεχόντων . . . . . . . . . . . . .
  • [*](6 ειναι uidetur 8 χρηϲτον 9 an π[λείϲ]‖ των? ad us. 1 idem refert Sextus Empir. adu. mus. 24 (τό τε τοὺϲ Ϲπαρτιάταϲ πρὸϲ αὐλὸν καὶ λύραν πολεμεῖν etc.) et Pausan. VIII 521. alii contra (Plut. de mus. 26) Lacedaemonios ad. tibias, Ϲretes ad citharam dimicasse tradunt. uide quae ad- fert C. F. Hermann ad Marc. Cap. IX 925 (p. 718 ed. Kopp).)

    pauca leguntur: us. 6 καὶ θυγα[τ- 7 διὰ προϲῆκον 9 τοῦ ϲωφρο[ν 10 δεικνυ- 12 ν]οϲηρῶϲ? 13 δύναϲθαι 14 ἀ]νάξιον οἷον 15 .πενεχθῆναι 16 ἄλλων οὐδὲ 17 τουναντίον 18 μέχρι μὲν ἐ- 19 ἀπαριθμου- 20 τὰϲ δ᾿ οἰ- κείαϲ 21 θυγατέραϲ οὐδ 22 κιθαρωδοῖϲ 23 [χ]ειριϲ[μό]ν?

  • . .διὰ τούτων τὸν Ἴωνα
  • μ]ὲν ἐν οἷϲ ὑπὲρ . [Ἀ]χιλλέωϲ
  • 29
  • εἴ]ρηκεν, εἰ καὶ δ[ύνα]ται ϲυ[ν-
  • οι]κειοῦϲθαι τῷ μὴ ψευδεῖ,
  • φορ]τικῶϲ μαρτυροῦντα πα-
  • ρ]α[ι]τώμεθα, καὶ ἔτι μᾶλλο[ν
  • ὅτι ποητὴϲ καὶ μουϲικὸϲ εἶπεν,
  • οὐδὲ τούτοιϲ προϲέχομεν ἄ-
  • νευ πίϲτεωϲ· τὸν δὲ Λακε-
  • δαιμόνιον, ὅτι βαϲιλεὺϲ κ[αὶ
  • Ϲπαρτιάτηϲ, εἰ καὶ τάχα προ[ϲ-
  • άπτουϲιν αὐτῷ τὰ μὴ [ἐν-
  • τεθυμημένα . . . . . . . . . . . . .
  • [*](3 δύναται Bu. 7 η 11 εαι)