Historiae Animalium Epitome

Aristophanes of Byzantium

Aristophanes of Byzantium. Excerptorum Constantini De Natura Animalium Duo Aristophanis Historiae Animalium Epitome subiunctis Aeliani Timothei aliorumque eclogis (Supplementum Aristotelicum, Volume 2). Lampros, Spyridon Paulou, editor. Berlin: Reimer, 1885

(101) μόνη γυνὴ ἐπαμφοτερίζει· καὶ γὰρ μονοτόκος καὶ διδυμοτόκος καὶ πολυτόκος.

(102) μόνη τὸν λεγόμενον μύλον τίκτει γυνή. τρὶς δὲ τεκοῦσα ἡ γυνὴ οὐκέτι αὔξεται.

(103) ἡ γυνὴ πλείονα κάθαρσιν φέρει τῶν ἄλλων ζῴων. αἱ γλαυκαὶ τῶν γυναικῶν ὑγρότεραι, αἱ δὲ μέλαιναι ἥττονες.

(104) αἱ ὕπανδροι κατακορεῖς πρὸς τὰ ἀφροδίσια, αἱ δὲ τρυφεραὶ ἥττονες.

(105) ὅσαι τῶν γυναικῶν κύουσαι πλεονάκις μετ’ ἀνδρὸς γίνονται, αὖται καὶ εὐμαρέστερον τίκτουσι.

(106) Μόνος ἄνθρωπος τῶν ζῴων νεῖν μανθάνει. μόνος ἄνθρωπος τὰ ὧρα οὐ κινεῖ, εἰ καὶ σπανιάκις ἐστὶ κίνησις. μόναι αἱ τρίχες τοῦ ἀνθρώπου μακρότεραι γίνονται τῶν ἄλλων ζῴων.

(107) 0ἱ λευκοὶ καὶ λεῖοι τῶν ἀνθρώπων πολυγονώτεροι τῶν μελαντέρων. οἱ δασεῖς καὶ δασέα στήθη καὶ πλατέα ἔχοντες ὀρεκτικοὶ μᾶλλον πρὸς τὰς συνουσίας. οἱ γέροντες καὶ οἱ νέοι θηλυγόνοι ὡς ἐπὶ τὸ οἱ τὰ στήθη ψιλὰ καὶ στενὰ ἔχοντες εὐαδίκητοι ὑπὸ τῶν συνουσιῶν.

(108) τῶν κατακόρως συνουσιαζόντων ⟨αἷμα⟩ ἀπορρεῖ.

(109) οἱ ἀραιοὺς [*](1 μόνη] Arist.hist.anim. 4 p. 585a3 δέχεται δ᾿ ὀχείαν κύοντα μάλιστα τῶν ζῴων γυνὴ καὶ ἵππος 2 μόνη] Arist.gener.anim.Δ 4 p. 772a37 ὁ δὲ ἄνθρωπος ἐπαμφοτερίζει πᾶσι τοῖς γένεσιν· καὶ γὰρ μονοτοκεῖ καὶ πολυτοκεῖ καὶ ὀλιγοτοκεῖ ποτε, μάλιστα δὲ μονοτόκον τὴν φύσιν ἐστί. cf.hist.anim.H 4 p. 584b27 3 μόνη] Arist.gener.anim.Δ7 p.775b27 τίκτουσι γὰρ ὅ καλοῦσι μύλην. ef. 776a13 4 τρὶς] Arist.hist.anim.H 1 p. 582a24 δοκεῖ γὰρ οὐδ’ ἡ αὔξησις ἔτι γίνεσθαι μετὰ τοὺς τρεῖς τόκους ἡ γυνὴ]Arist.hist. anim. Ζ 18 p. 572b29 καθάρσεις δὲ γίνονται μὲν καταμηνίων, οὐ μὴν ὅσαι γε ταῖς γυναιξὶν οὐθενὶ τῶν ἄλλων ζῴων 5 αἱ γλαυκαὶ] Arist.hist.anim.H 2 p. 583a10 καὶ ἐν ταῖς ὁμιλίαις δὲ τῶν ἀφροδισίων αἱ λευκότεραι τὴν φύσιν ἐξικμάζουσι ρᾶλλον τῶν μελαινῶν ν. l. μελάνων Aa Ca) 6 αἱ ὕπανδροι] unde haec? 7 ὅσαι] Arist.hist.anim.H 4 p. 584a30 αἱ δὲ πλησιάζουσαι πρὸ τῶν τόκων τοῖς ἀνδράσι θᾶττον τίκτουσιν 9 μόνος ἂνθρωπος] haec nova esse videntur μόνος] Arist.hist.anim.Α11 p.492a22 ἀκίνητον δὲ τὸ οὖς ἄνθρωπος ἔχει μόνος τῶν ἐχόντων τοῦτο τὸ μόριον. cf. 28 10 εἰ καὶ] nova μόναι] Arist.part.anim.B 14 p. 658b2 τὴν δὲ κεφαλὴν ἄνθρωπός ἐστι τῶν ζῴων δασύτατον. cf.hist.anim.Β1 p.498b18 12 οἱ λευκοὶ] Arist.hist.anim.H 2 p. 583a4 πλεῖστον γὰρ ὡς κατὰ τὸ μέγεθος ἀφίησι σπέρμα τῶν ἄλλων ζῴων ἄνθρωπος (διὸ καὶ λειότατον τῶν ζῴων ἐστὶν ἄνθρωπος), καὶ αὐτῶν δ᾿ οἱ ὑγρότεροι τὰς φύσεις καὶ μὴ πολύσαρκοι λίαν, καὶ οἱ λευκότεροι δὲ τῶν μελάνων (v. l. πολύσαρκοι λεῖοι καὶ λευκότεροι τῶν Da) 13 οἱ δασεῖς] Arist.gener.anim.Δ5 p. 774b1 τῶν ἀνθρώπων οἱ δασεῖς ἀφροδισιαστικοὶ καὶ πολύσπερμοι μᾶλλόν εἰσι τῶν λείων. cf. probl.Δ31 p.880a34 14 οἱ γέροντες] Arist. gener.anim.Δ2 p.766b29 τά τε γὰρ νέα θηλυτόκα μᾶλλον τῶν ἀκμαζόντων, καὶ γηράσκοντα μᾶλλον 15 οἱ τὰ στήθη] Arist.physiogn.6 p. 812b17 οἱ τὰ στήθη ψιλὰ ἄγαν ἔχοντες ἀναιδεῖς· ἀναφέρεται ἐπὶ τὰς γυναῖκας 16 τῶν κατακόρως] Arist.gener.anim.Α 19 p. 726b7 ὅταν τις προσβιάζηται πλεονάκις χρώμενος τῷ ἀφροδισιάζειν, ἐνίοις αἱματῶδες ἤδη προελήλυθεν οἱ ἀραιοὺς] Arist. hist. anim.Β 3 p. 501b22 ὅσοι δὲ πλείους ἔχουσι (ὀδόντας), μακροβιώτεροι ὡς ἐπὶ τὸ πολύ εἰσιν, οἱ δ᾿ ἐλάττους καὶ ἀραιόδοντες ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ βραχυβιώτεροι. cf. probl.l 48 p. 896a30) [*](1 ὀχείαν scripsi: ὠχρίαν P 5 γλαυκαὶ P: desideres λευκαὶ (cf. Arist. supra cit.), sed cf.problem.I 11 p. 892a1 διὰ τί οἱ λευκοὶ ἄνθρωποι καὶ ἵπποι ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γλαυκοί; 6 μέλαιναι Sauppe: μέλανες P ἢττονες P: an ἤττον itemque v. 7? 15 στήθη (non στῆθα) P 16 αἶμα addidit Rose ἀραιοὺς Rose: ἀρεοὺς P)

τοὸς ὀδόντας ἔχοντες καὶ ἐλάσσονας τῶν τριακονταδύο ὡς ἐπὶ πολὺ ὀλιγοχρόνιοι γίνονται.

(110) μόνος ἄνθρωπος καὶ κόων ἐμεῖ.

(111) τῶν ἀνθρώπων ἡ καρδία κεῖται ὑπὸ τὸν ἀριστερὸν μαστόν, τοῖς δὲ ἄλλοις ζῴοις ἐν μέσοις τοῖς στήθεσι. τοῦ ἀνθρώπου ἡ καρδία τρεῖς κοιλίας ἔχει, τῶν ἄλλων ζῴων δύο.

(112) μόνου τοῦ ἀνθρώπου μέλλοντος μεταλλάσσειν οἱ ἐν τῇ κεφαλῇ φθεῖρες γίνονται.

(113) μόνου τοῦ ἀνθρώπου τεθνηκότος αἱ τρίχες αὔξονται. μόνου τοῦ ἀνθρώπου ζῶντος ὁ ἐγκέφαλος θιγγανόμενος ψυχρότατός ἐστι, τῶν δὲ ἄλλων ζῴων θερμός.

(114) οὐδὲν τῶν γαμψωνύχων ζῴων οὔτε πίνει οὔτε οὐρεῖ οὔτε συναγελάζεται.

(115) τὰ δὲ πλείονας ἔχοντα πόδας τῶν τεσσάρων ἂναιμά ἐστι καὶ ἂσπλαγχνα πλὴν τοῦ κατοικιδίου κόρεως· οὕτος γὰρ μόνος πολύπους [*](f.16r) ὑπάρχων οἶμα ἔχει.

(116) τὰ ᾠοτοκοῦντα τῶν διπόδων |ἢ τετραπόδων ἐντὸς ἔχει πρὸς τὴν ὀσφὺν τοὺς ὄρχεις, καθάπερ τῶν διπόδων ἀλεκτρυών, τῶν δὲ τετραπόδων σαῦρος.

(117) τὰ μακροσκελῆ ζῷα ὑγροκοίλιά ἐστι, τὰ δὲ πιλώδη καὶ πλατέα τὰ στήθη ἔχοντα ἐμετικά.

(118) τὰ μώνυχά μονοτόκα ἐστὶ καὶ οὐκ ἐπικυίσκεται.

[*](2 μόνος] Arisst.hist.anim.l 6 p. 612a5 καὶ αἱ κύνες δ’ ὅταν τι πονῶσιν, ἔμετον ποιοῦνται φαγοῦσαί τινα πόαν. cf.48 p.632b10. Ael.nat.anim.IV 20 p.87,21H. V 46. VIII 9 3 ἡ καρδία] Arist.part.anim.Γ 4 p. 666b6 ἔντι δ᾿ ἡ καρδία τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις κατὰ μέσον τοῦ στηθικοῦ τόπου, τοῖς δ᾿ ἀνθρώποις μικρὸν εἰς τὰ εὐώνυμα παρεκκλίνουσα. cf. Ael. nat.anim.ΙV 20 p.87,22 H. 5 μόνου] Apoll.mirab.27 Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Ζωϊκοῖς· (δύο γάρ εἰσιν αὐτῷ πραγματεῖαι,ἡ μὲν Περὶ ζῴων, ἡ δὲ Περὶ τῶν ζῳϊκῶν), οἱ φθεῖρες, φησίν, ἐν τῇ κεφαλῇ ἐν ταῖς μακραῖς οὐ φθίνουσι νόσοις μελλόντων τελευτᾶν τῶν πασχόντων, ἀλλ’ ἐπὶ τὰ ’ προσκεφάλαια εὑρίσκονται προλελοιπότες τὴν κεφαλήν 6 μόνου] Arist.geaer. anim.Β 6 p. 745a17 αὐξάνονται δ᾿ αἱ τρίχες καὶ τεθνεώτων, οὐ μέντοι γίνονται γ’ ἐξ ὑπαργῆς 7 μόνου] aliter Arist.hist.anim.A 16 p.495a4 ἂναιμος δ᾿ ὁ ἐγκέφαλος ἅπασι, καὶ οὐδεμίαν ἔχων ἐν αὑτῷ φλέβα, καὶ θιγγανόμενος κατὰ φύσιν ψυχρός. cf. gener.anim.Ε 3 p.783b28 8 οὐδὲν] Ael. ΙV20 p.87,24 H. γαμψώνυχον δὲ ἄρα οὐδὲ ἓν οὔτε πίνει οὔτε οὐρεῖ οὔτε μὴν συναγελάζεται ἑτέροις cf.Arist.hist.anim.Θ3 p.593b29. 18 p.601a32 10 τὰ δὲ πλείονας] Arist. hist. anim. E 31 p. 557a26 πάντα δὲ πολύποδα ταῦτ’ ἐστὶ καὶ ἂναιμα τὰ ἔντομα. cf. mot. anim.16 p. 713a26 11 οὖτος] unde haec? Aristoteles quidem (hist.anim.E 31 p. 556b26 conl. 557a26) cimicem inter πολύποδα et ἂναιμα rettulit 12 τὰ ᾠοτοκοῦντα] Arist.gener.anim.A 3 p.716b17 τὰ δ’ ἔχει μὲν ὄρχεις, 21 ἐντὸς δ’ ἔχει τούτους πρὸς τῇ ὀσφύι κατὰ τὴν τῶν νεφρῶν χώραν...οἶον οἵ τε ὄρνιθες πάντες καὶ τὰ ᾠοτοκοῦντα τετράποδα τῶν δεχομένων τὸν ἀέρα καὶ πλεύμονα ἐχόντων. καὶ γὰρ ταῦτα πάντα ἐντὸς ἔχει πρὸς τῇ ὀσφύι τοὺς ὄρχεις, καὶ δύο πόρους ἀπὸ τούτων ὁμοίως τοῖς ὄφεσιν, οἶον σαῦροι καὶ χελῶναι καὶ τὰ φολιδωτὰ πάντα 14 τὰ μακροσκελῆ] Arist.hist. anim.I 48 p. 632b10 ἔστι δὲ τὰ μὲν μακροσκελῆ τῶν ζῴων ὑγροκοίλια, τὰ δ᾿ εὐρυστήθη ἐμετικὰ μᾶλλον 16 μώνυχα] Arist.gener.anim.Δ 4 p.771b2 ὡς μὲν ἐπὶ τὸ πολὺ τὰ μὲν μώνυχα μονοτόκα. gener. anim.Δ 5 p. 773b1 τά τε γὰρ μώνυχα οὐκ ἐπικυΐσκεται καὶ τὰ τούτων μείζονα)[*](1 ἐλάσσονας Rose: ἐλάσσονες P 2 ἐμεῖ Rose: νέμει P 4 ἐν μέσοις Rose: ἐνμέσως P 6 γίνονται Roseo suspectum. fortasse scribendum οὐ σίνονται 10 πλείονας Rose: πλείονα P 11 κόρεως Rose: κόρρεως p 15 ὑγροκοίλιά Rose: ὑγρόκοιλά P πιλώδη Rose: παλώδη P 16 μόνυχα P)

(119) Οὐδὲν τῶν ἐντόμων ζῴων οὔτε σπλάγχνα ἔχει οὔτε ἀναπνεῖ.

(120) πάντα τὰ ἔντομα καὶ πάντα τὰ κολεόπτερα ἐλαίου αὐτοῖς ἐπιχεομένου ἀποθνήσκει, ὅθεν καὶ τῇ μελίσσῃ πολέμιοι, ὥσπερ εἶπον, οἱ μεμυρισμένοι.