De signis Odysseae

463.

εὐξάμενός τι ἔπος ἐρέω.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ εὐξάμενος ἀντὶ τοῦ] καυχησάμενος BQ. L. Ar. 147. cf. 468.

468.

εἴθ’ ὣς ἡβώοιμι.

†) ἔνθεν δῆλον ὅτι τὸ εὐξάμενος (463) ἀντὶ τοῦ καυχησάμενος HQ.

482.

ἀλλ’ ἑπόμην σάκος οἶον ἔχων καὶ ζῶμα φαεινόν.

†) νῦν προφανῶς ζῶμα τὸν χιτῶνά φησιν, ὡς διὰ τῶν ἑξῆς δῆλον παρά μ’ ἤπαφε δαίμων οἰοχίτων’ ἴμενται· (488) τινὲς δὲ ζῶμα φαεινὸν τὸν σιδηροῦν χιτῶνα H. Altera interpretatio est Aristarchi cf. L. Ar. 121. Eust. 1770, 35. Apoll. l. h. 81, 18.

495.

κλῦτε φίλοι· θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος.

*) ἀθετεῖται ὡς ἐκ τῆς Ἰλιάδος (Β 56) μετενηνεγμένος. γελοῖον δὲ εἰπεῖν καὶ τὸν ἐν λόχῳ καθυπνωκέναι H. cf. ad Β 56, qui habet asteriscum. Videtur insertus esse versus propter initium orationis coniunctione γὰρ factum. Sic H: τινὲς φασὶν ἐνίους ἠγνοηκότας τὸ (ἔθος) τοῦ ποιητοῦ, ὅτι ἔθος ἐστὶν αὐτῷ ἀπὸ τοῦ γὰρ ἄρχεσθαι, διὰ τοῦτο πεπλακέναι τὸν στίχον. cf. κ 174. 189.

503-6.

ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη. δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν,

ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος. νῦν δέ μ’ ἀτιμάζουσι κακὰ χροὶ εἵματ’ ἔχοντα.

†) καὶ ὁ Ἀθηνοκλῆς προηθέτει. ἀφανίζουσι γὰρ τὸ χωρίον τοῦ αἰνίγματος διαῤῥήδην αἰτοῦντος. ἄλλως τε καὶ ὁ Εὔμαιος ὕστερον λέγει αἶνος μέντοι ἀμύμων ὃν κατέλεξας H.

Versibus 503-506 quatuor obeli appicti sunt in M, in Q tres modo v. 504-506. De Athenocle cf. ad ζ 144.

553.

Βορέω ὑπ’ ἰωγῇ.

†) τῇ σκέπῃ V.

Sic Aristarchum interpretatum esse ὑπὸ σκέπῃ dicit Apoll. l. h. 93, 28.

4.

εὗρε δὲ Τηλέμαχον καὶ Νέστορος ἀγλαὸν υἱὸν

6.

ἤτοι Νεστορίδην μαλακῷ δεδμημένον ὕπνῳ.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] πρὸς τὸ δεύτερον πρῶτον ἀπήντηκεν (cod. ἀπήντησεν) καὶ [κατὰ ἐνναλλαγὴν πτώσεως παρείληπται] (cod. ἀντίπτωσις) ἀντὶ τοῦ ὑπὸ μαλακοῦ ὕπνου δεδμημένον H. cf. L. Ar. 11. F. Ar. 24.

16.

ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμασθαι.

*) ὅτι Ἰθακήσιος ὁ Ἰκάριος, οὐ Σπαρτιάτης, ἀδελφὸς Τύνδάρεω H.

cf. schol. in E ad α 285, HMQ ad β 52. HQT ad δ 1.

19.

μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται.

Fuit nota de Aristophanis athetesi cf. in H: ἀθετεῖ Ἀριστοφάνης ἐπὶ σμικρολογίᾳ παντελῶς. Propter eandem caussam ceraunio apposito σ 281 sq. damnavit. cf. ad v. 91.

20.

οἶσθα γὰρ, οἷος θυμός.

Eust. 1773, 27 Zenodotum nostro loco pro οἶσθα scripsisse οἶσθας contendit. cf. α 337. Ar. ad Α 85.

24-26.

ἀλλὰ σύ γ’ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα δμωάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι, εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν. εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν.

ἔνιοι τοὺς γ′ νοθεύουσιν, ότι μηδὲν τούτων ἐπανελθὼνποιεῖ H.

Dindorfius lemma 19-21 praefixit, sed scholion ad v. 24 —26 pertinere mihi videtur. Sic etiam La Roche II, p. 46.