De signis Odysseae

771.

ὅ οἱ φόνος υἷι τέτυκται.

*) ὅτι φόνος τῷ υἱῷ αὐτῆς ηὐτρέπισται· ἡ γὰρ οἱ ἀντὶ γενικῆς ἐστι. H. cf. Fr. 22.

783.

πάντα κατὰμοῖραν· ἀνὰ θ’ ἱστία λευκὰ πέτασσαν.

†) περιττὸς δοκεῖ οὗτος ὁ, στίχος M.

Non legit Eust. cf. 1517, 44, omiserunt ADEGHL.

786.

ἕσπερον.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι ἀρσενικῶς] τὴν ἑσπέραν ἕσπερον εἶπεν. HGl. cf. ad α 422 et exempla ibid.

793.

ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος.

Ex schol. in E apparet, fuisse diplam Ar. de vocabulo νήδυμος, pro quo nonnulli ἥδυμος legerunt, litteram ν ut ἐφελκυστικὸν ad ἐπήλυθε trahentes. cf. ad B 2. K 187. Π 54.

794.

λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα.

*) ὅτι οὕτως λέγει τὰς συναφὰς τῶν μελῶν, οὐ τὰ μέλη. (οὐκ οὖν ἂν εἴποι μηρὸν ἢ χεῖρα ἅψεα.) PQH.

797.

Ἰφθίμῃ κούρῃ.

†) ἀμφιβάλλει Ἀρίσταρχος, πότερον ἐπίθετον τὸ ἰφθίμη, ἢ κύριον. P.

816.

ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.

Certe obelo notavit Ar. cf. δ 726. I 395.

836.

οὐ μέντοι κεῖνόν γε δίηνεκέως ἀγορεύσω.

*) [ἡ διπλῆ πρὸς τὸ σχῆμα] ἀντὶ τοῦ τὰ περὶ ἐκείνου BEQPT. cf. F. Ar. 25.

845.

Σάμοιό τ’ παιπαλοέσσης.

*) ὅτι τὴν Σάμην Σάμον λέγει H.

cf. δ 671.

7.

Ζεῦ πάτερ ἠδ’ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες.

†) ἐκ τῆς ἐν Ἰλιάδι Νέστορος εὐχῆς μετατέθειται P.

Nestoris εὐχή est O 370 seq., sed ibi hic versus non legitur. Num Ar. alium textum ac nos hoc loco habuit?

13.

ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν νήσῳ κεῖται κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων.

*) οἰκειότερον ἐν Ἰλιάδι — B 721 — κεῖται περὶ Φιλοκτήτου. νῦν δὲ ἔδει τετιημένος ἦτορ εἶναι H.

27.

παλιμπετὲς ἀπονέωνται.

†) εἰς τοὐπίσω στρεφόμενοι P.

Hoc scholion inserui propter rectam vocabuli πάλιν interpretationem, quae est Ar. cf. L. Ar. 91.

30.

νύμφῃ εὐπλοκάμῳ εἰπεῖν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀπαρέμφατόν ἐστιν ἀντὶ προστακτικοῦ, τοῦ εἰπέ PT.

cf. F. Ar. 14. α 291 et exempla ibid.

39.

πόλλ’, ὅς ἂν οὐδέποτε Τροίης ἐξήρατ’ Ὀδυσσεύς, εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν.

†) Τροίης δισυλλάβως, ἵνα τὴν χώραν ἀκούσωμεν P.

cf. λ 510. A 129. Alii: Τροίης ἀπὸ ληίδος. Fluxisse videtur ex Ar., qui A 129 observavit, Troiam urbem apud Homerum δισυλλάβως legi Τροίην, adiectivum contra Τροΐην τρισυλλάβως de urbe aliqua Troiana.

44/46.

αὐτίκ’ ἔπειθ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, ἀμβρόσια χρύσεια, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφ’ ὑγρὴν ἠδ’ ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιῆς ἀνέμοιο.

*) [τούτοις τοῖς στίχοις παράκεινται ἀστερίσκοι ὅτι] μετάκεινται οὐ δεόντως ἐντεῦθεν εἰς τὰ περὶ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν α′ λεγόμενα· (96-98) καὶ εἰς τὰ περὶ Ἑρμοῦ, ἡνίκα ἀπ’ Ὀλύμπου εἰς τὴν Τροίαν κάτεισιν (Ω 341/2) HPQ.

50.

Πιερίην δ’ ἐπιβὰς ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε πόντῳ.

†) ἀναγκαῖον τὸ ἔπος, ὅτι ὄρος Ὄλυμπος θεῶν οἰκητήριον κατὰ τὸν ποιητὴν. HP.

cf. F. Ar. Ξ 226. L. Ar. 166. ad v. 55.

Pieriam enim, Olympi cacumen, transcendunt dii apud Homerum, iter facientes ex Olympo in terram.

54. not. 1.

55.

ἀλλ’ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἀφίκετο τηλόθ’ ἐοῦσαν.

*) [ἡ διπλῆ] πρὸς τὰ περὶ τῆς πλάνης, ὅτι πόῤῥω που ἐν ἐκτετοπισμένοις τόποις ἀορίστοις. φησὶ γοῦν τηλόθι που τὴν νῆσον εἶναι. καὶ πρὸς τὰ περὶ Ὀλύμπου σεσημείωται· εἰ γὰρ μὴ ἀπὸ Μακεδονίας ὁ θεὸς ἐξορμᾷ, ἀλλ’ ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ, οὐκ ἂν πολλὴν ἐπῆλθεν, ἕως εἰς τὴν νῆσον παραγένηται, ἀλλ’ εὐθὺς βουληθεὶς κατὰ κάθετον γενόμενος PQ. — ut Minerva T 530. L. — cf. L. Ar. 166. 247. δ 556 et locos ibi collatos.

69.

ἡμερὶς ἡβώωσα.

Notatum fuit vocabulum ἡμερίς ἅπαξ εἰρημένον v. schol. EPQ: τὴν ἄμπελον εἶπεν· ἅπαξ δὲ ἐνταῦθα τὸ ὄνομα. Eust. 1524, 25 habet: ἐν δὲ ὑπομνήμασι παλαιοῖς τοῖς εἰς τὸ Ξ τῆς Ἰλιάδος (an Ar.?) εἶδος λεπτοφλοίου δρυὸς ἡ ἡμερὶς λέγεται. Apoll. l. h. 84, 1 ut in scholio nostro interpretatur.

84.

πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων.

*) ὁ στίχος περιττός· ὁ γὰρ προκείμενος ἀρκεῖ. HP. cf. ad v. 158 et PQ ad v. 82.