Πρὸς τὸν υἱὸν Τὰτ ἐν ὄρει λόγος ἀπόκρυφος περὶ παλιγγενεσίας καὶ σιγῆς ἐπαγγελίας

Ἐβουλόμην, ὦ πάτερ, τὴν διὰ τοῦ ὕμνου εὐλογίαν ⟨μαθεῖν⟩, ἥν, ⟨⟨καθὼς⟩⟩ ἔφης, ἐπὶ τὴν ὀγδοάδα γενομένου ϲου ἀκούσ⟨εσθ⟩αί ⟨σε⟩ τῶν δυνάμεων [[καθὼς]] [ὀγδοάδα] ὁ Ποιμάνδρης ἐθέσπισε.—⟨Ὦ⟩ τέκνον, καλῶς σπεύδεις· ⟨⟨κεκάθαρϲαι γάρ,⟩⟩ λυσάΜ⟨ενος⟩ τὸ σκῆνος [[κεκαθαρμένος γάρ.]] ὁ Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς, πλέον μοι τῶν ἐγγεγραμμένων οὐ παρέδωκεν, εἰδὼς ὅτι ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ δυνήσομαι πάντα νοεῖν, καὶ ἀκούειν ὧν βούλομαι, καὶ ὁρᾶν τὰ πάντα· καὶ ἐπέτρεψέ μοι ἐκεῖνος ⎡ποιεῖν τὰ καλά.⎤ διὸ [κ] αἱ ἐν πᾶσι[ν αἱ] δυνάμεις καὶ ἐν ἐμοὶ ᾄδουσι.—Θέλω, πάτερ, ἀκοῦσαι ⟨⟨ταῦτα⟩⟩, καὶ βούλομαι [[ταῦτα]] νοῆσαι.

—Ἡσύχασον, ὦ τέκνον, καὶ τῆς ἁρμοζούσης ⟨⟨τ῀ιΗ παλιγγενεσίᾳ⟩⟩ νῦν ἄκουε εὐλογίας τὸν

[ὅθεν τοῦτο οὐ διδάσκεται, ⟨⟨εἰ μὴ ἐπὶ τέλει τοῦ παντός,⟩⟩ ἀλλὰ κρύπτεται ἐν σιγῇ.] [οὕτως οὖν, [ὦ τέκνον,] στὰς ἐν ὑπαίθρῳ τόπῳ, νότῳ ἀνέμῳ ἀποβλέπων, περὶ καταφορὰν ἡλίου [δύνοντος] προσκύνει· ὁμοίως ⟨δὲ⟩ καὶ ἀνιόντος πρὸς ἀπηλιώτην.] [ἡσύχασον, ὦ τέκνον.]

[ὑμνωδία κρυπτή.]

⟨⟨Ἀνοιγήτω μοι πᾶς μοχλὸς ⟨τοῦ⟩ ⟨⟨κόσμου⟩⟩·

πᾶσα φύσις [[κόσμου]] προσδεχέσθω τοῦ ὕμνου τὴν ἀκοήν.

ἀνοίγηθι γῆ, [[ἀνοιγήτω μοι πᾶς μοχλὸς]] [ὄμβρου], τὰ δένδρα μὴ σείεσθε·

ὑμνεῖν μέλλω τὸν [τῆς κτίσεως κύριον] καὶ τὸ πᾶν καὶ τὸ ἓν ⟨ὄντα⟩.

ἀνοίγητε οὐρανοί, ἄνεμοί τε στῆτε·

ὁ κύκλος ὁ ἀθάνατος [τοῦ θεοῦ] προσδεξάσθω μου τὸν λόγον.

μέλλω γὰρ ὑμνεῖν τὸν κτίσαντα τὰ πάντα,

τὸν πήξαντα τὴν γῆν καὶ οὐρανὸν κρεμάσαντα, 20

[καὶ] ⟨τὸν⟩ ⎡ἐπιτάξαντα⎤ ἐκ τοῦ ὠκεανοῦ τὸ γλυκὺ ὕδωρ εἰς

τὴν οἰκουμένην [καὶ ἀοίκητον],

ὑπάρχειν εἰς διατροφὴν [καὶ κτίσιν] πάντων ⎡ἀνθρώπων⎤,

[τὸν] ⟨καὶ⟩ ἐπιτάξαντα πῦρ φανῆναι

εἰς πᾶσαν πρᾶξιν θεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις.

δῶμεν πάντες ὁμοῦ αὐτῷ τὴν εὐλογίαν,

τῷ ἐπὶ τῶν οὐρανῶν μετεώρῳ, τῷ πάσης φύσεως κτίστῃ.