Fragmenta Logica et Physica

Chrysippus

Chrysippus. Stoicorum veterum fragmenta, Vol. 2. von Arnim, Hans Friedrich August, editor. Leipzig: Teubner, 1903 (1964 printing).

Quintilianus instit. orat. I 17, 2. quod (scil. rhetoricen artem esse) non oratores tantum vindicarunt —  — sed cum iis philosophi Stoici et Peripatetici plerique consentiunt.

Cicero de oratore III 65. Stoicos autem, quos minime improbo, dimitto tamen —  — atque hanc iis habeo gratiam, quod soli ex omnibus eloquentiam virtutem ac sapientiam esse dixerunt.

Quintilianus instit. orat. II 15, 34. huic eius substantiae maxime conveniet finitio rhetoricen esse bene dicendi scientiam. nam et orationis omnes virtutes semel complectitur et protinus etiam mores oratoris, cum bene dicere non possit nisi bonus. idem valet Chrysippi finis ille, ductus a Cleanthe, scientia recte dicendi. Sunt plures eiusdem, sed ad alias quaestiones magis pertinent.

Anonymi Proleg. in Hermog. status Wal. Rh. Gr. VII p. 8. οἱ μὲν γὰρ αὐτὴν (scil. τὴν ῥητορικήν) ἐκάλεσαν ἐπιστήμην ἀπὸ τοῦ μείζονος, ὁριζόμενοι ἐπιστήμην τοῦ εὖ λέγειν, οἱ Στωϊκοί.

Sextus adv. math. II 6. Ξενοκράτης δὲ ὁ Πλάτωνος ἀκουστὴς καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι ἔλεγον ῥητορικὴν ὑπάρχειν ἐπιστήμην τοῦ εὖ λέγειν, ἄλλως μὲν Ξενοκράτους τὴν ἐπιστήμην λαμβάνοντος - ἄλλως δὲ τῶν Στωϊκῶν, ἀντὶ τοῦ βεβαίας ἔχειν καταλήψεις, ἐν σοφῷ μόνῳ φυομένην. τὸ δὲ λέγειν ἀμφότεροι παραλαμβάνουσιν ὡς διαφέρον τοῦ διαλέγεσθαι, ἐπειδήπερ τὸ μὲν ἐν συντομίᾳ κείμενον κἀν τῷ λαμβάνειν καὶ διδόναι λόγον διαλεκτικῆς ἐστὶν ἔργον, τὸ δὲ λέγειν ἐν μήκει καὶ διεξόδῳ θεωρούμενον ῥητορικῆς ἐτύγχανεν ἴδιον.

Diogenes Laërt. VII 42. καὶ τὴν ῥητορικὴν αὐτὴν μὲν εἶναι λέγουσι τριμερῆ· τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς εἶναι συμβουλευτικόν, τὸ δὲ δικανικόν, τὸ δὲ ἐγκωμιαστικόν· εἶναι δ’ αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε τὴν εὕρεσιν καὶ εἰς τὴν φράσιν καὶ εἰς τὴν τάξιν καὶ εἰς τὴν ὑπόκρισιν, τοῦ δὲ ῥητορικοῦ λόγου εἴς τε τὸ προοίμιον καὶ εἰς τὴν διήγησιν καὶ τὰ πρὸς τοὺς ἀντιδίκους καὶ τὸν ἐπίλογον.

Anonymus art. rhetor. (Rhet. graec. Vol. I ed. Spengel) p. 454, 1. ἔργον δὲ ἐπιλόγου Πλάτων μὲν ἐν Φαίδρῳ φησίν, ἐν κεφαλαίῳ ἕκαστα λέγοντα ὑπομνῆσαι ἐπὶ τελευτῆς τοὺς ἀκούοντας περὶ τῶν εἰρημένων (Plat. Phaedr. p. 267d). ἔχεται δὲ τῆς αὐτῆς δόξης καὶ Χρύσιππος· καὶ γὰρ αὐτὸς μονομερῆ φησὶ τὸν ἐπίλογον.

Plutarchus de Stoic. repugn. cp. 28 p. 1047 a. Τὴν ῥητορικὴν ὁρίζεται τέχνην περὶ κόσμον εὑρμένου λόγου καὶ τάξιν· ἔτι δ' ἐν τῷ πρώτῳ καὶ ταῦτα γέγραφεν· Οὐ μόνον δὲ τοῦ ἐλευθερίου καὶ ἀφελοῦς κόσμου δεῖν οἴομαι ἐπιστρέφε κἀπὶ τῶν λόγων ἀλλὰ καὶ τῶν οἰκείων ὑποκρίσεων κατὰ τὰς ἐπιβαλλούσας τάσεις τῆς φωνῆς, καὶ σχηματισμοὺς τοῦ τε προσώπου καὶ τῶν χειρῶν. Οὕτω δέ τις φιλότιμος ἐνταῦθα καὶ περιττὸς γενόμενος etc.

Plutarchus de Stoic. repugn. cp. 28 p. 1047b. πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ βιβλίῳ περὶ τῆς τῶν φωνηέντων συγκρούσεως ὑπειπών, Οὐ μόνον, φησί, ταῦτα παρετέον τοῦ βελτίονος ἐχομένους, ἀλλὰ καὶ ποιᾶς ἀσαφείας καὶ ἐλλείψεις καί, νὴ Δία, σολοικισμούς, ἐφ’ οἷς ἄλλοι ἂν αἰσχυνθείησαν οὐκ ὀλίγοι.

ΧΡ(ΥΣΙΠΠΟΥ) ΛΟΓΙΚῼ(Ν) ΖΗΤ(Η)Μ(ΑΤΩΝ) Α. fr. 1 (n, deest in o): 3 ἐσομένου τῶν καὶ . . . . νος πληθυντικ . του . . . . . λν . εστωμητω . . τωπληθυντι- κω καὶ τῶν ἐρωτ(ή)ς . . ὁμοί- . . μετω . . . ομεν . . . ε . . γ . ι περὶ τ . . τουτο ἐν . . τω . εἷναι τι . . . . . τον . . . . λοι

λεγους . . . . . το προ . . . . . . κονεν . . . . . . . . . . . . . . . τοτε . . . . . . . . . ντῶπα ρ)εληλυ(θότι)ν . . . . . . το . . τωνου . . . . . . αιπ . . . . . . τ . τη . . . . . . . . εν . . . . . . ἀ(λ)λα μόνον τα . . . . . . . . . . . ωνπροηγε . . . . . . fr. 2n (p. 284o): . . . . . . . . . κει . . τον (ο; κον . . . . . n) . . ea . . . ικεινος . . . . . . . πορίζεσθαι ὅπεροη . . . . . . (ὅπερ οὐ πιθανόν) φαίνετ)α(ι). κἀνταῦθ’ . . . . . . . το . . . . . . . . ιρητων ἀ(πι- θα(νον παίνεσ)θαι, οὔτ . . (δι χῶ(ς) προ . . . . ωτ . . . . . . . τ . . . οσ . . μενα . . . . ερον τι κατὰ τῶ(ν) . οσυ(μ)βε . . . . . . . των ἐν τῶ ΑΙΔΙΚ . . ΙΣΘαι (ἐν τῷ διαλέγεσθαι?) εἰ . παν . . . . απρο . . . ( . . . τοα pro παν ο) . . να μ(ὴ ἐνεκ)τέον (εἶ- ν)αι ἐπὶ ταῦτα ὥσθ' ἕν(α περὶ πάντων ποιήσασθαι λόγον . . πε . δες . τι (ὑπ)άρ- (εἴπερ ἐνεστὸς ὑπάρχει) χει . . . . μα . . . παρ . . (ἀξίωμα, πιθνὸν ὑπάρχειν) τις . . . νου παρε . . . . . . (τι ἐκείνου παρεληλυθός) καὶ πα(ρε)λη(λυθότων παρε- ληλυθ(ότ)α ἐστ(ὶν μέχρι εἰς ἄπειπον . καὶ ἔσ(τι μὲ)ν (πα- ρεληλυθότα τοια(ῦτ)α καὶ κα- (θοτ . τοτα . . α ο) τα(τὸν) αὐτὸν ἐσ(ομέ)ν(ων ἐσόμενα ἔ(σ)ται (μέχ)ρι εἰς (ἄ- πειρον . καὶ (παρελη)λυθό- των ἐστ(ί . . . . . . . . . γε . εν . ωεν. fr. 3n (p. 285o): τὸ . . . εισθα(ι . . ὑ)πτιο . . ὑπτ . . . . . . . . . . . . . . καὶ τ . . . μέ(χρι) εἰς ἄ(πειρον τ . ει . . . ταυτων ἐντ . . . . .
νον . . . . . . . . . . . . . . . . . * ν . . τηοις ο . σι . . . . . . . . . . . τ . ν . . . . . . . . . . . . . . . τ)ῷ μ(ὲ)ν ἐν τῷ . . . . ε . ι ὑπ(άρ- (μουσιν εν τω n) χειν . . ὕπτιο(ν δ’ οὐ)δέν . . . (νεντψ pro ὑπτιο n) . . . . εῖσθαι (σ)υν . . . . . . . . . . . . ν ὑπάρχειν . . . . ν . κ . . . . ου . . . . . . . . . . . . . . . τητψν τοιού(τ)ων . ἀ(λλά)γε τὰ πρό- τερ(ον λ)εγόμενα παρεί(σθω τάτ’ ἐκείνου καὶ . . . . . . τα . . ινο . . . . ον . . . νε . . . . . . . α . . . . ερβωμε . . ε . . εον . . ν . . . . ν ἄπειρα . . . τω (πω n) . . . . . ος ετερ . . . . εσθαι τα . . . . ς ἔχοντα ο . . . . . . . . ρεληλυθότα και . . . . . . . . . . ροστ . (ὑ)παρ . . . . . . . . col. In (p. 286o): . . . . . . . . . . (δ)υοῖν τὸ . . . . . . . . . . . . . . (δ)υοῖν ἐ . . . . . . . . . . . . . . . μ)έχρι εἰς ἄπει- ρον) . . . . . . ὁμοίων ἐσ(τί (ομετωνες ο) 5 . . . . . . . . των . . . τα . . . α . . . . . . . . . ται ἐπιζ(ητ . . . α . . . . . . . . ουτων . . . . . τ . η . . . . . . . . . . κισε . . . . (ηπε legit Crönert) . . . . . . . . . . ατ . . . . . τερ . . ατε . . . . . ερτῶ(ν . τοι- ούτων εκ . . τουθ . α . περ . . τῶν συνβ(ε)βηκότ(ων . . . . . . δόξε(ι) καὶ (τ)ὸ π(ληθυντι)κὸν . . κατ’ αὐτ(ὸν) α . . . . . . ναι . . . . . ἀπὸ τούτων δ(ὲ) καὶ πρὸς ἐκεῖνα ἔσται πιθανῶς προσελθεῖν λέγοντα (ο)ὐ δ(ῆτα πλξθυντικὰ μὲν πλ(ηθυν-
τικ)ῶν εἰναι, τρόπον τιν(ὰ . . . . . τῶν πρὸς τὰ ἑνικὰ . . . μενων, παρεληλυθότα δὲ παρεληλυθότων μὴ εἶναι καὶ ὕπτια ὑ(πτί)ων . μηδ’ ἐ- πὶ) τούτων (μὲν) τὴν ἀ(π)ειρί- αν) γίνεσθαι, ἐπ’ ἐκείνων (δ') ἄρ(α μή, καὶ (ἔμ)παλιν . κἂν εἰ ἄ(ρα τις) τοιούτους ε(ἴ)ποι λόγους κ(ατὰ) τῶν ἑτέρ(ων κ κατ)ὰ (ταῦτ)α διαβαίνο(ι ἀπό τινος (τῶν) τοιούτων (εἰς) συν- γενῆ . . . τόπον, ἡ(μ)ὲν (ἀγωγὴ τ(οῦ λόγου ὑγιὴς) τῶ(ι) εἴ(δ)ει, αὐ- τ(ὴ) δὲ ἡ (δι)άβασίς ἐστιν τῶν Col. 2n (p. 287o):* . . . . . . . . . . . δωνπ . . . . . . . (ο, ιιοντ n). . . . . . . . . . . (κ)ατὰ κλ . . . θην (ειιν o, ων n) . . . . . . . . . . (κ)ειμέν(ου δὲ) του . . . . πρὸς ἔλε(γ)χο(ν . . . η . . . (γ)ενομένων . . . . . . . . . . μὲν ἐκ τῆς κα τὰ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ε . . . . ο . . . . . . . . . νυπ . . . ε ὄντων . . . . . . . . . . . . . (παρε) (εἰ ἔστι παρε- λη(γυθοτ . . . . . . . . . .  ληλυθότα κατηγορήματα τ. ιίτα . . . . . ιτα κ(αὶ παρελ)ηκαὶ ἀξιώματα) λ(υ)θότων παρεληλυθό(τ)α ἐ(σ- τι μέχρι εἰς ἄπειρον . οὐ πάνυ δὲ τοῦτο . οὔτ’ ἄ(ρα κ)α(τηγορή- ματα οὔτ’ (ἀξι)ώ(μα)τά ἐστιν πα- ρελη(λυθότα. Εἰ ἔ)στιν ὕ(πτι)α κατηγορήμ(α)τα, καὶ ὑπτίων ὕπτ(ιά) ἑστιν κατηγορήματα μέχρι εἰς (ἄ)πειρον . οὐ πάνυ δὲ τούτο . οὐδ’ ἄρα τὸ π(ρῶτον). Ε(ἰ πληθυντικά ἐστιν κατηγορή- ματα, καὶ πληθυντικῶν πλη- θυντικά ἐστι μέχρι εἰς ἄπει-
ρον . οὐ πάνυ δὲ τοῦτο . ο(ὐδ’ ἄρα τὸ πρῶ)τον. Ἐπὶ γὰρ τῶν τοιού των . . με . . . . . αιμε . . . τ . . . . . . . . . . . . . . αβε . . . . . . . . (ακε ο ?) . . . . . . . . . . καὶ πρὸς ευ . . . . . ας . . . . εμ . . . . . . πλη . . σε . . . . ον ἔσται . . . . . . . . . . . τ)υγχάνει . . . . . . . . ἑτέρα(ν) αὐ . . . . . . . . . . . . . λεγ . . . . με . . . . τοιουτοις . . . δ . . . . . ιαλογισμο . . επ . . . . . αυτ . ουδ . . . . . . . . . επιτουδε . . Col. 3 n (288o):* . . σθαι . . . . . . . ημων . . ων . . . . . . . . . ητων . . . θησεις . . . . . . καὶ . . . . . αις . . . . . . . . . ουν . . . . . αν . . . . . . . . . . θη . . . . . . . τη . . . . . . . . . νης . . . . . ιι νομ . . . . . . . . . δεαν . . υτε πτω . . . . . . . . . . απο . ^^^ς αι . . . . . . . . (φ)αντασ(ί)αι γίνον(ται ἀληθ)εῖς καὶ ψευδεῖς (καὶ κα)τα(λη)πτικαὶ καὶ ἀκατ(άληπ)τοι· καὶ ἐπὶ τῆς διανοίας τ(ὸ) παραπλήσιον ὑπάρχει . . . γ)ᾲρ ἐπὶ πάντων . δικ . . . . . υτωιστε . . (φαντ)ασίας αὐτῶν λανβάνειν οὔτε κατανβάνειν δύναται πάντα, ψευδεῖς τε γίνονται κατ’ αὐτὴν φαντασίαι καὶ ἀκατά(ληπ)τοι, οὐθὲν (ἧτ)τον καὶ κατα(ληπτι)κῶν
γινομέ νων . (π)α(ραπλή)σιον δὲ τού- των καὶ τοῦτο (σ)υντέτευχεν τὸ παρα . σ . . . . . . ἄ)λλα γ(εί- (fortasse: τὰς φύσεις) νεσθαι ἀ . . . . . ὁρ)ατὰ καὶ (fortasse: ἄλλοις) ἀκουστὰ (καὶ ὁμ)οίως ἐπί τ(ῶν λοιπῶν α(ἰσθήσε)ων . κ(αὶ κατὰ τὸ ὅλον ἀ . . . . . καὶ κα(τὰ (fortasse: τὸ ὅλον δὲ σῶμα) τὴν διάνο(ιαν . . . ατα . . λεγ . . . . . . . . . ἐπὶ τ(ῶν λοιπῶν . . . . . . . μὴ κ(ατα- Col. 4n (p. 289o): ε . . . ωι . . . . . . . . . . . . σε . . . . . . . σως κα . . . . . . . . α . . αν παρ . . . σοτ . . . . . . . δι(αφο)ρῶν . . . μεν . . . . . . θε . . . . . . . . . . . . . . κ . . . . . . . . τι . . . . . . . . . . . . . . . ου . . . . . . . .  μον φαν . . . . . . . . χε . . . . . δαδη . σ . . . . . . χε  . . . . . . οὐτοις . ο(ὐ μό)νον δ(ὲ π)αρὰ τ(ὰς φύσεις γίνονται το(ιαῦται δι)- αφοραί, ἀλλὰ καὶ π(α)ρ(ὰ) τέχ(ν)ας καὶ τριβὰς ἄλλων πρὸς ἄλλα πολλα(χ)ῶς. Ἔτι δὲ τὸ ὅμοιον το(ῖς) αἰσθητ(ηρίοι)ς καὶ ἐπὶ τῶν τεχνῶν συντέτευχεν . ο(ὔ)τε γὰρ οὐθὲν αὐταῖς ἐστιν φωρα- τὸν οὔτ’ ε(ἰς πάντα (τ)ὸν ὁμ(ο- γενῆ τόπον διατείνειν δ(ύ- να(νται). Καὶ ταῦτα πάντα (δι- ατείνειν ὑπονοητέον (ο)ὐ μό- νον εἰς τοὺς φρονίμους ἀν- θρώπους ἀλλὰ καὶ (ε)ἰς τοὺς νέ- (τοὺς ἐνεοὺς Cr.) ους. Ἐπιστ . . . αι . . . . . αιν . . τον ἐπὶ τῶν . ω . . . . . . . π . . . τί τὸ γινόμενόν ἐστιν οὐ δε(ικνύ)ντες δύο λέγωσιν (ἄν) ὅ(τ)ι οὐκ (ἐστιν) οὑτος οὑ- τος . . οτ μσ . . . . . διασα-
φῆ(σα)ι οὐκ ἂν δύν(αι)ντ(ο θαῤ(ῥ)ήσαντ(ες . . . . . . . . . ο)ὐδὲ μα . . . . υετ . . . . . . . . . . . . . . . . . . βαν . . . τιν . . . στενε . . παιδον . . . Col. 5n (p. 290o): (πε)ρὶ τ . . . . . . . . . . . . μος . . .* . ε . . . . . . . . . . . . ωαιρα . . αυτ . . . . . . . . . . . . ο . . . . . . δεν . . . . . . . . . . . η . θαι . . διε . . . . πρ)ὸς ταῦτα τὰ μετ . . . . . . ιμουτα . . . ναις δὴ τὸ ῥης . . . . . . . . των ὅτι ταὐτόν ἐστ(ι τὸ τοῦ- τον (τοῦτο)ν εἰναι (τῷ εἰναι τοῦ(τον τοῦτον) οἷον ὅτι τ(αὐτόν ἐστι (τὸ Δίω)να Θέυ(να εἶν)αι τῷ Δίωνα Θέωνα εἶναι (ἐάνθʼ) οὕ- τῶς ἐάνθ’ ὡρισμένως ἐκφέ- ρωμεν. Εἰ(θ') ὅτι ἀντίκειται τῷ Δίωνα Θέωνα εἰναι τὸ μὴ εἰ- ναι Δίωνα Θέωνα κἂν ὡρισ- μένως ἐκφέρωμεν. Ἐπὶ γο(ῦ)ν τούτων καὶ τῶν ὁμοίων οὐ μόνον τί (τὸ λ)εγόμενον ἐσ- τὶν (χ)αλεπὸν συνβαλεῖν, (συνκαλεῖν n) ἀλλὰ καὶ μήποτε λανθάνο- μεν τᾲ (ψ)ευδῆ λέγοντες· ὁμο- ειδῶς ἂν τούτων διατει(νόν- των καὶ εἰς τοὺς σοφούς· Οὔ(τε γὰρ πιθαν(ὸ)ν μηθὲν τοιοῦτο ἀποφαί(νεσ)θαι ἂν, οὔτ’ ἂν ἀποφ(αι)νόμ(ε)νο(ν μὴ) διαπο- (ρ)η(δῆ)ναι. Τὰ παραπλήσια δ’ ἐστὶν ἐπιλέγειν ματ . . . . . ιων καὶ ἐπακαω . . . . . . . . . . . ο . . ων παραλ(λ)α(γ)ὰς καὶ . . . . . . θ’ ὅταν κα . . . . . . . .
. . . . . . . . διαλεγ . . . . . . . . . . . . . . κα . α . . . . . . . τ)ὸ παραβε . . . . . . . . . (sequuntur etiam 5 versus) Col. 6n (p. 291o): του* . . . ο)ὔτ’ αρ . πε . . . . . μη . . . . . . . . . τοιοῦτ(ον ὑ)πάρχει* (ἐκ ο) εν . . . . . . . . . . . κτά (ἐσ)τιν καὶ (βετ n) (δθγ ο) δεις . . κ)αὶ ταῦτα . . . ουτο (fortasse: δείκνυται ταῦτα) νει . . . θυν . . . . χε . . . . . . . . . . . εἰς πρ . . αδε . . . . . . . . . . . . τυγχάνει . . . . . . . κ)α(ὶ) τὸ μὲν (π)ληθ(υντι)κὸν . . οχ . . . . . . . . . λ . . . . . . ουτο . . . . . . τερο . . ανα λωνσ . . . . . ἐ)κφερομ . δης ἆρα πληθυντ(ι)κόν (ἐστι) δι- ὰ τούτων, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν παραπλησίων τούτων (πα- ρέξει (ἡμῖν) ἐπίστασιν . ἢ κατὰ μὲν τοὺς α(ὐτο)ὺς δεικν(υ)μένου(ς ἔσται τοι(οῦτ)ο πληθυ(ντι)κόν, οἱον ἡμέτερος, ἄλλων δὲ καὶ ἄλλων (δεικ)ν(υμ)ένων οὔ· ἢ μή ποτε τὸ ζ(η)τούμενόν ἐστν τοι- (ἐστι μον o) οῦτο· ἑνικοῦ γὰρ ὄντος τοῦ τού- τους τύπτων ἔστιν τ(ι τ)οιοῦτο πληθυντ(ικὸν . . . . . . . . . (πανοθντω n) . . . τοιούτωι . . . . . . . σιον τούους τύπτων (τῶν δʼ) ἄλ- λων δ(εικνυ)μένω(ν . . . οιστου . . . . ποικ . λ . . . . . . . . . . . ἂ)ν μ(ὴ) καθ’ ἕτερόν τινα . . . . . χθῶμ(ε)ν λόγον καὶ δια . . . . . . ες . . π)ληθυντ(ικά), εἰ καὶ τ(ὸν. *
μετα . . . αρα . . . . . . . . . . . . . . . . εκε . . νλεγ . . . . . . . . . . . . Col. 7n (p. 292o): . . . . . . . . . σιον κατα (οιον o) . . . . . . . . . . . τοσον τοῦ . . . . . . . . . . . . των οὐδὲ ταῦ- τα) . . . . . . . . . . τας μεν (ωμ. . ν o) 5 . . . . . . . . . . . . . . τιστ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . νε . με θ . . . . . . . . . . . . . . τα . παντα το . . . . . πληθυν)τικὸν ὂν ἐκεῖ- 10 νο . . . . . . . . . . . εθαντα (ραντα o) τ . . . . . . . . . νπαι . εν ἐπὶ τοῦ το(ύτους τύπ)των καὶ τοῦτον τύ(πτ . . . . . εωσ . . . . τικων γαρτινω(ν π)ροηγουμένων ἐκφερι . . . . εται . α . τὰ τοι- αῦτα σ(φέτερ)ος κα(ὶ) ἡμέτερος κα)ὶ . . . . . . ὡ)σαύτω(σ) ἐπὶ τῶν ὁ)μοίων (καὶ) μάλιστα τοιού- τω(ν ο)ἷον (ἐμοὶ) ὑπάρχων καὶ ἐμ(οὶ) ὑπάρχοντ(α) καὶ ἡμῖν ὑπάρχων. . . ερ^ . ησ ἐστιν ἐν . εν. θω . . το . . αιδραυμοι ε . τ . α . . . . τουτ . . κ)αὶ ὡσαύ- τωσ ἐπὶ . . . . . . . . . . . . . . . . ἐὰν ἐγὼ . οσα . . . . ου . . . σιαι . . εις (περο ext. o) ρο . . . τὰ ὅμοια . . . . ὅτι δεῖ . . . ν καὶ . . . πι)θανον ἀ- πολ(α)βεῖν καὶ δ . . . αμιν ἀν- θρωπ(.)ς ἀν . . τα . . . . . . εμε . . . . . οι . . . νου . . . . . . υλ . . . . . . τεσθαις . . . . εδης μέρος (versus inutiles omnitto) Col. 8n (p. 293o): εσι ταυ- (υνα o) . . . . . . . . η . δ . . . . . η . . . . . . . να . α καὶ πρόσ(ο)ν . . . . . ινον . . . . καὶ ἐκ πόσων
5 (γρ)άφεται . . . . . . . . . . . . . . . . αμε . . . . . . . . . . . . μαι . . λον . . . . . . . . κο διαστα . . . . . . μεν . ν . εξει δὲ καὶ . . . . . . . ασιν . . ιατιναν . . 10 . . . μ(ετ)ὰ (τὸ τ)οῦτον φρονῆσαι ἐφρόνησα καὶ μετὰ τὸ τοῦτον περιπατῆσαι ἐκάθι(σ)α. Οὐ γὰρ . . αυτ . . και ἔστιν τὰ ὡ(μ)οιω- μένα ο(ἱο)ν (μ)ετὰ (δὲ) τοῦτο ἐφρό- (τισα o) νησα ἢ ἀνέστην. Ὄντων δὲ καὶ τοιούτων λεκτῶν ἔσται ἐπι- ζητεῖν κατὰ τί ἔσονται αἱ δια- φαραὶ αὐτῶν. Ὅμοια δ’ ἐστὶν τὰ πράγματα καὶ ἐπὶ τι . . οι . . να (ἐπὶ τ(ούτ)ω(ν μετ)ὰ) τὸ) τοῦτον φρονῆσαι ἐφρόνη σα ὕστερον τοῦ τουτονὶ φρονῆ- σαι ἐφρόνησα υτων . ν ακολου- θεντος καὶ τὸ τοῦτον φρονῆ- . . . . ν . σαις . . . . ψευδέσ ἐστιν τὰ δ’ οὐκ (ἀκολου) θοῦντος το . . ου . . . . . . τοιουτος ημα . . . εμον μετὰ τοῦτον . . . . . . . καὶ ὕστερον τούτου . . ρο . . . . . . . φευδές ἐστιν τὸ . . . . . . τα . . . . τοῦτο φρο ν . . ος . καὶ πο . . . . . . α . δε . . . . . μεταλη . . . . . . . Col. 9n (p. 294o): . . . . . . . . νομ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . θαι . . . . . . . . . . . ε . . κα . . . . δα . . . οτοσ . . . οφ . ιναι . . . . ερι . . . τειν . . . . (τ . ρα . . . υειν . . μ o) α . . κατα . . . . . . . μενο . . ατ τως τ . . . . . . . . . . . . υδιψν . ν* νομενοις . . . . . . . . . . . . . . τουτο . . . . . . . . . . . καὶ . . . νο . ει . . . τε . . ναιδην αυ
τον τοιο(ῦ)τ(ο) δυνατὸν ἀπο(σ)η μαιν . ν . ο . . . . . . κ)αὶ λέγου- σιν μὲν τὰ πράγματα (κ)αὶ ση- μαί(νου)σιν οὔτε δ(ὲ ὀμ)νύουσιν οὔτε προστάττου(σιν) οὔτ’ (ἀρ)ῶν- ται (οὔτ’ ἐ)ρωτῶσ(ιν οὔτ)ε πυνθά- νον(τ)αι . (κ)αὶ ἕως τίνος δεῖ ταῦ- θ' ὑπα(κ)ούε(ι)ν παρέχ(ε)ι ἐπίστα- σιν κατὰ τὸν παρὰ μικρὸν λόγον . οι . . . τον . . . . ει πε- ρί τῆς ἀποκρίσε(ως) . ησειν, (πι- θανὸν δὲ μ(ηδὲ) τοῦτο ὑπά(ρχε)ιν. καὶ ὁμοίω(ς πε)ρὶ τοὺς ἀληθεύ- ο)ν . . . . . . ονομως λεγόν- ο)ν . . . . . . ονομως λεγόν- των α . . . ου καὶ ἀλη(θ)η καὶ (ψ)εῦ- δόσ (ἐστιν ἡ) ἐφιφ(ορά) καὶ . . . . . . . . . . . . σινομο . . . οσιν . . . μενο . . . . . . . . ουτι . . . . . . . . . τος . . . . . . . . . σιν καὶ . . . . . . . αυτ . . . . . . ὅτι . . καὶ στα . . . . ανα . . . . . ντ . . . ω . . . . . . . . . . . . . ὀ)μνύειν ἀλλ . . . . . . . . Col. 10n (p. 295o): . . . · σ)υνκα . . . . . . . . . ο . . . . ντὰ πράγ(ματα) . . . . (o n) τα . . μεσ . . . αυτο . . . . . . . . . (τα n) ou . . . εξ . . . τα . . . . . . . . . (ou n) ἔσται . . τα . . ανμ . . . . . . . . . . . (εσ n) τα(ύ)ταις ἢ τοιαύτα(ισ) ἐπι(φοπαῖς (τα n) και . . . . . οναδι . . . . . . . (κατ n) σιν . . . ομν . . . . . . . . . . περι(ει λημμένα ἀξ . . . . . . . . . τειν . . . . μεν τον αυ . . . . . ἀ)πί θα(νον) δὲ καὶ τοῦτο . (ἀληθ)εύειν (κ)α(ὶ) ψεύδεσθαι αὐτοὺς οὐ ῥητέ- ον, οὐ τοῦτο ὑφορωμένου(ς) ἀλ- λω τρόπω, εἰ ὁ αὐτὸς ἅμα ἀ- ληθεύσει καὶ ψεύ(σ)εται, ἀλλ’ ὅ-
τι τοῦ σημαινομένου τελέ- ως ἀποπλαν(ῶν)ται. Κ(αὶ) τὸν προηγούμενον λόγον προσ- ε)λέγ(χει) καὶ τὸν (ψεύσεσθαι αὐτοὺς ἅμα καὶ ἀ(λη)θεύσειν τυγχάνειν δ’ ἐν πᾶσιν τοῖς τοιούτοις ὁτὲ μὲν ἁπλῶς λε- γόμενα ὁτὲ δὲ πλέονός τι- νος συνπαρενφαινομένου. λέγω δ’ οὐ τὸ μὲν λεγόμεν(ον αὐτῶν κατὰ δοξα(σμ)ὸν (ἢ διά- νοι(αν), τὸ δὲ κατὰ λ(έξιν) . . νου το . . . αλλοι . . . . . . . οὔτ' εἰς το . . . αλλοι . . . . . . . . οὔτ’ εἰς ο . . . . . . ηντατε . . . καὶ . . . . . . . . . . ἀλλ(ὰ) τὰ ὅμοια τὰ . . Col. 11n (p. 296o): ον . οπ . . . . . . . . . ει . . . . . . . . . . . . . . . ιτ . . ν . . . . . . . . . . . . . . . . ομενο . . . . . . . . . . . . ντ . της διετ . . . . . . . . λέγ(ω) μέχ(ρι . . . . . κατ . . . . . ειν λοι . . εν . . . . . . . . . . . . . . οα . . . . . αμ . . . . . . . . . . . καὶ . αρον συν . γε . . . ἄλλων . εν εἰπάτω λέγειν τοι- (ἄλλοτε μὲν?) αῦτα κα(τὰ φ)ορὰς ἡμε(τέ)ρας, ἔσ- τιν θ’ ὅτε (τα)ύτας (ὑ)πε(ξε)λόμε- νος καὶ τὸ ὅλον . τ. πωτι (τοις οτι n in fine) (στ)ρεφό(μ)ενοι ὥστε μὴ ἀν- απηρτισμένως μηδ’ ἀμφι- βόλους τὰς λέξεις λέγειν, χρη- σίμου σφόδρ’ ὄντος παρασεση- μάνθαι τὸν τόπον τοῦτον, ὅπως ἀνα(στ)ρέφ(ω)μεν εἰς αὐ- τὸν) συνε(χέσ)τερον. Ἐπὶ δὲ τῶν τοιούτων περιπάτει, ἐπεὶ ἡ- μέρα ἐστιν μήπ(οτε) διχῶς λέγομεν, ὥστε κα(τὰ θά)τερον μὲν τῶν λεκτῶν προστάτ-
τειν τὸ ὅλον τοῦτο, τὸ περιπα- τεῖν, ἐπεὶ δ’ ἡμέρα ἐ(στι)ν κα- τὰ (τὸ) λο(ι)πὸν δ’ ὃ καὶ μᾶλλον ἐνφαίνεται καὶ (ὧ μᾶλ)λον χρώμεθα, τὸ περιπα(τεῖν προσ- τάττεται, τὸ δὲ λο(ιπὸ)ν ἔξ(ω- θεν ἐπι(γίν)εται . . . . . . κα- . . ματι . μενο . . . . . . . . . Col. 12n (p. 297o): . . . πρ . . . νυτο . . . . νυμεν . . . απ . . . οσ . . . . υ . . . . ρα . . ρεστ . . . . . . . . . οπ(ε)ριλαν- (βαν)ομ . . . . . . . . . . . . . . . . ον . . . ισ . . . α . . . . . . . . . . . . . . . . . ωθεν α . . . . πα . . . . νλα(νβα- ν)ομένου . δο . . . . . . . . . ε . ται κα(ὶ τοι)ο(ύ)των ο(ὗτος) πε (ρι)πάτε(ι, εἰ δ)ὲ μ(ὴ) κάθ(ου. Πάν- τα μὲ(ν γ)ὰ(ρ) ὑπ(ὸ) τὴν (π)ρόσ- ταξιν πίπτει, κατηγόρησ(ιν δ(ὲ μεταλλα . ιν οὐθ(αμῆ) ἔσ- (μεταλαβεῖν Cr.) τιν . οὐθὲν γὰρ ἐμφα(ίνει) τοι- οῦτο πρᾶγμα οὗτος (πε)ριπα- τ(ε)ῖ· εἰ δὲ μὴ κάθηται. (ἡμ)ῖν γ’ ἡ χρεία τοιαύτη δια . . ου . . χους λόγον περιπάτει, ἐ- ὰν δὲ τοῦτ(ο μ)ὴ ἐκποι(ῇ κ)α- θου καὶ οἷον μάλιστα (μ)ὲν πε- ριπάτει, ἐὰν δὲ τοῦτο (μ)ὴ ἐκ- ποιῇ, κάθου. Δύναται (δʼ) εἰς τὸ καὶ ἐπὶ (π)λέον ἐκτ(είνεσ-) θαι καὶ νὴ Δία[ν] κατηκ . . . . τι . . . τηπω τουτων . . ε . . . . εν (περι)πάτει, εἰ δ(ὲ μὴ καθεύδε(ι) καὶ μά(λισ)τα (ποί)ει (κάθου λέγεται) τοῦτο, εἰ δὲ (μ)ὴ τοῦ(το ποίει, εἰ δὲ μὴ τοῦτ(ο καὶ) οὕτως ε(ἰς) ἄπει- ρον ουν . . . . . . ο)ὕτως . . . . . . . . . σν . . . . . . . αχ . . . . . . . . . . . . . τοῦ(τ)ον πε(ριπατεῖν, εἰ δὲ μὴ, καθῆσθ(αι ουδ)εν φα
. . . ναι . . . . . . . . . τετ . . . . . . . . . . . . . . . . εσ . . . . υ . (ν?) καταλη(πτικ)ὼς . . . . . . . . Col. 13n (p. 298o): . . . . . . . . εστι . . . ειε . . . (τε pro ειε n) . . . . . . ν . . . αμ . . . τ . . . . . . (διαλ pro αμ n) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ἀ)λλ' ἐπὶ μ . ν . . . . . . . ατο . τουονο . . καταμε . ιουτο . . . ω . . . . . τιη . . . . ινεδ . . . . . ε πρὸ(σ- τά(ττ)ε(σθ)αι μὴ π(οιεῖ)ν. Τὸ δὲ τοιοῦτο δ(ι)χῶς ῥηθήσ(ε)ται ἢ περιπάτε(ι ἢ) κάθ)ου) ὧν τὸ μ(ὲν ἐστι τοι(οῦτον) ω . . . . ατ . . (fortasse: ὡς τῶν ἀξιου- μενων (τ)ούτωντ . ενι . . . . μένων τούτων τὸ ἐντυχὸν μεν οὐ προστάττεσθαι, τ(ὸ μόνον προστάττεσθαι) δὲ τοιοῦτο τοῦτο, εἰ δὲ μὴ (τοῦ- το. Πότ(ε)ρον οὖν ταῦτα λέ(γω- μεν ἢ ῥητέον κἀνταῦθα εἶ- να(ι δ)ὴ τὸ προ(σ)ταττόμενον, ὃν τρόπον ἐ(σ)τί τοιοῦτο ἀξί- (fortasse: ὃν τρόπον ἐκεῖ) ωμα περιπατεῖ Δίων, εἰ δὲ μὴ κάθηται καὶ κατηγόρη- μ)α θ(α)νὸν εἶναι τοιοῦτο περιπατεῖν, εἰ δὲ μὴ καθῆσ- θαι, εἰ δὲ τοῦτο καὶ προστάτ- τεσθ)αι τ(οι)οῦτο πιθανόν (ἐσ- τιν). Μετὰ δὲ ταῦτα καὶ (ἑτέ- ρα ἐστὶν ἐπίστασις το(ι)αύ- τη, μήποτε καὶ οἱ οὕτως προσ- τάττοντες ὃ ἔτυχε τούτων λαβέ καὶ ὁποιονο(ῦν τού)των λαβέ οὐθ(ὲ)ν προστάττουσιν. οὔτε γὰρ κατηγόρημά τι ἔσ- τιν εὑρεῖν τὸ (προστ)αττόμ(ε- νον οὔτ’ ἄλλο τοιοῦτον οὐ- θέν. Ὁμοίως δὲ καὶ ἂν οὕτως ιπητ . . . . τοντ . . . . . ον . . . Δ . . . . . . . . ουτ . ισμελ . ν . . . . . . υσοδουμ . . . . . . . . . .
Col. 14n (p. 299o): . . . . . τω . . . . γει . . καὶ . . . . . . ονος οὐχ ὡ . . . . . ου . . . ἀλλ’ ἔξωθέν πω(ς ἐπιγι- νόμεν)ον . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . τα, κ(αὶ) ἄλ(λ)ων . δ . . . . . . . . . . . ν . ων . οὕτως δὲ ω . . . . . . . . ε . ἐπίστααίν πως λέγεται το(ῖχό)ς τ’ ἐξαληλειμμένος κ(αὶ κ)εκονιαμένος καὶ κίων πεπιττωμένος καὶ θύρα καὶ ἀσπίς λελευκωμένη καὶ τού- τοις σύνεγγυς ἄνθρωπος ἀλη- λειμμένος καὶ ἠσβολωμένος καὶ πάλιν ἱμάτιον (ἐῤ)ῥυπασ- μένον καὶ (ῥυ)παρὸν καὶ ἄν- θ(ρωπος) ῥυπαρός. Δεῖ δὲ δι- ανέχειν κατὰ τὸν τόπον τοῦ- τ(ον . . ἄ)νωθεν ἐξ . . . . τον κα(ὶ σ . . . . . . τινῶν μὲν περι . . . ον συνκατατ(άτ)τεσθαι . . . αὐτὸν λογ . . . . ωσμε- . . . . . . ὑποτε . . . . τινῶν . . ἄλλα(ς πα)ραλλ(αγὰς . . . . . . . . . . . . . ῞σα γ . . . καὶ . . . . . . . . . ἐπὶ πολλῶν καὶ . . . . ἀξιώ)ματα καὶ κατη- γορήματα . . . . . . . . . . . . . . . . (quinque versus inutiles omitto) Col. 15n (p. 300o): λιν καταμα . . με . δεον . ουγ . αρ . . . . . νευω . καρ σον κα(τηγορη)μάτων . . . πανδεις τὰ πολλὰ μὲν ἀ- ποδέχεταί πως, τὰ δὲ καὶ ε . ε . . . πω . διχ(ῶ)ς λ(εγό)μεν(α . . . . καὶ τοιαῦτά τινα . . . . . . . . περὶ) δ’ ἐκ(εί)νων ἀρκεῖ τὰ εἰρημένα.
299

Diogenes Laërt. VII 134. διαφέρειν δέ φασιν ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα· τὰς μὲν γὰρ εἶναι ἀγενήτους ⟨καὶ⟩ ἀφθάρτους, τὰ δὲ στοιχεῖα κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν φθείρεσθαι. ἀλλὰ καὶ ἀσωμάτους εἶναι τὰς ἀρχὰς καὶ ἀμόρφους, τὰ δὲ μεμορφῶσθαι. Cf. n. 408.

Diogenes Laërt. VII 139. δοκεῖ δ’ αὐτοῖς ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων δύο, τὸ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον. τὸ μὲν οὖν πάσχον εἶναι τὴν ἄποιον οὐσίαν, τὴν ὕλην· τὸ δὲ ποιοῦν τὸν ἐν αὐτῇ λόγον, τὸν θεόν. τοῦτον γὰρ ἀΐδιον ὄντα διὰ πάσης αὐτῆς δημιουργεῖν ἕκαστα. τίθησι δὲ τὸ δόγμα τοῦτο Ζήνων μὲν ὁ Κιτιεὺς ἐν τῷ περὶ οὐσίας, Κλεάνθης δὲ ἐν τῷ περὶ τῶν ἀτόμων, Χρύσιππος δὲ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν φυσικῶν πρὸς τῷ τέλει —  —

Sextus adv. math. IX 11. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς δύο λέγοντες ἀρχάς, θεὸν καὶ ἄποιον ὕλην, τὸν μὲν θεὸν ποιεῖν ὑπειλήφασι, τὴν δὲ ὕλην πάσχειν τε καὶ τρέπεσθαι.

Philo de mundi opificio § 8 Vol. I p. 2, 18 Wendl. ἔγνω δὴ ὅτι ἀναγκαιότατόν ἐστιν, ἐν τοῖς οὖσι τὸ μὲν εἶναι δραστήριον αἴτιον, τὸ δὲ παθητόν, καὶ ὅτι τὸ μὲν δραστήριον ὁ τῶν ὅλων νοῦς ἐστιν εἱλικρινέστατος καὶ ἀκραιφνέστατος —  — τὸ δὲ παθητὸν ἄψυχον καὶ ἀκίνητον ἐξ ἑαυτοῦ, κινηθὲν δὲ καὶ σχηματισθὲν καὶ ψυχωθὲν ὑπὸ τοῦ νοῦ μετέβαλεν εἰς τὸ τελειότατον ἔργον, τόνδε τὸν κόσμον.

Seneca ep. 65, 2. dicunt, ut scis, Stoici nostri: duo esse in rerum natura, ex quibus omnia fiant, causam et materiam, materia iacet iners, res ad omnia parata, cessatura, si nemo moveat, causa autem, id est ratio, materiam format et quocumque vult versat, ex illa varia opera producit. Esse ergo debet, unde fiat aliquid, deinde a quo fiat; hoc causa est, illud materia.

Origenes de principiis (interpr. Rufino) II cp. 1 p. 78. ed. Delarue contra eos disputat, qui dum deum mundi opificem et providentem autumant, materiam (τὴν ἄποιον ὕλην) ingenitam esse affirment.

Theodoretus graec. affect. cur. 58, 10. Καὶ τὴν ὕλην δὲ —  —

καὶ ὁ τῶν Στωϊκῶν ὁρμαθὸς τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ ῥευστὴν ἔφασαν εἶναι. ibid. 19. Ἀριστοτέλης δὲ αὐτὴν σωματικὴν κέκληκεν, οἱ Στωϊκοὶ δὲ σῶμα.

Alexander Aphrod. in Aristotelis Metaphys. p. 133, 33 Bon. 178, 15 Hayd. ἀλλ’ εἰ καὶ ἔστι τι καθ’ αὑτὸ αἴτιον παρὰ τὴν ὕλην, καὶ ἄλλο τί φησι δεῖν ἐπισκέψασθαι, πότερον τοῦτό ἐστι κεχωρισμένον ὕλης καὶ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ὑφεστὼς ἢ ἐν τῇ ὕλῃ, ὁποῖόν ἐστι τὸ ἔνυλον εἶδος καὶ ὡς τοῖς ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἔδοξεν ὁ θεὸς καὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον ἐν τῇ ὕλῃ εἶναι. Cf. Asclepius in Aristot. Metaphys. p. 146, 15 Hayd.

Proclus in Plat. Timaeum p. 81 E Schn. ἀποροῦσι δέ τινες, ὅπως ὁ Πλάτων ἔλαβεν ὡς ὡμολογημένον τὸ δημιουργὸν εἶναι τοῦ παντὸς εἰς παράδειγμα βλέποντα· μὴ γὰρ εἶναι δημιουργὸν εἰς τὸ κατὰ ταὐτὰ ἔχον ὁρῶντα. πολλοὶ γὰρ καὶ τούτου προεστᾶσι τοῦ λόγου τῶν παλαιῶν, οἱ μὲν Ἐπικούρειοι καὶ πάντη τοῦ παντὸς αἴτιον οὐκ εἶναι φάσκοντες, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Στοᾶς εἶναι μέν, ἀχώριστον δὲ ὑφεστάναι τῆς ὕλης. Cf. p. 299 C. περὶ δὲ ἀπάντων τῶν κατευθυνόντων τὴν γένεσιν θεῶν λέγωμεν, ὡς οὔτε τὴν οὐσίαν ἔχουσι τῇ ὕλῃ συμμεμιγμένην, καθάπερ φασὶν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς etc.

Syrianus in Aristot. Metaphys. (Aristot. Acad. V. 841a). ἄλλων δὲ καὶ ποιητικὴν μὲν αἰτίαν ἀπολειπόντων, ἀχώριστον δὲ ταύτην τῆς ὕλης, καθάπερ οἱ Στωϊκοὶ μὲν ὕστερον, ἄλλοι δέ τινες πρὸ αὐτοῦ (sc. Aristotele).