Historiae Animalium Epitome

Aristophanes of Byzantium

Aristophanes of Byzantium. Excerptorum Constantini De Natura Animalium Duo Aristophanis Historiae Animalium Epitome subiunctis Aeliani Timothei aliorumque eclogis (Supplementum Aristotelicum, Volume 2). Lampros, Spyridon Paulou, editor. Berlin: Reimer, 1885

(564) Ἀκούω δὲ ἐν Κλαζομεναῖς σῦν γενέσθαι πτηνόν, ἥπερ οὖν ἐλυμαίνετο τὴν χώραν τῶν Κλαζομενίων. ἔνθεν τοι καὶ χῶρος ἐκεῖ κέκληται Ὑὸς πτερόν· ὂ εἴ τῳ δοκεῖ μῦθος εἶναι, δοκείτω, ἐμὲ δὲ περὶ ζῴου λεχθὲν καὶ μὴ λαθὸν οὐκ ἐλύπησεν εἰρημένον.

[*](1 ἠ ὖς] Ael. nat anim. VIII 19 (p 212,21—213,3 12 τὴν ὖν] Ael. l. c. IX 28 (p. 228, 14—18 Herch.) 16 λέγει Δημόκριτος] Ael. l. c. XII 16 (p. 300, 17 — 23 Herch.) 21 ἀκούω] Ael. l. c. XII 38 (p.311,24—31 Herch.))[*](1 Ἰὺς culpa rubricatoris D τὴν om. D: addidi ex Aeliano 3 Τυρρηνίδι Ael.: τυραννῶ, D σὺν νηΐ D: ναῦν λῄστειραν Ael. προελθόντες τῆς νηὸς D: προσελθόντες Ael.: προσσηόντες proprosuit Hercher 6 πλόος D ef. Lobeck Paral. I 173: πλοῦ Ael. 7 ὅσσον Ael.: ὅαον D γέγωνε Ael.: γεγωνέναι D 8 ἐνταῦθα D: ἐνταῦθά τοι Ael. καὶ del. Hercher 9 αἵ δ᾿ D: αἱ δὲ Ael. 12 κρέας—ἥδιον D cod. Med. Ael.: κρέα—ἡδίω vulg. Ael. 13 καὶ om. D: addidi ex Aeliano διδάσκει Schneider ἐναργῶς Hercher 16 πολύγονα Ael. ὗν καὶ κύνα καὶ τὴν corrosa in D rescripsi ex Aeliano 17 ἔχεε τὰς μήτρας καὶ τοὺς Ael.: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . οὐς cetera corrosa D 18 post ὁ spatium corrosum duarum litterarum in D τοίνυν θορὸς οὐκ ἐκ μιᾶς ὁρμῆς Ael.: τοί . . . . . .  . . . . . . . . . . . . μῆς cetera corrosa D 19 δίς τε καὶ τρὶς ταῦτα Ael.: καὶ δίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . cetera corrosa D 20 πληρώση τὰ τοῦ γένου Ael.: πλῆ . . . . . . . . . . . . . . cetera corrosa D 21 δὲ D Ael.: δὲ καὶ Hercher secandum cod. Vat. Ael. γενέσθαι πτηνὸν Ael.: . . . . . . . . . . . . νὸν cetera corrosa D 22 Κλαζομενίων scripsi: κλ . . . . . .  . .  . . . . . D: τὴν Κλαζομενίαν· καὶ λέγει τοῦτο Ἀρτέμων ἐν τοῖς Ὅροις τοῖς Κλαζομενίων Ael. 23 πτερόν· ὃ εἴ τῳ δοκεῖ scripsi: πτερόν· . εἴ . . . . . . . .  cetera corrosa D: πτερωτῆς ὀνομαζόμενός τε καὶ ᾀδόμενος. τοῦτο δὲ εἴ τῳ δοκεῖ Ael. 23 ἐμὲ δ᾿ οὖν Ael. 23 ἐμὲ δ’ οὖν Ael.)
142

(565) Λόγος που διαρρεῖ Τυρρηνὸς ὁ λέγων τοὺς ὗς τοὺς ἀγρίους καὶ τοὺς παρ’ αὐτοῖς ἐλάφους ὑπὸ δικτύων μὲν καὶ κυνῶν ἁλίσκεσθαι, ἥπερ οὖν θήρας νόμος, συναγωνιζομένης δὲ αὐτοῖς τῆς μουσικῆς καὶ μᾶλλον. πῶς δέ, ἤδη λέγω. τὰ μὲν δίκτυα περιβάλλουσι καὶ τὰ λοιπὰ θήρατρα, ὅσα ἐλλοχᾷ τὰ ζῷα· ἕστηκε δὲ ἀνὴρ αὐλῶν τεχνίτης καὶ ὡς ὅτι μάλιστα τοῦ μέλους πειρᾶται ὑποχαλᾶν καὶ ὅτι ποτέ ἐστι τῆς μούσης σύντονον ἐᾷ, πᾶν δὲ ὅτι γλύκιστον αὐλῳδίας τοῦτο ἄδει· ἡσυχία τε καὶ ἠρεμία ῥᾳδίως διαπορθμεύει, καὶ εἰς τὰς ἄκρας καὶ εἰς τοὺς αὐλῶνας καὶ εἰς τὰ δάση καὶ εἰς ἁπάσας συνελόντι εἰπεῖν τὰς τῶν θηρίων κοίτας καὶ εὐνὰς τὸ μέλος εἰσρεῖ. καὶ τὰ μὲν πρῶτα παριόντος αὐτοῖς εἰς τὰ ὧτα τοῦ ἤχου ἐκπέπληγε, καὶ διὰ τὸ ἄηθες ὅπου καὶ δείματος ὑποπίμπλαται· εἶτα ἀκρατῶς καὶ ἀμάχως αὐτὰ ἡδονὴ τῆς μούσης περιλαμβάνει, καὶ κηλούμενα λήθην ἔχει καὶ ἐγγόνων καὶ οἰκιῶν καὶ χωρῶν. καίτοι φιλεῖ τὰ θηρία μὴ ἀπὸ τῶν συντρόφων χωρίων πλανᾶσθαι. τὰ δ’ οὖν Τυρρηνὰ κατ’ ὀλίγον ὥσπερ ὑπό τινος ἴυγγος ἀναπειθούσης ἕλκονται καὶ καταγοητεύσαντος τοῦ μέλους ἀφικνεῖται καὶ ἐμπίπτει ταῖς πάγαις τῇ μούσῃ κεχερωμένα.

(566) Ἐκ τοῦ Τιμοθέου. Θερμόν τι καὶ ὀξὺ θηρίον ὁ σῦς καὶ ἰταμώτατον τὴν ὁρμήν· τάχα γοῦν καὶ καυστικὸν καὶ θερμὸν ἔχει τὸν [*](f. 382r) ὀδόντα· τεκμηρίῳ δὲ χρήσῃ πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιῷδε. εἰ προσάψαις τῷ ὀδόντι τοῦ αὐχένος τρίχα λαβών, προσφλεγομένην ἄν εὐθέως ἴδοις αὐτὴν ὥσπερ ὑπὸ πυρὸς τηκομένην κα --- ὰ καὶ οἷς ἐνῆκεν ὀδοντοκύνας εἰ θεάσῃ τὰς παρὰ τὴν πληγὴν τρίχας τετηκυίας ἂν αὐτὰς ὄψῃ καὶ μεμαρασμένας.

(567) Ἡ δὲ τῶν Λιβύων γῆ, καίτοι πάντων οὖσα θηρίων μήτηρ καὶ [*](1 λόγος] Ael. I. c. XII 46 (p. 316, 21 — 317, 13 Herchl.). cf. §496 p.128,16 17 θερμόν] Timoth. p. 21, 3 κερ. λγ' . περὶ κάπρου. ὅτι ὁ κάπρος τοσοῦτον ἔγει θερμὁν τὸν ὀδόντα ὤστε τρίχα προσαπτομένην καίειν, καὶ ὑπὸ τοῦ δήγματος αὐτοῦ ἀπορρέουσιν αἱ τρίχες τῶν κυνῶν. cf. Oppian. Cyneg. III 379 sqq. Xen. Cyneg. 10, 17 24 ἡ δὲ τῶν Λιβύων] Timoth. p.21,7 ὅτι ἡ Λιβύη σύαγρον οὐ τρέφει παντοῖα θηρία τρέφουσα. cf. Herod. IV 192. Arist. hist. anim. Θ 28 p.606a6) [*](1 τυρηνὸς D 2 τοὺς D: τὰς Ael. ὑπὸ D hercher: καὶ ὑπὸ Ael. 3 νόμος Ael.: νόμους D 4 λέγω D Ael.: ἐρῶ Hercher ἄδίκτυα D 6 πειρᾶται τοῦ μέλους Ael. 7 ἡσυχία τε καὶ ἠρεμία scripsi cum herchero: ἡσυχίᾳ τε καὶ ἠρεμίᾳ editi Ael.: ἡσυχίᾳ τε καὶ ἡρεμία D: ante ἡσυχία lacunam indicavit Hercher 10 εἰς τὰ ὦτα αὐτοῖς Ael. 11 καὶ διὰ τὸ ἄηθες eiecit Hercher ὅπου D: καί που Ael. 12 ἀκρατῶς καὶ ἀμάχως D Ael.: ἄκρατος καὶ ἂμαχος Hefcher ἡδονῇ D 13 ἐγγόνων D Ael.: ἐκγόνων Schneider καὶ χωρῶν D: καὶ χώρων aut χωρίων Ael.: expunxit Hercher 14 τυρηνὰ D 15 ἵλκονται D Ael.: ἕλκεται Reiske 16 ἐμπίπτει Ael.: ἐκπίπτει D 18 θερμὸν ἔχει τὸν ὀδόντα· τεκμηρίφ scripsi: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ηρίω cetera blattis corrosa D 19 τοιῷδε. εἰ προσάψαις τῷ ὀδόντι scripsi: . . . . . . . . . . . . . . . . τι cetera corrosa D cf. Oppian. l. c. 20 προσφλεγομένην ἂν εὐθέως ἴδοις scripsi: προςφ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . δοις cetera corrosa D 21 ὀδοντοκύνας D corruptum videtur ex κυνόδοντας cf. p.143,4 et 13 22 πληγὴν τρίχας τετηκυίας scripsi: πλῆ . . . . . . . . . . ίας ceteracorrosa, τρίχας omisisse videtur D 22 ὄψει D 24 Λιβύων γῆ, καίτοι scripsi: λι . . . . . . . . . . αίτοι cetera corrosa D)

143
μάλιστα λεόντων, συορος, ὥσπερ δὴ πάλιν τὴν Σικελίαν φασὶν ἄγονον εἶναι λεόντων.

(580) σῦς δὲ σφριγῶν ἔρωτι καὶ πρὸς τὴν θήλειαν ἐκκεκινημένος, εἰ μὴ πειθομένην σχοίη ταύτην, ἀλλὰ τὴν ὁρμὴν ὑπεκκλίνουσαν, εὐθὺς αὐτὴν ἀναιρεῖ τῷ κυνόδοντι τύψας.

(569) κάπρῳ δὲ κάπρος ἀντίζηλος γεγονὼς καὶ διαναστὰς ἐς πόλεμον πρῶτον μὲν ἰδιάζει καθ’ ὕλην αὔξων τε τὸ σθένος καὶ τὴν δορὰν εὐτονωτέραν ποιῶν καὶ ὀδόντα θήγων καὶ ἀσκούμενος τὰ πολέμια· εἶτα δὲ παρελθὼν τὸν ἀντίπαλον ἐξ ὕλης ἑτέρας προκαλεῖται, καὶ συστάντες ἐς μάχην οὐ πρότερον ἂν παύσαιντο τοῦ πολέμου, μέχρι φόνου ἀλλήλοις αἴτιοι γένωνται.

(570) ῥώννυται δὲ καὶ ἄλλως ὁ σῦς, ὁπότε δένδροις προστρίῦβων ἐκθλίψῃ τοὺς ὄρχεις. λέγεται γὰρ μόνος τῶν ζῴων οὖτος ἑαυτοῦ κρείττων γίνεσθαι ἀποβεβληκὼς τὰ αἰδοῖα.

(571) κάπρῳ δὲ ἤδη πρὸς γῆρας ἥκοντι θανάτου αἴτιον τῶν ὀδόντων ὤφθη τὸ χρῆμα· καὶ γὰρ οἱ κυνόδοντες λεγόμενοι τῷ χρόνῳ συναυξηθέντες ἀποδεσμοῦσι τὴν ἄνω γένυν, καὶ οὐ παρὸν αὐτῷ διοῖξαι ποιοῦσι τὸ στόμα. τροφῆς οὖν οὐ μετέχων, ἐντεῦθεν ἀπόλλυται καὶ τούτους ἔχει τῆς φθορᾶς αἰτίους οἵπερ ὅπλον ἧκαν αὐτῷ πρὸς πᾶν τὸ πολέμιον.

(572) Ἐκ τοῦ Κτησίου. Ὑς οὔτε ἥμερός ἐστιν οὔτε ἄγρος ἐν τῇ Ἰνδικῇ ὅλως γῇ, οὐδ’ ἂν φάγοι Ἰνδῶν οὐδεὶς ὑὸς κρέας οὐδέν περ μᾶλλον ἢ ἀνθρώπου.

(573) Ἀριστοφάνους περὶ μωνύχων. Ὁ ἵππος ἔστι μὲν τῶν μωνύχων καὶ ἀμφοδόντων, πορεύεται δὲ κατὰ διάμετρον | χιάζων τοῖς [*](f. 383v) σκέλεσι.

(574) διοιχθεὶς δὲ πιμελὴν ἔχει ἀλλ’ οὐ στέαρ, πιμελῶδες [*](2 σῦς] Timoth. p. 21, 8 Haupt. ὅτι τοῦ συὸς ἂγριος ὁ ἔρως ὥστε τὴν θήλειαν φεύγουσαν πολλάκις ὑπ᾿  αὐτοῦ ἀναιρεῖσθαι. cf. Oppian. Cyneg. III 367—378. 4 κάπρῳ Timoth. p. 21, 12 ὅτι ἐὰν σῦς πόλεμον ἔχῃ πρὸς ἕτερον, ἀναχωρῶν εἰς ὕλην γυμνάζεται συνεχῶς, καὶ τὸ δέρμα κρατυνόμενος ἕρχεται καὶ ἀπαύστως μαχόμενος ἀναιρεῖ καὶ ἀναιρεῖται. cf. Arist. hist anim. Ζ 18p. 571 b 15—21 9 ῥώννυται] Timoth. p.21,15 ὅτι μόνος τῶν ζῴων ἀποβάλλων τὰ αἰδοῖα ἰσχυρὀτερος γίνεται. cf. Arist. hist. anim. Z 28 p. 578a32—b5 12 κάπρῳ] haud dubia e Timotheo 17 ὗς] cf. Ctesiae exc. ap. Phot. Biblioth. cod. 72 p. 46b38 ὖς δὲ οὖτε ἤμερος οὔτε ἄγριός ἐστιν ἐν τῇ Ἰνδικῆ 21 μωνύχων] Arist. l. c. B 1 p. 499 b 11 τὰ μώνυχα, ὤσπερ ἵππος καὶ ὀρεὺς et alibi ἀμφοδόντων] cf. Arist.l.c. Θ 6p. 595a8 τὰ δὲ κυνόδοντα σπάσει, οἷον ἵπποι καὶ βόες πορεύεται] Arist. mot. anim. 14p. 712b7 καὶ διὰ τοῦτο οἱ ἵπποι καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἵσταται προβεβηκότα κατὰ διάμετρον, καὶ οὐ τοῖς δεξιοῖς ἢ τοῖς ἀριστεροῖς ἀμφοτέροις ἅμα 22 πιμελὴν] Arist, hist. anim Γ 17 p, 520a6 πιμελὴ δὲ καὶ στέαρ διαφέρουσιν ἀλλήλων. τὸ μὲν γὰρ στέαρ ἐστὶ θραυστὸν πάντη καὶ πήγνυται ψυχόμενον, ἡ δὲ πιμελὴ χυτὸν καὶ ἄπηκτον· καὶ οἱ μὲν ζωμοὶ οἱ τῶν πιόνων οὐ πήγνυνται, οἶον ἵοππου καὶ ὑός, οἱ δὲ τῶν στέαρ ἐχόντων πήγνυνται, οἶον προβάτου καὶ αἰγός . . . . 13 γίγνεται δὲ καὶ τὸ ἐπίπλοον τοῖς μὲν πιμελώδεσι πιμελῶδες, τοῖς δὲ στεατώδεσι στεατῶδες) [*](1 συῶν ἐστιν ἂπορος scripsi: συ . . . . . . . . . . . . . . . ορος cetera blattis corrosa D 2 λεόντων. σῦς scripsi: λ . . . . . . . . . . . . . . cetera corrosa D 6 ante ὀδόντα intercidit τὸν 10 προστρίβων scripsi: ὑποτρίβων D cf. Arist. ξυόμενοι πρὸς τὰ δένδρα ἐκθλίψῃ scripsi: ἐκθλίψει D 15 ἀπόλυται D 17 ὗς scripsi: Ως culpa rubricatoris D 20 ἵππος ἔστι scripsi: ἴπ. . . . στι cetera corrosa D 21 χιάζων τοῖς σκέλεσι. διοιχθεὶς scripsi: . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . εχθεὶς cetera corrosa D cf.B § 133 p.72,5 22 πωελῶδες δὲ καὶ τὸ ἐπίπλοον seripsi secundum Aristotelem: πι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . cetera corrosa D)

144
δὲ καὶ τὸ ἐπίπλοον· χολὴν μὲν ἔχει, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἔντερον κεχυμένη εὑρίσκεται αὕτη.

(575) λέγονται δέ τινες ἵπποι καὶ ἡμίονοι ὀστέον ἔχειν ἐν τῇ καρδίᾳ νεανικόν.

(576) σπλὴν βόειος, νεφροὶ ὑικοί. κύστις στερρά· κάτω δὲ ἡ μήτρα μεταξὺ ἀρχοῦ καὶ κύστεως· ἔχει δὲ· καὶ κοιλίαν ὁμοίαν --- τὰ δ’ αὐτὰ καὶ ὄνος καὶ ἡμίονος σπλάγχνα κέκτηνται.

(577) ἄρχεται δὲ ὀχεύειν ὁ ἄρρην καὶ ὀχεύεσθαι ἡ θήλεια τριετεῖς γεγονότες· βιώσιμα δὲ γεννᾷ τριετὴς τίκτουσα· συλλαμβάνει δὲ ἕως τριακονταετὴς γένηται. ὀχεύει δὲ ὁ ἄρρην καὶ γόνιμα ποιεῖ ἕως τριῶν καὶ τριάκοντα ἐτῶν, καὶ μάλιστα θέλει βαίνειν ὁ ἵππος ἐπὶ τὰς ἀψήκτους καὶ ἀκαθάρτους καὶ ῥυπαράς.

(578) κοεῖ δὲ δέκα μῆνας· τῷ δὲ ἑνδεκάτῳ τίκτει ὀρθή. εὐτοκωτάτη τετραπόδων πάντων καὶ κάθαρσιν οὐκ ἀφίησι πολλήν. καὶ τεκοῦσα εὐθέως τὸ χόριον κατεσθίει, καθάπερ καὶ αἱ κύνες καὶ ὁ ἀσκαλαβώτης τὸ γῆρας· καὶ τὸ ἐπιπεφυκὸς δὲ ἐπὶ τοῦ [*](1 χολὴν] cf. Arist. part. anim. 2 p. 676b25 τὰ μὲν γὰρ ὅλως οὐκ ἔχει χολήν, οἶον ἵππος καὶ ὀρεὺς καὶ ὄνος καὶ ἔλαφος καὶ πρὸξ et alibi 2 λέγονται] Arist. hist. anim. B 15 p. 506a10 ἔχει δὲ καὶ ἡ τῶν ἵππων καρδία ὁστοῦν. cf. Timoth. p.17,14 Haupt. 3 σπλὴν] Arist. part. anim. Γ 12 p. 673b32 σπλῆνα δ’ ἔχει τὰ μὲν κερατοφόρα καὶ διχαλὰ στρογγύλον, καθάπερ αἴξ καὶ πρόβατον καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, εἰ μή τι διὰ μέγεθος εὐαυξέστερον ἔχει κατὰ μῆκος, οἷον ὁ τοῦ βοὸς πέπονθεν· τὰ δὲ πολυσχιδῆ πάντα μακρόν, οἷον ὗς καὶ ἄνθρωπος καὶ κύων, τὰ δὲ μώνυχα μεταξὺ τούτων καὶ μικτόν· τῇ μὲν γὰρ πλατὺν ἔχει τῇ δὲ στενόν, οἷον ἵππος καὶ ὀρεὺς καὶ ὅνος 6 ἄρχεται] Arist. hist. anim. E 14p.545b10 ἵππος δ’ ὀχεύειν ἄρχεται διετὴς καὶ ἐχεύεσθαι, ὥστε καὶ γεννᾶν· τὰ μέντοι ἔκγονα τὰ κατὰ τούτους τοὺς χρόνους ἐλάττω καὶ ἀσθενικώτερα. ὡς δ’ ἐπὶ τὸ πλεῖστον τριετὴς ὀχεύει καὶ ὀχεύεται. καὶ ἐπιδίδωσι δ’ ἀεὶ ἐπὶ τὸ βελτίω τὰ ἔκγονα γεννᾶν μέχρι ἐτῶν εἴκοσιν. ὀχεύει δ’ ἢ ἵππος ὁ ἄρρην μέχρι ἐτῶν τρίακοντα καὶ τριῶν, ἡ δὲ θήλεια ὀχεύεται μέχρι τετταράκοντα ἐτῶν,ὥστε συμβαίνει σχεδὸν κιὰ βίου γίνεσθαι τὴν ὀχείαν. cf.Arist.l.c.Z 22p. 575b21 9 καὶ μάλιστα] non Aristotelica 10 κύει] Arist.l.c.Z 22 p.575b26 κύει δ’ ἕνδεκα μῆνας, δωδεκάτῳ δὲ τίκτει. cf. Arist. gener. anim.Δ 10 p. 777b 12 διόπερ ἴπποι καὶ τὰ συγγενῆ ζῷα τούτοις ἐλάττω ζῶντα χρόνον κύει πλείω χρόνον· τῶν γὲν γὰρ ἐνιαύσιος ὁ τόκος, τῶν δὲ δεκάμηνος ὁ πλεῖστος 11 ὀρθή] Arist. hist. anim. 22 p. 576a 24 ἡ δ’ ἵππος ἡ θήλεια ὅταν ἤδη πλησίον τῆς ἀφέσεως, ὀρθὴ στᾶσα προἴεται τὸ ἔκγονον εὐτοκωτάτη] Arist. I. c. Z 18 p. 573a8 ἵππος δὲ τῶν τετραπόδων ἀπόντων εὐτοκώτατον καὶ λοχίων καθαρώτατον, καὶ ἐλαχίστην προΐεται αἵματος ῥύσιν, ὡς κατὰ τὸ τοῦ σώματος μέγεθος 12 καὶ τεκοῦσα] Arist. l. c. Z 22 p.577a7 ὅταν δὲ τέκῃ ἡ ἵππος, τό τε χόριον εὐθὺς κατεσθίει, καὶ ἀπεσθίει τοῦ πώλου ὃ ἐπιφύεται ἐπὶ τοῦ μετώπου τῶν πώλων, καλεῖται δὲ ἱππομανές· ἔστι δὲ τὸ μέγεθος ἔλαττον μικρῷ ἰσχάδος, τὴν δ’ ἰδέαν πλατύ, περιφερές, μέλαν. τοῦτο ἐάν τις φθῇ λαβῶν καὶ ὄσφρηται ἡ ἵππος, ἐξίσταται καὶ μαίνεται πρὸς τὴν ὀσμήν. διὸ καὶ τοῦτο αἱ φαρμακίδες ζητοῦσι καὶ συλλέγουσιν 13 καὶ ὁ ἀσκαλαβώτης] Arist l. c. Θ 17 p.600b 20 ἐκδύνει δὲ τὸ γῆρας . . . 22 οἶον ἀσκαλαβώτης τε καὶ σαῦρος καὶ μάλιστα πάντων οἱ ὄφεις) [*](1 ἔγει scripsi: ἔχων0 1.2 κεχυμένη εὑρίσκεται αὕτη scripsi: κε . . . . . . . . . . . cetera blattis corrosa D 2, 3 ὀστέον ἔχειν ἐν τῇ καρδίᾳ supplevi corrosa: ὀστέο . . . . . . . . . . α D 4 στερρά· κάτω δὲ ἡ μήτρα scripsi: στερ . . . . . . . . . . . . . . . . τρα cetera corrosa D 5 ὁμοίαν . . . . . . . scripsi: ὁμ . . . . . . . . . . . . . . . . . cetera blattis corrosa D 6 ἂρχεται δὲ ὀχεύειν scripsi: ἂρ . . . . . . . . . . . . ειν cetera corrosa D διετεῖς ex Arist. commendo 6. 7 γεγονότες βιώσιμα scripsi: γεγον . . . . . . . . .σιμα cetera corrosa D 10 δὲ (post κύει) om. D: addidi 11 δὲ om.D: addidi)

145
μετώπου τοῦ πωλαρίου, λεγόμενον δὲ ἱππομανὲς εὐθέως κατέδεται. ἔστι δὲ τοῦτο τῷ μεγέθει ἔλαττον ἰσχάδος, μέλαν, πλατύ, περιφερές· ἐὰν δέ τις αὐτὸ φθάσας καὶ λαθὼν τέμῃ καὶ ἀπενέγκῃ, ἐπιγνῴῃ δὲ ἡ ἵππος, μαίνεται καὶ οὐκ ἠρεμεῖ ἕως ἐπιλάθηται.

(579) θηλάζει δὲ μῆνας ἔξ. λέγεται δὲ τῇ φύσει φιλόστοργον εἶναι τὸ ζῷον τοῦτο τῶν ἄλλων πρὸς τὰ ἔκγονα· διὸ καὶ ἐκτρέφουσιν αἱ ἵπποι τὰ ἀλλήλων πωλάρια.

(280) ὀργᾷ δὲ ἡ ἵππος πρὸς τὴν συνουσίαν μεγάλως· καὶ γὰρ ἱππομανοῦσί τινες αὐτῶν καὶ τρέχουσι ὁτὲ μὲν πρὸς νότον, ὁτὲ δὲ πρὸς βορρᾶν, καὶ οὐδένα ἐῶσι πλησιάζειν μέχρις οὗ πρὸς θάλασσαν ἐλθοῦσαι ἤ τινα ἄλλον τόπον ἐκβάλωσι τὴν ἐπιλεγομένην καπρίαν ἐκ τῆς φύσεως, ὅ ἐστι σαρκίδιον λευκόν, λεπτόν. τοῦτο δὲ λέγουσί τινες εἶναι τὸ ἱππομανές, ἀλλ’ οὐ τὸ ἐπὶ τοῦ πώλου ἐπιμέμφεται φυόμενον ὅ αὐτὴ κατέδεται. προϊέναι δὲ καὶ περὶ τὸν χρόνον τοῦ καπριᾶν τὴν φωνὴν ὀξεῖαν, καὶ τὴν κέρκον πυκνὰ κινοῦσι καὶ ῥεῖ αὐταῖς ἐκ τῶν αἰδοίων ὅμοιον γονῇ.

(581)ἐκβάλλουσι δὲ καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ τὰ ἔμβρυα ἐάν τις αὐταῖς κυούσαις προσάγῃ πρὸς τοὺς ---δι ὸ καὶ [*](f. 384r) κωλύονται οἱ τρέφοντες εἰσφ --- ος καὶ ὀ ὄνος τὸ ἐξουρεῖν τὴν γονήν. οὐκ ἀναβαίνει δ᾿ ὁ ἴππος ἐπὶ τῆν μητέρα, καὶ εἴ ποτε παραλογισαμένου τοῦ ἱπποφορβοῦ ἀναβαίη ἐπὶ τὴν μητέρα, τοὺ δὲ ἐπιβάντος καὶ ὀχεύσαντος [*](4 θηλάζει] cf. Arist. hist. anim. Z 22 p.576b10 θηλάζειν δέ φασι τὸν μὲν ἡμίονον ἑξάμηνον, εἶτ’ οὐκέτι προσίεσθαι διὰ τὸ σπᾶσθαι καὶ πονεῖν· τόν δ’ ἵππον πλείω χρόνον] 4.5 λέγεται] Arist.l.c.l4 p.611a9 τῶν δ’ ἴππων αἰ σύννομοι, ὅπαν ἡ ἑτέρα ἀπόληται, ἐκτρέφουσι τὰ πωλία ἀλλήλων. καὶ ὅλως γε δοκεῖ τὸ τῶν ἵππων γένος εἶναι φύσει φιλόστοργον 6 ὀργᾷ] Arist.l.c.Z 18 p,572a8 τῶν δὲ θηλειῶν ὁρμητικῶς ἕχουσι πρὸς τὸν συνδυασμὸν μάλιστα μὲν ἵππος, ἔπειτα βοῦς. αἰ μὲν οὑν ἵπποι αἱ θήλειαι ἱππομανοῦσιν . . . . 14 ὄταν δὲ τοῦτο πάθωσι, θέουσιν ἐκ τῶν ἄλλων ἵππων. ἔστι δὲ τὸ πάθος ὅπερ ἐπὶ τῶν ὑῶν λέγεται τὸ καπρίζειν. θέουσι δὲ οὔτε πρὸς ἔω οὔτε πρὸς δυσμάς, ἀλλὰ πρὸς ἄρκτον ἢ νότον. ὅταν δ’ ἐμπέσῃ τὸ πίθος, οὐδένα ἐῶσι πλησιάζειν, ἴως ἂν ἢ ἐπείπωσι διὰ τὸν πόνον ἤ πρὸς θάλατταν ἔλθωσιν· τότε δ’ ἐκβέλλουσί τι. καλοῦσι δὲ καὶ τοῦτο, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ τικτομένου, ἱππομανές. ἔστι δ’ οἶον ἡ καπρία, καὶ ζητοῦσι τοῦτο μάλιστα πάντων αἱ περὶ τὰς φαρμακείσς. περὶ δὲ τὴν ὥραν τῆς ὀχείας συγκύπτουσί τε πρὸς ἀλλήλας μᾶλλον ἤ πρότερσν, καὶ τὴν κέρκον κινοῦσι πυκνά, καὶ τὴν φωνὴν ἀφιᾶσιν ἀλλοιοτέραν ἢ κατὰ τὸν ἔλλον χρένον· ῥεῖ δ’ αὐταῖς ἐκ τοῦ αἰδοίου ὅμοιον γονῇ, λεπτότερον δὲ πολὺ ἢ τὸ τοῦ ἂρρενος· καὶ καλοῦσι τοῦτό τινες ἱππομανές. ἀλλ’ οὐ τὸ ἐπὶ τοῖς πώλοις ἐπιφυόμενον 14 ἐκβάλλουσι] Arist.l.c. Z 23 p.577b5 ὄταβ δ’ ἵππος ὀχεύσῃ ὄνον ἢ ὄνος ἵππον, πολὺ μᾶλλον ἐξαμβλοῖ ἥ ὅταν τὰ ὁμογενῆ ἀλλήλοις μιχθῇ, οἶον ἵππος ἵππῳ ἢ ὄνος ὄνῳ 16 καὶ ὁ ὄνος] Arist.l.c.Z 23 p.577a22 ἐξουρεῖ 3 (ὄνος), ὅταν ὀχευθῇ, τὴν γονήν, ἐὰν μὴ κωλύλται· διὸ τύπτουσι μετὰ τὴν ὀχείαν εὐθὺς καὶ διώκουσιν 17 οὐκ ἀναβαίνει] cf. Arist.1.σ. 147 p. 631 a1—7. Ael.nat.anim.IV,7 (p.83,7—21 Herch.)) [*](4 καὶ om. D: addidi ἐπιλάθηται D: conicio épilqabhtai, quemadmodum φθάσας καὶ λαθὼν(I. λαβὼν) Aristotelicis respondet ἐάν τις φθῇ λαβών 6 ἔκγονα scripsi: ἔγγονα D 7 ἱππομανοῦσί τινες scripsi: ἱππομανοῦς τινὲς D 8. 9 ἐῶσι πλησιάζειν scripsi ex Aristo-  tele: ἐῶσιν ἡσυχάζειν D 9 ἐκβάλλωσι D 11 τοῦ πώλου scripsi ex Aristotele: τόπου D 12 καπριᾶν sie D 13 φωνὴν ascripsi: φ . . ὴν cetera blattis corrosa D 15 lacunnas sarcire non contigit διὸ scripsi: . . ὸ ceara corrosa D 17 ἀναβαίνει δ’ ἵππος ἐπὶ τὴν μητέρα scripsi: ἀν . β . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ρα cetera corrosa D 18 ἱπποφορβοῦ ἀναβαίη ἐπὶ τὴν scripsi: ἱπποφορβ . . . . .  . . . .  . . . . . . . .  . . .  ὴν cetera corrosa D)

146
μετὰ ταῦτα --- α κρημνίσαι ἑαυτόν.

(582) νοσοῦσι δὲ οἱ ἵπποι πλείοσι νοσήμασι, ποδάγρᾳ καὶ ἰλεῷ καὶ τετάνῳ καὶ ἐμπυήσεσι καὶ κριθιάσει. ἔστι δ᾿ ἡ κριθίασις ὠμότης μετὰ στρόφου, ὁ δὲ τέτανος σπασμός, ἠ δὲ ἰλεώδης νόσος κοιλιακή τις διάθεσις, ἡ δὲ ἐμπύησις ἐν ὑπογαστρίῳ, ἡ δὲ ποδάγρα περὶ τὰ ἄρθρα ὀδύνη. γίνεται δὲ καὶ περὶ μόνον τὸν ἵππον δυσουρίασις.

(583) χαίρει δ’ ὁ ἵππος πολλῷ ποτῷ καθαρῷ, τροφῇ δ’ ὡς ὅτι μάλιστα νοστιμωτάτῃ καὶ καθαρᾷ.