Physiognomonica (epitome Matritensis)

Adamantius Judaeus

Adamantius, Scriptores physiognomonici Graeci et Latini, Volume 1 Foerster, Teubner, 1893

Οἱ τὰ γόνατα ἔσω νεύοντες ὥστε συγκροτεῖν γυναι- κεῖοι, λεπτὰ δὲ ὀλιγόσαρκα ῥικνά, ὥσπερ ἐκτετηκότα, παν- οῦργον ἄνδρα δηλοῦσι· τοιαῦτα γὰρ καὶ 〈 τὰ〉 τῶν πιθήκων.

[*](Matr. 10. ante Οἱ titulus περὶ γονάτων καὶ ἰσχίων m. rubr. in marg. Ma νεύοντες] μένοντες Ma γυναικεῖοι] γυναικείοις Ma 12. 〈 τὰ) inserui post πιθήκων in M sequitur c. 21 περὶ χροιῶν p. 386, 12 sq.; quae apud Ada- mantium intercedunt exciderunt. )
386

Δῆλον ἀπὸ τῶν προλεγομένων, σημαίνει ἡ μέλαινα χροιὰ 〈δειλίαν〉 καὶ πολυμηχανίαν ἔχειν τὸν ἄνδρα, ἡ δὲ λευκὴ καὶ ὑπόξανθος ἀλκὴν καὶ θυμὸν λέγει, τὸ δὲ πάνυ λευκὸν ἄκρατον εἰς ἀνανδρίαν φέρει, πυρρὸν δὲ τὸ [*](Matr. 12. ante Δῆλον titulus περὶ χροιῶν m. rubr. Ma Δῆλον] Δειλόν Ma 13. 〈δειλίαν〉 inserui πολυμηχανίαν] πολυμηχανίας. Ma 14. θυμὸν] μῦθον Ma 15. ἀνανδρίαν] ἀνδρείαν Ma )

387
Matr. σῶμα πᾶν δολερίαν καὶ πολυτροπίαν τοῦ ἀνδρὸς ση- μαίνει. χροιὰ δὲ ἀνατετραμμένη ὑπόχλωρος δειλίαν ἄμα καὶ κακομηχανίαν δηλοῖ, εἰ μὴ ὑπὸ νόσου γενόμενον. τὸ δὲ μελί- χλωρον καλούμενον χρῶμα δειλόν, γαστρίμαργον, λάλον, ὀργί- λον, γλωσσαλγῆ, τὸ δὲ φλογοειδὲς χρῶμα ἐμμανές ἐστι· τὸ δὲ [*](Matr. 9. εἰ μὴ] σημεῖον Ma γενόμενον| γένοιτο? 10. δειλόν] δηλοῖ Ma 11. ἐμμανές] ἐμμερές a, γρ. ἐμμανές m. rubr. in mrg. )
388
Matr. πράως ἐρυθρὸν εὐφυές ἐστιν, εὐμαθές, ὀξυκίνητον.

ταῦτα μὲν περὶ παντὸς τοῦ σώματος· κατὰ μέρος 〈δὲ〉 τὰ στέρνα ὑπερυθριῶντα ζέειν ἔνδον τὴν ὀργὴν ἀγγέλλει, ὥσπερ τὰς τῶν αὐχένων φλέβας καὶ τὰς ἐν τοῖς κροτάφοις δεῖ σκοπεῖν.

[*](Matr. 8. περὶ] παρὰ Ma κατά μέρος 〈δὲ〉 τὰ] πᾶν μέρος: τὰ δὲ Ma 9. ὑπερυθριῶντα] ὥσπερ ἰθρύοντα Ma ζέειν] ζέσιν Ma )
389

Πρόσωπα τὴν χροιὰν αὐτὰ καθʼ ἑαυτὰ ἐρυθρὰ τραχεῖς ἄνδρας δηλοῖ· εἰ δὲ μόναι αἱ παρειαὶ τοιαῦται εἶεν, οἰνόφλυγας εἶναι τοὺς ἄνδρας σκόπει.

Περὶ δὲ τῶν ἐν ὀφθαλμοῖς χροιῶν εἴρηται μὲν πρόσθεν, λεχθήσεται δὲ καὶ ὧδε ὅσα ἡ χρεία ἀπαιτεῖ. ὅσοι ὀφθαλμοὶ ὑποφοινίσσουσιν εἰ μὲν ἅμα ξηρότητι, ὀργίλους [*](Matr. 9. οἰνόφλυγας] τοιούτους Ma σκόπει] σημαίνει, ut p. 395, 9? 10. ante Περὶ titulus περὶ ὀφθαλμῶν χροιῶν m. tubr. Ma )

390
Matr. τοὺς ἀνθρώπους δηλοῦσιν, εἰ δʼ ἅμα ὑγρότητι, σημαί- νουσιν οἰνόφλυγας. γλαυκότης ἐν ὀφθαλμοῖς ἀγριώτερον ἄνδρα εἶναι λέγει· γλαυκὰ γὰρ τῶν ἀγρίων ζώων τὰ πλείονα ὑπ- άρχει, τὰ δὲ ἥμερα μελανόμματά πως εὑρήσεις. τῶν δὲ γλαυκῶν τὸ μὲν λίαν λευκὸν δειλόν, τὸ δὲ χολῶδες ἄγριον ἄνδρα δηλοῖ· τὸ δὲ ταῖς ἐλαίαις τὴν χροιὰν ὅμοιον δυνατὸν ἄνδρα σημαίνει. τοῦ γε μὴν μέλανος τὸ μὲν πάνυ μέλαν [*](Matr. 8. σημαίνουσιν] οἷον Ma 13. ταῖς ἐλαίαις] τέ- λειον Ma )
391
Matr. δειλόν τε καὶ δολερόν, τὸ δὲ ὑπόξανθον ἰσχυρόν τε καὶ μεγαλόψυχον ἄνδρα δηλοῖ. τὰ μαρμαρύσσοντα ὄμματα ματαίους ἄνδρας δηλοῖ, ὠχρὰ δὲ ὄμματα καὶ ἀλλοχροίας ἔχοντα χαί- ροντα ἄνδρα καὶ ὑπονοούμενον εἰς κλεψοσύνας τὸν τοιοῦτον σημαίνει· στίλβοντες ὀφθαλμοὶ ἀφροδισιαστικοὺς καὶ δειλοὺς δηλοῦσιν.

[*](Matr. 12. κλεψοσύνας] κλεπτοσύνας? )
392