De signis Odysseae

417.

εἰ δέ κ’ ἔτι προτέρω παρανήξομαι.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ προτέρω] ἀντὶ τοῦ εἴ που ἔμπροσθεν· καὶ περισσὸς ὁ κέ. PT.

cf. Κ 469. δ 36. F. Ar. p. 8.

422.

κλυτὸς Ἀμφιτρίτη.

*) ἡ διπλῇ πρὸς τὸ σχῆμα, ὡς τὸ κλυτὸς Ἱπποδάμεια ἀντὶ τοῦ κλυτή. καὶ ὅτι ἐν θαλάττῃ ὢν λέγει ἐξ ἁλός. HPQE. cf. δ 442.

429.

παλιρρόθιον.

†) παλινόρμητον, εἰς τοὐπίσω φερόμενον V. cf. L. Ar. 91. cf. ε 27. ν 5.

453.

τὸν δ’ ἐσάωσεν || ἐς ποταμοῦ προχοάς.

*) ἀντὶ ἀντωνυμίας τὸ ὄνομα· οὐ γὰρ εἶπεν εἰς τὰς ἑαυτοῦ προχοάς· ἡ διπλῆ οὖν παράκειται πρὸς τὸ τῆς ἑρμηνείας ἴδιον. BEPQ. cf. BL ad Ξ 454.

459.

κρήδεμνον ἀπὸ ἕο λῦσε θεοῖο.

Fuit diple periestigmene, quod Zenodotus legit ἀπὸ ἑοῦ cf. HP ubi sic corrigendum est. cf. ad Β 239. Τ 384. Υ 261 η 217.

467.

μή μ’ ἄμυδις στίβη τε κακὴ καὶ θῆλυς ἐέρση.

*) [ἡ διπλῇ ὅτι] οὐκ εἶπε θήλεια, ἀλλὰ θῆλυς ἀρσενικῶς, ὡς ποιητικώτερον BQ. cf. ad ν 422.

477.

ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ’ ἐλαίης.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] πλεονάζει ἡ ἐξ πρόθεσις. P. cf. F. Ar. 27. Θ 19.

†) τὸ σχῆμα ἀντίπτωσις, ἵν’ ᾖ, τὸν μὲν φυλίης, τὸν δ’ ἐλαίης. ἢ στικτέον μετὰ τὸ πεφυῶτας, ἵνα ἐν τοῖς ἑξῆς λείπῃ τὸ ἦν ῥῆμα, ὁ μὲν φυλίης ἦν, ὁ δὲ ἐλαίης PQ.

Fluxisse potest ex Aristonico aut ex Nicanore, ad quem alteram scholii partem malim referre. cf. Eust. 1547 et scholia ad Ε 245.