De venenatis animalibus eorumque remediis

τὰ δὲ πεπονθότα μέ ρη ϲηπόμενα λευκαίνεται, ἀλφοειδὴϲ δὲ καθ’ 2 ὅλον τὸ ϲῶμα ἐπι γίνεται χρόα, ῥύϲειϲ τε τριχῶν τῶν καθ’ ὅλον τὸ ϲῶμα. τελευτῶϲιν δὲ μέχρι τριῶν ἢ τεϲϲάρων ἡμερῶν.

βοηθοῦνται δὲ καὶ οὐτοι τοῖϲ ἐπὶ κεράϲτου καὶ ἀμμοδύτου είρημένοιϲ [*](3 SIM. Ps D. 32 (89); P Paul. Aeg. V 18.) [*](20 SIM. Nic. Th. 147 sq. (ex Apollod.) ; Ael. m. a. XVI 40 (e Sostr.) ; Isid. XII 4.17.) [*](20 EXC. Aet. XIII 26.) [*](3 ὁμοίωϲ suspectum, fort. οῖον ὡϲ 5 τῆϲ ῥίζηϲ D, fort recte οἴνου D 7 θύμβρᾳ D: θύμβρῳ P 8 ἀγρίων πηγάνων ἢ ἡμερῶν P: correxi καὶ addidi e D ἀεροδέλλω P 10 ἀμμωδίτου P 13 πινόμενοϲ P: cor- rex 15 ἁρμόζουϲιν P, fort. ἁρμόζει 22 τε καὶ Aet. 24 post ϲτιγμαῖϲ add. πολλαῖϲ Aet. 25 δηχθεῖϲιν Aet.: ληφθεῖϲιν P 20 νωθρόν addidi ex Aet. 27 ἀλφιτοειδὴϲ vel ἀλφοειδὴϲ Aet. 28 ἐπιχροιαι (sic) P. corexi Aetio duce 29 γ P ἢ τεϲϲάρων addidi ex Aet. 30 ἐπὶ ἐχίδνηϲ καὶ κεράϲτου Aet.)

3 καὶ Ἀπολλώνιοϲ δὲ ἐν τοῖϲ Εὐπορίϲτοιϲ ὑποτίθεται ἐπὶ τούτων βοηθήματα τάδε· βούτυρον μετὰ μέλιτοϲ ἐνάλειφε τὸν δεδηγμένον τόπον. πότιζε δὲ τρύγα μελικράτου προϲφάτου, ἐπιβάλλων ὄξοϲ καὶ ἀποϲειρώϲαϲ, ἢ ὀξύμελι ἢ μαράθρου καρπὸν ἑφθὸν μετ᾿ οἴνου λευκοῦ κοτύληϲ ἥμιϲυ, ἢ πάνακοϲ ῥίζαν ὁμοίωϲ ϲύμμετρον μετ᾿ οἴνου δίδου·

4 ϲυμφέρει δὲ καὶ ϲπόγγουϲ ὄξει θερμῷ βεβρεγμένουϲ τῷ δήγματι προϲτιθέναι. ἐκ δὲ τῶν Ϲτράτωνοϲ· χυλὸν ἀνδράχνηϲ ὡϲ πλεῖϲτον δίδου πιεῖν, ἢ μυρτίτην οἶνον ζωρότερον δίδου, ἢ ἀμπέλου ἕλικαϲ ϲὺν οἴνῳ καὶ ὄξει λειώϲαϲ δίδου πίνειν.

1 ὁ μὲν ὄφιϲ οὗτοϲ κατὰ τοῦτο ὠνόμαϲται χέρϲυδροϲ· ἐν μὲν γὰρ ταῖϲ ἀρχαῖϲ διατρίβει ἐν τοῖϲ ἐνύδροιϲ τόποιϲ καὶ λέγεται ὕδροϲ, μετέπειτα δὲ ἐν τοῖϲ καταξήροιϲ τόποιϲ, καὶ κατ᾿ ἐπιϲύνθεϲιν τῶν τόπων τοὔνομα κέκτηται.