De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

ἡ προβάτων δὲ ἀχοδος σῦν ὄξει καταπλασθεῖσα ἐπινυκτίδας, ἥλους, θύμους, ἀκροχορδόνας ἰᾶται, πυρίκαυτα δὲ κηρωτῇ ῥοδίνῃ ἀναλημφ θεῖσα. ὑὸς δὲ ἀγρίου ξηρὰ μεθʼ ὕδατος ἢ οἴνου ποθεῖσα αἵματος ἀναγωγὴν ἴσχει καὶ χρόνιον ἄλγημα πλευράς πραύνει, ῥήγματα δὲ καὶ σπάσματα μετʼ ὄξους στρέμματα δὲ θεραπεύει ἀναλημρ θεῖσα κηρωτῇ [*](4 SIM. Pl.. xxvIII2 255 D.e eup. l 83 294)— Pl. XXVIII 239 — Pl. xxvIII 166 eup. I 95 (140)— Pl. XXVIII 220 eup. I 235 (215)— Pl. XXVIII 153 eup. II 117 (317: — Pl. XXVIII 241 eup. I 170 182)— Pl. XXVIII 77 — Pl. XXVIII 220 eup. I 242 (222) — Pl. XXX 114 eup. I 171 (183) — Pl. XX 80 — Pl. XXX 81 eup. I 177 186)— Pl. XXX 109 eup. I 178 (188) — Pl. XXVIII 264 — D. eup. II 85 (247) — eup. II 34 246) — Pl. XXVIII 234 eup. I 226 (210) — Pl. XXVIII 239 eup. I 208 (202).) [*](10 EXC. Aet. XII 3.) [*](1 ὑποθυμιώμενον προπεπτωκυῖαν E θυμιαθέν] ὐποθυμιαθὲν Ε 2 μάλιστα σὺν ὀρειγάνφ πινόμεναι καὶ οἴνῳ E, at cf. D. eup. II 56 (267) σπύραθοι αἰγῶν καὶ μάλιστα ἀγρίων μετʼ οἴνου καθ᾿  ἑαυτὰς καὶ σὺν ἀρώματι 4 κτέννουσιν ἐμβρυα E 5 ἐν ὀθονίφ E, at cf. D. eup. II 83 (294) ἀπάπατος αἰγὸς σὺν λιβανωτῷ (sc. ῥοῦν ἵστησι)· δεῖ δὲ ἐνειλεῖν ἐρίῳ καὶ προστιθέναι 6 δὲ addidi ex E δὲ (alt.)] τε E 7 καὶ μὲλιτος E ἀξουγγίω E 8 ποδαγρικῶν εἰσιν κατάπλασμα E 9 ἐπιτεθέντα 10 καὶ ἐρυσιπέλατα om. E ἰσχιάδων Ε 11 ὠφέλιμος· παραλαμβάνεται δὲ Ε τὸν τρόπον τοῦτον E 12 μεταξὺ τῶν μερῶν (ut videtur) E: corr. E2, cf. D. eup. I 242 (222) λιχανοῦ καὶ τοῦ addidi coll. Aet. XII 3 (17 K.) 13 συνεγγίζων F προυποτεθεὶς E 14 πυριῶν libri: correxi ἄχρι ἂν οὔ E: ἄχρι οὔ ἄν F : ἄχρις ἂν HDi 16 ἡ delevi: om. E 17 καταχρεισθεῖσα E 18 δὲ (pr.)] τε H ῥοδίνῃ κηρωτῇ E 20 πραύνει] κατίσχει E (corr. E2) σπάσματ δὲ καὶ δήγματα E 21 post ὄξους add. πινομένη HDi θεραπεύει post ὁοδίνῃ colloc. E)

163
ῥοδίνῃ. ὀνὶς δὲ καὶ ἡ τῶν ἵππων ἄφοδος αἱμορραγίας ἱστησιν ὠμή τε καὶ κεκαυμένη ὄξει μιγεῖσα. ἡ δὲ τοῦ ἐξ ἀγέλης ὄνου ποηφάγου ἄφοδος ξηρά χυλισθεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ ποθεῖσα σκορπιοπλήκτοις σφόδρα βοηθεῖ.

περιστερᾶς δὲ θερμαντικωτέρα 4 καὶ καυστικωτέρα χρησίμως ὠμῇ λύσει μειγνυμένη, σύν ὄξει δὲ χοιράδας διαφορεῖ, ἄνθρακάς τε περιρρήττει σύν μέλιτι καὶ λινοσπέρμῳ, καὶ σὺν ἐλαίῳ λεανθεῖσα πυρίκαυτα θεραπεύει. καὶ ἡ τῶν ἀλεκτορίδων δὲ ταὐτὰ ποιεῖ, ἐνδεέστερον μέντοι, πλὴν ἰδίως πρὸς μύκητας θανασίμους καὶ κόλου ἀλγήματα ἁρμόζει μετʼ ὄξους ἢ οἴνου πινομένη. πελαργοῦ δὲ σῦν ὕδατι ποθεῖσα ἐπιλημπτικοῖς ἁρμόζειν πεπίστευται, γυπὸς δὲ ὑποθυμιαθεῖσα ἔμβρυα ἐκτινάσσειν παραδέδοται.