Libros quinque adversus haereses

Irenaeus, Saint, Bishop of Lyon

Irenaeus. Libros quinque adversus haereses, Volumes 1-2. Harvey, W. Wigan, editor. Cambridge: Cambridge, 1857.

7. Τούτου τοῦ λόγου, καὶ τῆς οἰκονομίας H. ἀναλογίας ταύτης 2καρπόν φησιν ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος πεφυκέναι Hipp. πεφηνέναι ἐκεῖνον, τὸν μετὰ τὰς ἓξ ἡμέρας τέταρτον ἀναβάντα εἰς τὸ 3ὄρος, καὶ γενόμενον 4ἕκτον, τὸν κρατηθέντα καὶ καταβάντα H. καταβ. καὶ κρατ. ἐν τῇ [*](G. 68.) 5ἑβδομάδι, ἐπίσημον ὀγδοάδα ὑπάρχοντα, 6καὶ ἔχοντα ἐν

140
[*](LIB. I. viii. 7. GR. I. x. 4. MASS. I. xiv. 6.) ἑαυτῷ τὸν ἅπαντα τῶν στοιχείων ἀριθμὸν, H. ὃν ἐφανέρωσεν, [*](Hipp. Philos. vi. 47.) ἐλθόντος αὐτοῦ ἐπὶ τὸ βάπτισμα, ἡ τῆς περιστερᾶς κάθοδος, ἥτις ἐστὶν ω καὶ α. Ὁ γὰρ ἀριθμὸς αὐτῆς μία καὶ ὀκτακόσιαι. Καὶ διὰ τοῦτο Μωϋσέα ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν H. ἡμέρᾳ ἡμερῶν εἰρηκέναι τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι· καὶ τὴν οἰκονομίαν δὲ 1ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν ἡμερων, ἥτις ἐστὶ παρασκευὴ, 2τὸν ἔσχατον ἄνθρωπον εἰς ἀναγέννησιν τοῦ πρώτου ἀνθρώπου πεφηνέναι, ἧς οἰκονομίας ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ del. καὶ H. τὴν ἕκτην ὥραν H. εἶναι, ἐν ἧ προσηλώθη τῷ ξύλῳ. Τὸν γὰρ τέλειον νοῦν, ἐπιστάμενον τὸν [*](M. 72.) τῶν ἓξ ἀριθμὸν, δύναμιν ποιήσεως καὶ ἀναγεννήσεως ἔχοντα, φανερῶσαι τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς 3τὴν δἰ αὐτοῦ l. διὰ τοῦ
141
[*](Hipp. Philos. iv. 47.) φανέντος ἐπισήμου εἰς αὐτὸν δἰ αὐτοῦ l. εἰς ἐπίσημον τοῦ [*](LIB. I. viii. 8. GR. I. x. 4. MASS. I. xiv. 6.) δε ἀριθμοῦ γενομένην ἀναγέννησιν. Ἔνθεν καὶ τὰ διπλᾶ γράμματα τὸν ἀριθμὸν 1ἐπίσημον ἔχειν φησίν. Ὁ γὰρ ἐπίσημος ἀριθμὸς συγκραθεὶς τοῖς εἰκοσιτέσσαρσι στοιχείοις, τὸ τριακοντα γράμματον ὄνομα ἀπετέλεσε.

8. Κέχρηται δὲ διακόνῳ τῷ τῶν ἑπτὰ ἀριθμῶν ὥς φησιν ἡ Μάρκου Σιγὴ, ἵνα τῆς αὐτοβουλήτου βουλῆς φανερωθῆ ὁ καρπός. Τὸν μέν τοι ἐπίσημον τοῦτον ἀριθμὸν HIPP. delet τοῦτον ἀρ· ἐπὶ τοῦ παρόντος, φησὶ, τὸν ἐπὶ τοῦ ἐπισήμου μορφωθέντα νόησον, τὸν ὥσπερ μερισθέντα 3 ἢ διχοτομηθέντα καὶ ἔξω μείναντα, ὃς τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει τε καὶ φρονήσει, διὰ τῆς ἀπʼ αὐτοῦ προβολῆς τοῦτον τὸν τῶν [*](G. 69.) ἑπτὰ δυνάμεων, καὶ κατὰ HIPP. μιμήσει tamen μίμησιν τῆς 4ἑβδομάδος δυνάμεως, ἐψύχωσε κόσμον, καὶ ψυχὴν ἔθετο

142
[*](LIB. I. viii. 4. GR. I. x. 2. MASS. I. xiv. 7.) εἶναι τοῦ ὁρωμένου παντός. Κέχρυται μὲν οὖν αὐτὸς H. loco [*](Hipp. philos. vi. 48.) αὐτὸς l. καὶ οὗτος τῷδε τῷ ἔργῳ, ὡς αὐθαιρέτως ὑπʼ αὐτοῦ γενομένῳ· 1τάδε διακόνει, μιμήματα ὄντα τῶν ἀμιμήτων, τὴν ἐνθύμησιν τῆς μητρός. Καὶ ὁ μὲν πρῶτος οὐρανὸς φθέγγεται τὸ α, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον τὸ ει, ὁ δὲ τρίτος η, τέταρτος δὲ καὶ μέσος τῶν ἑπτα τὴν τοῦ ι δύναμιν ἐκφωνεῖ, ὁ δὲ πέμπτος τὸ ου, ἕκτος δὲ τὸ υ, ἕβδομος H. δὲ καὶ τέταρτος ἀπὸ μέρους H. ἀπὸ τοῦ μέσου τὸ ω στοιχεῖον ἐκβοᾷ, καθὼς ἡ Μάρκου Σιγὴ, ἡ πολλὰ μὲν φλυαροῦσα, μηδὲν δὲ ἀληθὲς λέγουσα, διαβεβαιοῦται. Αἵτινες δυνάμεις ὁμοῦ, φησὶ πᾶσαι εἰς 2ἀλλήλας συμπλακεῖσαι ἠχοῦσι καὶ δοξάζουσιν [*](M. 73.) ἐκεῖνον, ὑφʼ οὗ προεβλήθοσαν· ἡ δὲ δόξα τῆς ἠχῆς H. ἠχήσεως ἀναπέμπεται εἰς τὸν Προπάτορα. Ταύτης μέν τοι τῆς δοξολογίας τὸν ἦχον εἰς τὴν γῆν φερόμενόν φησι πλάστην γενέσθαι, καὶ γεννήτορα τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.

9. Την δε αποδειξιν φερει απο των αρτι γεννομενον

143
[*](Hipp. Philos. vi. 48.) βρεφῶν, ὧν ἠχὴ H. ἡ ψυχὴ ἅμα τῷ ἐκ μήτρας προελθεῖν [*](LIB. I. viii. 9. GR. I. xi. MASS. I. xiv. 8.) ἐπιβοᾷ ἑνὸς ἑκάστου τῶν στοιχείων τούτων H. τοῦτον τὸν ἦχον. Καθὼς οὖν αἱ ἐπτὰ, φησὶ δυνάμεις δοξάζουσι τὸν [*](G. 70.) Λόγον, οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ ἐν τοῖς βρέφεσι κλαίουσα 1 θρηνοῦσα Μάρκον, δοξάζει αὐτόν. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ τὸν Δαβὶδ εἰρηκέναι· Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον· καὶ πάλιν, Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ. Καὶ διὰ τοῦτο ἔν τε H. ἐπὰν δὲ ἐν πόνοις καὶ ταλαιπωρίαις ψυχὴ γενομένη, 2εἰς διϋλισμὸν αὐτῆς, ἐπιφωνεῖ τὸ ω εἰς σημεῖον αἰνέσεως, ἵνα γνωρίσασα ἄνω 3ψυχὴ τὸ συγγενὲς αὐτῆς, βοηθὸν αὐτῇ καταπέμψῃ.

144
[*](LIB. I. viii. 10. GR. I. xi. MASS. I. xiv. 9.)

10. Καὶ περὶ μὲν τοῦ 1παντὸς, ὀνόματος τριάκοντα ὄντος γραμμάτων τούτου, καὶ τοῦ Βυθοῦ τοῦ αὔξοντος ἐκ τῶν τούτου γραμμάτων, ἔτι τε τῆς Ἀληθείας σώματος δωδεκαμελοῦς ἐκ δύο γραμμάτων συνεστῶτος, καὶ τῆς φωνῆς αὐτῆς, ἣν Int. προσωμίλησε μὴ προσομιλήσασα, καὶ περὶ τῆς ἐπιλύσεως τοῦ μὴ λαληθέντος ὀνόματος, καὶ περὶ τῆς τοῦ κόσμου ψυχῆς καὶ ἀνθρώπου, καθὰ ἔχουσι τὴν κατʼ εἰκόνα οἰκονομίαν, οὕτως ἐλήρησεν. Ἑξῆς δὲ ὡς ἀπὸ τῶν ὀνομάτων ἰσάριθμον δύναμιν ἐπέδειξεν ἡ τετρακτὺς αὐτῷ, ἀπαγγελοῦμεν, ἵνα μηδὲν λάθῃ [*](M. 74.) σε τῶν εἰς ἡμᾶς ὑπʼ αὐτοῦ λεγομένων ἐληλυθότων, ἀγαπητέ, καθὼς πολλάκις ἀπῄτησας παῤ ἡμῶν.

11. Οὕτως οὖν ἀπαγγέλλει ἡ πάνσοφος αὐτῷ Σιγὴ τὴν [*](Hipp. Philos. vi. 49.) γένεσιν τῶν εἰκοσιτεσσάρων στοιχείων· τῇ μονότητι συνυπάρχειν ἑνότητι H. ἑνότητα, ἐξ ὦν δύο προβολαὶ, καθʼ προείρηται· μονάς τε καὶ τὸ ἕν ἐπὶ H. l. δὶς δύο οὖσαι τέσσαρα H. τέσσαρες ἐγένοντο· δὶς γὰρ δύο, τέσσαρες. Καὶ πάλιν, αἱ δύο καὶ τέσσαρες εἰς τὸ αὐτὸ συντεθεῖσαι τὸν τῶν ἓξ ἐφανέρωσαν ἀριθμόν. Οὗτοι δὲ οἱ ἓξ τετραπλασιασθέντες,

145
[*](Hipp. Philos. vi. 49.) τὰς εἰκοσιτέσσαρας ἀπεκύησαν μορφάς. Καὶ τὰ μὲν [*](LIB. I. viii. 11. GR. I. xii. 1. MASS. I. xv. 1.) τῆς πρώτης τετράδος ὀνόματα ἅγια ἁγίων νοούμενα, καὶ μὴ δυνάμενα λεχθῆναι, γινώσκεσθαι H. adj. δὲ ὑπὸ μόνου τοῦ Υἱοῦ, ἃ ὁ Πατὴρ οἶδε τίνα ἐστί. 1Τὰ δὲ σεμνὰ, καὶ μετὰ [*](G. 71.) πίστεως ὀνομαζόμενα παῤ αὐτῷ ἐστι ταῦτα· Αῤῥητος καὶ Σιγὴ, Πατήρ τε καὶ Ἀλήθεια. Ταύτης δὲ τῆς τετράδος ὁ σύμπας ἀριθμός ἐστι στοιχείων εἰκοσιτεσσάρων. Ὁ γὰρ Ἄῤῥητος ὄνομα γράμματα ἔχει ἐν ἑαυτῷ ἑπτὰ, 2ἡ δὲ Σιγὴ πέντε, καὶ ὁ Πατὴρ H. ha. πέντε, καὶ ἡ Ἀλήθεια ἑπτά· ἃ συντεθέντα ἐπὶ τὸ αὐτὸ, τὰ δὶς πέντε, καὶ δὶς ἑπτὰ, τὸν τῶν εἰκοσιτεσσάρων ἀριθμὸν ἀνεπλήρωσεν. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ δευτέρα τετρὰς, Λόγος καὶ Ζωὴ, Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία, τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν τῶν στοιχείων ἀνέδειξαν. Καὶ τὸ τοῦ Σωτῆρος δὲ ῥητὸν ὄνομα, 3ὀκτὼ καὶ δέκα, γραμμάτων
146
[*](LIB. I. viii. 11. GR. I. xii. 1. MASS. I. xv. 1.) ὑπάρχειν H. ὑπάρχει ἓξ, τὸ δ᾿ ἄῤῥητον αὐτοῦ γραμμάτων [*](Hipp. Philos. vi. 49. M. 75.) κἰκοσιτεσσάρων. 1Υἱὸε Χρειστὸς γραμμάτων δώδεκα· τὸ δὲ [*](cf. x. § 4.) ἐν H. τῷ Χριστῷ 1ἄῤῥητον, γρακκάτων τριάκοντα. Καὶ διὰ τοῦτό φησιν αὐτὸν α καὶ ω, ἵνα τὴν περιστερὰν μηνύσῃ, τοῦτον ἔχοντος τὸν ἀριθμὸν τούτου τοῦ ὀρνέου.

12. Ὁ δὲ Ἰησοῦς ταύτην ἔχει φησὶ, τὴν ἄῤῥητον γένεσιν. Ἀπὸ γὰρ τῆς Μητρὸς τῶν ὅλων, τῆς πρώτης τετράδος, ἐν θυγατρὸς 3τρόπῳ προῆλθεν ἡ δευτέρα τετρὰς, καὶ ἐγένετο ὀγδοὰς, ἐξ ἧο προῆλθε δεκάς· οὕτως ἐγένετο δεκὰς καὶ

147
[*](Hipp. Phils. vi. 50.) 1ὀγδοάς. Ἡ ον δοκὰς ἐπισονελθοῦσα τῇ ὀγδοάδι, καὶ δεκαπλᾶκίονα [*](LIB.I.vill.12.GR.I.xii.2.MASS.I.xv.2.) αὐτὴν ποιήσασα, τὸν τῶν ὀγδοήκοντα προεβίβασεν ἀριθμόν καὶ τὰ ὀγδοήκοντα πάλιν δεκαπλασιάσασα, τὸν τῶν ὀκτακοσίων ἀριθμὸν ἐγέννησεν· ὥστε εἶναι τὸν ἅπαντα τῶν Γραμμάτων ἀριθμὸν ἀπὸ ὀγδοάδος εἰς δεκάδα προελθόντα, [*](G. 72.) η καὶ π καὶ ω, ὅ ἐστι δεκαοκτώ (ιη΄) H. Ἰησοῦς. Τὸ γὰρ Ἰνσοῦ H. Ἰησοῦς ὄνομα κατὰ τὸν ἐν τοῖς γράμμασιν ἀριθμὸν, 2ω ἔστιν ὀγδοηκονταοκτώ. Ἔχει Ἔχεις σαφῶς καὶ τὴν ὑπερουράνιον τοῦ η καὶ τοῦ σ l. τοῦ Ἰησοῦ κατʼ αὐτοὺς γένεσιν. Διὸ καὶ τὸν ἀλφάβητον τῶν Ἑλλήνων ἔχειν H. ἔχει 3μονάδας ὀκτὼ, καὶ δεκάδας ὀκτὼ, καὶ ἑκατοντάδας [*](M. 76.) ὀκτὼ, τὴν τῶν ὀκτακοσίων ὀγδοηκονταοκτὼ ψῆφον ἔπειτα δεικνύοντα INT. et H. ἐπιδεικνύοντα, τουτέστι τὸ ε ι η, H. τὸν Ἰησοῦν 4τὸν ἐκ πάντων συνεστῶτα τῶν ἀριθμῶν. Καὶ διὰ τοῦ H. τοῦτο ἄλφα καὶ ω ὀνομάζεσθαι αὐτὸν, τὴν ἐκ πάντων γένεσιν σημαίνοντα. Καὶ πάλιν οὕτως· τῆς πρώτης
148
[*](LIB. I. viii. 12. GR. I. xii. 2. MASS. I. xv. 2.) τετράδος κατὰ πρόσβασιν πρόβασιν ἀριθμοῦ εἰς αὑτὴν συντιθεμένης, ὁ τῶν δέκα ἀνεφάνη ἀριθμός. Μία γὰρ καὶ δύο καὶ τρεῖς καὶ τέσσαρες ἐπὶ τὸ αὐτὸ συντεθεῖσαι, δέκα γίνονται· καὶ τοῦτʼ εἶναι θέλουσι τὸν Ἰησοῦν.