De materia medica

103 τοῦ δὲ διφρυγοῦς τρία οἰητέον εἴδη· τὸ μὲν γὰρ μεταλλικόν ἐστιν, ὃ δὴ ἐν Κύπρῳ μόνῃ γίνεται. πηλῶδες γὰρ ὂν ἀναφέρεται ἐκ βυθοῦ σπηλαίου τινὸς τῶν ἐκεῖ, εἶτα ἀνενεχθὲν ξηραίνεται ἐν ἡλίῳ καὶ μετὰ ταῦτα φρυγάνοις κύκλῳ περιτιθεμένοις καίεται· ὅθεν καὶ διφρυγὲς ἐκλήθη διὰ τὸ ὑπὸ [*](16 SIM. Pl. XXXIV 135 (e S. N.).) [*](16 EXC. Orib. XIII s. v. (διφρυυγοῦς — ὑπάρχει, τήν τε στῦψιν — ἀποτίθενται, προκριτέον — πιπράσκουσιν), cf. Orib. V 79 (D). Gal. XII 214, unde Aet. II 52.) [*](1 ἄλλοις δὲ Di ὡς om. O 2 κὰν E 3 τε] δὲ Orib. V 82 ἔτι τε E 5 μὴ λαμπυρίζον Spr.: μὴ superscr. del. H2: μέλαν πυρρίζον A, at cf. Pl. alterius nationis contritum splendescit ut misy et est lapidosius θλασθῆναι E 6 τῷ om. Di ἡγητέον E 8 ὀδονταλγίαν L 9 σαλευομένους E δὲ addidi e Di ὀδόντας om. OE 11 καὶ] δὲ L 12 τε om. Di σχεδόν τι post ἄλλων colloc. Orib.E ἀκατάκαυτα O: ἄκαυτα LE: ἄκαυστα Orib.Di 13 ἁλὸς L καὶ νίτρου καὶ τρυγὸς Orib.E 14 post ἀνίεται haec habet Di (corr. H2) καιόμενα γὰρ τὴν δύναμιν ἐμπρακτότερα γίνεται 15 ἐμπρακτικώτερα E καὶ ὑπόμενα (═ καιόμενα) ὑπὸ τῆς καύσεως Orib.) [*](16 num. cap. ψξζ´ O: ψογ Di: ρῑᾱ E tit. περὶ διφρυγοῦς QDi initium sic habet Orib. διφρυγοῦς εἴδη τρία οἰητέον] ἡγητέον EHDi ὑπάρχειν εἴδη E 17 δὴ καὶ E μόνον E πηλωδέστερον (pro πηλῶδες γὰρ ὂν) E σπηλαίου addidi coll. Pl. l. s. fit et in Cypro ex luto cuiusdam specus arefacto 18 ἐκεῖσε E ἐκεῖ τόπων Di εἶτα εἰς ἥλιον τεθὲν ξηραίνεται Orib. Di: εἶτα ἀνενεχθὲν καὶ εἰς ἥλιον τεθὲν ξηραίνεται E 19 ἐν ἡλίῳ om. Orib.E: ἐν ἡλίῳ καὶ om. Di καὶ καίεται φρυγάνοις Orib. κύκλωθεν Orib.E 20 περιτεθειμένοις QDi: περικαίεται E καὶ om. Orib.)

τὸ δὲ ἕτερον τοῦ κατεργαζομένου χαλκοῦ ὥσπερ ὑποστάθμη 2 τις καὶ τρὺξ ὑπάρχει· μετὰ γὰρ τὴν τοῦ ψυχροῦ ὕδατος περίχυσιν, ὡς ἀνώτερον ἔφαμεν περὶ ἄνθους χαλκοῦ διαλεγόμενοι, μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τοῦ χαλκοῦ εὑρίσκεται ἐν τῇ χώνῃ ἐγκείμενον τῷ πυθμένι αὐτῆς, τήν τε στῦψιν καὶ τὴν γεῦσιν χαλκοῦ ἔχον. τὸ δὲ τρίτον σκευάζεται οὕτως· λίθον τὸν λεγόμενον πυρίτην συνθέντες εἰς κάμινον οἱ πρὸς τούτοις ὄντες καίουσιν ἐπὶ ἡμέρας ἱκανὰς ὡς τίτανον· ὅταν δὲ τῇ χρόᾳ μιλτώδης γένηται, ἀνελόμενοι ἀποτίθενται.

τινὲς δέ φασιν ἐκ μόνης τῆς τὸν 3 χαλκοῦν λίθον ἀποτελούσης ὕλης γεννᾶσθαι τὸ προειρημένον, ὅταν ὀπτηθεῖσα ἐν ταῖς λεγομέναις ἅλωσιν ἄνω μετενεχθῇ εἰς τοὺς βόθρους καὶ ἐνταῦθα καίηται· τόν τε γάρ κύκλῳ τῶν βόθρων τόπον ἐπιλαμβάνειν καὶ μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τῶν λίθων οὐδὲν ἧσσον εὑρίσκεσθαι. προκριτέον δʼ αὐτοῦ τὸ τῇ γεύσει ἔγχαλκον, ἰίζον, στῦφόν τε καὶ ἀναξηραῖνον ἱκανῶς τὴν γλῶσσαν, ὅπερ ἡ κεκαυμένη ὦχρα οὐ κέκτηται, ἣν καίοντες ἀντὶ διφρυγοῦς πιπράσκουσι.

δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν τε καὶ ἀναξηραντικὴν ἐπιτεταμένως, 4 ἀνακαθαρτικήν τε καὶ σμηκτικὴν καὶ κατασταλτικὴν ὑπερσαρχώσεως, ἀπουλωτικὴν κακοήθων καὶ ἑρπυστικῶν ἑλκῶν· διαφορεῖ καὶ ἀποστήματα ἀναλημφθὲν τερεβινθίνῃ ἢ κηρωτῇ.