Testimonia et Fragmenta

[Pseudo-Plut. de Fluv. V. 4. γεννᾶται δ’ ἐν αὐτῷ (Caucaso) βοτάνη Προμήθειος καλουμένη, ἣν Μήδεια συλλέγουσα καὶ λειοτριβοῦσα πρὸς ἀντιπαθείας τοῦ πατρὸς ἐχρήσατο, καθὼς ἱστορεῖ ὁ αὐτός (scil. Cleanthes).]

[Pseudo-Plut. de Fluv. XVII 4. γενναται δ’ ἐν αὐτῷ (Taygeto) βοτάνη καλουμένη Χαρισία ἣν ⟨αἱ⟩ γυναῖκες ἔαρος ἀρχομένου τοίς τραχήλοις περιάπτουσι καὶ ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν συμπαθέστερον ἀγαππῶνται· καθὼς ἱστορεῖ Κλεάνθης ἐν αʹ περὶ ὀρῶν.]

Diogenes Laërt. VII 169. φασὶ δὲ καὶ Ἀντίγονον αὐτοῦ πυθέσθαι ὄντα ἀκροατήν, διὰ τί ἀντλεῖ; τὸν δ’ εἰπεῖν ἀντλῶ γὰρ μόνον; τί δ’; οὐχὶ σκάπτω; τί δ’: οὐκ ἄρδω; καὶ πάντα ποιῶ φιλοσοφίας ἕνεκα. καὶ γὰρ ὁ Ζήνων αὐτὸν συνεγύμναζεν εἰς τοῦτο, καὶ ἐκέλευεν ὀβολὸν φέρειν ἀποφορᾶς. — Plut. de vitand. aere alieno 7, 5 p. 830c. Κλεάνθην δὲ ὁ βασιλεὺς Ἀντίγονος ἠρώτα, διὰ χρόνου θεασάμενος ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀλεῖς ἔτι, Κλέανθες; ἀλῶ, φησίν, ὧ βασιλεῦ, ὃ ποιῶ ἕνεκα τοῦ Ζήνωνος μὴ ἀποστῆναι μηδὲ φιλοσοφίας.

Diogenes Laërt. VII 171. προκρίνων δὲ τὸν ἑαυτοῦ βίον